Την Τετάρτη 14/2 ο Γιάνης Βαρουφάκης ανακοίνωσε μέσα από την προσωπική του ιστοσελίδα ότι ιδρύει μαζί με τους –διαδικτυακούς κατά κύριο λόγο– υποστηρικτές του, κόμμα που θα κατέλθει στις επόμενες εκλογές. Το όνομα του νέου κόμματος είναι Μέτωπο Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής (ΜΕΡΑ) και θα αποτελεί το ελληνικό παράρτημα της πανευρωπαϊκής πρωτοβουλίας DiΕM25 στην οποία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Όσο κι αν ο Γ. Βαρουφάκης προσπαθεί να παρουσιάσει το DiEM25 και το ΜΕΡΑ σαν «φρέσκα» και «νέα» η πραγματικότητα είναι πως τα δείγματα γραφής που μέχρι τώρα έχουν δώσει δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά.
Στην Ευρώπη
Σε πανευρωπαϊκό, κατ’ αρχήν επίπεδο:
- Στις γαλλικές εκλογές ο Γιάννης Βαρουφάκης αρνήθηκε να πάρει θέση υπέρ του βασικού υποψήφιου της Αριστεράς Ζαν Λυκ Μελανσόν και «ένιψε τας χείρας του» στον πρώτο γύρο, ενώ στον δεύτερο κάλεσε για ψήφο υπέρ του ούλτρα νεοφιλελεύθερου Μακρόν ως αντίβαρο στην ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν. Όμως στην πραγματικότητα ήταν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των διάφορων Μακρόν που ενίσχυσαν την Ακροδεξιά.
- Πήρε θέση ενάντια στο Brexit ταυτίζοντας έτσι στην ουσία τους υποστηρικτές της εξόδου από την ΕΕ με ακροδεξιές και ρατσιστικές απόψεις. Αυτό όταν στην πραγματικότητα, όπως έχουμε εξηγήσει στην αρθρογραφία μας (διαβάστε περισσότερα εδώ), ο βασικός λόγος που οι Βρετανοί εργαζόμενοι το επέλεξαν ήταν η αντίθεση τους στις πολιτικές λιτότητας της ΕΕ και στις βρετανικές κυβερνήσεις που τις εφαρμόζουν.
- Στις δε εθνικές εκλογές στη Βρετανία τον περασμένο Ιούνη υποστήριξε μεταξύ άλλων τον Νικ Κλεγκ, πρώην ηγέτη των Φιλελεύθερων Δημοκρατών και αναπληρωτή πρωθυπουργό της χώρας την περίοδο 2010-15, υπεύθυνο για την εφαρμογή σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας.
Ελληνική εμπειρία – μήπως έχει βγάλει τα απαραίτητα διδάγματα;
Κάποιος θα μπορούσε να πει πως ο Γ. Βαρουφάκης σε αντίθεση με την πλειοψηφία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν κυλίστηκε στον βούρκο και διέσωσε την αξιοπρέπεια του. Συμφωνούμε, και με τίποτα δεν είναι σωστό να ταυτίζεται ο Βαρουφάκης με την υποταγή του κύριου κορμού της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ!
Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η σημερινή κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήρθε από την μια μέρα στην άλλη. Το πρώτο «καμπανάκι» ήχησε στις 20 Φλεβάρη 2015 όταν ο Γ. Βαρουφάκης υπέγραψε μια συμφωνία που στην πραγματικότητα αποτελούσε παράδοση των όπλων! «Πάγωσε» τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και σήμανε το τέλος των μαζικών συγκεντρώσεων υπέρ της κυβέρνησης που είχαν γίνει τις προηγούμενες βδομάδες.
Αυτή η συμφωνία αποτελούσε στην πραγματικότητα το πρελούδιο των όσων –τραγικών–επακολούθησαν. Τι συμπεράσματα έχει βγάλει για αυτή την περίοδο ο Γ. Βαρουφάκης; Ο ίδιος έχει δηλώσει πως εξακολουθεί να πιστεύει πως «η 20η Φεβρουαρίου ήταν μια πολύ καλή στιγμή»…
Στην πραγματικότητα βέβαια, τόσο η συμφωνία της 20ης Φλεβάρη όσο και όσα συνέβησαν στην συνέχεια στην πορεία μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ είχαν σαν βασική αιτία το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ –με βασική ευθύνη του ίδιου του Γ.Βαρουφάκη– ενώ πήγαινε σε πόλεμο πίστευε ότι πηγαίνει σε μια διαπραγμάτευση κυρίων. Ο Βαρουφάκης ήταν ο βασικός υπεύθυνος για την αποδοχή του “στεγνώματος” της οικονομίας από κεφάλαια, καθώς είχε αποδεχτεί να συνεχίσει να πληρώνει η Ελλάδα το χρέος την στιγμή που η Τρόικα δεν τηρούσε τα συμφωνημένα και δεν κατέθετε τις δόσεις. Έτσι, αντί για όπλα κρατούσε τριαντάφυλλα.
