Του Κυριάκου Χάλαρη
Στις 3 με 6 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και όπως το χαρακτήρισε η πλειονότητα του Τύπου ήταν ‘το πιο ανιαρό συνέδριο’ από αυτά που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Οι διαδικασίες του συνεδρίου άφησαν αδιάφορη και την πλειονότητα της κοινωνίας όπως έδειξαν και οι δημοσκοπήσεις, που θέλουν όχι μόνο το σύνολο του εκλογικού σώματος αλλά και τους ίδιους τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να ενδιαφέρονται από ελάχιστα έως καθόλου για το συνέδριο.
Όλη αυτή η απάθεια γύρω από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ είναι αποτέλεσμα της πλήρους και χωρίς επιστροφή απομάκρυνσης του κόμματος από την κοινωνία και τις ανάγκες της.
Ο Γ. Παπανδρέου, ως υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη, υπερασπίστηκε τις πολιτικές λιτότητας που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ όλη την προηγούμενη περίοδο. Τώρα ως αντιπολίτευση συνεχίζει στα ίδια βήματα, για αυτό του είναι και τόσο δύσκολο να διαφοροποιηθεί από τις επιλογές της κυβέρνησης ΝΔ. Και αυτό φάνηκε πεντακάθαρα σε κάθε κινητοποίηση που έγινε τον προηγούμενο χρόνο. Είτε στους αγρότες, είτε στη νεολαία, είτε σε εκείνους τους εργατικούς κλάδους που χτυπήθηκαν από της πολιτικές της κυβέρνησης, το ΠΑΣΟΚ ήταν συστηματικά απών, αρνούμενο ουσιαστικά να πει έστω και μια λέξη για τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Το ίδιο το συνέδριο με όλο το χαρακτήρα που πήρε, ουσιαστικά επιβεβαιώνει την πλήρη αστικοποίηση του ΠΑΣΟΚ. Το ‘συνέδριο της νέας εποχής’ όπως το είχε υποσχεθεί ο Γ. Παπανδρέου θα κάνει το ΠΑΣΟΚ να μοιάζει πιο πολύ με μια ανοικτή Μη Κυβερνητική Οργάνωση (Μ.Κ.Ο) παρά με κόμμα, αφού θα καταργήσει ουσιαστικά όλα τα όργανα του κόμματος που υπήρχαν μέχρι τώρα (Εκτελεστικό Γραφείο, Κεντρική Επιτροπή, Τοπικές και Νομαρχιακές οργανώσεις) και θα τα αντικαταστήσει με το Εθνικό Συμβούλιο στο οποίο θα συμμετέχουν 300 άτομα. 150 βουλευτές, δήμαρχοι, ευρωβουλευτές, νομάρχες κλπ και οι 150 που εκλέχτηκαν στο τέλος του συνεδρίου. Όσον αφορά τις νέες ‘καινοτομίες’ του συνεδρίου αυτές ήταν του τύπου εκθέσεων αρχιτεκτονικής και προτάσεων για τα νέα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, συναυλίες, ερωτηματολόγια συμβουλευτικού χαρακτήρα και συμμετοχή ΜΚΟ και περιβαλλοντικών οργανώσεων. Καινοτομίες δηλαδή που στόχευαν περισσότερο στην τηλεοπτική βιτρίνα του συνεδρίου παρά στις ίδιες τις διαδικασίες
Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ
Η πορεία του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 15 χρόνια έχει γκρεμίσει τις αυταπάτες ακόμα και των παραδοσιακών ψηφοφόρων του σχετικά με το ρόλο του ΠΑΣΟΚ. Πέρα από την υπεράσπιση νεοφιλελεύθερων πολιτικών, η σύνδεσή του με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και η εμπλοκή στελεχών του σε σκάνδαλα όπως αυτά του χρηματιστηρίου κατατάσσουν το ΠΑΣΟΚ στην πλευρά των κομμάτων της αστικής τάξης. Και αυτό αντανακλάται και στο εσωτερικό του όπου δεν υπάρχει καμιά οργανωμένη δύναμη αμφισβήτησης των πολιτικών Σημίτη και Γ. Παπανδρέου. Ακόμα και οι πρόσφατα οργανωμένες τάσεις γύρω από στελέχη όπως ο Γ.Παναγιωτακόπουλος, Α. Κοτσακάς και Π.Οικονόμου που θεωρούν τους εαυτούς τους ‘αριστερούς’, ‘σοσιαλιστές’ κοκ καταλήγουν να ερμηνεύουν την απομάκρυνση του ΠΑΣΟΚ από την κοινωνία στην ‘αλαζονεία της εξουσίας’ ή στους ‘κακούς χειρισμούς’ ενώ όλοι έχουν ως αφετηρία τη στήριξη του νέου αρχηγού του κόμματος Γ. Παπανδρέου.
Οι ομιλίες του Γ.Παπανδρέου στο συνέδριο εξύμνησαν την αγορά και το κεφάλαιο, έκλειναν το μάτι στις ΗΠΑ και ταίριαξαν απόλυτα με τις τοποθετήσεις των Ανδριανόπουλου και Μάνου που έχουν τόση σχέση με το σοσιαλισμό όση και ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
Ο κόσμος που παλιότερα στήριξε το ΠΑΣΟΚ, οι εργαζόμενοι και η νεολαία, έχουν πάψει προ πολλού να αναζητούν λύσεις μέσα στο κόμμα. Ψηφίζουν ότι ψηφίζουν με μισή καρδιά, βασικά γιατί δεν βλέπουν στα κόμματα της αριστεράς ( ΚΚΕ – ΣΥΝ ) την μαζική εναλλακτική λύση.
