Διαβάστε παρακάτω συνέντευξη με τη Μ. Κ., νοσηλεύτρια στην Παθολογική Κλινική Λοιμώξεων Α στο νοσοκομείο «Σωτηρία», γύρω από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το νοσοκομείο (ένα από τα πρώτα νοσοκομεία αναφοράς για τον κορονοϊό) και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι υγειονομικοί. Τη συνέντευξη πήρε ο Κυριάκος Χάλαρης. Διαβάστε επίσης αναλυτικό άρθρο για την κατάσταση στο ΕΣΥ.
- Θέλεις να μας πεις κατ’ αρχήν που εργάζεσαι;
Είμαι νοσηλεύτρια στο «Σωτηρία» που είναι από τα πρώτα νοσοκομεία αναφοράς για τον COVID-19. Πριν από μία εβδομάδα μεταφέρθηκα από άλλη Πνευμονολογική Κλινική στην Παθολογική Κλινική Λοιμώξεων Α.
- Ποια είναι η κατάσταση στο «Σωτηρία»;
Η κατάσταση είναι οριακή από όλες τις απόψεις. Μέχρι στιγμής, με αυτή τη συχνότητα περιστατικών που είναι 2-3 εισαγωγές ανά ημέρα τα πράγματα «βγαίνουν», αλλά βγαίνουν οριακά. Η κλινική που είμαι έχει 14 δωμάτια. Σε αυτά έχουμε έως 3 περιστατικά. Όταν κάποιος βελτιώνεται δεν βάζουμε νέο περιστατικό μαζί του και ας έχει χώρο. Το πρόβλημα όμως είναι αυτό που έρχεται τις επόμενες ημέρες, γιατί πλέον η ροή αυξάνεται. Έχουμε ανθρώπους που είναι ήδη δυο βδομάδες μέσα και που ακόμα έχουν δύσπνοια, έχουμε ήδη δώσει κάποια εξιτήρια σε ανθρώπους που έγιναν καλά, ωστόσο έχουμε μπει στη φάση που τα περιστατικά που έρχονται είναι περισσότερα από αυτά που φεύγουν.
- Τι εννοείς ότι η κατάσταση είναι οριακή;
Οι ειδικευόμενοι γιατροί είναι ήδη εξουθενωμένοι μιας και αναγκάζονται να κάνουν τις εφημερίες τους σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες. Ήταν ήδη λίγοι και οι εφημερίες τους ήταν ήδη πάρα πολλές, 2 με 3 φορές την εβδομάδα. Δεν έχουν αλλάξει ακόμα τα ωράρια μας, ούτε έχουν αυξηθεί οι εφημερίες, ωστόσο οι συνθήκες είναι πολύ πιο απαιτητικές για γιατρούς και νοσηλευτές. Αναγκάζονται να δουλεύουν για ώρες μέσα στη στολή και αυτό είναι εξουθενωτικό.
- Μέτρα προστασίας για το προσωπικό υπάρχουν;
Δίνονται με το σταγονόμετρο γιατί δεν υπάρχουν αρκετά. Υπάρχει μεγάλη οικονομία στις μάσκες και έχουμε μόνο μία ή δύο ανά βάρδια παρόλο που δεν προστατεύουν για τόσο πολλή ώρα. Έχουν τελειώσει τα μεγάλα ποδονάρια (προστατευτικά ποδιών) και πολλές φορές αναγκάζομαι να φοράω στα πόδια σακούλες σκουπιδιών όταν μπαίνω για νοσηλεία. Επίσης, δεν έχουμε αντισηπτικά. Κάθε μέρα, στην αρχή της βάρδιας αναγκαζόμαστε να αραιώσουμε χλωρίνη στο νερό για να είμαστε προετοιμασμένοι. Αυτά όλα, εκτός των άλλων, απαιτούν και μεγάλη ενέργεια που κανονικά αφαιρείται από τις ουσιαστικές ώρες νοσηλείας που είναι και η δουλειά μας. Οι ίδιοι οι χώροι του νοσοκομείου δεν είναι προστατευμένοι και ο διαχωρισμός του «ασφαλούς» από το «μη ασφαλή» χώρο γίνεται με οπτικά σημάδια! Η ίδια η δουλειά που κάνουμε, εξαιτίας της έλλειψης βοηθητικού προσωπικού, δεν είναι μόνο καθαρά νοσηλευτική. Οι ασθενείς είναι σε απόλυτη καραντίνα, απομονωμένοι από τους δικούς τους και οι ανάγκες τους για απλά πράγματα, ένα καθαρό μπάνιο, χαρτί τουαλέτας, νερό, δεν εξυπηρετούνται όπως θα έπρεπε. Είμαστε αναγκασμένοι οι νοσηλευτές να φροντίζουμε και για αυτά με αποτέλεσμα να αμελούνται άλλα πράγματα.
