Η ιστορία είναι γνωστή, με πολλούς/ες να έχουν βιώσει από απογοήτευση μέχρι εκνευρισμό για ηλεκτρονικές παραγγελίες που άργησαν να έρθουν ή δεν ήρθαν ποτέ. Oι ηλεκτρονικές αγορές εκτινάχθηκαν ανεξέλεγκτα την τελευταία περίοδο με τη δεύτερη καραντίνα σε συνδυασμό με τη Black Friday και τις γιορτές, οπότε ήταν αδύνατο οι εταιρείες κούριερ να ανταπεξέλθουν στην κατακόρυφη ζήτηση. Σωστά;
Αν ρωτήσουμε τους ιδιοκτήτες των εταιρειών και τα στελέχη, θα απαντήσουν θετικά. Οι εργαζόμενοι όμως στις εταιρείες κούριερ θα μας πούνε μία διαφορετική ιστορία.
Σύμφωνα με καταγγελίες των ίδιων των εργαζομένων, οι εταιρείες κούριερ είχαν ήδη την εμπειρία της προηγούμενης καραντίνας και την αύξηση της ζήτησης, που είχαν κάνει φανερό πως ούτε οι χώροι όπως οι αποθήκες, ούτε το προσωπικό επαρκούσαν για να καλύψουν τις ανάγκες. Την ίδια ώρα, το δεύτερο κύμα της πανδημίας είχε προβλεφθεί μήνες νωρίτερα, όπως και ο έτσι κι αλλιώς αυξημένος φόρτος εργασίας κατά τις ημέρες της Black Friday και των χριστουγεννιάτικων γιορτών. Γιατί λοιπόν οι εταιρείες κούριερ δεν είχαν προετοιμαστεί έγκαιρα και κατάλληλα;
Εξάλλου, και πάλι σύμφωνα με τους ίδιους τους εργαζόμενους, οι συνθήκες εργασίας ήταν ήδη κακές πριν την πανδημία και τις καραντίνες, με τους υπαλλήλους των εν λόγω εταιρειών να τρέχουν για να προλάβουν όλες τις παραδόσεις.
Σήμερα, οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων μεταφορών έχουν κάνει κάποιες προσλήψεις και έχουν νοικιάσει κάποιους επιπλέον αποθηκευτικούς χώρους. Όμως αυτά τα μέτρα αποδείχτηκαν πολύ λίγα και ήρθαν πολύ αργά, όταν το σύστημα είχε ήδη «φρακάρει». Το φρακάρισμα αυτό όμως δεν εμπόδισε τους τζίρους των εταιρειών αυτών να έχουν εκτιναχθεί.
Μέτρα που προφυλάσσουν τα κέρδη και αγνοούν τους ανθρώπους
Έτσι, σήμερα οι εργαζόμενοι μιλάνε για εξοντωτικά ωράρια και στόχους, για αποθήκες γεμάτες με δέματα όπου αναγκαστικά οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να κρατήσουν καμία απόσταση ασφαλείας μεταξύ τους και τους μεταφορείς να πρέπει να κάνουν πολύ περισσότερα δρομολόγια με πολλά περισσότερα δέματα, με μεγαλύτερη πίεση χρόνου και στρες, από ό,τι πριν από την καραντίνα.
Την ίδια ώρα οι εργοδότες αρνούνται να αναλάβουν το κόστος για να κάνουν τεστ στους εργαζόμενους, δεν κάνουν απολυμάνσεις στους χώρους εργασίας και δεν έχουν δώσει άδεια σε εργαζόμενους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.
Το υπάρχον προσωπικό δέχεται όλη αυτή την εξοντωτική πίεση ακριβώς επειδή οι εργοδότες αρνήθηκαν να προετοιμαστούν κάνοντας τις απαραίτητες προσλήψεις, πράγμα που αρνούνται να κάνουν και τώρα. Προτιμούν συχνά να στέλνουν τα δέματα με ταξί, που μισθώνονται ακριβώς για αυτόν τον λόγο!
