Με αφορμή την προσφυγική κρίση το Ξεκίνημα μίλησε με το σύντροφο Σάσα Στάνισιτς, εκπρόσωπο της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής» (SAV – αδελφή οργάνωση του «Ξ» στη Γερμανία)
- Ποια κατάσταση επικρατεί σε ότι αφορά τους πρόσφυγες στη χώρα σου; Ποια είναι η στάση της κυβέρνησης απέναντί τους;
Μέσα στο 2015 περίπου ένα εκατομμύριο πρόσφυγες έφτασαν στη Γερμανία, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τους πολέμους, την καταπίεση, την εκμετάλλευση και τη φτώχεια, συνθήκες για τις οποίες η γερμανική εξωτερική πολιτική και οι γερμανικές πολυεθνικές ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό. Παράλληλα με το μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε, εμφανίστηκαν ανησυχίες ανάμεσα σε τμήματα του πληθυσμού, σε σχέση με τις ενδεχόμενες συνέπειες ενός τέτοιου προσφυγικού ρεύματος. Αυτοί οι φόβοι εν μέρει δημιουργήθηκαν και εν μέρει έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης από δεξιούς και ακροδεξιούς πολιτικούς και οργανώσεις, με σκοπό να ενισχύσουν το ρατσισμό μέσα στη γερμανική κοινωνία.
Οι ίδιοι οι πρόσφυγες ζουν κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, κυρίως επειδή οι διαδικασίες καταγραφής τους είναι χρονοβόρες και επίπονες. Στο Βερολίνο για παράδειγμα, είναι υποχρεωμένοι να περιμένουν για ολόκληρες μέρες στην ουρά, μέσα στον παγωμένο χειμώνα, μπροστά από μια υπηρεσία καταγραφής, ενώ εξαρτώνται απόλυτα από τις οργανώσεις αλληλεγγύης.
Στα τέλη του καλοκαιριού, η κυβέρνηση της Μέρκελ άνοιξε τα σύνορα για σύντομο χρονικό διάστημα, μετά την αυξανόμενη ένταση μεταξύ των προσφύγων και της ουγγρικής κυβέρνησης. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι γι’ αυτό. Από τη μια μπορεί να πει κανείς ότι η αποφασιστικότητα των προσφύγων, που ήταν προετοιμασμένοι να παλέψουν με κάθε τρόπο προκειμένου να περάσουν, ανάγκασε τη γερμανική κυβέρνηση να προχωρήσει στο άνοιγμα των συνόρων. Ωστόσο η βάση αυτής της απόφασης είναι τα οικονομικά συμφέροντα του γερμανικού καπιταλισμού, που χρειάζεται περισσότερους μετανάστες εργάτες λόγω της μείωσης του γερμανικού πληθυσμού και επιπλέον θέλει να τους εκμεταλλευτεί σαν φτηνό εργατικό δυναμικό. Επιπλέον, η Μέρκελ ήθελε να βελτιώσει την εικόνα της σε διεθνές επίπεδο, ιδιαίτερα μετά από όσα είχε κάνει ενάντια στον ελληνικό λαό.
Ωστόσο, η εικόνα της φιλοπροσφυγικής πολιτικής της γερμανικής κυβέρνησης που δημιουργήθηκε είναι εντελώς λανθασμένη. Από το τέλος του καλοκαιριού και έπειτα, ψηφίστηκαν μια σειρά νέες σκληρές μεταρρυθμίσεις σε σχέση με την πολιτική χορήγησης ασύλου, ενώ ο αριθμός των απελάσεων αυξήθηκε και καθημερινά απαγορεύεται η είσοδος στη Γερμανία σε περίπου 200 πρόσφυγες. Μέσα στο εσωτερικό της κυβέρνησης βέβαια υπάρχουν διχογνωμίες σε σχέση με το πόσο σκληρή πρέπει να είναι η στάση της ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες. Κοινή επιδίωξη του γερμανικού κεφαλαίου είναι να αποκτήσει τον έλεγχο πάνω στους πρόσφυγες που φτάνουν στη χώρα.
- Τι στάση κρατάει ο απλός κόσμος απέναντι στους πρόσφυγες;
Η διάθεση πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι πολύ σύνθετη και αλλάζει γρήγορα. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού είδαμε ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, πάνω από το 50% του πληθυσμού έχει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βοηθήσει τους πρόσφυγες, με υλικές προσφορές ή εθελοντική εργασία.
