Από το τεύχος #561 της εφημερίδας που κυκλοφορεί
Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Από τις αρχές του Σεπτέμβρη όμως υπάρχει μια σημαντική καμπή. Ο ουκρανικός στρατός μπήκε σε αντεπίθεση και σημείωσε σημαντικές επιτυχίες σε βάρος των ρωσικών στρατευμάτων.
Η πιο σημαντική προέλαση των Ουκρανών έγινε στον Βορρά, στην περιοχή του Χαρκίβ (Χάρκοβο). Οι Ρώσσοι πιάστηκαν εντελώς απροετοίμαστοι και με αποδυναμωμένες άμυνες και χάσανε μέσα σε μερικές μέρες γύρω στις 9.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα από τα 130.000 που είχαν καταλάβει στις προηγούμενες φάσεις του πολέμου. Προέλαση όμως σημειώνουν τα ουκρανικά στρατεύματα και στον Νότο, γύρω από την περιοχή της Χερσώνας, με την κατάληψη της πόλης Λύμα και συνολικά πάνω από 2.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Παρότι η Ρωσία εξακολουθεί να κατέχει εδάφη της Ουκρανίας που αντιστοιχούν στο μέγεθος της Πορτογαλίας, αυτή τη στιγμή είναι σε άμυνα και υποχώρηση προσπαθώντας να κρατήσει όσα περισσότερα γίνεται.
Είναι φανερό πως τα δυτικά όπλα, η δυτική τεχνολογία και πληροφορίες καθώς και οι δυτικοί ειδικοί που βοηθούν τους Ουκρανούς, έχουν φέρει σε δύσκολη θέση τον Πούτιν. Έγινε γνωστό για παράδειγμα πως την επίθεση στον Βορρά την πρότειναν δυτικοί στρατιωτικοί, καθώς είδαν (μέσα από τους δορυφόρους τους) πως οι ρωσικές άμυνες εκεί είχαν αποδυναμωθεί, για να μεταφερθούν στρατεύματα στον Νότο για υπεράσπιση της Χερσώνας.
Αυτοί στην «Αριστερά» που επιμένουν να αρνούνται πως ο πόλεμος είναι ανάμεσα στη Ρωσία και το ΝΑΤΟ κι επιμένουν, αντίθετα, πως είναι ανάμεσα στη Ρωσία και μια «ανυπεράσπιστη», «νέο-αποικιακή χώρα», την Ουκρανία, είναι καλό κάποια στιγμή να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα.
Από την άλλη είναι επίσης ξεκάθαρο πως ο Πούτιν και τα ρωσικά επιτελεία έχουν υποτιμήσει εντελώς τον αντίπαλο, και κάνουν απανωτά τεράστια λάθη που κοστίζουν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Στην αρχή επιχείρησαν να καταλάβουν την πρωτεύουσα Κίεβο και να ρίξουν την κυβέρνηση – για να οδηγηθούν σε πανωλεθρία και να αλλάξουν σχέδια ώστε να επικεντρωθούν αποκλειστικά στην ανατολική Ουκρανία. Κι εκεί όμως, αφού είδαν ότι κάποια στιγμή η προέλασή τους σταμάτησε λόγω της αντίστασης των Ουκρανών και των δυτικών όπλων που είχαν αποκτήσει, δεν μπόρεσαν να χτίσουν οχυρώσεις για να αμυνθούν αποτελεσματικά με αποτέλεσμα να χάνουν εδάφη που έκαναν μήνες να κερδίσουν, μέσα σε μερικές μέρες.
Η αιματοχυσία είναι ατελείωτη, αλλά κανείς δεν δίνει αριθμούς. Και θα συνεχιστεί γιατί δεν υπάρχει καμία προοπτική τερματισμού του πολέμου στο σύντομο μέλλον.
