Επιμέλεια άρθρου από το σάιτ του Σκωτσέζικου τμήματος της CWI, socialistpartyscotland.org.uk
Η κρίση και η λιτότητα συνεχίζουν να οδηγούν στη δημιουργία μιας σειράς νέων αριστερών σχηματισμών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις οι σχηματισμοί αυτοί εξακολουθούν να κινούνται στη λογική της διαχείρισης του συστήματος, ενώ σε πολλές περιπτώσεις χαρακτηρίζονται ταυτόχρονα από έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας και διάθεση αποκλεισμού των πιο αριστερών φωνών. Το παράδειγμα της ταχύτατης μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα δε δείχνει να απασχολεί ιδιαίτερα τις ηγεσίες αυτών των «νέων» σχηματισμών, πολλοί από τους οποίους κινούνται στα βήματά του. Κάτι τέτοιο, δυστυχώς, βλέπουμε να συμβαίνει αυτή την περίοδο στη Σκωτία.
Στις 29 Αυγούστου, στη Σκωτία, πραγματοποιήθηκε το ιδρυτικό συνέδριο ενός τέτοιου σχηματισμού. Το «RISE» (Respect, Independence, Socialism, Environmentalism) είναι μια συμμαχία με βασικές δυνάμεις το «Σκωτσέζικο Σοσιαλιστικό Κόμμα» (SSP) και τη «Διεθνιστική Σοσιαλιστική Ομάδα» (ISG).
Από αυτή τη συμμαχία, αποκλείστηκε από την πρώτη στιγμή το SPS (Σοσιαλιστικό Κόμμα-CWI, αδελφή οργάνωση του «Ξ» στη Σκωτία) με τη δικαιολογία ότι οι διοργανωτές ήθελαν το RISE να αποτελεί περισσότερο συμμαχία μεταξύ κοινωνικών κινημάτων και όχι αριστερών οργανώσεων.
Που αποσκοπούν οι αποκλεισμοί
Ωστόσο, η περίπτωση του Σ.Κ. δεν ήταν όμως ο μοναδικός αποκλεισμός. Η ηγεσία του RISE έχει ήδη ανακοινώσει ότι σκοπεύει να κατεβάσει υποψήφιους στις εκλογές για το σκωτσέζικο κοινοβούλιο το Μάη του 2016.
Ωστόσο, δεν υπήρξε καμία διάθεση συνάντησης και ανταλλαγής απόψεων με την ήδη υπάρχουσα συμμαχία μεταξύ συνδικάτων, αριστερών οργανώσεων και ανένταχτων αγωνιστών, το TUSC («Σοσιαλιστική και Συνδικαλιστική Συμμαχία»).
Το TUSC, μια συμμαχία οργανώσεων της Αριστεράς, αλλά και μαχητικών συνδικάτων και συνδικαλιστών, στην οποία συμμετέχουν και οι δυνάμεις του Σ.Κ. επικοινώνησε επιδιώκοντας συνάντηση με την ηγεσία του RISE, η οποία ωστόσο ξεκαθάρισε από την αρχή ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική συνεργασίας.
Από τα παραπάνω είναι προφανές, ότι η ηγεσία του RISE έχει ήδη αποφασίσει ότι έχει πολύ διαφορετική αντίληψη για το πως πρέπει να είναι η νέα αριστερή «εναλλακτική» που προσπαθεί να χτίσει. Σε αυτή τη νέα αριστερά δε χωράνε οργανώσεις που δεν αποδέχονται τη «δημιουργική ασάφεια» και τις γενικολογίες της ηγεσίας του RISE.
Πρόγραμμα και δημοκρατία
Ωστόσο, η «εναλλακτική» αυτή, αν θέλει να είναι πραγματικά εναλλακτική στο σύστημα της λιτότητας, της φτώχειας και των ανισοτήτων, οφείλει να έχει μια σειρά χαρακτηριστικά:
- Καταρχήν πρέπει να έχει ένα καθαρό πρόγραμμα που να συγκρούεται μέχρι τέλους με τις πολιτικές λιτότητας, το σύστημα και τους εκφαστές του.
- Πρέπει να παλεύει για συγκεκριμένα αιτήματα που οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα να κατανοούν και να αγκαλιάζουν.
- Και βέβαια την ίδια ώρα, πρέπει να λειτουργεί δημοκρατικά, ανοίγοντας τις πόρτες της στην κοινωνία, την υπόλοιπη Αριστερά και τα κινήματα, με ειλικρινή διάθεση διαλόγου.
Δυστυχώς το RISE δε διαθέτει κανένα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Η ιδρυτική του συνάντηση έληξε χωρίς να αποφασίσει ποιο είναι το πρόγραμμά του νέου σχηματισμού, κάτι που θα συζητηθεί κάποια στιγμή το Νοέμβρη! Μάλιστα, οι διοργανωτές έδειξαν να θεωρούν αυτή την τεράστια έλλειψη ένα από τα «θετικά» στοιχεία της νέας συμμαχίας.
Αυτή η έλλειψη, έστω και ενός σύντομου πλαισίου θέσεων πάνω στις οποίες θα κινηθεί το RISE, δημιούργησε ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση και δισταγμούς σε πολλούς από τους συμμετέχοντες.
Την ίδια ώρα, η ηγεσία του RISE δε φαίνεται να έχει πρόθεση να μετατρέψει το σχηματισμό σε μια ζωντανή, λειτουργική οργάνωση με δομές και δημοκρατικές διαδικασίες. Αντίθετα, πρόκειται για μια «χαλαρή» συνάθροιση, η οποία ωστόσο δεν επιτρέπει πραγματικό ρόλο και λόγο στα μέλη της.
Όπως σε τόσες άλλες περιπτώσεις, έτσι και στην περίπτωση της Σκωτίας, όλα δείχνουν ότι η «νέα» Αριστερά που χτίζεται, κουβαλάει ακόμη πολλά από τα αμαρτήματα του παρελθόντος.
