Ρεπορτάζ από το «Ξ»
Το Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στις Μ.Κ.Ο κάλεσε τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες της Μ.Κ.Ο. ΑΡΣΙΣ[1] σε στάση εργασίας την Τρίτη 17.7.2018, και σε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τα κεντρικά γραφεία της ΑΡΣΙΣ στην Αθήνα.
Αφορμή γι’ αυτή την κινητοποίηση στάθηκαν οι απολύσεις δύο εργαζομένων. Δύο απολύσεις που δεν ήταν καθόλου τυχαίες. Οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι στοχοποιήθηκαν διότι ανέπτυξαν συνδικαλιστική δράση στον εργασιακό τους χώρο, και συμμετείχαν ενεργά στην προσπάθεια για σύσταση Σωματείου Εργαζόμενων στην ΑΡΣΙΣ. Το βασικό αίτημα της κινητοποίησης ήταν η ανάκληση των απολύσεων, και η διεκδίκηση να δοθεί ένα τέλος στην στοχοποίηση των εργαζόμενων.
Η στάση εργασίας στη Θεσσαλονίκη δυστυχώς δεν είχε την απαιτούμενη μαζικότητα, κυρίως λόγω της ελλιπούς ενημέρωσης. Στις δομές η ενημέρωση έγινε λίγο πριν το τέλος του 8ώρου της προηγούμενης μέρας, και οι περισσότεροι/ες εργαζόμενοι/ες ήταν πολύ προβληματισμένοι/ες διότι θα ήθελαν να έχουν μια πιο αναλυτική εικόνα των εξελίξεων. Παρόλα αυτά η μεγάλη πλειοψηφία όσων ενημερώθηκαν συμφώνησαν με τα αιτήματα της κινητοποίησης.
Στην Αθήνα, η παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τα κεντρικά γραφεία της ΑΡΣΙΣ είχε αρκετό κόσμο και ήταν αρκετά δυναμική.
Εργασιακή επισφάλεια
Το περιστατικό αυτό, όμως, δεν είναι μεμονωμένο, καθώς στην ΑΡΣΙΣ κυριαρχεί γενικά ένα καθεστώς εργασιακής επισφάλειας. Πολλές φορές οι εργαζόμενοι/ες μένουν απλήρωτοι για δύο, τρεις ή και παραπάνω μήνες και η διοίκηση ρίχνει τις ευθύνες στο υπουργείο Οικονομίας, δηλώνοντας αδύναμη να κάνει το ο,τιδήποτε.
Οι συμβάσεις στην συγκεκριμένη οργάνωση σπάνια ξεπερνούν τους 3 μήνες και ακόμα πιο σπάνια τους 6, ακόμα και αν οι εργαζόμενοι/ες εργάζονται για χρόνια στην οργάνωση ή ακόμα κι αν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Επίσης, οι συνθήκες εργασίας σε πολλές δομές της οργάνωσης δεν είναι καλές.
Το ειρωνικο της υπόθεσης είναι ότι η διοίκηση της ΑΡΣΙΣ, όπως και πολλών άλλων ΜΚΟ, τείνει να αποκαλεί τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, «συνεργάτες» και «συνεργάτριες». Ή ακόμα χειρότερα, πολλές φορές ζητάνε από το προσωπικό να προσφέρει εθελοντική εργασία καθώς ασχολούνται με ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, όπως για παράδειγμα το μεταναστευτικό. Και σε αυτό το πλαίσιο τις περισσότερες φορές δεν γίνεται καν λόγος για πληρωμένες υπερωρίες καθώς αυτές βαφτίζονται «εθελοντισμός». Ή ακόμα, θεωρούν ότι οι εργαζόμενοι/ες πρέπει να είναι διαθέσιμοι όποτε παρουσιάζεται κάποια «έκτακτη» ανάγκη.
Συνεργάτες ή εργοδότες;
Η ΑΡΣΙΣ επικαλείται ότι είναι «μη κερδοσκοπική» οργάνωση για να δείξει ένα πρόσωπο πιο συναδελφικό και συνεργατικό, αλλά δεν παύει να είναι μια εταιρία. Το έδειξε ξεκάθαρα εξάλλου όταν στοχοποίησε εργαζόμενους για την συνδικαλιστική τους δράση και τους απέλυσε! Τα βασικά αιτήματα των εργαζομένων στην ΑΡΣΙΣ είναι:
- Οι υπερωρίες να πληρώνονται και να μην είναι «εθελοντικές»
- Καταβολή των μισθών εμπρόθεσμα
- Κλαδικές συμβάσεις αορίστου χρόνου
Αντίστοιχη κατάσταση επικρατεί και στη ΜΚΟ PRAKSIS. Στη περίπτωση της PRAKSIS μερικοί εργαζόμενοι κατέθεσαν στη διοίκηση μια υπογεγραμμένη επιστολή με την οποία ζητούσαν να μάθουν τι θα γίνει με τις ολιγόμηνες συμβάσεις τους που έληγαν στις 30 Ιουνίου. Από τότε ξεκίνησε μια στοχοποίηση εναντίων όσων είχαν υπογράψει την επιστολή και τελικά ο ένας από αυτούς απολύθηκε!
Η διοίκηση της ΑΡΣΙΣ αρνείται μέχρι σήμερα, Τετάρτη 18.7.2018 να ανακαλέσει τις απολύσεις και το ίδιο ισχύει και στην PRAKSIS. Γι’ αυτό και το Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στις ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ) και το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ) καλούν σε νέα στάση εργασίας την Πέμπτη 19.7.2018 από τις 9:00 μέχρι 13:00 σε όλες τις δομές που λειτουργούν από τη ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ και PRAXIS πανελλαδικά.
Φυσικά, όλα αυτά δεν είναι περιστατικά που συμβαίνουν μόνο στις συγκεκριμένες ΜΚΟ αλλά στους περισσότερους, αν όχι όλους, χώρους εργασίας. Η εργοδοσία καταπατά τα δικαιώματα των εργαζομένων στο όνομα της λιτότητας και μεταφέρει την ευθύνη σε αυτούς. Τους ζητά να ρίχνουν νερό στο κρασί τους και να κάνουν τα στραβά μάτια. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες όμως έχουν δικαιώματα που κατακτήθηκαν μέσα από αγώνες όλα αυτά τα χρόνια, και θα έπρεπε να έχουν ακόμα περισσότερα. Γι’ αυτό και δεν πρέπει κανείς και καμία να ανεχτεί την στοχοποίηση των εργαζομένων που ζητούν τα αυτονόητα!
[Διαβάστε το κείμενο της στάσης εργασίας]
