Δημοσιεύουμε κάλεσμα του Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων VODAFONE – ΠΑΝΑΦΟΝ για την απεργία της φετινής Πρωτομαγιάς.
Η εργατική Πρωτομαγιά είναι μέρα ιστορικής μνήμης και αγώνων των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο. Τιμά τους αγώνες για βασικά εργατικά δικαιώματα όπως είναι το 8ωρο. Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει τα εργατικά δικαιώματα σε περιστολή, σε συνέχεια των 10 ετών μνημονίου που έχουν προηγηθεί και μιας πανδημίας 14 μηνών.
Η κυβέρνηση σπεύδει ακριβώς μετά την Πρωτομαγιά να φέρει προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο που ανάμεσα σε άλλα επιχειρεί να καταργήσει το πλέον εμβληματικό επίτευγμα των αγώνων της ημέρας αυτής, το 8ωρο και για να έχει τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις μεταφέρει την φετινή αργία την Τρίτη 4 Μάη καθώς με αυτόν τον τρόπο από εργατική γιορτή και μέρα κινητοποίησης των εργαζομένων επιχειρεί να την μετατρέψει σε μία ακόμη ημέρα άδειας που παρατείνει τις αργίες του Πάσχα καθώς ακολουθεί την Κυριακή και την Δευτέρα του Πάσχα. Θλιβερός ακόλουθος σε αυτή την προσπάθεια η σταθερά απούσα από τις εργατικές διεκδικήσεις και συνεπής ακολουθητής των κυβερνητικών επιλογών, η συνδικαλιστική γραφειοκρατική ηγεσία της ΓΣΕΕ. Γι’αυτό τον λόγο η ΑΔΕΔΥ, το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, 100άδες ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια σωματεία, πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς, αποφάσισαν να διοργανώσουν πρωτομαγιάτικες απεργίες και κινητοποιήσεις την Πέμπτη 6 Μάη θέλοντας να δώσουν στην εργατική Πρωτομαγιά το αληθινό της νόημα.
Σε συμμετοχή σε αυτήν την απεργία καλεί και το Σωματείο μας.
Με αφορμή την πανδημία του κορωνοΐού, η οποία επιτάχυνε την νέα κρίση που ερχόταν (για μερικούς μεγαλύτερη από την κρίση του 2008), τα αντεργατικά μέτρα που εφαρμόζονται και που ονομάζονται «μέτρα στήριξης των εργαζομένων», είναι εδώ.
Μετά από 14 μήνες πανδημίας, με 10.000 νεκρούς και οικονομικής κρίσης για 100άδες χιλιάδες εργαζόμενους και μικρομεσαίους, η κινητοποίηση της Πρωτομαγιάς πρέπει να είναι ένα σημείο καμπής για τις εργατικές διεκδικήσεις.
Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο
Ο υπουργός Εργασίας Κ.Χατζηδάκης έχει εξαγγείλει ένα νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά που θα κατατεθεί αμέσως μετά το Πάσχα στην Βουλή.
Το νομοσχέδιο – με βάση τα όσα έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας – έρχεται να αποτελειώσει ότι έχει απομείνει από τις εργατικές κατακτήσεις και τα θετικά σημεία του συνδικαλιστικού νόμου 1264 του 1982.
Συγκεκριμένα και ενδεικτικά περιλαμβάνει:
1. Ατομική διευθέτηση του χρόνου εργασίας (χωρίς ΣΣΕ και Συνδικάτα).
Τώρα, ο εργοδότης, με απλή ατομική σύμβαση εργασίας με τον εργαζόμενο, παρακάμπτοντας ΣΣΕ και σωματεία, θα μπορεί να διευθετεί τα του χρόνου εργασίας του(!) Άμεσο αποτέλεσμα θα είναι ο εργαζόμενος να πιέζεται, να πείθεται ή να εξαναγκάζεται να δεχτεί καταχρηστικές συμπεριφορές σε βάρος του υπό τον φόβο απόλυσης ή περαιτέρω βλαπτικής μεταβολής της εργασιακής του σχέσης.
2. Εργάσιμη εβδομάδα -“λάστιχο” διάρκειας 30-50 ωρών, με συνδυασμό 6ωρης ή 10ωρης (ακόμη και 12ωρης) απασχόλησης.
Για τις ημέρες που ο εργαζόμενος θα εργάζεται από 1-4 ώρες πέραν του ημερησίου ωραρίου, δεν θα αμείβεται όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, αλλά θα του χορηγείται ημερήσια ανάπαυση («ρεπό») σε άλλη περίοδο του έτους ή θα εργάζεται με συνδυασμό μειωμένων ωρών και ημερών ανάπαυσης.
Επί τοις ουσίας πλέον και με την βούλα του νόμου κατοχυρώνεται η απλήρωτη εργασία.
3. Ημερήσιο ωράριο-“λάστιχο” με συνδυασμό τηλεργασίας και εργασίας στις εγκαταστάσεις του εργοδότη.
