Ρεπορτάζ από το Socialismo Revolucionário
(αδελφή οργάνωση του “Ξ” στην Πορτογαλία)
Η απεργία των λιμενεργατών της Λισαβόνας που άρχισε στις 20 Απριλίου κατέληξε σε μια πολύ σημαντική νίκη!
Η τελική συμφωνία με την εργοδοσία περιλαμβάνει την άμεση ένταξη ενός αριθμού ενοικιαζόμενων εργαζόμενων (23 τον αριθμό) στη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, νέο μισθολόγιο και αυτόματη εργασιακή εξέλιξη γι’ αυτούς τους εργαζόμενους. Η εργοδοσία αναγκάστηκε να εγγυηθεί ότι όλοι οι ενοικιαζόμενοι, επισφαλώς απασχολούμενοι λιμενεργάτες (περίπου 70) θα συμπεριληφθούν στη Συλλογική Σύμβαση, γεγονός που ουσιαστικά τερματίζει την επισφαλή εργασία στο λιμάνι της Λισαβόνας. Οι εργάτες δέχτηκαν, σαν συμβιβασμό γι’ αυτή τη συμφωνία, να μην υπάρξει αύξηση στους μισθούς τους γι’ αυτή τη χρονιά.
Οι λιμενεργάτες επίσης ανάγκασαν τους εργοδότες να σταματήσουν να χρησιμοποιούν την «παράλληλη» εταιρεία που δημιουργήθηκε για να προσλαμβάνει ενοικιαζόμενους εργάτες.
Επιπλέον, οι μαζικές απολύσεις με τις οποίες απειλήσανε οι εργοδότες σε μια απελπισμένη κίνηση ενάντια στην απεργία, πάρθηκαν πίσω.
Πρόκειται για μια πραγματικά μεγάλη νίκη απέναντι σε μια βίαιη απόπειρα των εταιρειών που ελέγχουν το λιμάνι της Λισαβόνας να επιβάλουν συμβόλαια μηδενικών ωρών εργασίας, περικοπές μισθών, επισφαλείς όρους δουλειάς και συνολική επίθεση στα δικαιώματα των εργατών.
Κατά τη διάρκεια της απεργίας, οι λιμενεργάτες δέχονταν διαρκείς επιθέσεις από το σύστημα και τα μέσα ενημέρωσης.
Το γεγονός ότι συνέχισαν ακλόνητοι τον αγώνα τους, πέρα από το ότι αποτελεί ένδειξη της αποφασιστικότητάς τους δείχνει, πάνω απ’ όλα, τη δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης, του διεθνισμού και της ταξικής αλληλεγγύης. Οι λιμενεργάτες της Λισαβόνας είναι οργανωμένοι στο «Διεθνές Συμβούλιο Λιμενεργατών», και ο αγώνας τους είχε την αλληλεγγύη μιας σειράς συνδικάτων και εργαζομένων, από διάφορους κλάδους, τόσο από την Πορτογαλία, όσο και από το εξωτερικό.
Αυτή η νίκη είναι επίσης μια ακόμη ένδειξη του επίπεδου της ταξικής συνείδησης των λιμενεργατών. Το συνδικάτο τους λειτουργεί με δημοκρατικό τρόπο και έχει σαν βασικό του αίτημα την εθνικοποίηση του λιμανιού, ενώ βρίσκεται πάντα αλληλέγγυο με όλους τους εργατικούς αγώνες!
Αυτή η νίκη είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της δύναμης ενός μαχητικού, καλά οργανωμένου συνδικάτου απέναντι στα αφεντικά! Δείχνει ακόμα ότι μόνο ένα δημοκρατικά οργανωμένο και αποφασιστικό εργατικό κίνημα μπορεί να απαλλάξει την κοινωνία από τη χαοτική, βασισμένη στο κέρδος καπιταλιστική οικονομία και να την οδηγήσει σε ένα δημοκρατικό σύστημα που θα σχεδιάζει και θα διανέμει τα αγαθά που παράγονται με βάση τις ανάγκες των πολλών – μια σοσιαλιστική κοινωνία.
