Του Πέτρου Τζομάκα
Στις αρχές Νοέμβρη έλαβε χώρα το ιδρυτικό συνέδριο του Solidarity-SSM (Αλληλεγγύη – Σοσιαλιστικό Κίνημα Σκωτίας), 2 μήνες μετά την διακήρυξη δημιουργίας του από τους βουλευτές Tommy Sheridan και Rosemary Byrne και τους εκατοντάδες αποχωρήσαντες από το SSP (Σοσιαλιστικό Κόμμα Σκωτίας), αηδιασμένοι από τη στάση που κράτησε η εκτελεστική επιτροπή στην υπόθεση δυσφήμησης του Sheridan.
Αν και ο αρχικός στόχος του συνεδρίου ήταν η οριστικοποίηση του ονόματος και η ψήφιση καταστατικού, φάνηκε από την αρχή πως το κύριο ζήτημα θα ήταν η διαμόρφωση του χαρακτήρα του νέου κόμματος. Η συζήτηση αυτή χαρακτηρίστηκε από 2 θέσεις, αυτή του SWP (αδελφή οργάνωση του ΣΕΚ Ελλάδας) και της οργάνωσης International Socialists (το τμήμα της CWI στη Σκωτία).
Η δημιουργία του νέου κόμματος έρχεται να καλύψει το πολιτικό κενό που αφήνει η αδυναμία του SSP να εκφράσει το εργατικό κίνημα και τις ανάγκες του- η ρήξη του με τον Sheridan ήταν μόνο η αφορμή, κάτι που φάνηκε από την αθρόα προσέλευση ενταγμένων αλλά και ανένταχτων εργαζομένων στις ανοιχτές προσυνεδριακές συνελεύσεις του Οκτωβρίου. Σε αυτές αλλά και στο συνέδριο τα μέλη του SWP επέμεναν στο ότι το νέο κόμμα για να έχει μεγαλύτερη απήχηση έπρεπε να μην αναφέρεται σε «σοσιαλισμό» αλλά να έχει χαρακτήρα αντιπολεμικό και αντί-ισλαμοφοβικό και οικολογικό, με όνομα «το κίνημα των κινημάτων».
Αυτό που επεσήμαναν όμως οι παρεμβάσεις των μελών της IS, συνδικαλιστές αλλά και απλού κόσμου ήταν πως ένα πολιτικό σχήμα πού δεν έχει αναφορές στα τρέχοντα προβλήματα και στις άμεσες ανάγκες των εργαζομένων δεν θα είχε μέλλον. Σαφώς και ένα αριστερό κόμμα εξ’ ορισμού πρέπει να έχει αντιπολεμικό, αντιρατσιστικό και οικολογικό χαρακτήρα, αλλά όταν η ανεργία, η λιτότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις, η έλλειψη πρόνοιας και περίθαλψης είναι τα άμεσα προβλήματα των μαζών ο αποκλεισμός τους από το πρόγραμμα μόνο και μόνο για να είναι ελκυστικό σε μία ομάδα της κοινωνίας θα σήμαινε και την αποτυχία του.
Η πλειοψηφία του κόσμου δήλωσε πως θα στήριζε το νέο κόμμα μόνο αν είχε σαφή σοσιαλιστικό προσανατολισμό, αντανακλώντας έτσι τις απαιτήσεις της εργατικής τάξης. Τα μέλη του SWP σε κάθε τοποθέτησή τους κινούνταν στη γραμμή τύπου «εγώ είμαι σοσιαλιστής αλλά…». Όπως όμως τόνισε ένα μέλος της IS τι νόημα έχει το να βγάλει κάποιος σοσιαλιστικά συμπεράσματα όταν δεν επιθυμεί και η υπόλοιπη εργατική τάξη να τον ακολουθήσει;
Η κατάληξη του συνεδρίου ήταν η απόφαση του ονόματος «Αλληλεγγύη-Σοσιαλιστικό Κίνημα Σκωτίας» και η δημιουργία αντίστοιχου καταστατικού, με στόχο συνέδριο δημιουργίας του νέου προγράμματος τον Φεβρουάριο του 2007.
Ο ζητούμενος στόχος του είναι η ανάπτυξη πυρήνων δράσης σε όλες της περιοχές της Σκωτίας και η προετοιμασία για τις επερχόμενες εκλογές του χρόνου. Στο τέλος των εργασιών του συνεδρίου παρευρισκόμενοι σύνδεροι, συνδικαλιστές και απλός κόσμος ευχαρίστησαν τα μέλη της IS για τις εύστοχες τοποθετήσεις τους καθώς και την συμβολή τους στο νέο κόμμα.
