«Και μ΄ αυτή την έννοια, επειδή έχουμε ένα βιβλίο για την παγκοσμιοποίηση, όπου το θέμα της Ε.Ε. είναι πολύ σημαντικό, αξιοποιώντας και το γεγονός ότι στο ίδιο τραπέζι βρίσκεται ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο κ. Παπανδρέου, θα ήθελα ως Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να θέσω πέντε σημεία στα οποία πιστεύω ότι είναι απαραίτητη, επείγουσα η κοινή δράση των δημοκρατικών δυνάμεων στη χώρα μας.
Το πρώτο είναι η κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και η αντικατάστασή του από μια συμφωνία που θα αποβλέπει στην ανάπτυξη και την απασχόληση.
Το δεύτερο είναι η απεμπλοκή μας από τη Συνθήκη της Λισσαβόνας. Όχι γιατί είχαμε και πριν αυτή τη θέση, αλλά η Συνθήκη της Λισσαβόνας συνταγματοποιεί όλο αυτό το ανεξέλεγκτο των αγορών, το οποίο ήταν βασικό στοιχείο της ευρωπαϊκής πολιτικής. Και, αντίθετα, η προώθηση συμφωνιών στην Ε.Ε. που θα στηρίζονται στην κοινωνική οικονομική ανάπτυξη, στην οικολογία.
Το τρίτο. Νέοι όροι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στον τρόπο λειτουργίας, στα πλαίσια πολιτικών που δεν περιορίζονται μόνο στη νομισματική σταθερότητα. Κάνει τεράστια εντύπωση σήμερα ότι η Ε.Ε. πιέζει τη χώρα μας σε σχέση με το 3%. Ενώ την απλή κίνηση που μπορούσε να κάνει, που είναι το 1/20 αυτών που έκανε για τις τράπεζες, δηλαδή να εκδώσει ευρωομόλογα ή να εγγυηθεί το δανεισμό των χωρών μελών ώστε να μειώσει την τεράστια επιβάρυνση την οποία σήμερα δημιουργούν η κερδοσκοπική αντιμετώπιση χωρών που είναι υπό πίεση, δεν το κάνει.
Το τέταρτο. Η ανάγκη να θέσουμε πια εκτός προοπτικής την αναθεώρηση του 2013, της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και να τη δούμε με νέους όρους, που θα στηρίξουν την αγροτική παραγωγή.
Και, πέμπτο. Πρωτοβουλία ώστε η Ελλάδα να μην υποστηρίξει την εκλογή του Μπαρόζο στην Προεδρία της Επιτροπής της Ε.Ε. Ο Μπαρόζο, ο Αλμούνια και όλη η Επιτροπή εκφράζουν πολιτικές οι οποίες άφησαν ανοχύρωτη την Ε.Ε. και τις χώρες μέλη της μπροστά στην κρίση.»
( Α.Αλαβάνος κατά την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Ν. Κοτζιά -στενού συνεργάτη του Γ. Παπανδρέου – 6/4/09 – www.syn.gr)
Οι παραπάνω προτάσεις του Α. Αλαβάνου έτυχαν ευνοϊκής υποδοχής από τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα από αυτά που προωθούν την ιδέα της κεντροαριστεράς. Αλλά και ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου διαπίστωσε «διάθεση ουσιαστικότερης προσέγγισης των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας».
Το ερώτημα που προκύπτει είναι τι νόημα έχουν στη συγκεκριμένη συγκυρία αυτές οι προτάσεις προς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ;
Μήπως ξεμπροστιάζουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μήπως την «αποκαλύπτουν» στα μάτια του κόσμου, μήπως την σπρώχνουν προς τα αριστερά; Τίποτα απ’ όλα αυτά. Οι 4 από τις 5 θέσεις είτε έχουν προταθεί ήδη από τον Γ. Παπανδρέου είτε δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να τις αποδεχθεί. Αυτές είναι για παράδειγμα οι προτάσεις για την αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας από ένα άλλο με πιο «κοινωνικά κριτήρια», οι «νέοι όροι» στην ΕΚΤ, κάποιες αλλαγές στην ΚΑΠ και η μη υποστήριξη του Μπαρόζο για πρόεδρο της ΕΕ.