Σαν αποτέλεσμα η «Γενική Ταχυδρομική» έβγαλε ανακοίνωση πως λόγω του τεράστιου φόρτου του συστήματος σταματάει προσωρινά όλες τις αποστολές εκτός από τις απλές, αποκλείοντας δηλαδή τις αποστολές σε δυσπρόσιτες περιοχές, τη διακίνηση συνταγογραφούμενων φαρμάκων ή φαρμάκων που διατηρούνται σε ψυγείο, κ.α.
Παρόλα αυτά, αυτές οι παραδόσεις μπορούν να γίνουν, επιλέγοντας την κατηγορία «VIP», που με απλά λόγια σημαίνει επιπλέον κόστος!
Με άλλα λόγια, την ίδια περίοδο που οι εταιρείες κούριερ βλέπουν τα κέρδη τους να απογειώνονται, αρνούνται να επενδύσουν σε περισσότερο προσωπικό κλπ ώστε να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες και απλά αυξάνουν το κόστος ενός τμήματος των υπηρεσιών τους! Έτσι, οι επιχειρηματίες πλουτίζουν ακόμα περισσότερο φορτώνοντας το αυξημένο κόστος στους πελάτες!
Κι ένα χεράκι από την κυβέρνηση σ’ αυτό το «φαγοπότι»
Από ότι φαίνεται όμως αυτό το «φαγοπότι» δεν είναι αρκετό για τις εταιρείες κούριερ, οπότε ήρθε η Κυβέρνηση να βάλει και αυτή ένα χεράκι… Από την πρώτη καραντίνα, η Κυβέρνηση συμπεριέλαβε τις εταιρείες κούριερ στις επιχειρήσεις που πλήττονται από την πανδημία και δεν αφαιρέθηκαν ποτέ, παρά την αύξηση των τζίρων τους! Έτσι σήμερα έχουν το δικαίωμα να καταβάλλουν μειωμένο ενοίκιο κατά 40% τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, να ανασταλεί η πληρωμή ρυθμισμένων οφειλών και τραπεζικών χρεών τους, αλλά και να προχωρήσουν σε αναστολές εργασίας!
Η υπόθεση των εταιρειών κούριερ, αναδεικνύει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την απληστία των εργοδοτών, που σε καμία περίπτωση δεν είναι διατεθειμένοι να επιστρέψουν ούτε ψίχουλα από τα κέρδη τους για να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες για τους εργαζόμενούς τους ή να προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες στους πελάτες τους. Επιπλέον, το γεγονός πως αυτό τον καιρό αποτελούν «μονοπώλιο», τους έχει αποθρασύνει και τους έχει ανοίξει ακόμα περισσότερο την όρεξη για κέρδος, αδιαφορώντας για τους καταναλωτές και τις ανάγκες τους.
Έτσι, αν τελικά κάποιος πλήττεται όντως από την πανδημία, αυτοί δεν είναι οι ιδιοκτήτες των εταιρειών κούριερ, αλλά οι εργαζόμενοι και οι πελάτες τους.
Για αυτόν τον λόγο πρέπει να διεκδικήσουμε άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού που να καλύψουν τις ανάγκες, να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας από τον κορονοϊό, τήρηση των ωραρίων και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.
Από τη σκοπιά της κοινωνίας, πιο γενικά, η απάντηση σε προβλήματα όπως τα παραπάνω είναι η κοινωνικοποίηση των ιδιωτικών επιχειρήσεων μεταφορών, με την ιδιοκτησία και τον έλεγχο στα χέρια της κοινωνίας και των εργαζομένων μέσα από δημοκρατικές επιτροπές διαχείρισης και πλήρη διαφάνεια. Η πολιτική της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων μεταφορών, όπως και κάθε τι δημοσίου, που χαρακτηρίζει την παρούσα όπως και τις προηγούμενες κυβερνήσεις έχει για μια ακόμη φορά αποδείξει την αποτυχία της και το χάος στο οποίο οδηγεί.
