Πόσο «τρέμει» την έξοδο απ’ το ευρώ ο ελληνικός λαός – με αφορμή μια δημοσκόπηση του ΣΚΑΪ

Ένα από τα σημεία που προκαλούν εξαιρετική ανησυχία στην άρχουσα τάξη είναι το θέμα του ευρώ. Για λόγους που έχουμε αναπτύξει σε άλλα άρθρα μας η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής άρχουσας τάξης θέλει πάση θυσία την παραμονή στο ευρώ. Έτσι η στάση που κρατάει, αυτή και τα ΜΜΕ της, είναι να προπαγανδίζουν ότι η παραμονή στο ευρώ δεν πρέπει να αμφισβητείται, δεν πρέπει να τίθεται προς διαπραγμάτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ (η ηγετική ομάδα, για να είμαστε ακριβείς) έχει διευκολύνει αυτή την προσπάθεια των ΜΜΕ εγκαταλείποντας την παλιά του θέση «όχι στην κοινωνική καταστροφή για χάρη του ευρώ» (συχνά εκφραζόταν με τη διατύπωση «καμιά θυσία για το ευρώ») και εμφανιζόμενος, μάλιστα, σαν εγγυητής της σταθερότητας και της παραμονής στο ευρώ.

Ο ρόλος των δημοσκοπήσεων

Η προσπάθεια που καταβάλλεται λοιπόν από την άρχουσα τάξη και τα ΜΜΕ είναι να πειστεί η κοινή γνώμη ότι «δεν υπάρχει ζωή» έξω από το ευρώ.

Οι διάφορες δημοσκοπήσεις επιδιώκουν σταθερά αυτό το στόχο και είναι προσαρμοσμένες ακριβώς στο να μην αφήνουν περιθώρια για το αντίθετο. Oι αναλυτές και οι δημοσκόποι εξηγούν με κάθε ευκαιρία ότι η («αδιαμφισβήτητη», υποτίθεται) εντολή του ελληνικού λαού είναι («μεν») σκληρή διαπραγμάτευση («ναι, βέβαια…») αλλά μέσα (πάντα!) στο ευρώ! «Στηρίζουν» λοιπόν (ή για να είμαστε ακριβείς παριστάνουν ότι στηρίζουν) την «διαπραγμάτευση» της κυβέρνησης υπό την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση δεν αμφισβητεί ούτε στιγμή την παραμονή στο ευρώ.

Σ’ αυτή την προσπάθειά τους, ένα από τα βασικά τους επιχειρήματά είναι ότι εκφράζουν τη διάθεση του ελληνικού λαού ο οποίος, σύμφωνα με την ανάλυσή τους, δεν θέλει με τίποτα να φύγει από το ευρώ.

Πόση αλήθεια περιέχει αυτό;

Αν κοιτάξει κανείς τις δημοσκοπήσεις, κάτω από την επιφάνεια βρίσκει την απάντηση: Καμία.

Η δημοσκόπηση του ΣΚΑΪ

Ας πάρουμε για παράδειγμα την τελευταία δημοσκόπηση που διενέργησε για τον ΣΚΑΪ το Ερευνητικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Επιλέγουμε αυτή τη δημοσκόπηση γιατί είναι ότι πιο σοβαρό έχει να παρουσιάσει το στρατόπεδο του ταξικού αντίπαλου: ο ΣΚΑΪ είναι όσο πιο έγκριτος μπορεί να είναι ένα ΜΜΕ του μεγάλου κεφαλαίου (και αντίστοιχα, βέβαια, όσο πιο αντιδραστικός μπορεί να είναι).

Παραθέτουμε τη συγκεκριμένη ερώτηση από τη δημοσκόπηση και το σχετικό σύνδεσμο.

Δημοσκόπηση για λογαριασμό του ΣΚΑΙ από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (http://www.skai.gr/files/1/AAlex6/poll18320152.jpg)

Ο ΣΚΑΪ και άλλα ΜΜΕ παρουσίασαν τη δημοσκόπηση αυτή σαν μια ακόμα απόδειξη ότι ο ελληνικός λαός δεν θέλει την έξοδο από το ευρώ: «εξήγησαν» ότι 43,6% φοβούνται την έξοδο από το ευρώ και μόνο 14,5% θέλουν την έξοδο από το ευρώ. (Είδατε; Απλή αριθμητική.) Και ότι, μάλιστα, σε σύγκριση με μερικές βδομάδες νωρίτερα το ποσοστό αυτών που φοβούνται την έξοδο από το ευρώ αυξήθηκε – από 42,5% σε 43,5%.