Αποτελούν αυτές οι θέσεις απάντηση για διέξοδο από την κρίση ή λύση στα πανευρωπαϊκά προβλήματα των εργαζομένων, των αγροτών και της νεολαίας;
Καθόλου. Στην πραγματικότητα αποτελούν προτάσεις καλύτερης διαχείρισης του συστήματος και αναπαράγουν τις αυταπάτες για ένα καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. «Εξανθρωπισμό της παγκοσμιοποίησης» πρότεινε ο Γ. Παπανδρέου στην ίδια συζήτηση. Αυτές είναι οι προτάσεις της Σοσιαλδημοκρατίας και σε καμία περίπτωση της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Σε τι ουσιαστικό, από τη σκοπιά των φτωχών και των εργαζομένων, θα ωφελήσει για παράδειγμα η αλλαγή κριτηρίων σε ένα νέο Σύμφωνο Σταθερότητας; Ήταν το σύμφωνο σταθερότητας που εμπόδιζε τις κυβερνήσεις της ΕΕ να μην εφαρμόζουν κοινωνικές πολιτικές; Και τι είδους «νέοι όροι» είναι αυτοί που μπορούν να επιβληθούν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να κάνουν την πολιτική της να μην υπηρετεί τους καπιταλιστές αλλά τα λαϊκά στρώματα; Πιστεύει ο Α. Αλαβάνος ότι ο Γ. Παπανδρέου και οι ευρωπαίοι συνάδελφοί του (Γ. Μπράουν, Θαπατέρο κτλ) θέλουν να παλέψουν για φιλολαϊκές πολιτικές στην ΕΕ και ο λόγος που «δεν μπορούν» είναι γιατί τους εμποδίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας και η ΕΚΤ;
Το αποκορύφωμα: να φύγει ο Μπαρόζο. Και ποιος «φιλολαϊκός» ηγέτης να έρθει; Υπάρχει κάποιος τέτοιος και κρύβεται; Άλλωστε και ο Μπαρόζο (πρώην μαοϊκός και νυν χριστιανοδημοκράτης) είχε εκλεγεί ομόφωνα – δηλ. και με τις ψήφους των Σοσιαλδημοκρατών – το 2004 στην προεδρία της ΕΕ
Η καπιταλιστική ΕΕ και οι κυβερνήσεις της δεν «διορθώνονται» αλλά ανατρέπονται από την κοινή πάλη των λαών πανευρωπαϊκά. Ιδιαίτερα σε μια εποχή σαν τη σημερινή που σημαδεύεται από τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση του καπιταλισμού μετά το κραχ του 29 και από τα τεράστια αντικυβερνητικά κινήματα σε όλη την Ευρώπη ( Γαλλία, Ιταλία κτλ). Αυτό θα έπρεπε να είναι το μήνυμα μιας αριστεράς όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που λέει στις διακηρύξεις του ότι παλεύει για μια σοσιαλιστική Ευρώπη.
Και από τη σκοπιά της τακτικής, η βάση του ΠΑΣΟΚ δεν απεγκλωβίζεται όταν προτείνεις σαν κοινή δράση την πολιτική της ηγεσίας της. Αντίθετα έτσι εγκλωβίζεται ακόμα περισσότερο. Και το τελευταίο διάστημα όλες οι προτάσεις του Α. Αλαβάνου προς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ συνάντησαν την αποδοχή της. Αυτό έγινε με την πρόταση για σύσταση διακομματικής επιτροπής της βουλής για την αστυνομία και με το γράμμα για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ σαν λύση για την υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου και τώρα.
Η βάση του ΠΑΣΟΚ κοίταξε προς τον ΣΥΡΙΖΑ πέρυσι όταν ήταν απογοητευμένη από την κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ και έβλεπε τον ΣΥΡΙΖΑ να κινείται προς τα αριστερά και να παίζει πρωτοπόρο ρόλο στο μαζικό κίνημα (π.χ. άρθρο 16 κτλ). Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο 18%. Όταν σήμερα τον βλέπει να κινείται προς τα δεξιά αφενός για να κρατηθούν οι εσωκομματικές ισορροπίες του ΣΥΝ με την ανανεωτική του πτέρυγα και αφετέρου με συμβιβαστικές προτάσεις μεταρρυθμίσεων του συστήματος που δεν απέχουν πολύ από αυτά που λέει και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, παύει να την εμπνέει και προτιμάει τη δοκιμασμένη συνταγή του μικρότερου κακού δηλ την ψήφο στο ΠΑΣΟΚ για να φύγει η ΝΔ. Και έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ φτάνει στο 7%.
