Δελτίο τύπου της Greenattack – μέτωπο για το περιβάλλον
«Είμαστε αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων», δήλωνε στις 14/9/2009 ο Γ. Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη ΔΕΘ.
9 μήνες αργότερα, η κυβέρνηση σχεδιάζει τη δημιουργία μιας εταιρείας «ομπρέλα», με την ονομασία «Ελληνικά Νερά Α.Ε.» κάτω από την οποία θα ενταχθούν η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ και άλλες εταιρείες ύδρευσης της χώρας για να μπορέσουν να πουληθούν ως πακέτο στις πολυεθνικές του νερού SUEZ, VEOLIA και RWE.
Σε όλες τις χώρες όπου ο έλεγχος του νερού έχει περάσει σε ιδιώτες, η τιμή του έχει αυξηθεί δραματικά, η ποιότητά του έχει χειροτερεύσει, ενώ η πλημμελής συντήρηση των δικτύων ύδρευσης από τους νέους ιδιοκτήτες – επιχειρηματίες έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των διαρροών και την κατασπατάληση αυτού του πολύτιμου και περιορισμένου φυσικού πόρου.
Χαρακτηριστικά στη Βρετανία, μόνο τα 4 πρώτα χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση των εταιριών ύδρευσης, η τιμή του νερού αυξήθηκε κατά 50%, ενώ από τότε συχνά είναι και τα κρούσματα μόλυνσης του πόσιμου νερού με παράσιτα (βλ. π.χ. επιμόλυνση του νερού 295.000 ανθρώπων το 2008 με το επικίνδυνο για την υγεία παράσιτο cryptosporidium), μικρόβια και άλλες βλαβερές ουσίες.
Στην Ελλάδα, από το 1999-2002, όταν η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ εισήχθηκαν στο χρηματιστήριο, τα τιμολόγια του νερού ακρίβυναν κατά 150% και 320% αντίστοιχα. Η μείωση του προσωπικού (1000 λιγότεροι εργαζόμενοι στην ΕΥΔΑΠ και 450 λιγότεροι στην ΕΥΑΘ) και η παράδοση βασικών υπηρεσιών αυτών των εταιριών σε εργολάβους, οδήγησε σε ελλιπή συντήρηση των υπαρχουσών υποδομών και υποβάθμιση της ποιότητας του νερού. Σήμερα που το δημόσιο σκοπεύει να διατηρήσει, σε πρώτη φάση, μόνο το 51% των μετοχών της νέας εταιρείας «Ελληνικά Νερά Α.Ε.» και να παραχωρήσει το μάνατζμεντ σε μια από τις προαναφερόμενες πολυεθνικές, πόσο ακόμα θα αυξηθεί η τιμή του νερού; Πόσο ακόμα θα υποβαθμιστεί η ποιότητά του; Πόσο μεγαλύτερες ποσότητες νερού θα χάνονται λόγω διαρροών;
Το νερό δεν δημιουργείται από επιχειρηματίες. Είναι ένας φυσικός πόρος, απαραίτητος για την δημιουργία και την ύπαρξη της ζωής και ως τέτοιος επιβάλλεται να αποτελεί δημόσιο αγαθό, και όχι αντικείμενο εμπορίας, κερδοσκοπίας και επιχειρηματικού πλουτισμού!
Οι εταιρείες ύδρευσης πρέπει να είναι δημόσιες! Η διαχείρισή τους πρέπει να περάσει στα χέρια των εργαζομένων στις εταιρίες αυτές και να ελέγχεται από ολόκληρη την κοινωνία, μέσω εκλεγμένων αντιπροσώπων από επιστημονικούς φορείς, σωματεία, τις τοπικές κοινωνίες κοκ!
Πρέπει όλοι να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε:
– Tο νερό να ανήκει στην κοινωνία και η διαχείριση του να γίνεται μόνο από δημόσιες επιχειρήσεις!
– Να τιμολογείται με βάση το κόστος άντλησης, συντήρησης των δικτύων, επεξεργασίας του νερού και των μισθών των εργαζομένων και όχι με βάση τα κέρδη των ιδιωτών!
– Να υπάρξει ολοκληρωμένος σχεδιασμός και ορθολογική διαχείριση του συνόλου των υδατικών αποθεμάτων έτσι ώστε από την μια να μπει ένα τέλος στα φαινόμενα κακοδιαχείρισης, κατασπατάλησης και μόλυνσής τους και από την άλλη να καλύπτονται οι ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας!
