Η δεξιά πτέρυγα και η ηγετική ομάδα στον ΣΥΡΙΖΑ «βαδίζουν στον γκρεμό με τα μάτια κλειστά»…
Θα κάνουν όλα όσα τόσα χρόνια, τόσες γενιές, η Αριστερά κατάγγελλε: θα υποταχθούν στις απαιτήσεις του κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης· θα εφαρμόσουν τις πολιτικές των αντιπάλων τους (αυτές που τόσα χρόνια καταγγέλλανε με πύρινους λόγους και οργή)· θα επιβάλουν στο κόμμα τους, τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα ωμό εκβιασμό για να αποδεχτεί τις πολιτικές τους επιλογές (κάτι αντίστοιχο με τον εκβιασμό που επιβάλανε σ’ αυτούς οι «εταίροι» τους)· θα καταφύγουν στα ίδια κόλπα με αυτά που καταφεύγουν οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, δηλαδή τη συκοφαντία και τη λάσπη ενάντια στους εσωκομματικούς τους αντιπάλους· θα προχωρήσουν, όπως ήδη δηλώνουν, σε πρόωρες εκλογές, όχι γιατί αυτές είναι χρήσιμες για τις ανάγκες της κοινωνίας και των λαϊκών στρωμάτων αλλά για να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους με τους διαφωνούντες στο εσωτερικό του κόμματος· θα προκαλέσουν (εκτός «απρόοπτου) τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ διώχνοντας πολλούς από τους μέχρι χτες συντρόφους τους (της εσωκομματικής αντιπολίτευσης) έτσι ώστε να μπορέσουν να εφαρμόσουν ανεμπόδιστα μια νέα λιτότητα, την πολιτική που απαιτούν οι Έλληνες εφοπλιστές, οι τραπεζίτες και ο Σόιμπλε.
***
Πέρα από τον αντιδραστικό χαρακτήρα όλων των πιο πάνω τίθεται όμως κι ένα άλλο ζήτημα. Ποιος παίρνει τις αποφάσεις για όλα αυτά;
Το θέμα της εσωκομματικής δημοκρατίας και της συλλογικότητας είναι πάντα, υποτίθεται, κεντρικό για την Αριστερά που προσπαθεί να απαλλαγεί από τα εγκλήματα του Σταλινισμού και της Σοσιαλδημοκρατίας.
Όμως τις αποφάσεις για όλα τα πιο πάνω δεν τις πήρε ούτε η Κεντρική Επιτροπή ούτε η Πολιτική Γραμματεία του κόμματος. Δεν τις πήρανε οι κομματικές Οργανώσεις Μελών. Τις έχει πάρει ο Α. Τσίπρας με το στενό επιτελείο του! Μάλιστα 109 από το 201 μέλη της ΚΕ διαφώνησαν δημόσια με την συμφωνία που υπέγραψε ο Α. Τσίπρας. Ο κύριος Τσίπρας τους αγνόησε, όπως κάθε κυνικός γραφειοκράτης… Βέβαια, αργότερα, κάποια στιγμή θα συγκαλέσει Κ.Ε. και είναι πιθανό με εκβιαστικά διλήμματα, μαγειρέματα κι απειλές, να εξαναγκάσει την πλειοψηφία να στηρίξει τις επιλογές του. Δεν θα το λέγαμε «δημοκρατία» όλο αυτό βέβαια…
Ο Α. Τσίπρας από «αγωνιστής» των κινημάτων και της δημοκρατίας που κάποτε ευελπιστούσε να είναι, μετατρέπεται με εξαιρετική ταχύτητα σε πρωθυπουργό της λιτότητας και των αδιέξοδων οικονομικών πολιτικών αλλά και της κατάργησης της δημοκρατίας και στην κοινωνία (που ψήφισε ΟΧΙ αλλά ο Α. Τσίπρας το έκανε ΝΑΙ) και στο ίδιο του το κόμμα.
Ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας έχει απαίτηση όλοι να εφαρμόζουν τις πολιτικές που αυτός αποφασίζει! Γιατί; Μήπως το κόμμα που τον ανέδειξε του παραχώρησε ποτέ «λευκή επιταγή» του είδους: πρόεδρε κάνε ότι θέλεις, ότι και αν αποφασίσεις είμαστε μαζί σου; Όχι!
Έχει όμως υιοθετήσει προφανώς τις απόψεις του γλοιώδη κυρίου Σουλτς (προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου) ο οποίος τον συμβούλευε «να σταματήσει να λειτουργεί σαν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και να λειτουργεί σαν πρωθυπουργός της χώρας» – δηλαδή να ξεχάσει τι υποσχόταν και γιατί τον ψήφισε ο ελληνικός λαός και να κάνει ότι ήθελε ο κ. Σουλτς και οι συν αυτώ. Έχει επίσης, προφανώς, αποφασίσει να ακολουθήσει τη συμβουλή του Ποταμίσιου κ. Θοδωράκη που του έλεγε, με περίσσια αλαζονεία, ότι πρέπει να ξεκαθαρίσει την κατάσταση με την αριστερή πτέρυγα μέσα στο κόμμα σου και τότε αυτοί (το Ποτάμι δηλαδή) θα τον στηρίζανε!
***
Στην Αριστερά, με εξαίρεση βέβαια την σταλινική Αριστερά όπου η ηγεσία έχει εξ ορισμού το «Αλάθητο», υπάρχει μια παράδοση ενάντια στους «αρχηγούς – βοναπάρτες». Τους αρχηγούς δηλαδή που «αποφασίζουν και διατάσσουν» και η βάση είναι υποχρεωμένη να «υπακούει» και να υποκύπτει στους εκβιασμούς. Προφανώς για τον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα η πολλή εσωκομματική δημοκρατία αποτελεί «παιδική ασθένεια» μιας προηγούμενης νεανικής ηλικίας…
Το έχουμε γράψει ξανά, ο Α. Τσίπρας έχει πάρει ένα δρόμο που δεν έχει επιστροφή! Από τη στιγμή που υιοθετεί τις οικονομικές πολιτικές του κεφαλαίου θα υιοθετήσει και τις κοινωνικές του πολιτικές, θα καταστρατηγήσει τα δημοκρατικά δικαιώματα των κινημάτων θα περιστείλει τις ταξικές ελευθερίες και θα καταστείλει τη δημοκρατία και μέσα στο ίδιο του το κόμμα[1]! Θα εξελιχθεί σε ένα βοναπάρτη που θα νομίζει πως επιτελεί «μέγα εθνικό έργο» καθώς τα Μίντια των εφοπλιστών και των εργολάβων θα τον κανακεύουν και θα τον χρησιμοποιούν.
Για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά, βέβαια, θα περάσει στην ιστορία σαν ένας ακόμα αποστάτης της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος όπως τόσοι και τόσοι «Κομμουνιστές» και «Σοσιαλιστές» στην Ελλάδα και διεθνώς!
Η αριστερή βάση του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να ξεχνά: Ο ελληνικός λαός δεν ψήφισε Τσίπρα ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ[2]! Και δεν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ για να δημιουργηθεί ένας καινούργιος βοναπάρτης αλλά για να εφαρμόσει το πρόγραμμα που είχε υποσχεθεί. Αυτός επομένως που δεν έχει θέση ούτε στο κόμμα του ούτε στην Αριστερά γενικά, γιατί έχει ποδοπατήσει τα πάντα, είναι ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
