Προκήρυξη που μοίρασαν μέλη του «Ξ» στη κινητοποίηση που έγινε στη Δραπετσώνα στις 10/10, ενάντια στο ξεπούλημα του ΟΛΠ
Το νέο Μνημόνιο φέρνει επώδυνα μέτρα για τα λαϊκά στρώματα. Η φοροεπιδρομή συνεχίζεται και μεγαλώνει, οι συντάξεις μειώνονται, εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα περιορίζονται. Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, την εικόνα συμπληρώνει η απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να προχωρήσει στο ξεπούλημα κάθε σπιθαμής δημόσιας περιουσίας.
Τα λιμάνια της χώρας και ειδικά ο ΟΛΠ, αποτελούν επενδυτικά «φιλέτα» για το μεγάλο κεφάλαιο. Κυβέρνηση και Τρόικα με γρήγορα βήματα σχεδιάζουν την πώληση του ΟΛΠ, με επικρατέστερο αγοραστή την κινέζικη εταιρεία Cosco.
Ιδιωτικοποίηση σημαίνει κέρδη μόνο για το κεφάλαιο – το παράδειγμα της Cosco
Η ιδιωτικοποίηση αυτή θα προσφέρει νέα κέρδη για τον αγοραστή, αλλά κανένα όφελος για τις τοπικές κοινωνίες, τους εργαζομένους και το δημόσιο συμφέρον. Θα σημαίνει ακριβότερες λιμενικές υπηρεσίες για το λαό και ακριβότερα προϊόντα εισαγωγής.
Η εμπειρία από τη λειτουργία της Cosco μέχρι στιγμής στο λιμάνι του Πειραιά είναι αποκαλυπτική.
Μετά την πώληση της Προβλήτας ΙΙ (οι παραγωγικές δυνατότητες της οποίας είναι οι πλέον κερδοφόρες) στην εταιρεία, τα καθαρά κέρδη του ΟΛΠ έχουν πέσει στα 6,7 εκατ. € για το 2014 από 12,2 εκατ. € το 2006.
Ο κύκλος εργασιών του ΟΛΠ επίσης έπεσε από τα 144,1 εκατ. € στα 104,3 εκατ. €.
Αντίθετα, τα κέρδη της Cosco έχουν αυξηθεί από 6,5 εκατ. € το 2011 στα 26,5 εκατ. € το 2014.
Τα κέρδη αυτά είναι προϊόν βέβαια των εργασιακών συνθηκών γαλέρας στην Cosco. Μείωση των θέσεων εργασίας και εργαζόμενοι χωρίς ωράρια, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα, με συμβάσεις μίας μέρας μέσω εργολάβων, με εκ περιτροπής απασχόληση κ.α.
Αυτή είναι η «ανάπτυξη» που προσφέρει το ιδιωτικό κεφάλαιο: Κέρδη για το ίδιο, ζημιά για το δημόσιο! Πχ η Cosco απολαμβάνει σημαντικές φοροαπαλλαγές ενώ με την παραχώρηση του Προβλήτα ΙΙ το δημόσιο απώλεσε έσοδα 110 εκατ. € έναντι ενοικίου 25 – 30 εκατ. € ετησίως! Την ίδια στιγμή για τους εργαζόμενοι επικρατούν συνθήκες και μισθοί πείνας.
Το θέμα των Λιπασμάτων
Στα πλαίσια της επιχειρούμενης πώλησης του ΟΛΠ, θα πωληθούν εκτάσεις σε ολόκληρη την παραλιακή ζώνη, μέσα στις οποίες βρίσκονται και 100 περίπου στρέμματα στην περιοχή των Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα (*).
Στη συνολικά 650 στρεμμάτων περιοχή αυτή, συγκρούονται πολλά και διαφορετικά ισχυρά συμφέροντα. Είναι σαφές, ότι η ντόπια και ξένη οικονομική ολιγαρχία (Cosco, Μαρινάκης – εφοπλιστικό κεφάλαιο, Μελισσανίδης) θέλουν να αποκτήσουν κομμάτι (ή κομμάτια) της έκτασης για την υλοποίηση των δικών τους σχεδίων.
Ένα είναι το σίγουρο: όποιος (ή όποιοι) πατήσουν πόδι εκεί, θα το κάνουν για να αυξήσουν τα κέρδη τους, αδιαφορώντας για την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Τα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να περιμένουν κάτι καλό από αυτό το αλισβερίσι.
Ξέρουμε για παράδειγμα το ζήτημα με τις πρώην εγκαταστάσεις της BP, ιδιοκτησίας πλέον Μελισσανίδη, όπου υπάρχουν εγκαταστάσεις αποθήκευσης και επεξεργασίας πετρελαιοειδών αποβλήτων, 75 μέτρα από το τελευταίο σπίτι.
Χρειάζεται συντονισμένος και μαχητικός αγώνας
Ήδη έχουν οργανωθεί οι πρώτες κινητοποιήσεις από το Δήμο και φορείς της περιοχής. Αυτό είναι θετικό και χρειάζεται περεταίρω κλιμάκωσή τους. Είναι σημαντικό τα σωματεία του λιμανιού και της περιοχής του Πειραιά (ΟΜΥΛΕ, Εργατικό Κέντρο κ.α) να προχωρήσουν συντονισμένα σε απεργιακές κινητοποιήσεις, με σκοπό να δώσουν μια μαχητική απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης. Δήμοι, δημοτικές παρατάξεις, φορείς, συλλογικότητες της περιοχής, με μια πλατιά εκστρατεία ενημέρωσης στους κατοίκους, να αναδείξουν το θέμα και να το κάνουν υπόθεση όλου του πειραιώτικου λαού, προχωρώντας σε πολύμορφες και διεκδικητικές δράσεις κινητοποιήσεων. Συντονισμένα και ενωτικά να επιδιώξουμε τη δημιουργία ενός παλλαϊκού – παμπειραϊκού κινήματος που να διεκδικεί:
- Το σταμάτημα της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ. Θέλουμε ένα λιμάνι 100% δημόσιο που να λειτουργεί βάσει των λαϊκών αναγκών και όχι ανάλογα με τις επιδιώξεις του κεφαλαίου.
- Να περάσει στο Δήμο και στους κατοίκους του η περιοχή των Λιπασμάτων έτσι ώστε να μετατραπεί σε χώρου πρασίνου, πολιτισμού και βελτίωσης της ποιότητας ζωής του λαού ολόκληρης της περιοχής, μακριά από επιχειρηματικά συμφέροντα βιομηχανικής ή εμπορικής χρήσης.
