Του Νίκου Κανελλή
Βλέποντας την εκλογική ήττα στον ορίζοντα, ο Σημίτης με το επιτελείο του προσπαθούν να κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να ανατρέψουν το κλίμα.
Ένα από τα μέτρα του ήταν η τοποθέτηση του Χρυσοχοϊδη στη θέση του γραμματέα του κόμματος. Είναι ο "κατάλληλος" άνθρωπος: Ο Χρυσοχοϊδης έχει δηλώσει εδώ και καιρό πως το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αλλάξει όνομα, αποβάλλοντας το "Σοσιαλιστικό", για να μπορέσει, υποτίθεται, να κινηθεί προς "τη μεγάλη μεσαία τάξη" που αποτελεί (κατά τον ίδιο) το 65-70% της ελληνικής κοινωνίας.
Σε αυτά τα πλαίσια ο Χρυσοχοϊδης ανακοίνωσε μεγαλεπήβολα σχέδια για νέο κυβερνητικό πρόγραμμα, μεταρρύθμιση του κόμματος καθώς και ιδεολογική ανασυγκρότηση.
Για την "ανασυγκρότηση" του ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκε 11μελής επιτροπή υπό την Άννα Διαμαντοπούλου, αποτελούμενη από κομματικά στελέχη και από "επιστήμονες"…ειδικούς στην οργάνωση κομμάτων. Η επιτροπή θα καταπιαστεί με ζητήματα όπως ο τρόπος εγγραφής στο ΠΑΣΟΚ, η εκλογή των οργάνων, η δημιουργία think tank, η αποκρατικοποίηση του κόμματος (ο διαχωρισμός δηλαδή ανάμεσα σε κομματικά και κυβερνητικά στελέχη) και άλλα πολλά. Σχεδιάζεται μάλιστα η διοργάνωση "Διεθνούς Επιστημονικού Συμποσίου" το Νοέμβρη με θέμα την οργάνωση του σύγχρονου κόμματος (Σ’ αυτό μπορεί να θεωρείται σίγουρη η συμβολή του γερμανικού SPD και του βρετανικού Εργατικού Κόμματος).
Ταυτόχρονα ο Χρυσοχοϊδης σχεδιάζει νέο κυβερνητικό πρόγραμμα καθώς και τη νέα ιδεολογική πλατφόρμα του ΠΑΣΟΚ, και ετοιμάζει κι άλλο "Διεθνές Συμπόσιο", με θέμα τη νέα φυσιογνωμία του προοδευτικού σοσιαλιστικού κόμματος και το πώς θα οριοθετείται η προοδευτική πολιτική από τη συντηρητική νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Οι απεγνωσμένες αυτές προσπάθειες συνεχίζονται με τον παλιό δοκιμασμένο τρόπο της εξαγγελίας προεκλογικών "κοινωνικών" μέτρων που λόγω του "νέου υπερεκσυγχρονιστικού αέρα" ονομάζονται "Χάρτα Σύγκλισης" (βλέπε άλλες στήλες).
Το τελευταίο χαρτί του ΠΑΣΟΚ είναι βέβαια ο εκλογικός νόμος. Ένας εκλογικός νόμος κομμένος και ραμμένος στα μέτρα μιας επικείμενης συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ στα πρότυπα των κεντροαριστερών κυβερνήσεων της Ευρώπης. Η λογική τους είναι απλή: "Θα χάσουμε τώρα, αλλά στις επόμενες εκλογές, με τη βοήθεια του Γιωργάκη και του ΣΥΝ θα ξαναγίνουμε κυβέρνηση". Γι’ αυτό ξαφνικά ανακάλυψαν πόσο ληστρικός και αντιδημοκρατικός είναι ο ισχύον εκλογικός νόμος.
Το πρόβλημα βέβαια του ΠΑΣΟΚ, όπως και του συνόλου της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, δεν οφείλεται στο ότι διατηρεί ακόμη στο όνομά του τον όρο "Σοσιαλιστικό" ή ότι αναφέρεται στο πρόγραμμά του η "κοινωνική δικαιοσύνη".
Το πρόβλημα με το ΠΑΣΟΚ είναι ενώ ξεκίνησε σαν ένα κόμμα των εργαζομένων, με την αστική τάξη να το εχθρεύεται και να το πολεμά, έχει μετατραπεί σε ένα κόμμα του κεφαλαίου, απόλυτα υποταγμένο στις νεοφιλελεύθερες αντιλαϊκές πολιτικές.
Τα στελέχη του είναι καριερίστες υπάλληλοι μεγάλων οικονομικών συμφερόντων (βλέπε τα δις του Νεονάκη από το ΧΑΑ). Το ΠΑΣΟΚ δεν παίρνει "αποκρατικοποίηση" και άλλα τέτοια. Η περίοδος 1996-2003 άλλωστε ήταν η χρυσή περίοδος για τα κέρδη του ελληνικού κεφαλαίου και η μαύρη περίοδος για τα λαϊκά στρώματα.
Για αυτό το λόγο η κρίση του ΠΑΣΟΚ είναι δομική και δεν λύνεται με "επικοινωνιακά" μέσα, με "Διεθνή Συμπόσια" και νέες διακηρύξεις.
