Του Θανάση Μαρίνη
Την Κυριακή 31/7, διοργανώθηκε στο κάμπινγκ του Antinazi Zone – YRE συζήτηση με θέμα «Τι Αριστερά χρειαζόμαστε;» στα σημερινά πλαίσια της βαθιάς απογοήτευσης στην κοινωνία, μετά την υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ στους δανειστές. Στην πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση συμμετείχαν εκπρόσωποι οργανώσεων και ρευμάτων που είτε δραστηριοποιούνται στη ΛΑΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είτε είναι «ανεξάρτητοι» (όπως το «Ξ»).
Τη συζήτηση άνοιξε ο Κυριάκος Χάλαρης, μέλος στο «Ξεκίνημα». Ξεκίνησε λέγοντας ότι το πρώτο πράγμα που οφείλει να κάνει η Αριστερά είναι να αναγνωρίσει ότι το κίνημα βρίσκεται σε φάση ήττας και σοβαρής οπισθοχώρησης. Τόνισε όμως ότι από τις ήττες του το κίνημα βγάζει συχνά πιο χρήσιμα συμπεράσματα όσο κι αν οι ήττες το οδηγούν σε πρώτη φάση σε υποχώρηση και κοιλιά. Το δημοψήφισμα και η υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσαν σημείο καμπής και το τέλος των αυταπατών, για τη δυνατότητα να εφαρμοστούν φιλολαϊκές πολιτικές εντός της Ε.Ε. και πραγματική διαπραγμάτευση με τις ευρωπαϊκές ελίτ. Επιπλέον, είναι εμφανή πλέον τα όρια της ρεφορμιστικής αντίληψης που φαντασιώνεται λύση των κοινωνικών προβλημάτων, χωρίς σύγκρουση με το μεγάλο κεφάλαιο.
Σήμερα, σημαντικά κομμάτια της Αριστεράς, αλλά και της κοινωνίας, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ακόμη και για «μικρά» ζητήματα της καθημερινότητας απαιτείται ρήξη με το σύστημα. Για το λόγο αυτό η Αριστερά που θέλει να δώσει πραγματικές απαντήσεις στα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία, οφείλει να συνδέσει τους καθημερινούς αγώνες με την ανάγκη ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.
Κλείνοντας την εισαγωγή στη συζήτηση, έθεσε στην κουβέντα την πρόταση του «Ξ» για την επόμενη μέρα στην Αριστερά. Οι οργανώσεις, οι τάσεις και οι ανένταχτοι αγωνιστές εντός και εκτός των υπαρχουσών μετωπικών σχηματισμών, που οδηγούνται σε αντίστοιχα συμπεράσματα πρέπει να εντείνουν τις συζητήσεις για τη συγκρότηση ενός «επαναστατικού πόλου», με σοσιαλιστικό πρόγραμμα και ειλικρινή ενωτική διάθεση απέναντι στην υπόλοιπη Αριστερά.
***
Εκ μέρους της «Ενωτικής Πρωτοβουλίας Παρέμβασης και διαλόγου» – τάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τοποθετήθηκε ο Πάνος Δαμέλος.
Ανέφερε ότι η υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησε επί της ουσίας από το 2012 με την ολοένα και δεξιότερη στροφή προς το «ρεαλισμό» έχει προκαλέσει μεγάλη απογοήτευση στο κίνημα. Για το λόγο αυτό, η επαναστατική Αριστερά πρέπει να εξάγει τα συμπεράσματα από την ήττα της τελευταίας περιόδου.
Αρχικά είπε ότι μέσα στην Ε.Ε. δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική και ότι η Αριστερά πρέπει να ηγεμονεύσει στον αγώνα για έξοδο από αυτή.
Έπειτα, τόνισε την καταστροφική επίπτωση της λογικής «πάση θυσία στην κυβέρνηση» που υιοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, η οποία συνέβαλε στην ενσωμάτωσή του. Συνέχισε κάνοντας κριτική στους σχηματισμούς της Αριστεράς. Το ΚΚΕ έχει επί της ουσίας αποδεχτεί την ήττα και δεν παρεμβαίνει στο κίνημα, ούτε στις διεργασίες εντός την Αριστεράς. Η ΛΑΕ από την άλλη, έχει κληρονομήσει αρκετές από τις «ασθένειες» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η ασάφεια σε σχέση με την Ε.Ε. και στην περιγραφή της εναλλακτικής απέναντι στο σύστημα. Τέλος η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αν και συνέβαλε στις μάχες του κινήματος, δεν κατάφερε να μαζικοποιηθεί γιατί δεν είχε αντίληψη της ανάγκης για ευρύτερες συνεργασίες στην Αριστερά.
Έκλεισε λέγοντας ότι χρειαζόμαστε επαναστατικό πόλο, ότι κομμάτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορούν να συμβάλουν σε αυτό και ότι αυτή η κουβέντα πρέπει να συνεχιστεί στην επόμενη περίοδο.
