Η παρακάτω συνέντευξη του Π. Λαφαζάνη δόθηκε στον Φώτη Παπούλια της "Εφημερίδας των Συντακτών", πριν τις τελευταίες εξελίξεις με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση και δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 21/06/2013.
Ερ:Η πανθομολογούμενη πολιτική κρίση μπορεί να εκτονωθεί από τις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών;
Απ:Η κυβερνητική κρίση είναι απόρροια των ανυπέρβλητων αδιεξόδων της κυβερνητικής μνημονιακής πολιτικής και των λαϊκών αντιδράσεων. Αυτή η κυβερνητική κρίση όχι μόνο επιτείνει την υπάρχουσα σαρωτική οικονομική κρίση αλλά και δίνει τη χαριστική βολή στην οικονομία. Ο τόπος θα ζήσει ένα αληθινά εφιαλτικό καλοκαίρι, ανάλογο με εκείνα του πολέμου. Δεν βλέπω με τίποτε εκτόνωση της κυβερνητικής κρίσης. Αν υπάρξει «συμβιβασμός» ανάμεσα στο κυβερνητικό τρίο, θα είναι διάτρητος. Η κυβέρνηση έχει εισέλθει με «τυμπανοκρουσίες» σε ανεπίστρεπτη τροχιά κατάρρευσης.
Ερ:Πιθανός ανασχηματισμός πόσο μπορεί να λειτουργήσει εκτονωτικά;
Απ:Ουδέποτε οι ανασχηματισμοί διέσωσαν κυβερνήσεις, που η πολιτική τους τις είχε φέρει σε δεινή θέση. Πολύ περισσότερο αυτό δεν μπορεί να συμβεί με τον τρικομματικό, υπό τον Σαμαρά, κυβερνητικό συνεταιρισμό, ο οποίος διαλύει, ξεπουλά, κατεδαφίζει και αποσυνθέτει την χώρα και τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
Ερ:Κύριε Λαφαζάνη έχουμε μπει σε μια μάλλον ιδιότυπη προεκλογική περίοδο;
Απ:Με τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία αγανακτισμένη και το κίνημα στο Ραδιομέγαρο, η κυβέρνηση, όποιους «συμβιβασμούς» και αν μετέλθουν οι εταίροι της, δεν έχει μέλλον. Η χώρα έχει μπει ανεπίστρεπτα σε τροχιά εκλογών, οι οποίες για να αποβούν επιτυχείς, πρέπει να επιδιώξουμε να γίνουν μέσα σε συνθήκες ανάπτυξης του λαϊκού κινήματος και όχι με τους πολίτες στον καναπέ.
Ερ:Το «μαύρο» της ΕΡΤ πυροδότησε ένα κίνημα συμπάθειας, μπορεί αυτό να μετατραπεί σε πολιτικό;
Απ:Το μαύρο της ΕΡΤ, κατά «παράδοξο» τρόπο, έγινε η αφορμή για ένα μεγάλο, πρωτότυπο και πολύμορφο λαϊκό κίνημα ελπίδας.
Η μεγάλη πρόκληση τώρα, μπροστά στην οριακή στιγμή που έχει φτάσει αυτό το κίνημα γύρω από την ΕΡΤ, είναι να μην επαναληφθούν τα λάθη που έγιναν με το κίνημα των καθηγητών.
Η μεγάλη πρόκληση τώρα είναι να ενισχύσουμε το κίνημα της ΕΡΤ μέχρι τέλους. Το στοίχημα είναι να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε αυτό το κίνημα όχι μόνο να μην φυλλορροήσει αλλά να συνεχίσει μέχρι τη δικαίωση και να ανυψωθεί ως το επίπεδο ενός ευρύτερου δυναμικού πολιτικού κινήματος για να φύγει η τροϊκανή κυβέρνηση Σαμαρά, για μια προοδευτική διέξοδο από την κρίση με σοσιαλιστικό ορίζοντα.
Ερ:Κατά καιρούς έχετε υποστηρίξει ότι δεν είστε έτοιμοι να κυβερνήσετε, σήμερα έχετε αλλάξει άποψη; Πάντως αρκετοί σας κατηγορούν ότι δεν επιθυμείτε να κυβερνήσετε… Εν τέλει μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να κυβερνήσει;
Απ:Ουδέποτε υποστήριξα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει. Αυτό το εφηύραν οι «γνωστοί» διαστρεβλωτές. Ασφαλώς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος και επιθυμεί να κυβερνήσει. Η ετοιμότητα, όμως, διακυβέρνησης δεν είναι για μας μια για πάντα δοσμένη. Η ετοιμότητα διακυβέρνησης είναι ένας συνεχής, ακατάπαυστος και σκληρός αγώνας. Την ετοιμότητα διακυβέρνησης πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καμία επανάπαυση, να την επιβεβαιώνει, να την κατακτά και να την ενισχύει καθημερινά με μεγάλη επίμονη προσπάθεια. Για μας η κυβέρνηση δεν πρέπει να είναι άσκηση διαχείρισης του συστήματος ούτε νομή και λάφυρα εξουσίας, προνόμια και καρέκλες, διαπλοκή, παράδοση στις αγορές και εξυπηρετήσεις ιδιωτικών συμφερόντων. Εμείς δεν πρέπει και δεν θα γίνουμε μια παραδοσιακή αστική κυβέρνηση τύπου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Για μας η κυβέρνηση είναι ένα δημιουργικό εργαλείο λαϊκής ενότητας και συμμετοχής και , στήριξης σε ένα πανίσχυρο εργατικό λαϊκό κίνημα για μεγάλες προοδευτικές ρήξεις και ανατροπές, οι οποίες θα μπορέσουν να δώσουν ελπίδα και προοπτική στο λαό και τη νεολαία.
