Ανταπόκριση από την Πολωνία
Τους τελευταίους μήνες η Πολωνία συγκλονίζεται από ένα κύμα απεργιών και διαμαρτυριών. Ο πιο εντυπωσιακός είναι ο αγώνας των μεταλλωρύχων της Σιλεσίας οι οποίοι παλεύουν ενάντια στα σχέδια της Σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης να κλείσει τέσσερα ορυχεία και να απολύσει 14.000 εργαζόμενους.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι θέσεις εργασίας στα ορυχεία μειώθηκαν από 450.000 σε 142.000.
Στα τελευταία σχέδια της κυβέρνησης, για νέα κλεισίματα, οι εργαζόμενοι απάντησαν με αποκλεισμούς δρόμων στην κεντρική βιομηχανική περιοχή της Σιλεσίας, και με καταλήψεις των ορυχείων που απειλούνταν με κλείσιμο.
Στις 12 Σεπτεμβρίου χιλιάδες μεταλλωρύχοι διαδήλωσαν στην Βαρσοβία. Μεταλλωρύχοι και αστυνομία δώσανε σκληρές μάχες στο κέντρο της πόλης και στη συνέχεια οι εργαζόμενοι προχωρήσανε σε κατάληψη των κεντρικών γραφείων του κυβερνώντος κόμματος και του υπουργείου εθνικής οικονομίας.
Η υποστήριξη στους μεταλλωρύχους, είναι μαζική στην περιοχή της Σιλεσίας, όπου η ανεργία αγγίζει το 36%. Εμφανίζεται πλέον η διάθεση και άλλων εργαζομένων να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις συμπαράστασης στον αγώνα τους.
Επίθεση από τους καπιταλιστές και την Ε.Ε.
Παρά τις υποσχέσεις για ένα ρόδινο μέλλον, η ένταξη της Πολωνίας στην Ε.Ε., δε θα φέρει παρά μόνο περισσότερη φτώχεια στους Πολωνούς εργαζόμενους. Η πρόθεση της Ε.Ε. είναι να μειωθεί η παραγωγή σε διάφορους τομείς στην Πολωνία, ανάμεσα στους οποίους είναι τα ορυχεία και η γεωργία.
Οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές θέλουν να ρίξουν όλα τα τείχη γύρω από την πολωνική αγορά και ταυτόχρονα να βάλλουν όρια στην παραγωγή της χώρας. Οι δαπάνες της κυβέρνησης μειώνονται ενώ οι κοινωνικές υπηρεσίες και η δημόσια υγεία υποβαθμίζονται.
Ενδεικτικό της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στην Πολωνία είναι το παράδειγμα της εταιρίας ηλεκτρισμού Tonsil, όπου 700 εργαζόμενοι έχουν να πληρωθούν από το Μάη. Πολλοί από αυτούς αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους για σπίτια αυτοκίνητα και άλλα καταναλωτικά αγαθά και η κατάστασή τους γίνεται απελπιστική.
Εργατική ενότητα
Ένα όμως από τα κρισιμότερα προβλήματα των εργαζομένων είναι η ίδια η συνδικαλιστική τους ηγεσία η οποία έχει αποδείξει την πλήρη αποτυχία της στο να συντονίσει και να κλιμακώσει τους αγώνες.
Ωστόσο τον τελευταίο χρόνο έχουν παρθεί σημαντικές πρωτοβουλίες για το ξεπέρασμα, σταδιακά, αυτού του σκοπέλου, με τη δημιουργία μιας Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα (ΣΕΑ).
Η ΣΕΑ προσπαθεί να ενοποιήσει και να συντονίσει τους εργατικούς αγώνες των διαφορετικών κλάδων σε παν-πολωνικό επίπεδο. Πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές εξελίξεις της τελευταίας περιόδου στο πολωνικό εργατικό κίνημα.
Επανεθνικοποίηση
Για πρώτη φορά μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού ξαναεμφανίζεται το αίτημα για επανεθνικοποίηση των ιδιωτικοποιημένων εταιριών.
Αυτό το αίτημα σηματοδοτεί μια τεράστια αλλαγή στη συνείδηση των εργαζομένων.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι οι απολυμένοι εργαζόμενοι του εργοστασίου του Ozarow, (λίγο έξω από τη Βαρσοβία), οι οποίοι προχώρησαν σε κατάληψη του εργοστασίου με αίτημα την επανεθνικοποίησή του και την επαναπρόσληψή τους.
