Του Νίκου Αναστασιάδη
«Δεν μπορούμε να σταματήσουμε την Eldorado γιατί αν το κάνουμε θα μας σύρει στα δικαστήρια και θα πρέπει να πληρώσουμε αποζημίωση».
Όσοι συμμετέχουν στον αγώνα κατά της εξόρυξης χρυσού θα έχουν ακούσει κατά κόρον αυτή τη φράση από τότε που εκλέχτηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (πιο πριν ακούγανε τη φράση «25 ψηφίζετε, 26 τα μεταλλεία κλείνουν»). Φράση η οποία χρησιμοποιήθηκε για να πείσει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, πρέπει να περιμένουμε, κτλ. Ας δούμε όμως πόσο αυτό το «δεν υπάρχει άλλη λύση» ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ελ Σαλβαδόρ, 2008
Λόγω των εξορυκτικών δραστηριοτήτων μολύνονται τα νερά της επαρχίας Σαν Σεμπαστιάν, προκαλώντας κρίση έλλειψης νερού. Η κυβέρνηση του (δεξιού) τότε προέδρου, Αντόνιο Σάγκα, αποφασίζει να σταματήσει κάθε αδειοδότηση που να αφορά εξορυκτικά σχέδια.
Για όσους λένε διαρκώς ότι είμαστε πολύ μικροί για να κάνουμε οτιδήποτε, ενημερώνουμε ότι το Σαλβαδόρ είναι πιο μικρή χώρα από την Ελλάδα.
Η εξορυκτική εταιρία Pacific Rim (που στη συνέχεια αγοράστηκε από την καναδική Oceana Gold) καταφεύγει στα διεθνή δικαστήρια διαιτησίας, γνωστά ως ISDS (Investor-State dispute settlement / Επίλυση διαφορών μεταξύ κράτους και επενδυτή). Ζητάει σαν αποζημίωση για τα «χαμένα κέρδη» της, από την κυβέρνηση του Σαν Σαλβαδόρ, 300 εκατ. δολάρια, περίπου όσο ο μισός ετήσιος προϋπολογισμός της χώρας για την παιδεία.
Ουάσιγκτον, 2016
Στην έδρα του δικαστηρίου διαiτησίας της Παγκόσμιας Τράπεζας ανακοινώνεται η δικαίωση της κυβέρνησης του Σαν Σαλβαδόρ, με το σκεπτικό ότι η Pacific Rim δεν πληρούσε όλους τους νόμους για να προχωρήσει.
Μάλιστα, η τωρινή ιδιοκτήτρια της Pacific Rim, η Oceana Gold αναγκάζεται να πληρώσει 8 εκατ. δολάρια σαν αποζημίωση για τα δικαστικά έξοδα που αναγκάστηκε να κάνει η κυβέρνηση του Σαν Σαλβαδόρ.
Γαυγίζουν λοιπόν οι πολυεθνικές αλλά δεν κερδίζουν πάντα! Και αυτός είναι φυσικά ο λόγος που πιέζουν για την υπογραφή των διατλαντικών συμφωνιών TTIP και CETA οι οποίες προβλέπουν τη μεγαλύτερη διευκόλυνση των εταιριών στις δικαστικές τους διαμάχες με τα κράτη.
Με βάση στατιστικές μελέτες που έχουν γίνει σχεδόν οι μισές από τις υποθέσεις διαμάχης κρατών με πολυεθνικές δεν φτάνουν καν στο δικαστήριο, αλλά κλείνουν με διακανονισμό. Από αυτές που φτάνουν τελικά στο δικαστήριο, τα κράτη κερδίζουν διπλάσιες περιπτώσεις από τις πολυεθνικές. Ενώ στις περιπτώσεις που κερδίζουν οι πολυεθνικές, οι αποζημιώσεις που τελικά παίρνουν είναι κατά μέσο όρο το 10% από όσο ζητάνε!
Αλλά ακόμα και να κερδίσουν τις υποθέσεις οι πολυεθνικές, δεν υπάρχουν και πολλά που μπορούν να κάνουν για να πάρουν τα λεφτά τους. Τα κράτη δεν είναι ιδιώτες, για να γίνει προσωποκράτηση για χρέη. Το κράτος δεν μπορεί να πάει φυλακή, ούτε μπορεί μια ιδιωτική εταιρία να κατάσχει ένα νησί για χρέη που της έχουμε![1]
…και ο Σταθάκης
Η TTIP και η CETA (διατλαντικές συμφωνίες που αφορούν την ΕΕ, τις ΗΠΑ και τον Καναδά) κακώς όπως είπε ο Τσόμσκι χαρακτηρίζονται συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου. Δεν είναι καν συμφωνίες εμπορίου, είναι συμφωνίες για τα δικαιώματα των επενδυτών. Είναι η προσπάθεια του διεθνούς κεφαλαίου να αναγάγει τον νεοφιλελευθερισμό σε καθεστώς που υπερβαίνει τα συντάγματα των κρατών, και αναγκάζει τους πάντες να υποταχθούν στην κερδοφορία των πολυεθνικών.
Παρόλο που προσπάθησαν να κρατήσουν τις συνομιλίες για την υπογραφή αυτών των συμφωνιών μυστικές, το τελευταίο διάστημα έχουν διαρρεύσει και έχουν ξεσηκώσει μεγάλες αντιδράσεις διεθνώς, ιδιαίτερα με επίκεντρο τη Γερμανία με αποκορύφωμα την διαδήλωση των 100.000 στο Βερολίνο.
Όλοι καταλαβαίνουν ότι τα επιτελεία της ΕΕ, των ΗΠΑ και του Καναδά, των μεγαλύτερων καπιταλιστικών χωρών δηλαδή, δεν κινούνται φυσικά στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των φτωχών και καταπιεσμένων, αλλά των πλούσιων και ισχυρών.
Όλοι; Όχι όλοι. Υπάρχει μια «αριστερή» κυβέρνηση στην Ελλάδα που πιστεύει ότι η απελευθέρωση του εμπορίου και του ανταγωνισμού θα ενισχύσει την ελληνική οικονομία! Αυτά δήλωσε[2] ο αρμόδιος υπουργός Σταθάκης τις προάλλες.
Οι καπιταλιστές μας αγαπάνε, για καλό ήρθανε…
Σα να λέμε είναι ηλίθιοι οι λαοί που εξεγείρονται ενάντια στον καπιταλισμό, και δεν καταλαβαίνουν ότι είναι προς όφελος τους… Δύσκολο να φανταστούμε κάποιον να πέφτει τόσο χαμηλά.
Εφόσον η CETA πέρασε, φυσικά θα ευνοήσει τα μάλα την καναδική Eldorado Gold, η οποία θα έχει περισσότερα όπλα στα χέρια της. Και η κυβέρνηση επίσης, θα έχει περισσότερες δικαιολογίες να μη σταματήσει την «επένδυση» καθώς πια «τα χέρια της θα είναι δεμένα». Αυτό βέβαια δεν έχει να κάνει τόσο με τη CETA, όσο με την παροιμία που λέει «όποιος δε θέλει να ζυμώσει…» Έτσι, από μια οπτική ήταν βολικό για τους yes men της εδώ Μπανανίας το ότι υπογράφηκε η CETA γιατί φεύγει το κακό… από πάνω τους, και μετά «είναι υποχρεωμένοι» να εφαρμόσουν μνημόνια, εξορύξεις, καταστολή, κτλ…