Με μια πιο προσεκτική ματιά, όμως, οι αριθμοί λένε μια διαφορετική αλήθεια. Είναι γεγονός ότι 14,5% ελπίζει να φύγει η χώρα από το ευρώ. Αυτοί αποτελούν τον σκληρό πυρήνα, αν θέλουμε, των υποστηρικτών της επιστροφής στη δραχμή. Όμως υπάρχει άλλο ένα 26% που αδιαφορεί, γιατί θεωρεί πως η έξοδος από το ευρώ «δεν θα σημάνει κάτι διαφορετικό» από αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Στην πραγματικότητα, επομένως, τα δύο ποσοστά που πρέπει να συγκριθούν είναι τα ακόλουθα:

• 43,5% φοβούνται την έξοδο από το ευρώ

• 40,5% (δηλαδή 14,5 + 26%) δεν φοβούνται την έξοδο από το ευρώ. (Αυτό το ποσοστό μάλιστα εμφανίζει αύξηση, σε σχέση με τον Φλεβάρη, αναλογικά μεγαλύτερη από την αύξηση στα ποσοστά όσων φοβούνται).

Έτσι, αν αφήσουμε στην άκρη το ποσοστό όσων θεωρούν ότι «δεν υπάρχει δυνατότητα εξόδου από το ευρώ» καθώς δεν μπορεί να γίνει ακριβής πρόβλεψη για το τι στάση θα κρατήσουν σε περίπτωση που το δίλημμα τεθεί στην πραγματική ζωή, ο υπόλοιπος πληθυσμός, δηλαδή το 84% των ερωτηθέντων που απάντησαν με καθαρό τρόπο, εμφανίζεται μοιρασμένος περίπου στη μέση: 48,21% δεν φοβάται την έξοδο από το ευρώ απέναντι σε 51,78% που τη φοβάται.

Επομένως όταν οι κύριοι των ΜΜΕ, λένε ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού τρέμει την ιδέα της εξόδου από το ευρώ, δεν κάνουν τίποτε άλλο απ’ αυτό που κάνουν πάντα: λένε ψέματα.

Το υπόλοιπο της εικόνας

Υπάρχει όμως και συνέχεια – μια ακόμα πολύ σημαντική πτυχή σ’ αυτή την «συζήτηση»: Πώς συνδέεται η διάθεση αυτή που επικρατεί μέσα στα λαϊκά στρώματα με την εικόνα που υπάρχει στην κεντρική πολιτική σκηνή;

Ο ελληνικός λαός εμφανίζεται μοιρασμένος στο πόσο φοβάται την έξοδο από το ευρώ, την ίδια στιγμή που το σύνολο σχεδόν των πολιτικών κομμάτων προσπαθεί να τον πείσει για το αντίθετο – με μοναδική σημαντική (από άποψη εκλογικών ποσοστών) εξαίρεση το ΚΚΕ. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ, κοκ, είτε δεν αμφισβητούν, είτε δηλώνουν πίστη στο ευρώ.

Επομένως όταν ο ελληνικός λαός, απέναντι σ’ αυτή την πολιτική συμφωνία στις «κορυφές», δηλώνει (σύμφωνα πάντα με τη δημοσκόπηση του ΣΚΑΪ) αδιάφορος για την έξοδο από το € σε ποσοστά που ξεπερνούν το 48%, τότε μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική συνείδηση στα λαϊκά στρώματα απ’ αυτήν που θέλουν να καλλιεργήσουν οι «από πάνω».

Τι πιο φυσικό για το 52% να δηλώνει ότι «φοβάται» όταν η συντριπτική πλειοψηφία των κομματικών ηγεσιών μαζί με τα ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν ότι η έξοδος από το ευρώ είναι πραγματικά κάτι τρομερό; Με αυτό το δεδομένο, το ποσοστό όσων δηλώνουν ότι «δεν φοβούνται» την έξοδο από το ευρώ είναι, πραγματικά, πολύ υψηλό.

Προφανώς υπάρχουν κάποιοι πολύ καλοί λόγοι γι’ αυτό: τα φτωχά λαϊκά εργατικά στρώματα, έχουν χάσει τόσα πολλά που ισχύει η γνωστή παροιμία «ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται». Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού έχει σταματήσει να φοβάται την έξοδο από το € όσο κι αν προσπαθούν να τον φοβίσουν οι από πάνω.