- Υπάρχει μια συζήτηση στην κοινωνία ότι δεν γίνονται τεστ. Τι γίνεται στο Σωτηρία;
Είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα από ότι ήταν στις αρχές. Πλέον αν έρθει κάποιος και δεν έχει σοβαρά συμπτώματα δεν του γίνεται τεστ. Τον συμβουλεύουν απλά να πάει σπίτι του και να μείνει σε καραντίνα. Είναι γνωστό ότι τα τεστ γίνονται με το σταγονόμετρο. Έτσι κι αλλιώς όλα τα τεστ πηγαίνουν στο Ινστιτούτο Παστέρ και στην Ιατρική και ήδη έχει αρχίσει να «υπερφορτώνει» το σύστημα. Αν κάνουμε σήμερα ένα τεστ μπορεί να χρειαστεί μέχρι και 1,5 μέρα για να έρθει το αποτέλεσμα.
- Με βάση όλα αυτά τι βλέπεις να γίνεται αν αυξηθεί η ροή των περιστατικών;
Αν τα πράγματα μείνουν όπως έχουν και αυξηθούν τα κρούσματα, το σύστημα θα καταρρεύσει. Για να δώσω ένα παράδειγμα, στην κλινική που είμαι εγώ αν έχουμε 47 άτομα αντί για περίπου 20 που έχουμε τώρα, οι γιατροί σίγουρα θα εξαντληθούν. Ήδη τα πράγματα είναι οριακά με τον σημερινό αριθμό περιστατικών, ας φανταστούμε τι θα γίνει με τον διπλάσιο. Δεν μπορεί ένας γιατρός να «πάει» από τις δύο εφημερίες σήμερα στις τέσσερις. Θα σημαίνει τέσσερα 24ωρα την εβδομάδα σε πολύ απαιτητικές συνθήκες. Το ίδιο ισχύει και για τους νοσηλευτές. Εγώ μπαίνω μαζί με άλλη μια νοσηλεύτρια στην κλινική και χρειάζομαι δύο ώρες για να κάνω τη νοσηλεία, ενώ άλλοι δυο νοσηλευτές είναι απ’ έξω και βοηθούν στο ντύσιμο, ξεντύσιμο κλπ. Την ίδια ώρα δεν υπάρχει χώρος για ξεκούραση του νοσηλευτικού προσωπικού και αναγκαζόμαστε να «ξεκουραζόμαστε» στο μπαλκόνι του νοσοκομείου. Επιπλέον, αν έχουμε 4 άτομα στο θάλαμο θα σημαίνει μεγάλη αύξηση του ιικού φορτίου. Σκεφτείτε τι θα σημαίνει για το προσωπικό τέσσερα άτομα στο θάλαμο που θα βήχουν COVID-19, με τα σημερινά μέτρα προστασίας που είναι ήδη ανεπαρκή!
- Τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση;
Υπάρχει το θέμα της οργάνωσης καταρχήν που είναι σημαντικό. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καν ένα πρωτόκολλο διαχείρισης της κρίσης του COVID-19. Είχαμε εκπαίδευση μόνο για τα μέτρα προστασίας αλλά και αυτή ήταν γεμάτη ασάφειες, πέρα από το ότι τα μέσα ατομικής προστασίας είναι πολύ περιορισμένα. Οργάνωση σημαίνει και ένας καλός σχεδιασμός και προετοιμασία. Φυσικά χρειαζόμαστε γιατρούς άμεσα που να μπορούν να μπουν στη μάχη τώρα, νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό. Χρειάζεται να βρεθούν ΜΕΘ και να βρεθεί το προσωπικό που θα μετατρέψει τις Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας – ΜΑΦ σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν ΜΑΦ που είναι εξοπλισμένες και αυτό που τους λείπει είναι το προσωπικό. Και χρειάζεται η προστασία του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού που δίνει τη μάχη και θα τη δώσει τις επόμενες μέρες. Συγκεκριμένα μέτρα προστασίας, που είναι και τα πρακτικά, μάσκες, αντισηπτικά, αλλά μέτρα προστασίας είναι και τα ωράρια, το να έχουμε προσωπικό που να μην είναι ξεθεωμένο, το να έχουμε υποδομές και συνθήκες υγιεινής που να το προστατεύουν.
Η λειτουργία της σελίδας xekinima.org και του “Ξ” βασίζεται αποκλειστικά στην οικονομική ενίσχυση μελών και φίλων. Στηρίξτε κι εσείς την προσπάθειά μας, έστω και με ένα μικρό ποσό ή γραφτείτε συνδρομητές στην ηλεκτρονική έκδοση της δεκαπενθήμερης εφημερίδας μας!
