Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια προ των πυλών
Στις 23 Οκτώβρη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έβγαλε καταδικαστική απόφαση για την Ελλάδα πάνω στο θέμα των Κολλεγίων. Σύμφωνα με την απόφαση, η Ελλάδα υποχρεούται να ενσωματώσει την οδηγία 89/48 για τα επαγγελματικά δικαιώματα των Κολεγίων που συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού. Δηλαδή, τα πτυχία που θα χορηγούν αυτά τα Κολέγια, θα πρέπει να έχουν ισότιμα επαγγελματικά δικαιώματα, με τα πτυχία των δημόσιων ΑΕΙ-ΤΕΙ. Επιπλέον σύμφωνα με την απόφαση το υπουργείο Παιδείας δεν θα μπορεί ούτε καν να ελέγξει τους όρους λειτουργίας των ΚΕΣ που είναι παραρτήματα ξένων πανεπιστήμίων. Αυτό σημαίνει αναγνώριση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα και παράκαμψη του άρθρου 16 του Συντάγματος που τ’ απαγορεύει.
Ο Στυλιανίδης έσπευσε να συμμορφωθεί με την απόφαση του Ευρωπαϊκού, δηλώνοντας ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα αυτών των Κολλεγίων θα αναγνωριστούν με προεδρικό διάταγμα μέσα στο 2009. Μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό; Στα ζητήματα του περιβάλλοντος πάντως, όπου η Ελλάδα έχει καταδικαστεί για πολλά ζητήματα (π.χ. ΧΥΤΑ), η ελληνική κυβέρνηση προτιμά να πληρώνει κάθε χρόνο πρόστιμο παρά να συμμορφωθεί με τις επιταγές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Κόντρα στα συμφέροντά μας
Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει. Η αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των ΚΕΣ αποτελεί μια σκληρή επίθεση ενάντια στα συμφέροντα της σημερινής νεολαίας και των αυριανών εργαζομένων: <br/>
Το κεφάλαιο θέλει να επενδύσει στα ιδιωτικά πανεπιστήμια για να βγάλει κέρδος…
– Το κεφάλαιο θα επενδύσει στα ιδιωτικά πανεπιστήμια για να βγάλει κέρδος. Μια σειρά Κολλεγιάρχες θα σπεύσουν να κάνουν ένα μικρό λίφτινγκ στις υποδομές τους, να προσλάβουν ένα – δυο καθηγητές ακόμα και να κλείσουν συμφωνίες με πανεπιστήμια του εξωτερικού αμφίβολη ποιότητας, για να πουλάνε (βάζοντας πανάκριβα δίδακτρα) αναγνωρισμένα πτυχία. <br/>
– Θα είναι φτηνή κατάρτιση όχι επιστημονική γνώση. Οι σπουδές σ’ αυτά τα Κολλέγια θα είναι ταχύρυθμες (π.χ. 3ετείς, όταν στα δημόσια ΑΕΙ είναι 4ετείς, 5ετείς ή και 6ετείς) και πλήρως προσαρμοσμένες στις άμεσες ανάγκες της αγοράς, μακριά από την ολοκληρωμένη επιστημονική γνώση και τις κοινωνικές ανάγκες. Μιλάμε δηλαδή για Κολλέγια που στην πλειοψηφία τους θα βγάζουν πτυχιούχους με ελλιπή γνώση και κατάρτιση.<br/>
– Διασπόνται και συμπιέζονται μισθοί και δικαιώματα. Η ελλιπής γνώση και κατάρτιση σημαίνει ότι αυτοί οι πτυχιούχοι θα έχουν μικρότερη αξία στην αγορά εργασίας και άρα θα παίρνουν χαμηλότερους μισθούς. Και όταν στον ίδιο κλάδο έχεις φτηνούς και ακριβούς πτυχιούχους, τότε οι αμοιβές όλου του κλάδου προσαρμόζονται σταδιακά προς τα κάτω… Οι φτηνοί πτυχιούχοι θα παρασύρουν προς τα κάτω και τους μισθούς των πτυχιούχων των δημόσιων ΑΕΙ και ΤΕΙ.<br/>
– Τα δημόσια ΑΕΙ-ΤΕΙ θα λειτουργήσουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ο περίφημος "ανταγωνισμός" θα πιέζει σε αυτή την κατεύθυνση κάτι που ήδη γίνεται με το νέο νόμο πλαίσιο…<br/>
– οι θέσεις στα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ θα μειωθούν ακόμα περισσότερο αφού οι υποψήφιοι θα έχουν πλέον περισσότερες "επιλογές" για να σπουδάσουν… Δεν θα χρειάζεται να πηγαίνουν όλοι στο Δημόσιο…<br/>
– Θα μειωθεί ακόμη περισσότερο η κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων ΑΕΙ-ΤΕΙ και θα οδηγηθούν στην αναζήτηση ιδιωτικών χρηματοδοτήσεων (στα πρότυπα των ιδιωτικών ΑΕΙ), ενώ οι κοινωνικές παροχές στους φοιτητές θα περικοπούν ακόμη περισσότερο και φυσικά τα δίδακτρα δεν θα αργήσουν να έρθουν. Εξάλλου μια ανάλογη ιστορία είδαμε με την ίδρυση ιδιωτικών νοσοκομείων. Απ’ τη στιγμή που ιδρύθηκαν ιδιωτικά νοσοκομεία, στα δημόσια άρχισαν να γίνονται λιγότερες προσλήψεις, οι εργαζόμενοι ωθήθηκαν σε πιο εντατική εργασία, οι δαπάνες για τη δημόσια υγεία μειώθηκαν δραματικά και ο κόσμος άρχισε να πληρώνει όλο και μεγαλύτερα ποσά για να καλύψει όσες δαπάνες το δημόσιο δεν δικαιολογούσε πια…
Αγώνας διαρκείας: ο μόνος δρόμος!
