Την Τρίτη 2 Αυγούστου, στα πλαίσια του 29ου κάμπινγκ Antinazi Zone-Y.R.E., διοργανώθηκε συζήτηση με θέμα «Προσφυγική κρίση και άνοδος της ακροδεξιάς σε Ελλάδα και Ευρώπη» με ομιλητές τη Χριστίνα Ζιάκκα (από το Antinazi Ζone) και τον Θανάση Κούρκουλα εκ μέρους της «Κίνησης Απελάστε τον Ρατσισμό».
Ακολουθεί άρθρο βασισμένο στην εισήγηση της σ. Χριστίνας Ζιάκκα.
«Ο πόλεμος τους καταστρέφει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους»,
έγραψε ο Μπρέχτ για τον καπιταλισμό. Πράγματι, αυτή είναι η επιτομή της εποχής μας. Πρακτικά σήμερα, το σύστημα δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο και συνεχίζει να καταστρέφει ανθρώπινες ζωές σε συνθήκες ειρήνης και πολύ περισσότερο σε συνθήκες πολέμου.
Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ανακοίνωσε πως οι πρόσφυγες διεθνώς, μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, ξεπέρασαν για πρώτη φορά στην ιστορία τα 100 εκ. Ένας σκληρός αριθμός, που η Επιτροπή του ΟΗΕ για το κλίμα προβλέπει πως θα φτάσει τα 250 εκ. το 2050, εξαιτίας της αναμενόμενης αύξησης των «κλιματικών προσφύγων».
Η σαπίλα του καπιταλισμού θα συνεχίσει να γεννά καταστροφές, δυστυχία και προσφυγιά. Στη συνέχεια, το ίδιο σύστημα που τους έσπρωξε σε αυτό τον δρόμο, θα αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες σαν ενόχληση και θα τους αντιμετωπίζει με επαναπροωθήσεις και βία. Κάπου-κάπου βέβαια, θα εμφανίζεται μια εξαίρεση, όπως στην περίπτωση των προσφύγων από την Ουκρανία.
Η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα
Σήμερα 6 εκ. Ουκρανοί πρόσφυγες ζούνε σε χώρες της Ε.Ε. και απολαμβάνουν τα αυτονόητα μέτρα έμπρακτης στήριξης που δικαιούται κάθε πρόσφυγας. Aπό τις 3 Μάρτη, 8 μέρες από την έναρξη του πολέμου, το ευρωπαϊκό διευθυντήριο ενεργοποίησε για πρώτη φορά την Ευρωπαϊκή Οδηγία Προσωρινής Προστασίας που υπάρχει εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Τα «δεν χωράνε άλλοι», το «ας μείνουν στη χώρα τους να πολεμήσουν» και άλλα παρόμοια επιχειρήματα, δεν ακούστηκαν αυτή τη φορά. Έτσι, οι Ουκρανοί πρόσφυγες έγιναν οι πρώτοι πρόσφυγες για τους οποίους εφαρμόστηκαν οι νόμοι, πρώτη φορά στα πρόσφατα χρονικά!
Τους έχει αναγνωριστεί καθεστώς προστασίας 1-3 χρόνια, αυτόματη πρόσβαση σε κρατική στέγη, εξασφαλισμένα δικαιώματα σε εκπαίδευση, υγεία, κοινωνική πρόνοια, εργασία.
Δεν υπάρχει καλύτερη επιβεβαίωση για τα αιτήματα του αντιρατσιστικού κινήματος και τους αγώνες με τους οποίους διεκδικεί όλα τα παραπάνω, αλλά για όλους τους πρόσφυγες!
Η αλληλεγγύη των κυβερνώντων για τους Ουκρανούς είναι βέβαια υποκριτική, κομμένη και ραμμένη πάνω στο σχέδιο της υπόσκαψης του ανταγωνιστή ρώσικου ιμπεριαλισμού και θα έχει σύντομη ημερομηνία λήξης.
Ποιός είναι ο κανόνας;
Ας δούμε το ελληνικό παράδειγμα.