Για τις αυταπάτες που έτρεφε ο ίδιος ο Γ. Βαρουφάκης για αυτές τις διαπραγματεύσεις είναι ενδεικτικές οι δηλώσεις που έκανε το Νοέμβρη του ’14, σύμφωνα με τις οποίες οι «Θεσμοί» είχαν να προσφέρουν «δώρα» στην επερχόμενη τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ… Το τι έγινε στη συνέχεια το ξέρουμε πλέον όλοι…
Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία με «σημαία» του το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης – μια περιορισμένη δέσμη μέτρων ανακούφισης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που τελικά έμεινε στα χαρτιά. Όταν ο Α. Τσίπρας εξήγγειλε το συγκεκριμένο πρόγραμμα το φθινόπωρο του ’14, το «Ξ» εξηγούσε ότι αυτό είναι ανεφάρμοστο στα πλαίσια του καπιταλισμού και ότι τυχόν εφαρμογή του προϋποθέτει ρήξη τόσο με τους «Θεσμούς» όσο και με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Την ίδια περίοδο όπως αναφέραμε πιο πάνω ο Γ. Βαρουφάκης ανέμενε «δώρα» από τους «Θεσμούς».
Τώρα, κατόπιν εορτής, η κριτική του είναι ότι το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν τόσο ριζοσπαστικό που ερχόταν «σε αντίθεση με οποιαδήποτε λογική διαπραγματευτική στρατηγική που θα κρατήσει την Ελλάδα εντός ευρωζώνης…». Όμως το ίδιο το γεγονός ότι ένα μίνιμουμ πρόγραμμα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων μετά από μια περίοδο 5 χρόνων διάλυσης του κοινωνικού ιστού ερχόταν σε αντίθεση με την ίδια την φύση της Ευρωζώνης θα έπρεπε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η μόνη λύση για τα λαϊκά στρώματα είναι η σύγκρουση με την Ευρωζώνη και το ίδιο το σύστημα. Αντίθετα, ο Γ. Βαρουφάκης κάνει κριτική σε αυτό το πρόγραμμα από τα δεξιά.
Ταυτόχρονα, ενώ είναι λαλίστατος για άλλα ζητήματα, δεν βρίσκει κουβέντα να πει για τις δικές του αυταπάτες και τον ρόλο που έπαιξαν στην τραγική κατάληξη του ΣΥΡΙΖΑ και πάνω απ’ όλα στην διάψευση των ελπίδων των εργαζομένων που τον ακολουθούσαν.
Τι προτείνει σήμερα;
Μένει να δούμε τις επόμενες εβδομάδες την Ιδρυτική Διακήρυξη του ΜΕΡΑ για να διαπιστώσουμε ποιες είναι οι συγκεκριμένες προτάσεις του νέου φορέα.
Μια ματιά πάντως στην σχετική ανάρτηση στο σάιτ του Γ. Βαρουφάκη είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς πως ο «νέος» φορέας δεν έχει τίποτα καινούργιο να προτείνει. Έξυπνες ατάκες με άρωμα μάρκετινγκ («ρεαλιστική ανυπακοή») και λόγια που δεν σημαίνουν τίποτα πρακτικά μαζί με ένα κλίμα υπερβολικής προσωπικής προβολής και ηγεμονισμού του ίδιου του Βαρουφάκη – τίποτα καλό δεν προμηνύεται από τα παραπάνω.
Ο φονιάς και το θύμα αγκαλιά;
Και σίγουρα τίποτα καλό δεν προμηνύεται για τους εργαζόμενους και τη νεολαία που χτυπιούνται από την κρίση από ένα κόμμα που σύμφωνα με τον Γ. Βαρουφάκη «δεν είναι αριστερό», έχει έναν ηγέτη που καλεί τους «δημοκράτες απανταχού της Ευρώπης, μαρξιστές, φιλελεύθερους, νεοφιλελεύθερους, συντηρητικούς, όλους, να ενώσουμε τα χέρια» και καλεί ταυτόχρονα σε σεβασμό στους εργαζομένους και τους επιχειρηματίες – προτείνοντας μείωση της φορολογίας για τους δεύτερους…