Την ίδια ώρα, οι μεγάλοι αριθμοί προσφύγων που φτάνουν στη χώρα προκαλούν ανησυχίες, που καλλιεργούνται από τα μέσα ενημέρωσης, την κυβέρνηση και όλα τα πολιτικά κόμματα. Έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που βοηθάνε καθημερινά σε προσφυγικούς καταυλισμούς και την ίδια ώρα υποστηρίζουν ότι ο αριθμός των προσφύγων που δέχεται η χώρα πρέπει να μειωθεί.
Αυτή είναι η άποψη της πλειοψηφίας αυτή τη στιγμή και κατευθύνεται ενάντια στους λεγόμενους «οικονομικούς πρόσφυγες». Η μεγάλη πλειοψηφία όμως εξακολουθεί να υποστηρίζει την ελεύθερη είσοδο στη χώρα για όσους προέρχονται από χώρες με πολέμους ή αυταρχικά καθεστώτα.
- Ποια είναι η δράση της ακροδεξιάς και των φασιστών; Τι αντίκτυπο έχει στην κοινωνία;
Υπάρχει ισχυρή πόλωση στην κοινωνία. Η ακροδεξιά αναπτύσσεται και γίνεται πιο δραστήρια, σε διάφορα επίπεδα. Εκλογικά, το ακροδεξιό λαϊκιστικό Κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία βρίσκεται στο 12% στις δημοσκοπήσεις, ενώ τον περασμένο χρόνο κατάφερε να κερδίσει έδρες σε μια σειρά κοινοβούλια ομοσπονδιακών κρατιδίων. Το κόμμα αυτό ξεκίνησε σαν εθνικο-συντηρητικό και αντιευρωπαϊκό, αλλά μέχρι σήμερα έχει διανύσει πολύ δρόμο προς τα δεξιά. Πλέον, οργανώνει διαδηλώσεις στις οποίες είναι ευπρόσδεκτοι δηλωμένοι φασίστες και χρησιμοποιεί βαριά ρατσιστική φρασεολογία. Μόλις την περασμένη εβδομάδα εκπρόσωπός τους δήλωσε ότι η συνοριακή αστυνομία της Γερμανίας πρέπει να πυροβολεί ακόμη και γυναίκες και παιδιά, αν προσπαθούν να εισέλθουν παράνομα στη χώρα.
Και βέβαια υπάρχει το PEGIDA («Πατριώτες Ευρωπαίοι ενάντια στην Ισλαμοποίηση της Δύσης») το οποίο εξακολουθεί να κινητοποιεί μερικές χιλιάδες ανθρώπους στις βδομαδιάτικες συγκεντρώσεις του στη Δρέσδη. Το PEGIDA έχει επίσης κινηθεί σε ακόμη πιο δεξιά κατεύθυνση σε σχέση με τα πρώτα του βήματα και μάλιστα συχνά, μετά από αυτές τις συγκεντρώσεις, οργανώνει επιθέσεις σε μετανάστες και αντιφασίστες.
Τον περασμένο χρόνο οι επιθέσεις σε μετανάστες πενταπλασιάστηκαν. Σχεδόν καθημερινά, σε κάποια περιοχή της χώρας υπάρχει τουλάχιστον μία συγκέντρωση ακροδεξιών. Είναι καθαρή τύχη το γεγονός ότι κανείς δεν έχει σκοτωθεί μέχρι σήμερα. Η ακροδεξιά έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και γίνεται όλο και πιο δραστήρια.
Αυτή όμως, είναι η μία μόνο όψη του νομίσματος. Τον περασμένο χρόνο, είδαμε επίσης πολλές μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην ακροδεξιά, χάρη στις οποίες μάλιστα αποφεύχθηκε η εξάπλωση του PEGIDA στην υπόλοιπη χώρα πέρα από τη Δρέσδη. Συνήθως οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις είναι μεγαλύτερες από αυτές των ακροδεξιών.
Οι δυνατότητες για την ανάπτυξη του αντιρατσιστικού κινήματος υπάρχουν, ωστόσο ούτε τα συνδικάτα, ούτε το DIE LINKE παίρνουν την πρωτοβουλία να το χτίσουν, γιατί υπό τις παρούσες συνθήκες, αυτό θα προϋπέθετε σύγκρουση με τα κόμματα εξουσίας και την άρχουσα τάξη της χώρας.
- Τι είδους πρωτοβουλίες παίρνει η «Σοσιαλιστική Εναλλακτική» και ποιες είναι οι προτάσεις σας;
Διοργανώνουμε εκστρατείες σε πολλά επίπεδα ενάντια στο ρατσισμό και την ακροδεξιά. Καλούμε τα συνδικάτα και το DIE LINKE να οργανώσουν κινητοποιήσεις, αλλά δεν περιμένουμε να δράσουν αντί για εμάς. Σε πολλές περιοχές πρωταγωνιστούμε στο χτίσιμο αντιρατσιστικών συμμαχιών με άλλα κομμάτια της Αριστεράς. Για παράδειγμα, στο Βερολίνο προσπαθούμε να διοργανώσουμε μια μεγάλη διαδήλωση μαζί με συνδικάτα και άλλες οργανώσεις. Στην Κολωνία είμαστε τμήμα μιας τοπικής αντιρατσιστικής συμμαχίας που έχει οργανώσει μια σειρά δράσεις μετά την προσπάθεια της ακροδεξιάς να αξιοποιήσει πολιτικά τις σεξιστικές επιθέσεις που έγιναν στην πόλη την πρωτοχρονιά.
Μέλη μας που συμμετέχουν στη νεολαία του DIE LINKE έχουν οργανώσει εκστρατεία για το δικαίωμα όλων των ανθρώπων στη στέγαση, το δικαίωμα των προσφύγων στην παραμονή στη χώρα, αλλά και την ανάγκη να παλέψουμε ενάντια στις αιτίες που δημιουργούν τη μετανάστευση και την προσφυγιά. Αυτό το σημείο είναι κεντρικό για μας. Δεν υιοθετούμε μια ανθρωπιστική προσέγγιση στα ζητήματα του αντιρατσισμού και του αντιφασισμού, αλλά ξεκαθαρίζουμε ότι η ακροδεξιά και ο ρατσισμός είναι εχθροί της εργατικής τάξης στο σύνολό της, γιατί σκοπός τους είναι να τη διασπάσουν. Έτσι, παλεύουμε για ζητήματα που είναι κοινά για όλους, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα σε φτηνές, αξιοπρεπείς κατοικίες και συνδέουμε τις αντιρατσιστικές εκστρατείες με κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν το σύνολο του πληθυσμού.
- Πως απαντάτε στις προτάσεις από αξιωματούχους της ΕΕ να μετατραπεί η Ελλάδα σε ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων;
Είμαστε κάθετα αντίθετοι με αυτό το σκάνδαλο! Είναι ντροπή το γεγονός ότι η Γερμανία αρνήθηκε το μοίρασμα των προσφύγων σε ολόκληρη την Ευρώπη όταν το ζητούσαν η Ελλάδα και η Ιταλία, ενώ τώρα το ζητάει και η ίδια, καθώς υποδέχεται πλέον μεγαλύτερους αριθμούς προσφύγων. Πρόκειται για ακόμη μια προσπάθεια της γερμανικής κυβέρνησης να ταπεινώσει τον ελληνικό λαό, μετά την επιβολή των μνημονίων από την Ε.Ε., της οποίας ηγείται.
Πρέπει να πούμε, ότι υπάρχουν οι πόροι και τα χρήματα για να δώσουμε καταφύγιο στους πρόσφυγες που έρχονται αυτή τη στιγμή. Τους ελέγχει όμως το μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι και τους αξιοποιεί για τα δικά του συμφέροντα και όχι για τις ανάγκες του συνόλου της κοινωνίας.
Η απόπειρα να υποχρεωθεί η Ελλάδα να σηκώσει το σύνολο του βάρους της διαχείρισης της προσφυγικής κρίσης, μόνο και μόνο γιατί τυχαίνει να βρίσκεται πάνω στα σύνορα της Ευρώπης, είναι άλλη μια μορφή του ιμπεριαλισμού και του νεοαποικισμού της Γερμανικής άρχουσας τάξης και της ΕΕ. Αυτοί είναι οι εχθροί ενάντια στους οποίους πρέπει να παλέψουμε, στη βάση της διεθνιστικής αλληλεγγύης.
