Της Εύης Κατάκη, γραμματέα σωματείου εργαζομένων στο «Περιβολάκι»
Έξω από το Υπουργείο Υγείας βρέθηκαν για μια ακόμη φορά οι εργαζόμενοι σε δομές ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης και ψυχικής υγείας στις 17-7-08. Στην κινητοποίηση συμμετείχαν σωματεία εργαζομένων και χρηστών υπηρεσιών ψυχικής υγείας που διαμαρτυρήθηκαν για το γεγονός ότι, παρά τις εξαγγελίες του Υφυπουργού, οι περισσότεροι εργαζόμενοι ήταν απλήρωτοι για 4,6 ή και 8 μήνες! Το σκηνικό έχει επαναληφθεί αρκετές φορές από το 2005, όταν σταμάτησε η χρηματοδότηση από την Ε.Ε. και η ευθύνη της επιχορήγησης πέρασε στο κράτος. Είναι πλέον φανερό ότι αυτή ακριβώς την ευθύνη προσπαθεί να αποποιηθεί η κυβέρνηση.
Η στάση του Υπουργείου έχει μετακινηθεί, αν και η ουσία της πολιτικής που ακολουθεί παραμένει η ίδια. Τα προηγούμενα χρόνια το υπουργείο διατεινόταν ότι στηρίζει την ψυχιατρική μεταρρύθμιση και χαρακτήριζε τα οικονομικά προβλήματα προσωρινά. Πλέον απλά παραπέμπει τους εργαζόμενους στις διοικήσεις των φορέων απέναντι στις οποίες χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα και εκσφενδονίζοντας κατηγορίες για κατασπατάληση δημόσιου χρήματος (ενώ το υπουργείο σαν αρμόδιος φορέας δεν έχει προβεί ακόμη σε ελέγχους).
Στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Υπουργείο την ημέρα της κινητοποίησης ο Υφυπουργός κ Κωνσταντόπουλος έφτασε στο σημείο να ενθαρρύνει τους εργαζόμενους να προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας ώστε να υποχρεώσουν τους φορείς να διεκδικήσουν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης! (Στην εύλογη απορία τι θα γίνουν στην περίπτωση αυτή οι ασθενείς η απάντηση ήταν ότι θα μεταφερθούν στο δημόσιο… που σημαίνει επιστροφή στα άσυλα). Στην άλλη πλευρά οι διοικήσεις των φορέων υπενθυμίζουν στο υπουργείο τις οικονομικές του υποχρεώσεις και ότι επιτελούν κοινωνικό έργο.
Στη διαμάχη αυτή αγνοούνται οι ανάγκες των εργαζόμενων, των ασθενών, των οικογενειών τους και της κοινωνίας ολόκληρης. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς για ποια ακριβώς ψυχιατρική μεταρρύθμιση μιλάμε όταν ελλείψει των ευρωπαϊκών κονδυλίων εγκαταλείπεται κάθε είδους σχεδιασμός και οι ασθενείς κινδυνεύουν να μετακινούνται χωρίς να ρωτηθούν με μόνο γνώμονα το οικονομικό συμφέρον.
Κι ας μη γελιόμαστε, η κρίση δεν αφορά μόνο τις δομές ιδιωτικού δικαίου, πολλά προγράμματα και ξενώνες του δημοσίου εγκαταλείπονται για οικονομικούς λόγους, ενώ η επιμόρφωση και η στήριξη των εργαζομένων που θα είχε καθοριστική επίδραση στις συνθήκες διαβίωσης και την αντιμετώπιση των ασθενών και της ψυχικής νόσου εν γένει έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Στην κινητοποίηση αυτή οι εργαζόμενοι έστησαν αντίσκηνο έξω από το υπουργείο. Η κίνηση ήταν συμβολική. Μέσα στον Αύγουστο κάποια χρήματα έφθασαν στους φορείς, ενώ το υπουργείο μιλά για οικονομικό εξορθολογισμό μέχρι το Σεπτέμβρη.
Οι αυταπάτες όμως έχουν καταρριφθεί, οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται πλέον ότι μόνο μέσω συνεχών αγώνων μπορούν να διεκδικήσουν ποιοτικές υπηρεσίες ψυχικής υγείας που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του πληθυσμού.
Ο μόνος δρόμος είναι η ανάπτυξη υγιούς συνδικαλισμού, η δημιουργία ευρύτερου μετώπου για την ψυχική υγεία, μέσω του οποίου οι εργαζόμενοι, οι ασθενείς και οι οικογένειες θα διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στον έλεγχο της διαχείρισης καθώς και τη συμμετοχή τους στη διαμόρφωση της πολιτικής για την ψυχική υγεία.