Απέναντι σε αυτή την επίθεση δεν μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος από αυτόν του αγώνα. Μόνο μέσα από το μαζικό και συλλογικό αγώνα, με προοπτική διάρκειας μπορούμε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη δημόσια-δωρεάν μόρφωση και στη δουλειά με δικαιώματα. Το Φοιτητικό Κίνημα πρέπει να ανασυγκροτηθεί και μαζί με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, στα πλαίσια ενός ισχυρού πανεκπαιδευτικού μετώπου, μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου.
Για αυτό χρειάζεται:<br/>
– να γίνουν άμεσα νέες Γενικές Συνελεύσεις σε όλους τους Φοιτητικούς Συλλόγους<br/>
– να αποφασίσουμε μαζική συμμετοχή στο συλλαλητήριο που έχουν καλέσει οι πανεπιστημιακοί (ΠΟΣΔΕΠ) την Πέμπτη 6 Νοέμβρη<br/>
– να προχωρήσουμε σε μονοήμερες καταλήψεις την ίδια μέρα για να δώσουμε σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση ότι είμαστε αποφασισμένοι για νέο γύρο αγώνα διαρκείας<br/>
– να μετατρέψουμε τον φετινό εορτασμό του Πολυτεχνείου σε μέρα πανεκπαιδευτικού αγώνα με μαζικά χαρακτηριστικά<br/>
– κατόπιν να προχωρήσουμε σε 2ήμερες καταλήψεις και νέα συλλαλητήρια στις 19-20 και 25-26 Νοέμβρη, ημέρες που η ΠΟΣΔΕΠ έχει αποφασίσει 48ωρες απεργίες<br/>
– Στο βαθμό που η κυβέρνηση δεν υποχωρεί πρέπει να πάμε σε αγώνα διαρκείας με καταλήψεις, πανελλαδικές πορείες σε συντονισμό με τις ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών, τους μαθητές και το εργατικό κίνημα συνολικά<br/>
– να ξαναφτιάξουμε Φοιτητικά Συντονιστικά τα οποία όμως θα πρέπει να λειτουργούν δημοκρατικά χωρίς τα λάθη του παρελθόντος. αυτό σημαίνει να απαρτίζονται από δημοκρατικά εκλεγμένους, υπόλογους και ανακλητούς αντιπροσώπους από κάθε σχολή<br/>
– το Φοιτητικό Συντονιστικό να συνεδριάσει αμέσως μετά την πορεία της Πέμπτης για να αποφασίσει τις παραπέρα κινήσεις του
Κοινό Μέτωπο της Αριστεράς
Για να γίνουν όμως τα παραπάνω η αριστερά πρέπει να δράσει από κοινού κατεβάζοντας κοινές προτάσεις αγώνα σε όλους τους συλλόγους. Μόνο έτσι θα καμφθεί το μέτωπο της ΔΑΠ και θα δοθεί ένας σαφές μήνυμα στους φοιτητές ότι εδώ πάμε για ένα σοβαρό αγώνα με στόχο τη νίκη και όχι τα μικροκομματικά οφέλη.
Αυτό το κάλεσμα για ενότητα το απευθύνουμε πρώτα και κύρια στην ΠΚΣ που την τελευταία περίοδο έχει επιδοθεί σε μια προσπάθεια να αποδείξει ότι μόνον αυτή και το ΚΚΕ είναι αριστεροί και όλοι οι άλλοι είναι πουλημένοι. Και με βάση αυτό τον απομονωτισμό η ΠΚΣ αρνείται τα κοινά αριστερά πλαίσια στις Γενικές Συνελεύσεις ενώ δεν διστάζει να διασπά το κίνημα με ξεχωριστές πορείες (όπως στην περασμένη Γενική Απεργία). Αυτή η κοντόφθαλμη και απομονωτική στάση βάζει τα μικροκομματικά συμφέροντα πάνω το συμφέρον του κινήματος και πρέπει να τελειώνει. Αυτό που πραγματικά χρειάζεται σήμερα είναι ένα κοινό αριστερό μέτωπο της ΑΡΕΝ, της ΕΑΑΚ και της ΠΚΣ μέσα στις γενικές συνελεύσεις με στόχο αγωνιστικές αποφάσεις στη βάση των συμφερόντων της πλατιάς πλειοψηφίας των φοιτητών και των εργαζομένων.
Απαιτούμε:<br/>
– Να μην αναγνωριστούν τα επαγγελματικά δικαιώματα των ΚΕΣ. Όχι στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστήμιων. Να καταργηθούν τα ΚΕΣ<br/>
– Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος νόμος πλαίσιο. Όχι στη λειτουργία των πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Όχι στην είσοδο του ιδιωτικού κεφαλαίου στις σχολές <br/>
– Επαγγελματικά-εργασιακά δικαιώματα ενιαία και κατοχυρωμένα από τα πτυχία των δημόσιων πανεπιστημίων. Όχι στους πτυχιούχους-εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων<br/>
– Άμεση και δραστική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης των ΑΕΙ-ΤΕΙ στο ύψος των αναγκών και απαιτήσεών τους<br/>
– Δημόσια, δωρεάν και ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση με ελεύθερη πρόσβαση σε όλους, που να εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι του κεφαλαίου
Παιδεία Μάχης
