Του Αλέξανδρου Πραντούνα
Πετυχημένη ήταν η εκδήλωση που διοργανώθηκε την Τετάρτη 5 Απρίλη στο Art Garage για την υπόθεση των κατηγορούμενων του Jobstown στην Ιρλανδία που δικάζονται με βαριές κατηγορίες επειδή πήραν μέρος σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην (τότε) αναπληρώτρια πρωθυπουργό Τζόαν Μπάρτον. (Διαβάστε περισσότερα εδώ)
Τη συζήτηση, που παρακολούθησαν γύρω στα 60 άτομα, άνοιξε ο σ. Κυριάκος Χάλαρης, που αφού έκανε μια σύντομη αναφορά στο ιστορικό της υπόθεσης έδωσε το λόγο στους βασικούς ομιλητές.
Πρώτη πήρε το λόγο η Σίσσυ Βελισσαρίου, καθηγήτρια Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πολύ καλή γνώστης της ιρλανδικής ιστορίας, λογοτεχνίας και κουλτούρας, η οποία έκανε μια αναδρομή στο ιστορικό των εθνικών και κοινωνικών αγώνων στην Ιρλανδία, καθώς και ένα παραλληλισμό με τις αντίστοιχες εξελίξεις στην Ελλάδα.
Στάθηκε ιδιαίτερα στην βάρβαρη καταπίεση του ιρλανδικού λαού από τους Βρετανούς αποικιοκράτες, το διαχωρισμό Καθολικών – Προτεσταντών, τις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις του 19ου και 20ου αιώνα και τους μεγάλους επαναστάτες Λάρκιν και Κόνολι. Αυτές οι παραδόσεις συνεχίζονται σήμερα στους διωκόμενους αγωνιστές του Jobstown!
Στη συνέχεια μίλησε ο Σεραφείμ Σεφεριάδης, αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ο οποίος μίλησε για τη σημασία του κινήματος ενάντια στα τέλη ύδρευσης, πώς έχουν καταρριφθεί τα ψέματα της άρχουσας τάξης και της ΕΕ που παρουσιάζανε τον ιρλανδικό λαό σαν τα «καλά παιδιά» που δέχονται τις εντολές της Τρόικα, για τον ρόλο που έπαιξε η πολιτική ηγεσία του κινήματος και ιδιαίτερα το Σοσιαλιστικό Κόμμα – CWI, καθώς και το ξεγύμνωμα της αστικής «δημοκρατίας» που προκειμένου να υπερασπίσει τις ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου προχωρά σε μεθόδους ωμής καταστολής.
Ξεκαθάρισε τέλος πως όλα τα μαζικά κινήματα, στα οποία οφείλουμε και τις όποιες κατακτήσεις σήμερα απολαμβάνουμε, αμφισβήτησαν στην πορεία τους την αστική νομιμότητα, η οποία στη πραγματικότητα υπάρχει για ένα και μόνο λόγο, για να διαιωνίζει την κυριαρχία των ισχυρών.
Τρίτος πήρε τον λόγο ο Πέτρος Μπαστέας, εργαζόμενος/συνδικαλιστής στην ΕΥΔΑΠ και εκπρόσωπος του Συμμετοχικού Ενωτικού Κινήματος Εργαζομένων και Συνταξιούχων (ΣΕΚΕΣ). Στη τοποθέτηση του αναφέρθηκε στα νικηφόρα κινήματα που έχουν αναπτυχθεί διεθνώς ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, και ανάλυσε πως όπου δόθηκε η μάχη για την υπεράσπιση της δημόσιας ιδιοκτησίας του νερού, τελικά στέφθηκε με νίκη.
Στάθηκε επίσης αναλυτικά στο ρόλο που καλείται να παίξει η Αριστερά σε αυτά τα κινήματα, χρησιμοποιώντας σαν παράδειγμα την προβληματική στάση του Σιν Φέιν (πληρώστε τώρα αλλά ψηφίστε μας για να τα καταργήσουμε αργότερα) απέναντι στο κίνημα ενάντια στα τέλη ύδρευσης στην Ιρλανδία.
Μετά τις εισηγήσεις των ομιλήτων ακολούθησαν ερωτήσεις και τοποθετήσεις από τους παρευρισκόμενους, με αναφορές σε χώρες όπου η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει επιβληθεί, την ανάγκη διεθνιστικής αλληλεγγύης προς τους Ιρλανδούς αγωνιστές και τα καθήκοντα της Αριστεράς και του συνδικαλιστικού κινήματος απέναντι στις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του νερού.
Από τα ενδιαφέροντα σημεία που πιάστηκαν στη συζήτηση ήταν το θέμα της σχέσης του αυθόρμητου με το συνειδητό. Εκεί φάνηκε πως την ίδια στιγμή που ο αυθορμητισμός των κινημάτων είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο στην εξέλιξη των αγώνων, την ίδια στιγμή η επεξεργασία πολιτικής κατεύθυνσης και σχεδίου (που συνεπάγεται την ύπαρξη πολιτικού φορέα) είναι κρίσιμης σημασίας. Στην περίπτωση του αγώνα ενάντια στα τέλη ύδρευσης στην Ιρλανδία, χωρίς τη μαζική εκστρατεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος – CWI ενάντια στην πληρωμή των τελών είναι πιθανό το κίνημα αυτό να μην έπαιρνε ποτέ σάρκα και οστά. Κι αυτό, καθώς το πιο μαζικό και ιστορικό κόμμα της Αριστεράς, Σιν Φέιν (με σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ) δήλωνε πως διαφωνούσε με τα τέλη αλλά καλούσε τον κόσμο να τα πληρώσει και να το ψηφίσει για να γίνει κυβέρνηση και να τα καταργήσει αργότερα, ενώ η υπόλοιπη Αριστερά δεν μπήκε μαχητικά στον αγώνα παρά μόνο αφού το κίνημα πήρε μαζικές διαστάσεις.
Δυστυχώς ο σύντροφος Πολ Μέρφι, βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος και ένας από τους κατηγορούμενους στις επερχόμενες δίκες, δεν μπόρεσε λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων στην ιρλανδική βουλή να απευθύνει χαιρετισμό στην εκδήλωση μέσω skype, όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο. Έστειλε όμως ένα μήνυμα το οποίο θα μεταφράσουμε και θα δημοσιεύσουμε αύριο.
Στο τέλος της συζήτησης μερικοί από τους παρευρισκόμενους συγκεντρωθήκαμε για μια φωτογραφία–μήνυμα αλληλεγγύης που να αποσταλεί στους αγωνιστές του Jobstown.
