Σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία
Από την περασμένη άνοιξη, και τις μεγάλες φοιτητικές διαδηλώσεις, μέχρι την απεργία των δασκάλων πριν από μερικές εβδομάδες, ο εκπαιδευτικός κόσμος έχει αρχίσει να συνηθίζει μια νέα αντιμετώπιση από την πλευρά της αστυνομίας, που αν και ποτέ δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευγενική με τους διαδηλωτές, τον τελευταίο καιρό, και με τις ευλογίες του Βύρωνα φαίνεται να έχει "ξεφύγει". Στην φετινή πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου, ήρθε η ώρα η νέα αυτή εξέλιξη να γίνει κτήμα όχι μόνο των κομματιών της εκπαίδευσης που μέχρι πρόσφατα βρίσκονταν σε κινητοποιήσεις, αλλά όλων όσων προσπάθησαν να κατέβουν στις συγκεντρώσεις και τις πορείες της 17ης Νοέμβρη.
Όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη, όπου η αστυνομική βία κορυφώθηκε με τον τραυματισμό του κύπριου φοιτητή, αλλά και στην Αθήνα, η ιστορία ξεκινάει από νωρίς το μεσημέρι στο χώρο των προσυγκεντρώσεων των φοιτητικών συλλόγων στην πλατεία Κλαυθμώνος, αλλά και σε ολόκληρο το κέντρο της πόλης. Το σύνθημα "σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία", είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να περιγραφεί η κατάσταση, αφού ο αριθμός των αστυνομικών δυνάμεων που επιστρατεύτηκε μπορεί να μην ξεπερνούσε κατά πολύ τον αντίστοιχο των προηγούμενων χρόνων, ήταν όμως η πρώτη φορά μετά από χρόνια που η παρουσία τους ήταν τόσο εμφανής, και η συμπεριφορά τους πριν ακόμη ξεκινήσει η πορεία τόσο προκλητική.
Ο μεγάλος εχθρός, νέοι, (συνήθως μαθητές) με "περίεργη εμφάνιση" (μακριά μαλλιά και σκουλαρίκια), που προσπαθούν να φτάσουν στην πλατεία Κλαυθμώνος, και νιώθουν ιδιαίτερα τυχεροί αν στη διαδρομή δεν τους σταματήσουν για έλεγχο πάνω από μια φορά! Τελικά ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία καταφέρνει να κατέβει στην πορεία, όπου θα διαπιστώσει ότι η ιστορία δεν έχει τελειώσει. Στη μέση περίπου της διαδρομής, μετά από μια μικρή αφορμή (που δόθηκε φυσικά από την πλευρά των αναρχικών), η πορεία κόβεται στη μέση από μια καταρρακτώδη βροχή από χημικά, ξύλο και συλλήψεις. Και βέβαια, για να ολοκληρωθεί το σκηνικό, μετά τη λήξη της πορείας, οι έλεγχοι, οι προσαγωγές και οι συλλήψεις συνεχίζονται, με την ίδια βίαιη συμπεριφορά.
Και ενώ τα "αμίλητα και ακούνητα στρατιωτάκια" του Βύρωνα οργιάζανε, ο ίδιος τους έδινε συγχαρητήρια που καταφέρανε να ελέγξουνε τα επεισόδια, ενώ για άλλη μια φορά τα ΜΜΕ αγνοήσανε επιδεικτικά το μέγεθος της πορείας και άνοιξαν ξανά τη συζήτηση για το άσυλο, παρά το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη διαδήλωση η σχέση των επεισοδίων με πανεπιστημιακούς χώρους ήταν η μικρότερη εδώ και πολύ καιρό. Το παράδειγμα μάλιστα του ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη, έδειξε ακριβώς ότι όταν η πανεπιστημιακή κοινότητα θέλει να περιφρουρήσει το άσυλο, τόσο από την αστυνομία, όσο και από αυτούς που προσπαθούν να καλυφθούν πίσω του, μπορεί να το καταφέρει.
Ηλέκτρα Κλείτσα
__________
Προσοχή, προσοχή, ζαρντινιέρες με στολή!
Στις 17/11 μετά την πορεία του πολυτεχνείου στη Θεσσαλονίκη, οι αστυνομικοί ξυλοκόπησαν και συνέλαβαν τον Κύπριο σπουδαστή Αυγουστίνο Δημητρίου που περνούσε τυχαία από μπροστά τους. Στη συνεχεία τον μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα, κρατώντας εκεί αιμόφυρτο για ώρες πρώτου τον πάνε στο νοσοκομείο, όπου χρειάστηκε να μείνει μέχρι τις 30/11.
