Μετά από κάποιο όριο σταματάς να θυμώνεις και αρχίζεις να γελάς με την κατάντια των ανθρώπων και των κομμάτων που κυβερνούν ή αποτελούν την αντιπολίτευση στη χώρα.
ΚινΑλ χωρίς πόδι
Το Κίνημα Αλλαγής (αν σας μπερδεύει το όνομα, το ΚινΑλ είναι το ΠΑΣΟΚ το οποίο άλλαξε δυο τρεις φορές ονόματα τα τελευταία χρόνια…) δεν πρόλαβε καλά καλά να συσταθεί και έχασε το ένα του ποδάρι – το Ποτάμι την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια…
Η Φώφη θεώρησε πως στο ΚινΑλ (που προοριζόταν για να αλλάξει ολοκληρωτικά το πολιτικό σκηνικό…) θα έπρεπε όλοι να ακούν τον αρχηγό, δηλαδή αυτήν, αλλά αυτό δεν άρεσε καθόλου στον Σταύρο.
Γεννητούρια… «Πατριωτικό Μέτωπο»
Ο Κυριάκος έκανε φιλότιμες προσπάθειες να κρατήσει το κόμμα του ενωμένο… και έκανε ακροβασίες που θα ζήλευαν και οι χορευτές του Cirque du Soleil. Αλλά δεν γλύτωσε τη διάσπαση, που μένει να φανεί τι αντίκτυπο θα έχει στο κόμμα του. Ο πρώην Γραμματέας της κυβέρνησης(!) του Αντώνη Σαμαρά, Τάκης Μπαλτάκος, προχωράει τελικά με άλλα στελέχη του χώρου και μαζί με τον Δημήτρη Καμμένο που αποχώρησε από τους ΑΝΕΛ, σε νέο κόμμα, με πιθανό όνομα «Πατριωτικό Μέτωπο». Αναφέρουν ανάμεσα σε άλλα, στην ιδρυτική τους διακήρυξη:
«Απευθυνόμαστε στους Έλληνες πατριώτες, που αντιτίθενται στην παράδοση του ιερού ονόματος της Μακεδονίας… σε αυτούς που δεν αποδέχονται τον εκφυλισμό της παιδείας και των πατροπαράδοτων αξιών, ηθών και εθίμων του Ελληνικού λαού… σε όσους επιθυμούν την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης στην Χώρα… σε όσους αποστρέφονται τις επιθέσεις κατά της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας… Απευθυνόμαστε σε όσους δακρύζουν όταν ακούνε τον Εθνικό Ύμνο και το “Μακεδονία ξακουστή”…».
Πρόκειται, με άλλα λόγια, για κάτι «φρέσκο», «καινούργιο» και «ανανεωτικό», μακριά από την πολιτική σαβούρα που ζήσαμε εδώ και δεκαετίες…
Τι τραβά ο καημένος ο Κυριάκος…
Η πιο τραγική φιγούρα στην τωρινή φάση πάντως, είναι ο Κυριάκος… Πως τα κατάφερε κι έμπλεξε σ’ αυτό το κουβάρι… Ο πατέρας Μητσοτάκης (όταν κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός ανάμεσα στο 1990 και το 1993) ήθελε να λύσει το Μακεδονικό και είχε μάλιστα πει την περίφημη κουβέντα, που έμεινε στην ιστορία, «σε 10 χρόνια κανείς δεν θα το θυμάται», αναφερόμενος στο θέμα της ονομασίας. Η κακιά η μοίρα όμως ήθελε τον υιό Μητσοτάκη να πρέπει να σηκώσει τη σημαία του Μακεδονομάχου. Όχι μόνο ο Κυριάκος αλλά και η Ντόρα, αυτή η κοσμοπολίτισσα που ποτέ δεν είχε «εθνικιστικές προκαταλήψεις» στο κεφάλι της– κι αυτή Μακεδονομάχα κατάντησε. (Άμα ήθελαν ας μην γινόντουσαν: ο Σαμαράς έριξε τον πατέρα από την πρωθυπουργία θα δίσταζε να την στερήσει από τον μικρό;)
Το χειρότερο για τον υιό, είναι ότι έχει φτάσει να πλακώνεται με την ΕΕ για όλα τα θέματα! Τραγικό! Η ΝΔ έβαλε την Ελλάδα στην ΕΕ (την εποχή που ονομαζόταν ΕΟΚ) και τώρα η ΕΕ τα έχει βρει με τον Τσίπρα και ούτε λίγο ούτε πολύ διάφοροι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δηλώνουν πως χωρίς τον Τσίπρα δεν θα γινότανε δουλειά! Απελπισία!