Σε πολλούς κλάδους και επιχειρήσεις στο εξωτερικό εφαρμόζεται ο θεσμός της «συνδυαστικής τηλεργασίας», δηλαδή της εργασίας που παρέχεται άλλοτε από την κατοικία του εργαζόμενου ή από άλλο χώρο εκτός των εγκαταστάσεων του εργοδότη και άλλοτε στην έδρα της επιχείρησης. Με το τέλος της παραδοσιακής εργασίας στον τόπο του εργοδότη και υπό την εποπτεία και διεύθυνσή του, έρχεται και το τέλος κάθε είδους πρόσθετων παροχών και προσαυξήσεων.
4. Εκτίναξη του επιτρεπομένου ορίου υπερωριών στις 150, για όλους τους κλάδους της οικονομίας.
Ικανοποιείται πάγιο αίτημα των μεγαλοεργοδοτών. Αυξάνεται ο ανώτατος επιτρεπόμενος αριθμός υπερωριών για όλους τους κλάδους σε 150 ώρες ετησίως. Για τον κλάδο της βιομηχανίας, οι επιτρεπόμενες ώρες υπερωριών σήμερα ήσαν 48 ώρες για κάθε εξάμηνο (συνολικά 96 ετησίως). Για τους άλλους κλάδους δραστηριότητας, ο ανώτατος αριθμός επιτρεπόμενων υπερωριών ήταν 120 ώρες ετησίως. Με την προτεινόμενη ρύθμιση, ο επιτρεπόμενος αριθμός υπερωριών αυξάνεται στις 150 ώρες ετησίως, συντηρώντας και τα υψηλά επίπεδα ανεργίας.
5. Τέλος στο «συνδικαλίζεσθαι» και τις απεργιακές κινητοποιήσεις
- Φακελώνει τα σωματεία και τα μέλη τους, επιπλέον απαιτεί προσωπικό ασφαλείας ίσο με το 40% του συνόλου των εργαζομένων, για να πραγματοποιούνται στο εξής οι απεργίες, σε όσες επιχειρήσεις θεωρούνται κοινής ωφέλειας, επιχειρώντας έτσι στην πράξη να βάλει τέλος στις απεργίες.
- απαγορεύονται οι καταλήψεις σε χώρους και εισόδους επιχειρήσεων
- η ενημέρωση και η περιφρούρηση της απεργίας αποκαλείται πλέον άσκηση σωματικής και ψυχολογικής βίας κατά τη διάρκεια απεργιακών κινητοποιήσεων. Ακόμη και η απλή διακίνηση μιας ανακοίνωσης στην είσοδο της επιχείρησης(!) μπορεί να προκαλέσει την παρέμβαση της αστυνομίας και μπορεί σε μια τέτοια περίπτωση με απόφαση δικαστηρίου η απεργία να κρίνεται παράνομη!
- Επιπλέον διευρύνεται κατά πολύ ο κατάλογος των επιχειρήσεων που μπορεί να είναι ανοικτές τις Κυριακές
- Ακόμα διευκολύνονται και οι παράνομες με απόφαση δικαστηρίου απολύσεις καθώς σε μια τέτοια περίπτωση ο εργοδότης μπορεί επί τοις ουσίας πληρώνοντας μια ελαφρώς μεγαλύτερη αποζημίωση να πραγματοποιήσει τελικά την απόλυση αυτή, χωρίς να υποχρεούται σε επαναπρόσληψη και απαλλασσόμενος πλήρως από απαίτηση καταβολής αποζημίωσης για ηθική βλάβη ή μισθών υπερημερίας, όπως ίσχυε ως τώρα.
6. Επιπλέον μεταφέρει την επίλυση των εργατικών διαφορών από την Επιθεώρηση εργασίας στον ΟΜΕΔ (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας), όπου η διαδικασία είναι πολύ πιο χρονοβόρα και οικονομικά πολύ πιο ακριβή.
Ασφαλώς θα περιμένουμε την τελική μορφή του νομοσχεδίου για μια συνολική τοποθέτηση.
Όμως ήδη ξέρουμε και ζούμε την σημερινή πραγματικότητα του εργασιακού μας χώρου.
- Τις εκατοντάδες απολύσεις.
- Τους ενοικιαζόμενους συναδέλφους, τους συναδέλφους των 400-600 ευρώ.
- Την καθημερινή πίεση των προϊσταμένων για παραπάνω δουλειά και τη συνεχή πίεση μέσω ενός πλέγματος «προσωπικών στόχων».
- Τα αυξημένα κόστη σε ηλεκτρικό ρεύμα και λοιπά έξοδα μαζί με την οικογενειακή αναστάτωση που προκαλεί η τηλεργασία.
Για όλους αυτούς τους λόγους θα απεργήσουμε στις 6 Μάη.
Από το Σικάγο του 1886, την Καισαριανή του 1944, τις σημερινές ματωμένες Πρωτομαγιές στην Τουρκία και σε άλλες χώρες του κόσμου έχουμε μάθει ένα πολύτιμο μάθημα: τίποτα δεν χαρίζεται αν εμείς δεν το διεκδικήσουμε!