Τις επόμενες μέρες παρακολουθήσαμε ένα θέατρο του παράλογου, με τους αστυνομικούς να ισχυρίζονται ότι ο σπουδαστής σκόνταψε σε μια ζαρντινιέρα και στη συνεχεία σε ένα σταθμευμένο μηχανάκι και ότι η πτώση του αυτή προκάλεσε τους τραυματισμούς του. Αργότερα βέβαια, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Β. Πολύδωρος μας διαβεβαίωσε ότι οι ένοχοι θα τιμωρηθούν παραδειγματικά. Και ως συνήθως, υπουργοί και αξιωματικοί αστυνομίας δήλωσαν ότι ο ξυλοδαρμός ήταν ένα "μελανό σημείο" της τιμημένης ελληνικής αστυνομίας και μας κάλεσαν να μη βγάζουμε συμπεράσματα από αυτό το μεμονωμένο περιστατικό.
Κάθε καλοπροαίρετος παρατηρητής των δηλώσεων αυτών, δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να τους πιστέψει, εάν δεν υπήρχαν τόσα "μελανά σημεία" στο παρελθόν της ελληνικής αστυνομίας, η έστω αν οι ένοχοι αστυνομικοί είχαν τιμωρηθεί τότε παραδειγματικά.
Στις 8 Μαΐου 2005 ο 17χρονος Λάζαρος Μπέκος και ο 18χρονος Ελευθέριος Κουτρόπουλος κατήγγειλαν ότι αστυνομικοί του Τμήματος Μεσολογγίου τους κακομεταχειρίστηκαν κατά τη διάρκεια της εκεί κράτησής τους. Μάλιστα, είχαν προσκομίσει και ιατρική γνωμάτευση που αποδείκνυε την κακοποίηση τους. Η ΕΔΕ που διενεργήθηκε πρότεινε την τιμωρία δύο αστυνομικών με αργία και πρόσκαιρη παύση. Με απόφαση του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. μόνον ένας από τους αστυνομικούς τιμωρήθηκε με πρόστιμο 60 ευρώ! (ΤΑ ΝΕΑ , 22/11/2006)
Ο 16χρονος Ιωάννης Καραγιαννόπουλος έμεινε παράλυτος ύστερα από πυροβολισμό που δέχθηκε από αστυνομικό στο Ποντισμένο Σερρών. Η ΕΔΕ που διενεργήθηκε επέβαλε σε έναν αστυνομικό το πρόστιμο των 90 ευρώ! (ΤΑ ΝΕΑ , 22/11/2006)
Ο είκοσι ενός μόλις ετών, Μαρίνος Χριστόπουλος από το Ζεφύρι, βρήκε ακαριαίο θάνατο από σφαίρα στο κρανίο του, όταν ο αστυνομικός που τον καταδίωκε "παραπάτησε" και το όπλο του "εκπυρσοκρότησε". Αυτός ο αστυνομικός καταδικάστηκε τελικά σε κάθειρξη 13 ετών, που αποτελεί τη μέχρι στιγμής μοναδική καταδίκη αστυνομικού για παρόμοια περιστατικά.
8 στις 10 Ε.Δ.Ε. που καλούνται για τους αστυνομικούς καταλήγουν να αρχειοθετηθούν, αφού, δεν προκύπτουν ευθύνες στελεχών της αστυνομίας. Εξάλλου, όπως δηλώνουν και αξιωματούχοι της ΕΛ.ΑΣ, στις περισσότερες περιπτώσεις, οι Ε.Δ.Ε. γίνονται "μόνο για γίνουν".
Με τις τελευταίες "επιτυχίες" της αστυνομίας, που συνέλαβε τους ένοχους για τη δολοφονία των 5 κυνηγών, η εικόνα της αστυνομίας είχε αρχίσει να βελτιώνεται και ο τραυματίας φοιτητής της 17ης Νοέμβρη είχε αρχίσει να ξεχνιέται. Η αστυνομία όμως στη Θεσσαλονίκη φρόντισε να μας θυμίσει το πραγματικό της πρόσωπο, στην πορεία της Τρίτης 28/11, κατά της κρατικής καταστολής. Με καινούριους ξυλοδαρμούς και καταστολή μας απέδειξαν έμπρακτα, ότι τέτοια γεγονότα δεν είναι "μελανά σημεία", αλλά ο τρόπος που έχουν εκπαιδευτεί να διαχειρίζονται την "εξουσία" που τους δίνει η στολή και τα όπλα τους, απέναντι σε όσους δεν υπακούν στις εντολές ή τις διαθέσεις τους.