«Κουλουβάχατα»: η ορθή περιγραφή της κυβερνητικής συνεργασίας
Ο Πάνος δεν θέλει να τα χαλάσει με τον Τσίπρα, γιατί αν το κάνει «πάν’ τα υπουργεία, πάν’ όλα…». Αλλά δεν γίνεται να δεχθεί και τη συμφωνία για το Μακεδονικό, γιατί τότε…. πάει το κόμμα. Οπότε κάνει μια φιλότιμη προσπάθεια να τετραγωνίσει τον κύκλο… Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη αν έρθει το Μακεδονικό για ψήφο στη βουλή οι ΑΝΕΛ θα το καταψηφίσουν χωρίς όμως να επιδιώκουν να πέσει η κυβέρνηση… Μην σπαζοκεφαλιάζετε να το καταλάβετε, είναι που ο κύκλος έγινε τετράγωνος…
Δεν φτάνει το Μακεδονικό, τώρα προέκυψε και ο Κλεισθένης. Αν σ’ όλη αυτή την ιστορία υπάρχει κάτι θετικό είναι η εισαγωγή της «απλής αναλογικής» στις δημοτικές εκλογές από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρόεδρος της Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων (ΝΔ) Γιώργος Πατούλης έγινε «Τούρκος» για το θέμα, ξόδεψε 300.000 €, σύμφωνα με τον Σκουρλέτη, σε καμπάνια ενάντια στον Κλεισθένη και την κυβέρνηση με βασικό επιχείρημα «αν περάσει ο Κλεισθένης, θα υπάρξει ακυβερνησία στους Δήμους». Ας μη σχολιάσουμε την αγωνία του Πατούλη για τον κίνδυνο ακυβερνησίας… Το θέμα είναι ότι ο Πάνος πήγε και βρήκε τον Πατούλη για να συζητήσουν το θέμα… Κόκκαλο ο Σκουρλέτης…
Ο Τσίπρας δε θέλει τον Μελανσόν, του φτάνει ο Ιγκλέσιας
Ο Τσίπρας είναι πολύ υπερήφανος που κάνει καλά τη δουλειά του και τον αγαπάνε όλοι (εντάξει, όχι όλοι, σχεδόν όλοι) στην ΕΕ. Εδώ στην Ελλάδα βέβαια δεν τον αγαπάνε και τόσο πολύ αφού οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ΝΔ και Μητσοτάκη, αλλά, όπως είναι γνωστό… το κατεστημένο χτυπάει τον ΣΥΡΙΖΑ και μαγειρεύει τις δημοσκοπήσεις.
Έβγαλε όμως τα συμπεράσματα του ο Αλέξης. Σε συνέντευξη του στο γαλλικό περιοδικό «Le Point» (Πέμπτη 28 Ιουνίου) ο Τσίπρας ξεκαθάρισε πως δεν θέλει να έχει καμία σχέση με κάποιους αριστερούς τύπου Μελανσόν στη Γαλλία (επικεφαλής του αριστερού μετώπου «Ανυπότακτη Γαλλία»). Δήλωσε συγκεκριμένα:
«Κρατάμε ισχυρές σχέσεις με τους Podemos. Αλλά όχι με τον Μελανσόν. Εχω αντιληφθεί ότι δεν ήξερε καθόλου τι να κάνει σε περίπτωση που κέρδιζε τις εκλογές. Αυτό δεν είναι θέση της Αριστεράς. Όταν είσαι αριστερός πρέπει να έχεις πρόγραμμα εξουσίας υπέρ των ασθενέστερων… Εγώ επέλεξα να προετοιμαστώ για να αναλάβω ευθύνες, να μην είμαι ικανοποιημένος μόνο με τις επαναστατικές μου θέσεις».
Έχει και «επαναστατικές θέσεις» ο κύριος Τσίπρας, αν δεν το ξέρετε… Έχει και πρόγραμμα εξουσίας υπέρ των ασθενέστερων, σε περίπτωση που σας έχει διαφύγει. Ο Μελανσόν «δεν ήξερε καθόλου τι να κάνει σε περίπτωση που κέρδιζε τις εκλογές» ενώ ο Τσίπρας, όπως είναι γνωστό σε όλους, ήξερε…
Έλεος! Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν το θράσος του ατόμου. Εκτός ίσως από τα λόγια με τα οποία του απάντησε ο Μελανσόν:
«”Πώς λέγεται αυτό;… Προδοσία του ίδιου του λόγου του… Εγώ δεν θα ήθελα, αν με ψηφίσουν οι Γάλλοι, να γίνω ένας Τσίπρας” τόνισε, χαρακτηρίζοντας τον Έλληνα Πρωθυπουργό μία από τις ελεεινότερες μορφές της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής».
Σήψη
Σαπίλα. Αυτή είναι η μόνη λέξη που μπορεί να χαρακτηρίσει αυτούς που ορίζουν την καθημερινή ζωή του εργαζόμενου και των λαϊκών στρωμάτων.
Η πάλη για την ανατροπή όλων αυτών και για μια εναλλακτική κοινωνία, στηριγμένη στην ισότητα, την δικαιοσύνη, την ανθρωπιά και τον σοσιαλισμό (με τη σωστή έννοια του όρου κι όχι μ’ αυτήν της Φώφης) είναι μονόδρομος.