Τα τρία τελευταία χρόνια, με την υποστήριξη της ΕΕ, τα σύνορα στον Έβρο έγιναν ένα φρούριο υψηλής τεχνολογίας. Ο ατσάλινος φράχτης έφτασε τα 40 χιλιόμετρα μήκος. Επιτηρείται από drones, θερμικές κάμερες που καταγράφουν κινήσεις μέχρι και μερικά χιλιόμετρα μέσα στο τουρκικό έδαφος και φυλάσσεται από τη συνοριοφυλακή και τις μόνιμες κοινές περιπολίες αστυνομίας – στρατού. Η νέα ατραξιόν είναι τα ηχητικά κανόνια φτιαγμένα για να προκαλούν πανικό, σοκ, πόνο στα αυτιά και μόνιμες βλάβες, ιδιαίτερα στα παιδικά αυτιά.
Αλλά ο πιο βασικός κανόνας είναι ότι η ασφάλεια των συνόρων έχει μπει οριστικά πάνω από την ασφάλεια των ανθρώπων και τα μαζικά pushbacks (επαναπροωθήσεις) είναι η καθημερινή ρουτίνα.
Για τα ελληνικά ΜΜΕ, που κατρακύλησαν στην ατιμωτική, 108η θέση στον δείκτη ελευθερίας του τύπου, εμείς εδώ είμαστε «πράκτορες», «έχουμε πέσει στην παγίδα των fake news του Ερντογάν» κλπ. Αυτό είναι το κυβερνητικό αφήγημα που πληρώνονται να απαράγουν.
Πρόκειται βέβαια για ένα προφανές ψέμα, αρκεί να παραθέσουμε τη λίστα όσων καταγγέλουν τα pushbacks των ελληνικών αρχών:
- Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες
- Διεθνής Οργανισμός για τη Μετανάστευση
- Επιτροπή του ΟΗΕ για τις Αναγκαστικές Εξαφανίσεις
- Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού
- Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ
- Ομάδα Εργασίας του ΟΗΕ για την Αυθαίρετη Κράτηση
- Ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών
- Ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ για τους υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων
- Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης
- Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων
- Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών
- Υπεύθυνος Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Frontex,
- Υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών.
- Διεθνής Αμνηστία
- Όλες οι ερυωπαϊκές αντιρατστικές οργανώσεις
- Ο Συνήγορος του Πολίτη
- Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
- Όλες οι ελληνικές αντιρατσιστικές οργανώσεις
- Ανεξάρτητα ΜΜΕ (ΕΦΣΥΝ, the press project, tvxs, , omnia, κλπ)
Την ίδια ώρα,υπάρχουν μεγάλες διεθνείς έρευνες για το θέμα:
- Η «Unmasking Europe’s shadow armies» από πολυεθνικό γκρούπ δημοσιογράφων 9 ευρωπαϊκών μέσων (Γερμανικό SPIEGEL, Lighthouse Reports, SRF Rundschau, ARD Studio Vienna (Αυστρία), η εκπομπή του ARD «Monitor», Γαλλική Liberation, Σερβική Novosti, RTL Κροατίας και Δανικό Pointer) που διήρκεσε 8 μήνες, εξέτασε 635 βίντεο και συνομίλησε με εκατοντάδες ανθρώπους σε Ελλάδα, Ρουμανία, Κροατία.
- Η «Drift back in the Aegean sea» της Forensic Architecture που μελέτησε 1.018 περιστατικά pushback. Στα 122 μπλέκεται απευθείας η Frontex (Οργανισμός Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακης), που εντόπιζε πρώτη τις προσφυγικές βάρκες και καλούσε τις ελληνικές αρχές για να τις επαναπροωθήσουν.
- Η τελευταία έρευνα 5 ευρωπαϊκών μέσων (Spiegel, Guardian, Le Monde, Lighthouse Reports, ΑRD), πρόσθεσε ένα ακόμη νέο στοιχείο: η αστυνομία στον Έβρο έχει στήσει ένα κύκλωμα στο οποίο πρόσφυγες εξαναγκάζονται να υλοποιούν τα pushbacks στο ποτάμι. Ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό, είναι ότι η αστυνομία θέλει να υπάρχουν αποδιοπομπαίοι τράγοι που θα φορτωθούν την ευθύνη για αυτή την πρακτική, προκειμένου να περιοριστεί η έκθεση Ελλήνων στρατιωτικών-αστυνομικών που έχει βγει πια εκτός ελέγχου.
Ο πιο πρόσφατος κόλαφος είναι το πόρισμα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας για την Καταπολέμηση της Απάτης (OLAF) που διέρρευσε στον τύπο. Καταγράφει τα ψέματα, τη συγκάλυψη, την ενοχή των ελληνικών αρχών, αλλά και την συνέργεια και τη χρηματοδότηση των pushbacks από τη Frontex, δηλαδή από την ίδια την ΕΕ.