Ερ:Απευθύνεστε στο ΚΚΕ, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όμως και οι δύο κλείνουν την πόρτα των συνεργασιών, γιατί επιμένετε;
Απ:Η υπόθεση της κοινής δράσης και της συμπαράταξης όλων των αριστερών δυνάμεων της χώρας μας δεν είναι μια σημαία ευκαιρίας ή περιστασιακή πολιτική, ανάλογα με τη στάση που κρατά εκείνη ή άλλη αριστερή ηγεσία.
Η συνεργασία της Αριστεράς αποτελεί μια μεγάλη στρατηγική για να φέρουμε σε πέρας μια μεγάλη αναγεννητική υπόθεση και η οποία απευθύνεται πρώτα απ’ όλα και κυρίως στο μαχόμενο ανιδιοτελή κόσμο της Αριστεράς, πέρα από διαφορές και εντάξεις.
Όσοι παραμερίζουν και πολύ χειρότερα γυρίζουν την πλάτη και πολεμούν τη συνεργασία της Αριστεράς ή όσοι αξιοποιούν χρησιμοθηρικά για επικοινωνιακές σκοπιμότητες τις ιδέες μιας αριστερής συνεργασίας, κάνουν μεγάλο κακό στον τόπο και στον κόσμο της εργασίας.
Η συμπαράταξη της Αριστεράς είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και όσοι δεν την μεταχειρίζονται ως τέτοια, γρήγορα θα περιθωριοποιηθούν ή και θα απογοητεύσουν οικτρά.
Ερ:Επιμένετε ότι η αυτοδιάλυση του Συνασπισμού πρέπει να γίνει μετά το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, είστε υπέρ της λειτουργίας των τάσεων, είναι στρατηγική για να καταγραφείτε ως το νούμερο δύο του κόμματος όπως ισχυρίζονται αρκετοί;
Απ:Δεν υποστηρίζω τώρα και ευκαιριακά την ελεύθερη συγκρότηση τάσεων και ρευμάτων, μαζί με το δικαίωμα διαμόρφωσης λίστας, στη βάση ξεχωριστής πλατφόρμας, στις εκλογές των οργάνων, σε ένα κόμμα της Αριστεράς. Το Αριστερό Ρεύμα, στο οποίο εξαρχής συμμετέχω, άνοιξε από το 1991 και με μεγάλη επιτυχία, ένα δρόμο ενωτικό, δημοκρατικό και ριζοσπαστικό για το ΣΥΝ και μετέπειτα για το ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα κόμμα της Αριστεράς που θέλει να είναι ανατρεπτικό, δεν μπορεί παρά να είναι βαθύτατα δημοκρατικό με ελεύθερη και ανόθευτη τη διακίνηση και καταγραφή των απόψεων στο εσωτερικό του. Αυτή είναι η πρωτότυπη δημοκρατική παράδοση του ΣΥΡΙΖΑ και προηγούμενα του ΣΥΝ, την οποία πρέπει να διατηρήσουμε και να ενισχύσουμε με όλες μας τις δυνάμεις.
Και αυτή δεν είναι μια στρατηγική για τη δική μου καταγραφή, που δεν τη χρειάζομαι, αλλά μια στρατηγική για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να αποφύγει την οπισθοχώρηση και την αναδίπλωση.
Η αναγκαία ακεραιότητα στο δημόσιο λόγο των αποφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ δεν πλήττεται από τη δημοκρατία στο εσωτερικό μας αλλά από όσους ενδεχομένως «στρογγυλεύουν» τις αποφάσεις και το λόγο μας και λειαίνουν τις οξείες γωνίες τους.
Ερ:Υποστηρίζετε την εκλογή προέδρου από την κεντρική επιτροπή, φοβάστε ότι αν εκλέγεται από το συνέδριο, ο όποιος πρόεδρος θα γίνει ένας «μικρός καίσαρας» αν και στην κουλτούρα της Αριστεράς δεν υπάρχει αυτός ο φόβος;
Απ:Δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ την έννοια του «μικρού καίσαρα» ή κάτι παρόμοιο. Αυτό που υποστήριζα πάντα, εντάσσεται στις καλές παραδόσεις της Αριστεράς. Και υποστηρίζω ότι ο πρόεδρος ενός αριστερού κόμματος, ανεξαρτήτως προσώπων, είναι καλύτερο και προτιμότερο να εκλέγεται από την Κεντρική Επιτροπή και όχι από το Συνέδριο που εκλέγει και την τελευταία. Κι αυτό διότι τότε η Κεντρική Επιτροπή δυσχεραίνεται θεσμικά να ελέγχει τον εκάστοτε Πρόεδρο, ο οποίος βρίσκεται υπεράνω της, ως μονοπρόσωπη αρχή, λογοδοτώντας θεωρητικά στο επόμενο Συνέδριο.
