Του Θόδωρου Μαράκη
Όσοι έχουν την εντύπωση ότι το Κουαρτέτο υποχρεώνει (με το ζόρι) την ελληνική άρχουσα τάξη να ακολουθήσει τις πολιτικές που εφαρμόζονται κι ότι η τελευταία κάνει ότι κάνει γιατί δεν της αφήνουν άλλη επιλογή οι «εταίροι», καλά θα κάνουν να διαβάζουν τις θέσεις και ανακοινώσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ). Σ’ αυτές φανερώνεται η πλήρης ταύτιση απόψεων, θυμίζοντας τα λόγια του ανεκδιήγητου Πάγκαλου, «τα μνημόνια είναι ευλογία»!
Το εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ της 29/9/2016 όχι μόνο συμφωνεί αλλά προβάλλει με έμφαση τις «…τέσσερις ενοχλητικές αλήθειες», όπως αναφέρει, του ΔΝΤ.
Ενοχλητική αλήθεια νούμερο 1
Γράφει το δελτίο του ΣΕΒ:
«Στα δημοσιονομικά απαιτείται αλλαγή στο μίγμα πολιτικής με στοχευμένη μείωση του αφορολόγητου ορίου καθώς και του μη μισθολογικού κόστους, δηλαδή να επεκταθεί η φορολογική βάση μέσω της πάταξης της φοροδιαφυγής…»
Εδώ φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης!! Ποιος φοροδιαφεύγει στους φορολογικούς, (ή πιο σωστά, στους αφορολόγητους) παραδείσους; Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι η μήπως το κεφάλαιο; Περισσεύει το θράσος!
«…ώστε», συνεχίζει η ανακοίνωση του ΣΕΒ, «να αντιστραφεί η υπερφορολόγηση που εμποδίζει την ανάκαμψη και να περιορισθεί ο αριθμός των εν δυνάμει φορολογουμένων που δεν πληρώνει φόρο».
Η κυρία Ντέλια Βελκουλέσκου, του ΔΝΤ, είπε για το ίδιο θέμα:
«Στην Ελλάδα υπάρχουν γενναιόδωρες φοροαπαλλαγές που επιτρέπουν πάνω από 50% του πληθυσμού να εξαιρείται από τη φορολογία εισοδήματος (σε σύγκριση με το 8% της Ευρωζώνης). Για τη δίκαιη(!!!) κατανομή των φορολογικών βαρών, χρειάζεται μείωση των φορολογικών συντελεστών (και των συντελεστών στις ασφαλιστικές εισφορές), μείωση των φοροαπαλλαγών επί του εισοδήματος….»
Έτσι, ΣΕΒ-ΔΝΤ, ζητάνε, από κοινού, περαιτέρω μείωση του αφορολόγητου εισοδήματος σε μισθωτούς και συνταξιούχους, σύμφωνα με τις εφημερίδες στις 5.000 ευρώ, με βασική επιδίωξη να αυξηθούν τα βάρη στα εργατικά και λαϊκά στρώματα για να ελαφρυνθούν τα πλούσια στρώματα και οι επιχειρήσεις!
Νούμερο 2
«Το έλλειμμα του συνταξιοδοτικού συστήματος, ακόμη και μετά την πρόσφατη ασφαλιστική μεταρρύθμιση διαμορφώνεται σε 10% του ΑΕΠ και συνεπώς πρέπει να μειωθεί περαιτέρω…»
Το τι σημαίνει αυτό μας το εξηγεί η κυρία Ντέλια:
»Το βάρος της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης έπεσε σε κείνους που δουλεύουν (σ.σ: πέσαμε σε πονόψυχη κυρία!!) και είδαν τους φόρους τους να αυξάνονται και τις μελλοντικές τους συντάξεις να μειώνονται, σε αντίθεση με τους τωρινούς συνταξιούχους για τους οποίους το βάρος της μεταρρύθμισης ήταν πολύ μικρότερο…
»Θα πρέπει οι υφιστάμενες συντάξεις να μειωθούν…»
Δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε – είναι απόλυτα κατανοητή η 2η ενοχλητική, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, αλήθεια!!
Νούμερο 3
«Πρέπει να αντιμετωπισθούν κατά προτεραιότητα τα προβληματικά δάνεια και να αρθούν οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων για να επιστρέψει η ρευστότητα στην αγορά, καθώς και να επιταχυνθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η ανάκαμψη της οικονομίας.»
Ζητάνε ΣΕΒ και ΔΝΤ το ξεκαθάρισμα των τραπεζών από τα κόκκινα δάνεια, να ενταθούν οι πλειστηριασμοί, για να ενισχυθούν με κεφάλαια οι «ανταγωνιστικές» επιχειρήσεις και από την άλλη την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και των αντιλαϊκών αντεργατικών διαρθρωτικών αλλαγών για να διευκολυνθεί η ανάκαμψη…
Νούμερο 4
»Τέλος, δεν μπορεί να αφεθεί η βιωσιμότητα του χρέους στην αβέβαιη ανάπτυξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, χωρίς ρύθμιση του χρέους, και, ταυτόχρονα, να διατηρούνται πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ στο διηνεκές…».
Η αναφορά του ΣΕΒ σε «αβέβαιους ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης» δείχνει πως οι ίδιοι οι βιομήχανοι δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στο μέλλον του ελληνικού καπιταλισμού – σε αντίθεση βέβαια με την κυβέρνηση που πιστεύει στις δυνατότητες του ελληνικού καπιταλισμού και προβλέπει ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και μεγάλα ποσοστά πλεονάσματος. Οι καπιταλιστές είναι πάντοτε ρεαλιστές, οι ρεφορμιστές πετάνε στα σύννεφα!!
Γι’ αυτό ο ΣΕΒ επί πλέον ζητά:
«κατ’ ελάχιστον, η χώρα θα πρέπει να επιδείξει διατηρήσιμη δημοσιονομική πειθαρχία ακόμη και με μικρά αλλά σταθερά πρωτογενή πλεονάσματα καθώς και αξιοπιστία στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, ώστε να μπορέσει μια ώρα αρχύτερα να αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές. Όλα τα άλλα έπονται.”
Νομίζουμε ότι 7 χρόνια μνημόνια μας μάθανε τη σημαίνει δημοσιονομική πειθαρχία και μεταρρυθμίσεις! Το εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει να θέσει ψηλά στην ατζέντα του την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των βιομήχανων, των εφοπλιστών και των τραπεζιτών. «Όλα τα άλλα έπονται»…
