Την αναβολή των κινητοποιήσεων που είχαν αποφασίσει οι εργαζόμενοι στην τοπική αυτοδιοίκηση, αποφάσισαν μετά από συνάντηση που είχαν με τον υπουργό εθνικής οικονομίας οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ομοσπονδιών ΠΟΕ ΟΤΑ και ΠΟΠ ΟΤΑ.
Ο λόγος αυτής της απόφασής ήταν ότι ο υπουργός δέχτηκε να ικανοποιήσει το αίτημα των εργαζομένων σε σχέση με την υπαγωγή τους στα βαρέα και ανθυγιεινά.
Χωρίς να πρέπει καθόλου να υποτιμηθεί η σημασία αυτής της παραχώρησης της κυβέρνησης, εντούτοις, θα πρέπει να δούμε αν αυτή η υπόσχεση θα γίνει πράξη και πότε. Από την άλλη, δεν έγινε καμία αναφορά για τα υπόλοιπα αιτήματα του κλάδου.
Άλλα αιτήματα
Από τα κεντρικά αιτήματα των εργαζομένων (πέρα από την υπαγωγή στα βαρέα και ανθυγιεινά) είναι:
– η μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς προϋποθέσεις και όρους,
– η καταβολή των δεδουλευμένων σε όλους τους εργαζόμενους που παραμένουν απλήρωτοι,
– αυξήσεις στους μισθούς,
– η κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων και της μερικής απασχόλησης,
– η κατάργηση των συμβάσεων μίσθωσης έργου που ακολουθούν πολύ δήμοι
– να μην προχωρήσει το κλείσιμο των δημοτικών επιχειρήσεων, δηλαδή η παραχώρηση όλων των εργασιών των δήμων σε ιδιωτικές εταιρείες.
Με βάση των σύνολο αυτών των αιτημάτων οι εργαζόμενοι στήριξαν ένα πρόγραμμα σκληρών απεργιακών κινητοποιήσεων, απόφαση που πάρθηκε στις 9 Οκτωβρίου, αλλά που τελικά έμεινε στη μέση λόγω της στάσης των ηγεσιών.
Τεράστιο ζήτημα με το υποχρεωτικό κλείσιμο των δημοτικών επιχειρήσεων
Γεγονός είναι πάντως ότι, ανεξάρτητα από την θέληση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, στους εργαζόμενους κάθε δήμου ξεχωριστά και στα επιμέρους σωματεία τους, το θέμα δεν μπορεί να κλείσει έτσι εύκολα.
Σύμφωνα με το νόμο Παυλόπουλου, οι δημοτικές επιχειρήσεις (που αποτελούν Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου) θα πρέπει να κλείσουν μέχρι το τέλους του χρόνου.
Όσοι εργαζόμενοι δεν καλύπτουν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» θα πεταχτούν στον δρόμο.
Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να εντατικοποιηθεί ακόμα περισσότερο η εργασία αυτών που είναι στους δήμους μέχρι σήμερα, αλλά και να αυξηθεί ακόμα παραπάνω η ήδη πολύ μεγάλη στρατιά ανέργων.
Αγωνιστικές διεκδικήσεις και
δημοκρατία στα συνδικάτα
Αυτό που πρέπει να πούμε επομένως είναι πως τον δρόμο των αγωνιστικών κινητοποιήσεων οι εργαζόμενοι στους δήμους τον γνωρίζουν καλά από πέρυσι. Τότε ήταν που με τις επαναλαμβανόμενες απεργίες, με την κατάληψη των αμαξοστασίων και την δημιουργία απεργιακών φρουρών και με τις μαζικές πορείες στους δρόμους, έκαναν γνωστά σε όλους τα προβλήματά τους. Ο αγώνας αυτός πρέπει να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί. Και τα σωματεία και οι ομοσπονδίες πρέπει να περάσουν πραγματικά στα χέρια των εργαζομένων, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες στηριγμένες στην πλήρη ενημέρωση και στις γενικές συνελεύσεις για τελικές αποφάσεις. Ώστε να μην μπορούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες να δρουν ανεξέλεγκτα και να αποφασίζουν για τους εργαζόμενους χωρίς τους εργαζόμενους.
Γιάννης Παπίας
____________
