Το κείμενο αυτό θα δημοσιευτεί σε τρία μέρη, σήμερα, την Πέμπτη και την Παρασκευή.
Σύμφωνα με την UNICEF μέσα στις πρώτες 18 μέρες του πολέμου στην Γάζα (μέχρι τις 24.10.2023) σκοτώθηκαν 2.360 παιδιά από τις αεροπορικές επιθέσεις και τα βλήματα του Ισραήλ. Ο συνολικός αριθμός των αμάχων που έχασαν τη ζωή είχε φτάσει τις πρώτες 18 μέρες τις 5000. Στις 31 Οκτώβρη, όταν ολοκληρώνεται αυτό το άρθρο οι νεκροί πλησιάζουν τις 10.000. Σχεδόν οι μισοί απ’ αυτούς είναι παιδιά. .
Προφανώς όλοι αυτοί, ειδικά τα παιδιά, είναι οι τρομοκράτες τους οποίους ο ισραηλινός στρατός έχει σαν στόχο να εξολοθρεύσει.
Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα δεν περιγράφεται με λέξεις. Αποκλεισμένοι από όλες τις πλευρές στην πιο μεγάλη «ανοικτή» φυλακή του πλανήτη, τα 2,3 εκατομμύρια των κατοίκων της βομβαρδίζονται ανελέητα από την αεροπορία και το πυροβολικό του Ισραήλ, χωρίς να έχουν κανένα δρόμο διαφυγής. Το Ισραήλ έκοψε το ρεύμα, το νερό, την ανθρωπιστική βοήθεια την οποία αφήνει να περνά με το σταγονόμετρο, καθώς και το ίντερνετ ώστε να μην είναι εύκολο να μαθαίνει ο κόσμος τι γίνεται εκεί. Δεκάδες δημοσιογράφοι έχουν ήδη δολοφονηθεί από τις ισραηλινές βόμβες.
Η «πολιτισμένη», «δημοκρατική» Δύση δεν βλέπει κανένα έγκλημα σ’ αυτό που συμβαίνει, μόνο το νόμιμο δικαίωμα του Ισραήλ να αμυνθεί!
Ο υπόλοιπος πλανήτης όμως «ξέρει καλύτερα»! Ένα τεράστιο κύμα συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό λαό αναπτύσσεται σ’ όλο τον πλανήτη, με διαδηλώσεις που φτάνουν και τα εκατομμύρια σε χώρες όπως το Μαρόκο και την Τουρκία, αλλά και τις εκατοντάδες χιλιάδες σε μητροπόλεις του καπιταλισμού, όπως η Βρετανία. Η προσπάθεια μιας σειράς Δυτικών κυβερνήσεων να απαγορεύσουν διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων και να παρομοιάσουν κάθε φωνή υπέρ των δικαιωμάτων τους σαν «Αντισημιτισμό» και σαν υπεράσπιση της τρομοκρατίας της Χαμάς έχει καταπέσει στο κενό.
ΟΗΕ – το Ισραήλ θα δώσει μαθήματα σε όλους
Αυτή η εικόνα αντανακλάστηκε και στην τελευταία Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στην οποία με συντριπτική πλειοψηφία πέρασε ψήφισμα που ζητούσε την άμεση εκεχειρία.
120 χώρες ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος, 14 κατά και 45 αποχές – οι ΗΠΑ κατά, βέβαια, η δε ΕