Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από ανταπόκριση μελών της CWI που βρέθηκαν στην Τυνησία. Ολόκληρη η ανταπόκριση στο www.xekinima.org
Ξεπερνώντας τους παλιούς τους φόβους, η νεολαία, οι εργατικές μάζες, οι άνεργοι και οι φτωχοί της Τυνησίας ξεσηκώθηκαν, και σαν ένας γίγαντας ανέτρεψαν τον μισητό Μπεν Άλι και την μαφία γύρω από αυτόν. Οι τυνησιακές μάζες έχουν μάθει μέσα σε έναν μήνα εξέγερσης, πράγματα που κάποτε χρειάζεται μισός αιώνας για να κατανοήσει κανείς. Η διάθεση του κόσμου, το κλίμα που επικρατεί, σαν αποτέλεσμα της τεράστιας νίκης, του να ανατρέψουν μέσα από μια αυθόρμητη εξέγερση και με τα γυμνά τους χέρια, τον δικτάτορα, είναι η αίσθηση ότι είναι ανίκητοι, ότι μπορεί να συνθλίψουν οτιδήποτε βρεθεί στον δρόμο τους.
«Dégage!» (Φύγετε!)
Στους δρόμους της Τυνησίας κυριαρχεί ένα διπλό συναίσθημα: η εντύπωση ότι τα πάντα άλλαξαν και ταυτόχρονα ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα. Η νέα μεταβατική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Γκανούτσι, στην οποία όλα τα βασικά υπουργεία βρίσκονται στα χέρια ανθρώπων του παλιού καθεστώτος βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού από την πρώτη μέρα της δημιουργία της. Η ίδια η ύπαρξη της γίνεται αντιληπτή σαν μία προσβολή προς την επανάσταση από τις εξεγερμένες μάζες.
Σε ότι αφορά τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία έχουν αποδεχθεί υπουργικές θέσεις στην κυβέρνηση αυτή – το «αστικό – δημοκρατικό» PDP και το «κομμουνιστικό κόμμα» Ετατζντίντ – και που ο κόσμος στον δρόμο τα αποκαλεί ειρωνικά «αντιπολίτευση επί χάρτου», με κάθε μέρα επιπλέον που παραμένουν στην κυβέρνηση εξοντώνουν το πολιτικό τους μέλλον. Τρομοκρατημένοι από το μαζικό κίνημα, οι ηγέτες των κομμάτων της αντιπολίτευσης αυτής, είναι έτοιμοι για κάθε είδους συμβιβασμό έτσι ώστε να σταθεροποιήσουν την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, ακόμα και να αποτελέσουν τον πέμπτο τροχό στην κυβέρνηση του Γκανούτσι.
Ο κόσμος θέλει να τελειώνει μια και καλή με την παλιά κατάσταση. Ο Μπεν Άλι είχε πλέξει έναν τεράστιο ιστό ελέγχου για να παρακολουθεί και να καταστέλλει κάθε κίνηση αντίστασης μέσα στην χώρα. Τώρα που η «αράχνη» έχει φύγει, ο ιστός, παρότι σχισμένος, παραμένει εκεί και ο κόσμος θέλει να τον ξεφορτωθεί ολοκληρωτικά.
Τμήματα της αστυνομίας περνούν στην πλευρά της επανάστασης
Στην διαδήλωση της 28/1 στην Τύνιδα έγινε ένα πρωτοφανές γεγονός, του οποίου η έκταση δεν έχει ακόμη φανεί σε όλη της την διάσταση. Μια ομάδα αστυνομικών προσέγγισε τους διαδηλωτές και δήλωσε ότι συμμετέχει και υποστηρίζει την επανάσταση. Μερικοί από αυτούς ανέβηκαν πάνω στα αστυνομικά οχήματα και άρχισαν να μιλούν απολογούμενοι για τον ρόλο που είχαν παίξει την προηγούμενη περίοδο. Ορκίστηκαν συμμετοχή και υπεράσπιση στο κίνημα των μαζών προκαλώντας μια ενθουσιώδη ανταπόκριση από την μεριά του πλήθους που φώναζε: «Οι αστυνομικοί είναι μαζί μας! Οι αστυνομικοί είναι παιδιά του λαού!».
«Είμαστε μαζί σας, υπερασπιζόμαστε την επανάσταση, δεν είμαστε εμείς που σας πυροβολήσαμε – οι αξιωματικοί το έκαναν» απάντησαν οι αστυνομικοί. Στην συνέχεια το πλήθος σήκωσε μερικούς από αυτούς στα χέρια του, με πολύ κόσμο καθώς και αστυνομικούς να μην μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους.
Γενική Απεργία
Το αίτημα για μια γενική απεργία ακούγεται παντού. Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελούσε ένα καταλυτικό χτύπημα ενάντια σε αυτή την «μεταβατική» κυβέρνηση και ενάντια σε κάθε προσπάθεια για διατήρηση της σημερινής τάξης πραγμάτων.
Στις 21/1 πολλοί διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν μπροστά στα κεντρικά γραφεία της UGTT ( Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Τυνησίας) στην Τύνιδα, με κεντρικό σύνθημα το κάλεσμα γενικής απεργίας. Το αίτημα της γενικής απεργίας ήταν επίσης ένα από τα κεντρικά συνθήματα στην διαδήλωση της Σους και σε άλλες πόλεις. Την ίδια στιγμή ο ταξικός θυμός αναπτύσσεται σε πολλούς κλάδους και τμήματα της χώρας. Οι οδηγοί λεωφορείων της Τύνιδας κατέβηκαν σε απεργία για 2 μέρες. Ένας πολύς μεγάλος αριθμός διευθυντών, αφεντικών, ανώτερων αξιωματούχων κτλ., συνεργάτες του παλιού καθεστώτος, ένιωσαν τις προηγούμενες μέρες το τι σημαίνει οργή και εκδίκηση από την μεριά των εργαζομένων σε πολλές δημόσιες επιχειρήσεις.
Οι εργαζόμενοι αρχίζουν να
παίρνουν τα πράγματα
στα χέρια τους
Καθώς δεν περιμένουν κανενός είδους πρωτοβουλία από τα πάνω για κάθαρση στον κρατικό μηχανισμό και για αποπομπή των στενών συνεργατών του παλιού καθεστώτος, οι εργαζόμενοι έχουν πάρει πρωτοβουλίες από τα κάτω σε μια διαδικασία εκκαθάρισης των εργατικών χώρων από τους μισητούς εκπροσώπους του προηγούμενου καθεστώτος.
Στις 21/1, οι εργαζόμενοι στην δημόσια ασφαλιστική εταιρεία Σταρ, κατέβηκαν σε απεργία και καθαίρεσαν τον διευθυντή τους κατηγορώντας τον για διαφθορά και για συνεργασία με το καθεστώς του Μπεν Άλι. Ακριβώς το ίδιο έγινε και στην Εθνική Αγροτική Τράπεζα, στα κρατικά διυλιστήρια (SNDP), στην δημόσια αεροπορική εταιρεία (Τunis Air).
Κερδήθηκε μια πρώτη μάχη, όχι
όμως ο πόλεμος
Η παρούσα κυβέρνηση «αιμορραγεί» – είναι στην πραγματικότητα θανάσιμα τραυματισμένη. Όλοι αυτό διαισθάνονται. Όμως η θεμελιακή ερώτηση είναι: Με τι θα αντικατασταθεί όταν θα καταρρεύσει;
Η UGTT μιλάει για μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», χωρίς όμως να δίνει οποιοδήποτε συγκεκριμένο περιεχόμενο ή εξήγηση για το τι σημαίνει κάτι τέτοιο. Σωτηρίας από τι; Για τα συμφέροντα ποιων;
Ενώ η αντιπολίτευση κάνει ότι μπορεί για να υπερασπιστεί την παλιά τάξη πραγμάτων και πολλοί από τους ηγέτες της περιμένουν την ώρα που θα κληθούν να συμμετάσχουν στη νέα «δημοκρατική» κυβέρνηση, η οποία θα χρησιμοποιήσει το κύρος της για να συνεχίσει τις ίδιες καπιταλιστικές πολιτικές που έχουν προκαλέσει τόση εξαθλίωση για τις τυνησιακές μάζες, οι «αυτοδιοικούμενες επιτροπές» αυξάνονται και απλώνονται. H πληθώρα των διαφορετικών επιτροπών που έχουν εμφανιστεί σε πολλά μέρη δείχνει ξεκάθαρα ότι οι τυνησιακές μάζες έχουν την δυνατότητα και την διάθεση να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους. Η εφημερίδα “La presse de Tunisie” έγραψε το Σάββατο (22/1) τα εξής:
«Στην Ζαρσίς (στη νοτιοανατολική Τυνησία) αμέσως μετά την πτώση του Μπεν Άλι, δημιουργήθηκαν επιτροπές στις γειτονιές και ξεκίνησαν το έργο τους – ανάλαβαν την συγκομιδή των σκουπιδιών, τα καθήκοντα της τροχαίας, ανάλαβαν να θέσουν υπό έλεγχο τις παραστρατιωτικές ομάδες που προκαλούσαν καταστροφές και έκαναν επιθέσεις σε καταστήματα, ανάλαβαν να προστατεύουν την πόλη στην διάρκεια της νύχτας».
Υπάρχουν αναρίθμητα παρόμοια παραδείγματα. Αποτελούν μια ζωντανή απάντηση σε όλους τους μύθους των ΜΜΕ, των πολιτικών, ξένων και ντόπιων, που καλούν τον τυνησιακό λαό να αφήσει τις τύχες της χώρας στα χέρια των σημερινών πολιτικών και αξιωματούχων που προέρχονται από το παλιό καθεστώς, ή να την παραχωρήσουν στα χέρια μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών. Αυτά τα επιχειρήματα δεν είναι τίποτα άλλο από τα λόγια μιας πανικόβλητης άρχουσας τάξης που θέλει να ελέγξει την επαναστατική διαδικασία και να την καναλιζάρει στην κατεύθυνση της καπιταλιστικής αγοράς, πάση θυσία.
Λαϊκές επιτροπές, επιτροπές βάσης, με δημοκρατικά εκλεγμένους αντιπροσώπους χρειάζεται να δημιουργηθούν και να επεκταθούν παντού – στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στον στρατό, ακόμα και στην αστυνομία. Χρειάζεται στην συνέχεια αυτές οι επιτροπές να συντονιστούν μεταξύ τους μέσα από ένα σύστημα αντιπροσώπων σε τοπικό, περιφερειακό και πανεθνικό επίπεδο.
Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε την βάση, την ραχοκοκκαλιά, πάνω στην οποία να στηριχτεί ένας νέος τύπος κυβέρνησης – πραγματικά δημοκρατικής, πραγματικά αντιπροσωπευτικής των εργατικών μαζών και της επανάστασης τους και έτοιμης να πάρει δραστικά μέτρα για να μεταμορφώσει πραγματικά τις ζωές των ανθρώπων, μέσα από τον σοσιαλιστικό σχεδιασμό της οικονομίας, στην υπηρεσία των συμφερόντων των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών.