Κατερίνα Κλείτσα
Θεσσαλονίκη
__________
Πολυτεχνείο και ΚΚΕ
Καπέλο στα συντονιστικά, καπέλο στους φοιτητικούς συλλόγους, καπέλο τώρα και στο Πολυτεχνείο! Όποιος πέρασε από τον χώρο του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια του τριήμερου εορτασμού, μάλλον θα νόμιζε ότι βρέθηκε κατά λάθος σε εκδήλωση του ΚΚΕ. Πέρα από το γεγονός ότι η παρουσία του στο χώρο (τραπεζάκια, αφίσες κλπ) που εξασφάλισε σε μεγάλο βαθμό δια της βίας, ήταν τριπλάσια από αυτή που είχαν όλες οι υπόλοιπες οργανώσεις της αριστεράς μαζί, μονοπώλησε και τις ανακοινώσεις μέσω μικροφώνου που ακούγονταν στην περιοχή γύρω από το Πολυτεχνείο όλο το τριήμερο. Έτσι όσοι βρέθηκαν εκεί για λίγες ώρες, έμαθαν σίγουρα απ’ έξω όλες τις (πανομοιότυπες) αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων στους οποίους κυριαρχεί η ΠΚΣ, καθώς και όλες τις πρόσφατες αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, και του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ. Σίγουρα σε εκδηλώσεις όπως αυτή, οι οργανώσεις και τα κόμματα της αριστεράς έχουν λόγο ύπαρξης και παρουσίας. Με βάση όμως τη λογική του ΚΚΕ, αυτό που ισχύει, είναι ότι το μεγάλο ψάρι τρώει τα μικρά!
__________
Πολυτεχνείο και αναρχικοί
Για άλλη μια χρονιά, στην πορεία του Πολυτεχνείου, ομάδες αναρχικών κατάφεραν να δώσουν στην αστυνομία την αφορμή που έψαχνε για να επιτεθεί και να κόψει την πορεία στη μέση. Για άλλη μια χρονιά κατάφεραν να αποδείξουν όχι μόνο ότι δεν τους ενδιαφέρει ο κίνδυνος στον οποίο εκθέτουν τους μαθητές και μετανάστες που κατεβαίνουν στις πορείες, αλλά ούτε και ο κίνδυνος στον οποίο εκθέτουν το ίδιο το κίνημα, τις μορφές πάλης του, το άσυλο κλπ.
Μπορούμε σίγουρα να φανταστούμε ότι ο δεκαπεντάχρονος μαθητής που χτυπήθηκε από την αστυνομία θα το σκεφτεί πολλές φορές πριν ξανακατέβει σε διαδήλωση, ή ακόμη χειρότερα ότι ο μετανάστης που θα συλληφθεί με αφορμή την πέτρα που έχει πετάξει κάποιος άλλος, μπορεί να απελαθεί και άρα να μην του δοθεί ποτέ ξανά η ευκαιρία ούτε καν να το σκεφτεί.
Μπορούμε επίσης να φανταστούμε τι θα συμβεί αν δε δοθεί καμιά απολύτως αφορμή στην αστυνομία να χτυπήσει την πορεία, να ρίξει δακρυγόνα, στα ΜΜΕ να αμφισβητήσουν το άσυλο. Όλα τα παραπάνω βέβαια μπορεί να συμβούν και χωρίς "δικαιολογία". Η διαφορά είναι ότι σε αυτή την περίπτωση η κοινωνία καταλαβαίνει ότι ο μόνος υπεύθυνος είναι η ίδια η αστυνομία, ενώ στην αντίθετη, ότι για άλλη μια φορά οι "γνωστοί – άγνωστοι" καίνε την πόλη, και επομένως κάποιος πρέπει να μας προστατέψει.
Επιπλέον, δεν έχει υπάρξει καμία πορεία που να έχουν καλέσει οι ίδιοι οι αναρχικοί, και να έχει καταλήξει στο γνωστό κυνηγητό μολότωφ – δακρυγόνα – πέτρες – ξύλο, για τον απλούστατο λόγο ότι ο μόνος τρόπος να εκφράσουν το "μίσος για τα αφεντικά και το κράτος" είναι να νιώθουν ότι υπάρχει πίσω τους η κάλυψη του κινήματος και των οργανώσεων της αριστεράς.
___________________
