Η απόφαση της κυβέρνησης να καταργηθούν τα stage στο δημόσιο με την αιτιολογία ότι αποτελούν απαράδεκτες συνθήκες εργασίας αλλά και αποτέλεσμα ρουσφετολογικών προσλήψεων έχει σαν αποτέλεσμα να βρεθούν στο δρόμο 35-40.000 νέοι εργαζόμενοι που ευελπιστούσαν μέσω των stage, (που μόνο προγράμματα μαθητείας δεν ήταν) να βρουν μία σταθερή και μόνιμη δουλειά
«Αν δούλευαν στον ιδιωτικό τομέα θα είχε παρέμβει η επιθεώρηση εργασίας» δήλωσε ο Πάγκαλος για τους εργαζόμενους θέλοντας έτσι να δικαιολογήσει τα πεπραγμένα της κυβέρνησης. Δεν έχουμε λόγο να διαφωνήσουμε με αυτό. Οι εργασιακές συνθήκες των προγραμμάτων stage αποτελούν εργασιακό μεσαίωνα. Η κυβέρνηση όμως είναι τουλάχιστον έκθετη όταν κάνει τέτοιες δηλώσεις τη στιγμή που προωθεί τα stage στον ιδιωτικό τομέα με τη σύμφωνη γνώμη μάλιστα του ΣΕΒ αλλά και δηλώνοντας ότι δε θα προσλάβει μόνιμους εργαζόμενους στη θέση τους άλλα θα καλύψει τις ανάγκες με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Οι εργαζόμενοι λοιπόν, σύμφωνα με τη λογική των κυβερνώντων δε μπορούν να δουλεύουν στο δημόσιο με τις συνθήκες αυτές αλλά μπορούν κάλλιστα να δουλεύουν με 400 ευρώ, ανασφάλιστοι και επισφαλείς στον ιδιωτικό τομέα.
Γιατί υπάρχουν stage;
Από τη δεκαετία του ’90 όλες οι κυβερνήσεις επιχειρούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα γεγονότα στο δημόσιο, με στόχο να χτυπήσουν τις εργασιακές σχέσεις και τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Στόχος να καταργηθεί όχι απλά η μονιμότητα αλλά γενικότερα η έννοια της σταθερής σχέσης εργασίας και να αντικατασταθεί από τη λεγόμενη γενιά της επισφάλειας, που ξεπερνά το 1.000.000 άτομα και θα δουλεύει με χαμηλότερους μισθούς, χωρίς δικαιώματα και δυνατότητα αντίδρασης. Έτσι έχει δημιουργηθεί πλέον ένας γαλαξίας εργασιακών σχέσεων που περιλαμβάνει συμβασιούχους έργου, συμβασιούχους ορισμένου χρόνου, εργολαβίες, νοικιασμένους εργαζόμενους, ωρομίσθιους, stage κτλ. Όλη αυτή η κατάσταση δημιουργεί διαφορετικές ανάγκες για εργαζόμενους στον ίδιο χώρο και έτσι οι κυβερνήσεις διασπούν τους εργαζόμενους από τη μια και μειώνουν το κόστος της δουλειάς από την άλλη.
Ρουσφέτια
Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη δικαιολογία ότι έγιναν πολλές ρουσφετολογικές προσλήψεις προεκλογικά, για να καταργήσει τα stage.
Ασφαλώς μόνο αν κάποιος έρθει από άλλο πλανήτη θα διαφωνήσει ότι στο ελληνικό δημόσιο γίνονται μαζικά προσλήψεις με ρουσφετολογικές διαδικασίες και κομματικά κριτήρια. Αυτό όμως δεν αφορά μόνο τα stage και τις τελευταίες βδομάδες πριν τις εκλογές. Είναι η πραγματικότητα όλων των τελευταίων δεκαετιών και γίνεται μάλιστα με τις πλάτες των συνδικαλιστών των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ που λειτουργούν σαν διοικητές σε πολλές υπηρεσίες του δημοσίου βολεύοντας και διορίζοντας ο καθένας «τα δικά του παιδιά» . Ας μη γελιόμαστε λοιπόν, η κυβέρνηση δε νοιάστηκε ξαφνικά για την αξιοκρατία.
Τα ρουσφέτια είναι καρπός της πολιτικής της ανεργίας που ακολουθείται εδώ και χρόνια από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Όταν είσαι άνεργος και μάλιστα για πολύ καιρό τότε είσαι επιρρεπής στις υποσχέσεις και τα ρουσφέτια του κάθε βουλευτή και της κάθε κυβέρνησης. Οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, με τις πολιτικές τους, διογκώνουν την ανεργία από τη μια και χρησιμοποιούν τους ανέργους από την άλλη.
Τι μπορεί να γίνει;
Μετά την κατάργηση των stage έχει ανοίξει η συζήτηση τι γίνεται τώρα με τους εργαζόμενους αυτούς. Έχει ανοίξει μάλιστα μία συζήτηση ανάμεσα στους νέους εργαζόμενους για το ποια πρέπει να είναι τα κριτήρια αξιοκρατικής πρόσληψης στο δημόσιο.
Όλη αυτή η συζήτηση σε μεγάλο βαθμό ξεφεύγει απ’ την ουσία. Το θέμα δεν είναι να φαγωθούν οι άνεργοι μεταξύ τους για μία θέση στο δημόσιο άλλα να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες με μόνιμο προσωπικό. Αν και όταν υπάρξει η βούληση για κάτι τέτοιο θα αποκαλυφθεί ότι οι εργαζόμενοι με stage αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό των όσων χρειάζεται να προσληφθούν. Με μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών, το ποιος προσλαμβάνεται, που και πώς, δεν τίθεται, αφού τελικά θα μπορεί να υπάρχει δουλειά για όλους.