***
Ο Γιάννος Γιαννόπουλος, μίλησε εκ μέρους της Αριστερής Ριζοσπαστικής Κίνησης (ΑΡΚ) που συμμετέχει στη ΛΑΕ.
Ξεκίνησε λέγοντας ότι η κρίση βαθαίνει και ως εκ τούτου η Αριστερά οφείλει να δώσει πειστικές απαντήσεις στα ερωτήματα της κοινωνίας. Είπε ότι δεν αρκεί το «αντι-μνημόνιο» ούτε το «αντι-Ε.Ε.» αλλά πρέπει να ανοίξουμε τη συζήτηση για την εναλλακτική απέναντι στο σύστημα συνολικά.
Έδωσε βάρος στην ανάγκη του διεθνισμού, ενώ αναφέρθηκε και στα χαρακτηριστικά που οφείλει να έχει η Αριστερά: οργανική σύνδεση με τα κινήματα και σύνδεση των καθημερινών αιτημάτων με την πάλη για την εργατική εξουσία.
Αναφερόμενος στην Ε.Ε. είπε ότι αυτό που αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε έξοδο από αυτή είναι η υλοποίηση των διεκδικήσεων του κινήματος. Τέλος, έκανε αυτοκριτική για την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ και για τις αυταπάτες γύρω από το ζήτημα της Ευρωζώνης και της αναμέτρησης με την εγχώρια ελίτ.
Σε σχέση με την πρόταση του «Ξ» είπε ότι από τη μια πρέπει να υπάρξει συντονισμός ΛΑΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε εργατικούς και κοινωνικούς χώρους και από την άλλη ότι η συζήτηση ενός νέου πολιτικού υποκειμένου πρέπει να συνεχιστεί, καθώς οι υπάρχοντες μετωπικοί σχηματισμοί δεν μπορούν να αποτελέσουν τους αναγκαίους μαζικούς φορείς της μετά ΣΥΡΙΖΑ εποχής.
Στη συζήτηση επίσης συμμετείχαν ο Γιώργος Λεχουρίτης, μέλος της ΛΑΕ, λέγοντας ότι η «ευρωκεντρική» λογική έχει ηττηθεί, ότι το σύστημα δεν μπορεί να βγάλει την κοινωνία από την κρίση και ότι η Αριστερά πρέπει να ανασυνταχθεί και να συμπορευτεί με τα κινήματα και τις ζωντανές τους διεκδικήσεις.
***
Ο Νίκος Νικολάκης, μέλος της δημοτικής αριστερής κίνησης «Πολίτες για τα νησιά μας» από τη Νάξο είπε ότι στην προσπάθεια ανασύνταξης της, η Αριστερά πρέπει να αποφύγει τα τραγικά λάθη του ΣΥΡΙΖΑ: τον άκρατο κυβερνητισμό, την αποσύνδεση από τα κινήματα και τη γραφειοκρατική εσωτερική λειτουργία.
Ο Σίμος Σιμωτάς, από την ΑΡΚ άσκησε κριτική στη γραφειοκρατική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, που σε μεγάλο βαθμό κληροδοτήθηκε και στη ΛΑΕ, τονίζοντας την ανάγκη της εσωτερικής δημοκρατίας στους αριστερούς σχηματισμούς, όπως και του διεθνιστικού προσανατολισμού τους.
Ο Νίκος Κανελλής από το «Ξεκίνημα» τόνισε ότι το σύνθημα έξω από την Ε.Ε. πρέπει να είναι ενταγμένο στον αγώνα για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, καθώς και ότι επαναστατικά αιτήματα, όπως εθνικοποίηση κρίσιμων τομέων της οικονομίας, βρίσκουν πλέον ανταπόκριση σε σημαντικά τμήματα της κοινωνίας και των εργαζομένων.
Ο Αντρέας Παγιάτσος από το «Ξεκίνημα» στάθηκε κυρίως στο γεγονός ότι κεντρικό πρόβλημα της τελευταίας περιόδου δεν είναι η έλλειψη αγώνων, αλλά η απουσία του πολιτικού υποκειμένου που μπορεί να τους οδηγήσει στη νίκη. Ένας βασικός παράγοντας που οδήγησε σε αυτή την έλλειψη είναι η στάση της μαζικής Αριστεράς, που αρνείται τη συνεργασία, ακόμη και πάνω σε βασικά ζητήματα. Ένας ακόμη παράγοντας έχει να κάνει με τη μη σύνδεση των άμεσων, καθημερινών αιτημάτων, με τη συνολική μάχη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.
Η κουβέντα έγινε σε εξαιρετικά θετικό και συντροφικό κλίμα, ανανεώνοντας για το Σεπτέμβρη το ραντεβού μεταξύ των τμημάτων της Αριστεράς που ενδιαφέρονται να συνεχίσουν τη σχετική συζήτηση.