Και το ερώτημα βέβαια που προκύπτει εύκολα κι αβίαστα είναι: τι θα γίνει αν ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάξει θέση; Αν δηλαδή υπερασπιστεί την έξοδο από το ευρώ, δίνοντας παράλληλα επιχειρήματα στον κόσμο, γιατί και με ποιο τρόπο η έξοδος από το ευρώ – συνδυασμένη πάντα με πολιτικές υπέρ των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων – μπορεί να οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ να διορθώσει το λάθος του!

Το «Ξ» έχει γράψει ξανά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιμέτωπος με τον πόλεμο των δανειστών και της ΕΕ, οφείλει να διορθώσει ένα από τα βασικά λάθη της προηγούμενης περιόδου που ήταν να θεωρεί ότι μπορεί να ανατρέψει πραγματικά τη λιτότητα μέσα στα πλαίσια του ευρώ και της ΕΕ του κεφαλαίου και των πολυεθνικών. Μετά την εμπειρία των τελευταίων δύο μηνών ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να πάει στον ελληνικό λαό και να πει την αλήθεια: ΕΕ, ΕΚΤ, Σόιμπλε, Μέρκελ, κλπ, δεν αφήνουν κανένα ουσιαστικό περιθώριο για πραγματική ανατροπή της λιτότητας. Γι’ αυτό οι επιλογές είναι δύο και ο ελληνικός λαός θα πρέπει να πάρει την ευθύνη της απόφασης: είτε ευρώ και συνέχιση στην ουσία της λιτότητας, είτε μια φιλοεργατική πολιτική και έξοδος από το ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πάει σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα βέβαια, παίρνοντας θέση υπέρ της δεύτερης επιλογής. Αν το έκανε αυτό θα είχαμε ριζική ανατροπή της εικόνας που προβάλλουν σήμερα τα ΜΜΕ.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πει στον κόσμο

«μη φοβάστε την έξοδο από το €, οι δανειστές δεν μας αφήνουν άλλη επιλογή, θα χτίσουμε την οικονομία και θα φέρουμε ανάπτυξη, στη βάση σχεδίου και στηριγμένοι σε εθνικό νόμισμα…»

τότε η πρόβλεψη για το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος είναι πάρα πολύ εύκολη: η μεγάλη πλειοψηφία θα στοιχιζόταν πίσω από την κυβέρνηση και θα γυρνούσε την πλάτη στο διευθυντήριο της ΕΕ.

Ξανά, όμως, όχι στη «δραχμολαγνεία»

Η άρχουσα τάξη και τα ΜΜΕ της δεν θέλουν καν να σκέφτονται αυτό τον «εφιάλτη» (γι’ αυτούς). Αν ο ΣΥΡΙΖΑ «τολμήσει» να θέσει θέμα ευρώ, θα ξεσηκώσουν θεούς και δαίμονες, θα πουν πως ισοδυναμεί με προδοσία της λαϊκής εντολής, με ποδοπάτηση της δημοκρατίας, με καταστροφή της οικονομίας και της κοινωνίας, κλπ, κλπ, κλπ. Αλλά, κατά τη γνώμη μας, θα χάσουν και θα χάσουν συντριπτικά!

Την ίδια στιγμή όμως πρέπει να τονίσουμε ότι (όπως και πάλι έχουμε γράψει ξανά) δεν φτάνει να φύγεις από το ευρώ και να πας στη δραχμή για να μπει η οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης! Αν αυτή η κίνηση γίνει μέσα στα πλαίσια και τα όρια που ορίζει το καπιταλιστικό σύστημα, δεν πρόκειται να υπάρξει λύση στη βαθιά οικονομική κρίση και στις κοινωνικές της προεκτάσεις.

Η έξοδος από το ευρώ πρέπει να συνοδευτεί με σοσιαλιστικές πολιτικές: την εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας· τη δημοκρατία στην παραγωγή, με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο και διαχείριση· το σχεδιασμό της οικονομίας για τις ανάγκες του συνόλου κι όχι για το κέρδος των «ολιγαρχών» · το ταξικό, διεθνιστικό κάλεσμα στους εργαζόμενους της νότιας και της υπόλοιπης Ευρώπης για αντίστοιχη πάλη, με στόχο σοσιαλιστικές ανατροπές σε πανευρωπαϊκή βάση, κλπ.

Μόνο έτσι μπορεί η έξοδος από το ευρώ να έχει προοπτική. Μόνο έτσι μπορεί η Αριστερά να αποφύγει την επανάληψη των «τραγωδιών» του παρελθόντος, να σταθεί συνεπής με τις δεσμεύσεις της απέναντι στα λαϊκά στρώματα, συνεπής με τα οράματα και τις ιδέες τις οποίες προβάλλει στην ιστορική της διαδρομή.