Παραδείγματα – Υγεία, Παιδεία.
Θα γίνουμε συγκεκριμένοι μιλώντας με παραδείγματα. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο χώρος της δημόσιας Υγείας. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της ΠΟΕΔΗΝ αυτή τη στιγμή με το καθεστώς stage εργάζονται στα δημόσια νοσοκομεία περίπου 3.000 άτομα. Την ίδια στιγμή όμως οι κενές οργανικές θέσεις στα νοσοκομεία σε νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό ξεπερνούν τις 22.000. Συνεπώς το ζήτημα δεν είναι να φύγουν οι 3000 εργαζόμενοι με stage για να μπουν στη θέση τους κάποιοι άλλοι μέσω ΑΣΕΠ. Το ζήτημα είναι να καλυφθούν τα κενά στη δημόσια υγεία με μόνιμους εργαζόμενους και με πλήρη δικαιώματα.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο χώρος της παιδείας όπου κάθε χρόνο έχουμε ελάχιστους διορισμούς και τα σχολεία ξεκινούν με τεράστια κενά αλλά οι θέσεις καλύπτονται από ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς που στοιχίζουν λιγότερο και ως ανασφαλείς εργαζόμενοι είναι και πιο αδύναμοι απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση.
Με απλά λόγια, αν προσληφθούν όλοι όσοι χρειάζονται θα υπάρχει δουλειά για όλους και δεν θα έχουν κανένα λόγο οι stage, οι ωρομίσθιοι, οι συμβασιούχοι, οι ενοικιαζόμενοι και οι άνεργοι να «σκοτώνονται» μεταξύ τους για μια θέση εργασίας κάτω από «μεσαιωνικές» συνθήκες.
Αξιοκρατία
Πέρα από τον αριθμό των προσλήψεων τίθεται και το θέμα της αξιοκρατίας στις προσλήψεις.
Σήμερα το μόνο σώμα που υπάρχει για να κάνει προσλήψεις που να μην είναι, υποτίθεται, ενταγμένες στα πλαίσια της κομματοκρατίας και του ρουσφετιού, είναι ο ΑΣΕΠ. Μόνο που κι αυτό το σώμα είναι διάτρητο… Το εργατικό κίνημα και η αριστερά οφείλουν να προτείνουν ένα άλλο σύστημα προσλήψεων που να είναι αντικειμενικό και να μην προάγει τον εξοντωτικό ανταγωνισμό ανάμεσα στους υποψήφιους και τη γενικευμένη διαφθορά.
Πάνω απ’ όλα χρειάζεται ένας υπολογισμός των αναγκαίων θέσεων εργασίας (οργανικές θέσεις) με τη συμμετοχή και των εργαζομένων, οι οποίοι να έχουν αποφασιστικό λόγο, και στη συνέχεια, οι απόφοιτοι από τις σχολές να έχουν κατοχυρωμένες επαγγελματικές θέσεις. Ο νοσηλευτής θα πρέπει τελειώνοντας τη σχολή να μπορεί να βρει κατευθείαν θέση εργασίας σε δημόσιο νοσοκομείο, κι όχι να πρέπει να δώσει εξετάσεις για να μπει. Ο καθηγητής που τελειώνει τη Φιλοσοφική δεν πρέπει να χρειάζεται να εξεταστεί από οποιοδήποτε σώμα, τύπου ΑΣΕΠ, για να κριθεί η ικανότητά του να διδάσκει. Όλα τα εφόδια και όλες οι αξιολογήσεις θα πρέπει να γίνονται στη διάρκεια των σπουδών κι όχι μετά τις σπουδές να ακολουθεί ένας γολγοθάς, όπου ο εργαζόμενος να μην νοιώθει ποτέ σιγουριά για τη δουλειά του.
Τι προτείνουμε:
– Καταρχήν να διασφαλιστεί ότι δεν θα απολυθούν οι εργαζόμενοι με stage στο δημόσιο. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία αυτοί οι εργαζόμενοι καλύπτουν θέσεις κλειδιά σε νοσοκομεία, ΚΕΠ, ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, Δήμους κτλ
– Να καλυφθούν άμεσα οι δεκάδες χιλιάδες κενές θέσεις οργανικές εργασίας που έχουν ήδη καταγραφεί από τις ίδιες τις υπηρεσίες του κράτους (πέρα από τα αιτήματα των συνδικάτων) σε παιδεία, υγεία, πρόνοια κλπ, κ.α. με στόχο τη δραστική μείωση της ανεργίας
– Η διαδικασία των προσλήψεων δεν μπορεί να στηρίζεται στο διάτρητο και αναξιόπιστο – ακόμα και κατά τον εμπνευστή του Σ.Πεπονή – ΑΣΕΠ. Χρειάζεται ένα νέο, αντικειμενικό, διαφανές και ανεξάρτητο από τους κομματικούς μηχανισμούς και το κράτος, με κοινά αποδεκτή σύνθεση, σύστημα προσλήψεων.
– Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η ακύρωση όλου του σχετικού νομοθετικού πλαισίου (νόμοι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ από το 1998 ως σήμερα, συνταγματική αναθεώρηση, Προεδρικά Διατάγματα κτλ) και η κατοχύρωση της μόνιμης και σταθερής εργασίας για όλους
– Δεν μπορούμε να περιμένουμε κανένα ΠΑΣΟΚ και καμία ΝΔ να προχωρήσουν στα μέτρα που περιγράφουμε πιο πάνω. Όλα αυτά, είναι θέμα πάλης από τη μεριά της αριστεράς.