Η μόνη ελπίδα από πρακτική σκοπιά, για να σταματήσει αυτή η σφαγή, είναι τελικά οι Ρώσοι, κάποια στιγμή να συγκρατήσουν την επέλαση των Ουκρανών και να μείνουν και οι δυο πλευρές καθηλωμένες για μήνες στα χαρακώματά τους. Και πάλι ο πόλεμος δεν θα έχει τελειώσει, αλλά θα πέσει η έντασή του. Γιατί η Ουκρανία και η Δύση δεν θα αποδεχτούν ποτέ τα τετελεσμένα του πολέμου και η Ρωσία θα αρνείται να παραχωρήσει τα νεοαποκτηθέντα εδάφη της.
Όλα δείχνουν πως στην Ουκρανία θα υπάρχει για πολλά χρόνια ένα ανοικτό μέτωπο που θα επηρεάζει τις γεωπολιτικές ισορροπίες και σχέσεις στα πλαίσια του νέου ψυχρού πολέμου που έχει ξεκινήσει και που συχνά θα θυμίζει μερικές από τις χειρότερες στιγμές του 1ου ψυχρού πολέμου ανάμεσα στη Δύση και την ΕΣΣΔ που κράτησε μέχρι το 1991.
Ο Πούτιν, αφού προσπάθησε να το αποφύγει με κάθε τρόπο, αναγκάστηκε τελικά να προχωρήσει σε «μερική επιστράτευση» 300.000 εφέδρων. Πριν από αυτό είχε προχωρήσει σε υποτιθέμενα ελεύθερα δημοψηφίσματα στο Λουχάνσκ, το Ντονέτσκ, τη Χερσώνα και τη Ζαπορίτσια, στα οποία ο πληθυσμός με συντριπτικά ποσοστά αποφάσισε την ένταξη στη Ρωσική Ομοσπονδία. Σαν «Ξ» από την πρώτη στιγμή είχαμε ταχθεί υπέρ του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των Ρωσόφωνων περιοχών, όμως αυτό έχει σαν προϋπόθεση ελεύθερα δημοκρατικά δημοψηφίσματα κι όχι αυτό που διενεργήθηκε όπως διενεργήθηκε, με στρατιώτες να περιφέρουν κάλπες από σπίτι σε σπίτι, για όσους είχαν απομείνει στις περιοχές αυτές μετά τη φυγή εκατομμυρίων προσφύγων λόγω των συγκρούσεων…
Μαζί με την ένταξη των 4 περιοχών στη ρωσική επικράτεια ο Πούτιν απείλησε με χρήση «μικρών πυρηνικών» όπλων για την υπεράσπιση της νέας ρωσικής επικράτειας. Αυτό δείχνει την παράνοια στην οποία μπορεί να φτάσει αυτός ο πόλεμος. Γιατί αν τελικά ο Πούτιν δεν μείνει στα λόγια, η Δύση ασφαλώς θα απαντήσει.
Μπροστά στο ενδεχόμενο της χρήσης (έστω «μικρών») πυρηνικών όπλων οι άλλες προεκτάσεις του πολέμου φαίνονται πολύ μικρότερης σημασίας: η διεθνής οικονομία βαδίζει προς μια νέα μεγάλη οικονομική κρίση· η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με ένα χειμώνα στον οποίο δεν υπάρχει επαρκής ενέργεια για θέρμανση και άλλες βασικές ανάγκες· η ακρίβεια τρώει το εργατικό εισόδημα· δεκάδες εκατομμύρια νοικοκυριών και μικρών επιχειρήσεων κινδυνεύουν να χάσουν τις περιουσίες τους ή να καταρρεύσουν λόγω της ανόδου των επιτοκίων που κάνουν τα χρέη τους δυσβάστακτα· δεκάδες χώρες του «αναπτυσσόμενου» κόσμου απειλούνται με χρεοκοπία και οικονομική κατάρρευση· και εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων απειλούνται με πείνα λόγω της ανόδου στις τιμές των τροφίμων.
Με απλά λόγια οι προεκτάσεις του πολέμου στην Ουκρανία είναι πραγματικά ανυπολόγιστες. Δείχνουν όμως ένα πράγμα: ο καπιταλισμός είναι ικανός να αφανίσει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων, στο όνομα της κατάκτησης κάποιων εδαφών ή του κύρους των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
