Της Σύνταξης του “Ξ” από το νέο τεύχος (#542, 21 Οκτώβρη – 4 Νοέμβρη) που κυκλοφορεί
Μετά από χρόνια μνημονίων, λιτότητας, πανδημίας και διαρκούς υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου, η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται για άλλη μια φορά αντιμέτωπη με τη συρρίκνωση του εισοδήματός της, που αυτή τη φορά πυροδοτεί η μεγάλη άνοδος των τιμών στα καύσιμα, αλλά και σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης.
Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο και η κατάσταση στην Ελλάδα αποτελεί αντανάκλαση αυτών που συμβαίνουν στον υπόλοιπο κόσμο, την ώρα που η τιμή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έχουν απογειωθεί.
Το τελευταίο διάστημα βασικά είδη πρώτης ανάγκης όπως τα φρούτα, το λάδι, τα ψάρια και τα πουλερικά και το ψωμί αυξήθηκαν από 4,5% ως και 21,5%! Συνολικά, ο πληθωρισμός έφτασε τον περασμένο Αύγουστο το 1,9% και τον Σεπτέμβρη το 2,1%.
Η κατάσταση αυτή αναμένεται να συνεχιστεί και να ενταθεί τους επόμενους μήνες, καθώς αρκετές βιομηχανίες δεν έχουν ακόμη ενσωματώσει στις τιμές των προϊόντων τους τις αυξήσεις στις πρώτες ύλες και την ενέργεια που απαιτείται για την παραγωγή τους.
Ταυτόχρονα αναμένονται μεγάλες αυξήσεις στους λογαριασμούς του ρεύματος, ιδιαίτερα καθώς η κυβέρνηση μεθοδεύει την επέκταση του ξεπουλήματος της ΔΕΗ.
***
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, ο Υπουργός Ανάπτυξης Α. Γεωργιάδης προκαλεί λέγοντας ότι δεν υπάρχει λόγος πανικού και η κυβέρνηση ανακοινώνει ημίμετρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης, με βασικό ένα κουτσουρεμένο επίδομα θέρμανσης. Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο οι αυξήσεις στις τιμές του ρεύματος δεν θα καλυφθούν στο σύνολό τους, αλλά στο 80% από τις 300 ως τις 600 κιλοβατώρες. Επιπλέον η κυβέρνηση μιλάει για διπλασιασμό του Κοινωνικού Μερίσματος που δίνεται παραδοσιακά τα Χριστούγεννα και για αύξηση του κατώτατου μισθού από την αρχή του νέου έτους.
Μόνο που ακόμη κι αν εφαρμοστούν πλήρως αυτά τα μέτρα δεν ανταποκρίνονται με κανένα τρόπο στις απώλειες που έχει υποστεί και συνεχίζει να βιώνει η πλειοψηφία των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων και συνολικά των χαμηλών εισοδηματικά στρωμάτων. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση της alco για τον τηλεοπτικό σταθμό OPEN
- το 34% των ερωτηθέντων απαντάει ότι τα μέτρα δεν κινούνται στη σωστή κατεύθυνση και
- το 43% ότι (είναι μεν σωστά αλλά) δεν επαρκούν.
- την ίδια στιγμή το 68% εκτιμάει ότι θα δυσκολευτεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις του τον χειμώνα που έρχεται και το 13% δηλώνει με σιγουριά ότι δεν θα καταφέρει να το κάνει – συνολικά το 81% δηλαδή δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του!
***
Όσο συμβαίνουν όλα αυτά, η κυβέρνηση δεν κάνει ούτε βήμα πίσω από την επίθεση στις κατακτήσεις των εργαζομένων, την Υγεία, την Παιδεία, τη δημόσια περιουσία, το περιβάλλον, τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα η προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας να κατηγοριοποιήσει και να περικόψει ακόμη περισσότερο τη χρηματοδότηση στα σχολεία μέσω της υποτιθέμενης «αξιολόγησης» που στην πραγματικότητα φορτώνει τα χρόνια προβλήματα της εκπαίδευσης στην εκπαιδευτική κοινότητα και την ωθεί να αναζητήσει χρηματοδότηση από τον ιδιωτικό τομέα. Μια προσπάθεια που βρήκε σημαντική αντίσταση στις μαζικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Στην κατάντια στην οποία έχουν περιέλθει οι κορυφές του συνδικαλιστικού κινήματος και στην ουσιαστική ανυπαρξία μιας μαζικής και μαχητικής Αριστεράς ποντάρει η κυβέρνηση προκειμένου να ολοκληρώσει την ισοπεδωτική της επίθεση σε δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών.
Όμως, παρά τις απανωτές προδοσίες και την απογοήτευση που έχει υποστεί το εργατικό κίνημα και η κοινωνία τα τελευταία χρόνια, (ιδιαίτερα από την πλήρη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015) αργά αλλά σταθερά οι εργαζόμενοι και η νεολαία αρχίζουν να ξαναβγαίνουν στον δρόμο να διεκδικούν και να πετυχαίνουν νίκες. Νίκες όπως αυτή των διανομέων της e-food στα τέλη του Σεπτέμβρη, ή πριν από αυτό του φοιτητικού κινήματος που έχει μέχρι στιγμής μπλοκάρει τα σχέδια για την είσοδο αστυνομίας στα πανεπιστήμια.
Οι αγώνες μας μπορούν να είναι νικηφόροι – προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να είναι μαζικοί, συντονισμένοι και μαχητικοί. Παράλληλα χρειάζεται να ξαναχτίσουμε μαχητικά σωματεία και μια μαζική Αριστερά διατεθειμένη να παλέψει μέχρι τέλους ενάντια στην άρχουσα τάξη και τις κυβερνήσεις της.
Χρειαζόμαστε οργανώσεις (συνδικαλιστικές και πολιτικές) που θα διεκδικούν μαχητικά
- αιτήματα, όπως η επαναφορά στο δημόσιο όλων των εταιρειών κοινής ωφέλειας όπως η ΔΕΗ,
- την αυτόματη αναπροσαρμογή των μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με βάση τις αυξήσεις των τιμών,
- έλεγχο στις τιμές των βασικών ειδών πρώτης ανάγκης,
- ουσιαστική χρηματοδότηση της Υγείας, της Παιδείας, των δημόσιων συγκοινωνιών κλπ με μαζικές προσλήψεις και δραστική βελτίωση των υποδομών τους.
Αιτήματα που θα στοχεύουν στην ουσιαστική βελτίωση της καθημερινότητας της κοινωνίας που έχει όλα τα τελευταία χρόνια χτυπηθεί σκληρά από τη λιτότητα, ενώ ταυτόχρονα θα αναδεικνύουν την ανικανότητα του καπιταλιστικού συστήματος να ανταποκριθεί στις ανάγκες της και τον μονόδρομο της ανατροπής του!
