Τη συνέντευξη από το Στέλιο Γιωργαντά, συμβασιούχο του δήμου Περιστερίου, πήρε ο Δημήτρης Καράς
Τα τελευταία χρόνια βρίσκεστε σε διαρκή κινητοποίηση. Τι συμβαίνει πραγματικά; Από πού ξεκινάει το πρόβλημα;
Επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. (στη κυβέρνηση και στο δήμο), εισάγονται τα Τ.Σ.Α.(Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης), τα οποία ήταν η πρώτη προσπάθεια να ελαστικοποιηθούν οι σχέσεις εργασίας. Η διοίκηση του δήμου, μετέφρασε το τοπικό σύμφωνο απασχόλησης σε σύμβαση «2+3 χρόνια», προσλαμβάνοντας έτσι 181 εργαζόμενους στη δημοτική επιχείρηση (ΔΑΤΕΠ) με την δουλοκτητική αυτή σύμβαση χρόνου, το 2000. Λίγο πριν ο Δημητρακόπουλος (προηγούμενος δήμαρχος ΠΑΣΟΚ) αποχωρήσει από τον δήμο, το 2002, μας έδωσε υποσχέσεις για μονιμοποίηση, τις οποίες βέβαια μπορούσε άνετα να δίνει, αφού δεν θα ήταν –όπως όλα έδειχναν- ξανά δήμαρχος…
Στο τέλος του 2002, όταν ανέλαβε τη δημαρχεία ο Παχατουρίδης (Ν.Δ.), πάνω που τελείωναν και τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, μας υποσχέθηκε μονιμοποίηση!
Η οποία..;
..δεν ήρθε πότε. Εκείνη τη περίοδο δουλέψαμε για περίπου 1 χρόνο, όμως δεν μας πλήρωναν για 4-5 μήνες. Ξεκινήσαμε κινητοποιήσεις. Κάναμε και κατάληψη στο γκαράζ των απορριμματοφόρων του δήμου για 14 μέρες! Ο δήμαρχος όμως ανένδοτος.
Τους εργαζόμενους τους έπιασε απελπισία! Τον Ιούνη του 2004 τέσσερις από μας ανέβηκαν σε μια ταράτσα στο Περιστέρι και απειλούσαν με αυτοκτονία. Ο ένας μάλιστα έκοψε και τις φλέβες του με σοβαρό κίνδυνο να πεθάνει. Μέσα στον Ιούλη και μετά απ’τις απόπειρες αυτοκτονίας, γίνεται παρέμβαση απ’τον υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο και δίνονται κονδύλια για τη πληρωμή μας.
Μετά απ’όλα αυτά συνέχισαν την ίδια στάση; Συνέχισαν να σας εμπαίζουν;
Βεβαίως, αλλά τώρα πιο «διπλωματικά».Ο Παχατουρίδης κάνει ένα βρώμικο κόλπο. Μας πληρώνει κανονικά επί 7 μήνες αλλά δεν μας αφήνει να δουλέψουμε, για να «αποδείξει» ότι δεν καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Το καλοκαίρι του 2005, δύο εργαζόμενοι μπαίνουν σε απεργία πείνας για 13 μέρες! Η μία μάλιστα κόντεψε να χάσει τη ζωή της! Ακολουθεί νέα κοροϊδία από τον δήμο. Ο Παχατουρίδης μας μονιμοποιεί αλλά η ΔΑΤΕΠ (της οποίας η διοίκηση ορίζεται από το δήμο) μας απορρίπτει!
Δεν το βάλαμε κάτω όμως. Κάναμε «αίτηση θεραπείας» (τρόπος για ν’αλλάξει νομικά η απόφαση), και η ΔΑΤΕΠ βγάζει θετική απόφαση. Μας απορρίπτει πάλι όμως ο ΑΣΕΠ, με τη γελοία δικαιολογία ότι οι συμβάσεις μας ήταν πάνω από 24μηνο, άρα δεν μοριοδοτούμαστε αρκετά για να μονιμοποιηθούμε (που υποτίθεται θα συνέβαινε αν είχαμε 3μηνες ή 6μηνες συμβάσεις).
Και συνεχίζουμε..
..και συνεχίζουμε ναι, το πηγάδι δεν έχει πάτο..
Απ’τους 162 συμβασιούχους που είχαμε μείνει το 2007, ο δήμος μονιμοποιεί 33 άτομα (για να μας διασπάσει), μεταθέτει 20 άτομα στην δημοτική επιχείρηση και απολύει τους υπόλοιπους. Αυτά ενώ ο δήμος είχε 750 κενές οργανικές θέσεις.
Τη περίοδο κοντά στις εκλογές του 07, για να πιέσουμε την κυβέρνηση, κλείσαμε το ΚΥΒΕ (δημοτικό κτίριο δίπλα απ’την εθνική Αθ.-Λαμίας).Ο Παυλόπουλος έκανε νέα παρέμβαση, προεκλογικά, με την οποία μετέθετε τους εργαζόμενους που δεν μονιμοποιήθηκαν στις νομαρχίες.
Οι 96 συμβασιούχοι που είχαμε απομείνει, απευθυνθήκαμε στις νομαρχίες Αθηνών και Πειραιά. Ο Σγουρός, νυν νομάρχης, μετά από την πίεση που ασκήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, δέχτηκε την πρόσληψή μας στη νομαρχία.
Το θέμα όμως κολλάει ξανά! Υφυπουργός του Παυλόπουλου αποφάνθηκε ότι «κάτι δεν στέκει στο νόμο» και η υπόθεση πήγε στο Λογιστήριο του Κράτους. Ουσιαστικά μας κορόϊδεψαν για μια φορά ακόμα, για τις ψήφους μας.
Σε τι κατάσταση βρίσκεστε τώρα;
Είμαστε 15 μήνες άνεργοι, έχει τελειώσει το «ταμείο ανεργίας» ενώ σύντομα θα χάσουμε και τα δικαιώματα μας στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Τη βγάζουμε με δάνεια, μας πετάνε έξω απ’το σπίτι γιατί δεν έχουμε να πληρώσουμε το νοίκι, κάποιοι από εμάς δυσκολευόμαστε να αγοράσουμε τα απαραίτητα.
