Νατάσσα Αργυράκη & Άννα Αργυράκη
To καλοκαίρι τελειώνει και για άλλη μια φορά τα ΜΜΕ και η «βιομηχανία της ομορφιάς» δώσανε ρεσιτάλ κριτικάροντας το σώμα των γυναικών: αν είναι αρκετά αδύνατες για να βάλουν μπικίνι, αρκετά γυμνασμένες, αρκετά αποτριχωμένες κλπ. Όσες γυναίκες δεν ακολουθούν αυτό το αυστηρό πρότυπο ομορφιάς δικαιούνται να δέχονται επικριτικά βλέμματα… Οι γυναίκες σύμφωνα με όλα αυτά τα στερεότυπα οφείλουν να είναι σαν φωτομοντέλα περιοδικών και αν δεν είναι πρέπει να φτάσουν όσο το δυνατόν πιο κοντά σε αυτή την εικόνα, χρησιμοποιώντας ακόμα και τη μέθοδο των πλαστικών επεμβάσεων.
Και δεν έφταναν όλες οι άλλες επεμβάσεις, σε περιοδικό γνωστού ιατρικού κέντρου διαφημίζονται πλαστικές επεμβάσεις αιδοίου, για περιπτώσεις με «υπερτροφικά χείλη» ή «χαλάρωση των γεννητικών οργάνων»!
Σύμφωνα με τον γυναικολόγο-χειρουργό:
«πολλές γυναίκες ανησυχούν ότι το σχήμα των γεννητικών οργάνων τους είναι τέτοιο που μπορεί να αποτελεί αντιαισθητικό θέαμα για τον σύντροφό τους και να μειώνει την ερωτική τους διάθεση. Με την πλαστική αποκατάσταση των χειλέων του αιδοίου, η γυναίκα αποκτά άνεση και αυτοπεποίθηση σε ό,τι αφορά την ερωτική πλευρά της».
Τι να πρωτοσχολιάσεις; Ότι ένα από τα λίγα σημεία του σώματός σου που πιθανότατα δεν είχες σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να έχει «ατέλειες», τώρα μπαίνει και αυτό σε διαδικασία αμφισβήτησης και μάλιστα με την υπογραφή γιατρού; Ότι η «βιομηχανία της ομορφιάς» δημιουργεί μια νέα ανασφάλεια στις γυναίκες για να μπορέσει στη συνέχεια να την «θεραπεύσει» έναντι αδράς αμοιβής; Ή την υπόσχεση ότι θα αποκτήσουν αυτοπεποίθηση;
Καμιά γυναίκα που θα υποβληθεί σε αυτή τη διαδικασία και συνολικά στη διαδικασία να προσπαθεί να φτάσει όλα προβαλλόμενα στερεότυπα ομορφιάς δεν θα νιώσει ποτέ πραγματική αυτοπεποίθηση!
Η πραγματική αυτοπεποίθηση πηγάζει από μέσα μας και συμπεριλαμβάνει και την αποδοχή του εαυτού μας όπως είναι – χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να βελτιώσουμε πτυχές μας, είτε αυτές αφορούν το χαρακτήρα μας, είτε αφορούν την υγεία μας, το σώμα μας κλπ.
Αντίθετα, ο «αγώνας δρόμου ομορφιάς» με στόχο να φτάσουμε τα στερεότυπα που επιβάλλουν το πώς πρέπει να είναι μια νέα γυναίκα ή και ένας νέος άντρας σήμερα, δεν τελειώνει ποτέ και δημιουργεί άγχος, ταραχή και απογοήτευση στους ανθρώπους που δεν μπορούν να φτάσουν αυτά τα υπερβολικά τέλεια σώματα και πρόσωπα, όσο κι’ αν προσπαθήσουν.
Επιπλέον η βιομηχανία της «ομορφιάς» θέτει ως «κριτήριο» το πώς φαίνεται μια γυναίκα στους «άλλους» και όχι πώς βλέπει η ίδια τον εαυτό της. Δημιουργεί δηλαδή ανθρώπους που ζητούν την επιβεβαίωση από άλλους και δεν βασίζονται στον εαυτό τους. Δεν εννοούμε ότι δεν πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τις γνώμες των ανθρώπων γύρω μας. Αλλά ότι δεν πρέπει να αποδεχτούμε μια κατάσταση όπου οι γυναίκες καλούνται να αγνοήσουν το πώς αυτές νιώθουν όμορφα, άνετα κλπ ή τι νομίζουν αυτές ότι τους ταιριάζει, για να ακολουθήσουν αυτά που η μόδα επιβάλλει ότι «αρέσει».
Δεν τσιμπάμε στη βιομηχανία της μόδας και της ομορφιάς. Δεν προσπαθούμε να χωρέσουμε στα υποκειμενικά και άπιαστα «κανονιστικά» πρότυπα που προβάλλει η κάθε κοινωνία, μειώνοντας τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά της κάθε μιας και του καθενός από εμάς και επιβάλλοντας μια ομοιομορφία που εξυπηρετεί μόνο την κερδοφορία της εν λόγω βιομηχανίας.
