Μόλις ένα χρόνο και κάτι μετά από τον αιματηρό πόλεμο στη Γάζα, η περιοχή μοιάζει για ακόμα μια φορά έτοιμη να εκραγεί, με τους βομβαρδισμούς μεταξύ ένοπλων Παλαιστινίων και του ισραηλινού στρατού να αυξάνονται. Τα δημοσιεύματα για μια «3η Ιντιφάντα» πληθαίνουν, ενώ την ίδια στιγμή ο διπλωματικός πυρετός του Ομπάμα φαίνεται ότι οδηγείται για άλλη μια φορά σε αδιέξοδο.
Διπλωματικές διαμάχες
Η εκλογή Ομπάμα πριν 1,5 χρόνο δημιούργησε πολλές προσδοκίες για επίλυση προβλημάτων και διενέξεων παγκόσμια, και ειδικά όσον αφορά το μεσανατολικό. Αυτή την περίοδο είδαμε να αποκαλύπτεται η αδυναμία των ΗΠΑ να δώσουν λύση στο παλαιστινιακό. Η ευφορία της προηγούμενης περιόδου έχει μετατραπεί σε ανοιχτή διαμάχη μεταξύ των επιτελείων ΗΠΑ και Ισραήλ σε σχέση με την ακολουθούμενη πολιτική. Η ακροδεξιά κυβέρνηση του Νετανιάχου στο Ισραήλ προσπαθεί συνειδητά να σαμποτάρει τις όποιες διαδικασίες συνομιλιών, προωθώντας μονομερώς την επέκταση ουσιαστικά των ισραηλινών εδαφών.
Την ημέρα της επίσκεψης του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Μπάϊντεν στο Ισραήλ, έγινε η ανακοίνωση του χτισίματος 1.600 νέων κατοικιών στην ανατολική Ιερουσαλήμ, κάτι που αδειάζει την αμερικάνικη διπλωματία και δυναμιτίζει τις προσπάθειες για διαπραγματεύσεις. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση του Ισραήλ προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα πριν φτάσει σε τελική συμφωνία, αν και όταν γίνει αυτό. Γι? αυτό επεκτείνει τους εποικισμούς, γι? αυτό συνεχίζει τον αποκλεισμό της Γάζας, γι? αυτό συνεχίζει το χτίσιμο του τείχους.
Τα συμφέροντα της κυβέρνησης των ΗΠΑ με αυτά του Ισραηλινού κατεστημένου ταυτίζονται φυσικά, και αφορούν την κοινή κυριαρχία στην πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η «διένεξη» τους αφορά την τακτική. Ένα κομμάτι των Αμερικάνων αστών βλέπει το αδιέξοδο της μέχρι τώρα πορείας του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του στρατηγού Πετρέους, διοικητή των αμερικάνικων δυνάμεων στην Μέση Ανατολή και την Ασία, που υποστήριξε ότι η ισραηλινοπαλαιστινιακή διένεξη «τροφοδοτεί αντι- αμερικανικά αισθήματα, επειδή θεωρείται ότι οι ΗΠΑ ευνοούν το Ισραήλ» και ότι «ο θυμός για το παλαιστινιακό» βοηθάει την Αλ Κάιντα και άλλες ομάδες που έχουν κηρύξει τζιχάντ (Καθημερινή, 21/3/2010).
Συγκρούσεις
Καμιά από τις δύο πλευρές βέβαια δεν έχει λύση στο πρόβλημα της περιοχής. Η βάση της συνεχιζόμενης σύγκρουσης του Ισραηλινού κράτους με τα αραβικά κράτη είναι η αδυναμία ανάπτυξης της περιοχής προς όφελος των εργαζομένων και από τις δύο πλευρές του τείχους. Δεν είναι απίθανο την επόμενη περίοδο να δούμε μια κλιμάκωση της έντασης, ίσως ακόμα και μια νέα πολεμική επέμβαση ή εξέγερση από την πλευρά των παλαιστινιακών μαζών.
Κοινοί αγώνες
Για τους Παλαιστίνιους εργαζόμενους και ανέργους η κατάσταση παραμένει απολύτως τραγική. Η Γάζα εξακολουθεί να είναι η «μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή», που δεν μπορεί να ανοικοδομηθεί λόγω του αποκλεισμού. Τον αποκλεισμό αυτό θα δοκιμάσει να σπάσει η επόμενη ναυτική αποστολή του Free Gaza Movement (Κίνημα για Ελεύθερη Γάζα), στην οποία θα συμμετέχει και ελληνική αποστολή, στα τέλη Απριλίου.
Αλλά και για τους Ισραηλινούς εργαζόμενους η κατάσταση διαρκώς χειροτερεύει. Αυτή τη στιγμή το 25% του πληθυσμού και το 1/3 των παιδιών στο Ισραήλ ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Γι? αυτό και έχουν ξεκινήσει εργατικοί αγώνες ενάντια στην κυβέρνηση, που σε πολλές περιπτώσεις συνενώνουν Ισραηλινούς με Άραβες εργαζομένους (όπως ο αγώνας των νηπιαγωγών). Πάνω σε αυτή τη λογική πρέπει να κινηθούν οι εργαζόμενοι στην περιοχή, απορρίπτοντας τις αυταπάτες για «λύση» από τους καπιταλιστές, και δημιουργώντας δεσμούς αγώνα για τον τερματισμό της κατοχής και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Αυτό τον αγώνα δίνει το τμήμα της CWI (Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή) στην περιοχή. Σε αντίθεση με τις κροκοδείλιες δηλώσεις του Μπαν Κι Μουν, που μίλησε για «απαράδεκτο ανθρώπινο πόνο» χωρίς να κάνει κάτι για αυτό, οι σύντροφοι οργανώνουν διαδηλώσεις και εκδηλώσεις που φέρνουν κοντά Άραβες και ισραηλινούς εργαζόμενους.