Αδιαμφισβήτητη ενοχή
Κι αν τα στοιχεία είναι από μόνα τους ατράνταχτα, η ίδια η στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι σε αυτές τις κατηγορίες, είναι αποκαλυπτική της ενοχής της:
- Αν oι επώνυμες καταγγελίες, τα βίντεο, οι φωτογραφίες, οι ηχογραφήσεις, αν όλα είναι fake news, όπως λένε, γιατί η κυβέρνηση δεν έδωσε ποτέ στη δημοσιότητα βίντεο και φωτογραφίες από δικά της drones, ή αυτά της Frontex ως τεκμήρια;
- Γιατί δεν στράφηκε ποτέ κατά των διεθνών ΜΜΕ που λέει πως τη δυσφημίζουν;
- Γιατί βράβευσε τον Φαμπρίς Λέτζερι, που παραιτήθηκε από την ηγεσία της Frontex όταν βγήκε το πόρισμα της OLAF για τη συγκάλυψη των ελληνικών pushbacks;
- Γιατί δεν έδωσε ποτέ εντολή για επιχειρησιακό έλεγχο του Λιμενικού ή των κρατικών μηχανισμών αν υπήρχε περίπτωση κάποιοι ανεξέλεγκτοι, ή ανεγκέφαλοι να τα κάνουν;
- Γιατί δεν καταδίκασε ποτέ, ούτε φραστικά, την πρακτική των pushbacks;
Η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι πως δεν θέλει! Γιατί όλες οι εντολές δίνονται απευθείας από την ίδια -με το πράσινο φως της ΕΕ- και δεν θα βρεθούν σε κανένα βιβλίο συμβάντων ή στα κέντρα ελέγχου!
Η κυβέρνηση ξέρει πως παραβιάζει διεθνείς συνθήκες, νόμους και το δίκαιο της θάλασσας. Ξέρει τη μυστική παρακρατική δομή που δημιούργησε η ίδια και που χρηματοδοτεί με μυστικά κονδύλια του ελληνικού κράτους και της ΕΕ. Αλλά θα συνεχίσει να αρνείται τα πάντα, μέχρι να αισθανθεί ότι απειλείται ή ότι χάνει την προστασία του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου.
Ποινικοποίηση της αλληλέγγυης
Εντωμεταξύ, επειδή οι οργανώσεις διάσωσης προσφύγων στο Αιγαίο, οι εθελοντές και οι τοπικές κινήσεις αλληλεγγύης, έπαιξαν σπουδαίο ρόλο με εκατοντάδες καταγγελίες και βίντεο που τεκμηριώνουν τα pushbacks, η κυβέρνηση τους εκδικείται με τη στοχοποίησή τους και την παρεμπόδιση της δράσης τους.
Από τον Σεπτέμβρη του 2021 υπάρχει νόμος που ποινικοποιεί τη διάσωση στη θάλασσα, την παροχή βοήθειας στις ακτές, ακόμη και την έγκαιρη ειδοποίηση μέσω των γραμμών διάσωσης. Οι ποινές για τους «παραβάτες» είναι σκληρές: φυλάκιση ενός έτους και πρόστιμο 2.000 ευρώ αν δρα κάποιος μόνος του και 12.000 ευρώ για τις οργανώσεις!
Έτσι κάποιοι έγιναν σύμβολα: όπως ο Ιάσονας Αποστολόπουλος, αγαπημένος στόχος της κυβέρνησης και των φασιστών, η Σάρα Μαρντίνι η Σύρια πρωταθλήτρια κολύμβησης που δικάστηκε γιατί διέσωζε ανθρώπους στη θάλασσα, η Ολλανδή δημοσιογράφος Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ που δικάστηκε γιατί φιλοξενούσε πρόσφυγα σπίτι της, κλπ.
Αυτοί οι άνθρωποι έγιναν δικαίως σύμβολα, αλλά δεν μπορούν από μόνοι τους να ανατρέψουν τις εγκληματικές πολιτικές της κυβέρνησης.
Δεν φτάνει…
Όλο το τελευταίο διάστημα ωστόσο, έχουμε δει ότι η αρνητική δημοσιότητα δεν φτάνει για να αλλάξουν αυτές οι πολιτικές.
Όπως επίσης δεν αρκείμια καταδίκη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως αυτή για το Φαρμακονήσι το 2014. Όπως δεν αρκούν τα ασφαλιστικά μέτρα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες κατέγραψε 14 περιπτώσεις στις οποίες το Ευρωπαϊκό δικαστήριο έδωσε εντολή για διασώσεις στον Έβρο. Από αυτές τις περιπτώσεις, μόνο στις 3 υπάκουσαν οι ελληνικές αρχές!
Και προφανώς δεν θα ιδρώσει το αυτί της κυβέρνησης από ψεύτικους ελέγχους πουστήνει η ίδια. Όπως π.χ. με τον έλεγχο της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας, της οποίαςδιοικητής της ήταν ο φίλος της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού ΆγγελοςΜπίνης, που πλέον έχει προσληφθεί ως επικεφαλής εσωτερικού ελέγχου στηνFrontex.
To πιο γελοίο στον τελευταίο νόμο του Υπ. Μετανάστευσης, είναι ότι θεσπίστηκε θέση Υπεύθυνου Προστασίας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και ειδική επιτροπή για τη συμμόρφωση με τα θεμελιώδη δικαιώματα.
Όσο για τον υποτιθέμενο έλεγχο από την Frontex, που ελέγχεται η ίδια για συνδιοργάνωση των pushbacks, καταλαβαίνουμε ότι αποτελεί ένα ακόμη σύντομο ανέκδοτο. H Frontex με αναβαθμισμένες αρμοδιότητες, αυξημένο προϋπολογισμό και 10.000 προσωπικό έως το 2027, αποτελεί ήδη τον μεγαλύτερο οργανισμό στην ΕΕ. Η δουλειά της πάντα ήταν και παραμένει γνωστή: η άγρια καταστολή στα σύνορα για τους κατατρεγμένους των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, ο περιορισμός του δικαιώματος στο άσυλο, ο εγκλωβισμός των προσφύγων στις χώρες-πύλες εισόδου.
Τώρα θα προσπαθήσουν λίγο να ρετουσάρουν την κατάσταση, αλλά όλα θα μείνουν όπως πριν. Παράλληλα, δεν φαίνεται πιθανή η διακοπή της χρηματοδότησης των ελληνικών αρχών από την ΕΕ λόγω καταγγελιών. Άλλωστε, οι πολιτικές που εφαρμόζουν είναι αυτές που συντηρούν το οικοδόμημα της Ευρώπης φρούριο.
Νυν υπέρ πάντων η Ευρώπη-Φρούριο
Η κοινή λογική λέει πως αφού δεν ήταν «βάρος» για την Ε.Ε., (μια υπερδύναμη με 27 κράτη-μέλη, με 446 εκ. πληθυσμό και με περίπου 14 τρισεκατομμύρια ευρώ ΑΕΠ) τα 6 εκ. πρόσφυγες της Ουκρανίας μέσα σε 5 μήνες, τότε δεν θα έπρεπε να είναι «βάρος» και οι 73.000 πρόσφυγες όλων των άλλων εθνικοτήτων που έφτασαν στην Ευρώπη μέσα στο 2022 μέχρι στιγμής.
Στην Ελλάδα, ο παραλογισμός τους λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τους 18.000 Ουκρανούς που ήρθαν το 2022, αλλά υπάρχει με τους 10.000 όλων των άλλων εθνικοτήτων που κατάφεραν να διαφύγουν από τις χώρες τους και να ξεπεράσουν τον σκόπελο των pushbacks.
Για την ιμπεριαλιστική και βάρβαρη λογική της Ευρώπης-φρούριο, οι ανθρώπινες ανάγκες και τα δημοκρατικά δικαιώματα των προσφύγων, είναι μια ασημαντότητα – εκτός κι αν γεωοπολιτικές τους φιλοδοξίες τους υποχρεώνουν σε κάποιες παρεκκλίσεις. Το ίδιο ασήμαντα είναι και τα δικαιώματα και οι ανάγκες των ντόπιων εργαζομένων, της νεολαίας και των λαϊκών στρωμάτων, φυσικά.
Η διεθνής τάση
Αυτή η κατάσταση στα σύνορα είναι πια διεθνής τάση.
- Οι ΗΠΑ, με πρόσχημα τον covid, απέλασαν παράνομα πάνω από 1,6 εκ. ανθρώπους τα τελευταία δύο χρόνια.
- Ο Καναδάς έκλεισε τα σύνορά του και έστελνε πίσω στις ΗΠΑ όσους ήθελαν άσυλο.
- Σε αρκετές χώρες της Λατινικής Αμερικής έκλεισαν τα σύνορα.
- Σε πολλές βαλκανικές χώρες γίνονται pushbacks και διαδοχικά pushbacks.
- Τα pushbacks προς Λιβύη είναι επίσης πολύ μαζικά.
- Η Ισπανία κάνει το ίδιο προς Μαρόκο. Ειδικά στην περίπτωση της Μελίγια ήταν σοκαριστική η απόλυτη αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή.
Τι κατάφεραν;
Το ερώτημα είναι τι καταφέρνουν με αυτές τις πολιτικές. Η απάντηση είναι ότι έχουν μειωθεί μεν οι αφίξεις στα σύνορα, αλλά αυξήθηκαν και οι νεκροί, ενώ το Αιγαίο και η Μεσόγειος έχουν μετατραπεί στις φονικότερες θάλασσες. Η αναλογία είναι χειρότερη ακόμα και αν τη συγκρίνουμε με το 2015, περίοδο κατά την οποία είχαμε τη μαζική είσοδο πάνω από ενός εκατομμυρίου προσφύγων. Τα παρακάτω στοιχεία, που είναι στηριγμένο στις καταγραφές της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ μόνο για την Ελλάδα, είναι ενδεικτικά:
- Το 2015 υπήρχε ένας νεκρός πρόσφυγας σε θαλάσσια-χερσαία σύνορα ανα 1.072 αφίξεις.
- Το 2017 ήταν ένας νεκρός ανά 504 αφίξεις.
- Το 2020 είχαμε έναν νεκρό ανά 190 αφίξεις.
- Το 2021 έναν νεκρό ανά 175 αφίξεις.
- Και φέτος, μέχρι τώρα, έχουμε έναν νεκρό ανά 149 αφίξεις.
Δηλαδή μέσα στα τελευταία 7 χρόνια, το Αιγαίο έχει γίνει σχεδόν 10 φορές πιο φονικό!
Υπάρχει κάτι αισιόδοξο μέσα σε όλα αυτά;
Πέρα από τη μεγάλη συνεισφορά στο διεθνές αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα με την ιστορική καταδίκη της Χρυσής Αυγής, υπάρχουν κι άλλα αισιόδοξα νέα στην Ελλάδα και αλλού:
- Καταρχήν το μεγάλο κύμα αλληλεγγύης που ξέσπασε διεθνώς μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, που πρόσφερε πολύτιμη βοήθεια στους Ουκρανούς πρόσφυγες. Σε όλη την Ευρώπη, δημιουργήθηκαν δίκτυα αλληλεγγύης και συλλογής ειδών πρώτης ανάγκης αλλά και παροχής βοήθειας, αποτελούμενα από απλούς ανθρώπους.
- Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το 75% των Πολωνών συμμετείχε σε αυτοοργανωμένες ανθρωπιστικές προσπάθειες βοήθειας των προσφύγων με κάποιον τρόπο.
- Στη Γερμανία 300.000 άνθρωποι δήλωσαν επίσημα στις αρχές ότι διατείθενται να φιλοξενήσουν πρόσφυγες στα σπίτια τους.
- Το μεγάλο κύμα, διαδικτυακής και όχι μόνο αλληλεγγύης, κάθε φορά που στοχοποιούνται ακτιβιστές όπως ο Ιάσονας Αποστολόπουλος, ή διώκονται αγωνιστές όπως στην Χίο όταν απέτρεψαν στην αρχή του χρόνου το ξεφόρτωμα μηχανημάτων και υλικών για την κατασκευή της ΚΕΔ Χίου.
Αλλά υπάρχει και η εντυπωσιακή και έμπρακτη κινηματική δράση σε όλες τις περιπτώσεις που κινδύνευσαν με απέλαση παιδιά όπως ο Σαϊιντού Καμαρά. Μπορεί ο Μητσοτάκης να συναντήθηκε μαζί του ή πιο πρόσφατα με τον αριστούχο πρόσφυγα Κούρος από την Μυτιλήνη, αλλά αυτό δεν αρκεί για να ξεπλυθεί το αίμα που έχουν στα χέρια τους.
Δυό λόγια για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα
Πριν λίγους μήνες ο Σαϊντού Καμαρά, μαθητής Λυκείου στην Αθήνα που είχε έρθει ως ασυνόδευτος στα 16 του το 2019 από τη Γουινέα, απέκτησε επίσημα το καθεστώς του αναγνωρισμένου πρόσφυγα.
Ο Σαϊντού έγινε το σύμβολο των περίπου 9.000 παιδιών σαν κι αυτόν που αγωνιούν για το τι θα τους ξημερώσει μόλις γίνουν 18 χρονών εξαιτίας του νομικού κενού. Κυρίως όμως, έγινε το σύμβολο της αλληλεγγύης από τους συμμαθητές του, τους γονείς, τους δασκάλους, τη γειτονιά, κάθε πρωτοπόρου αγωνιστή και αγωνίστριας.
Πρόσφατα ένα παρόμοιο κίνημα εμφανίστηκε στον Βύρωνα, στο πλευρό τριών αδερφών από το Ιράκ, που ήταν μαθητές στην περιοχή, με πρωτοβουλία των δασκάλων και του Συλλόγου Εκπαιδευτικών «ΡΟΖΑ ΙΜΒΡΙΩΤΗ».
Αντίστοιχα στην Σάμο στα τέλη Ιούνη, οργανώθηκε στο Βαθύ μαζικό συλλαλητήριο από το Εργατικό Κέντρο Σάμου, την ΑΔΕΔΥ, την τοπική ΕΛΜΕ, σύσσωμη την Αριστερά και μια σειρά φορείς για να μην απελαθεί ο Σίσε, μαθητής που είχε έρθει ως ασυνόδευτος ανήλικος από τη Γουινέα.
1.000 τέτοια παιδιά θα ενηλικωθούν μέχρι το τέλος του 2022 και θα βρεθούν αντιμέτωπα με απέλαση. Τα κινήματα που ήδη υπήρξαν δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε σε αυτές τις περιπτώσεις. Μόνο οι τοπικές κοινωνίες, η εκπαιδευτική κοινότητα, η Αριστερά, τα μαζικά κινήματα, μπορούν να γίνουν η ασπίδα προστασίας των δικαιωμάτων αυτών των παιδιών! Και μπορούμε να το πετύχουμε!
Στα σύνορα, που αποτελούν επί της ουσίας στρατιωτικές ζώνες, είμαστε αδύναμοι, όπως είναι προφανές. Όχι όμως μέσα στις τοπικές κοινωνίες! Αυτή είναι μια από τις προκλήσεις της επόμενης περιόδου. Η άλλη είναι να προτάξουμε τις εναλλακτικές μας προτάσεις για το προσφυγικό.
Πρέπει να απαιτήσουμε:
- Να σταματήσουν άμεσα οι παράνομες επαναπροωθήσεις.
- Να γίνει ανεξάρτητη έρευνα υπό τον έλεγχο της κοινωνίας για την κατάσταση στα σύνορα, για τη Frontex, για την κατάσταση στα ΚΕΔ. Να καταδικαστούν όσοι ευθύνονται για τις εγκληματικές πολιτικές που σκοτώνουν καθημερινά πρόσφυγες.
- Την κατάργηση της Συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας και ενάντια στον εγκλωβισμό των προσφύγων. Για το δικαίωμα αυτών των ανθρώπων να διαλέξουν που θα ζήσουν. Και για τον καταμερισμό τους σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. αναλογικά με βάση τον πληθυσμό και την οικονομική κατάσταση.
- Όχι στις κλειστές Δομές-Φυλακές. Αναλογικός επιμερισμός των προσφύγων σε όλη την επικράτεια σε μικρές, αξιοπρεπείς, ελεγχόμενες δημοκρατικά από τις τοπικές κοινωνίες, δομές. Με ειδική πρόνοια για τα παιδιά, τις οικογένειες, τους υπερήλικες, τους αρρώστους και τις ευάλωτες ομάδες.
- Πρέπει να δημιουργήσουμε γέφυρες συνεννόησης με τους πρόσφυγες και να τους εντάξουμε στους αγώνες μας στις περιοχές μας αιτήματα για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων και πλήρη πρόσβαση για αυτούς και τα παιδιά τους σε υγεία, παιδεία, πρόνοια, νομική βοήθεια.
- Να συμβάλουμε στα διεθνή κινήματα ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Γιατί χωρίς το τέλος των πολέμων και χωρίς πολιτικές γενναίας οικονομικής βοήθειας προς τις πληγείσες περιοχές του πλανήτη, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να μην έχουν άλλη επιλογή από το να ξεριζώνονται.
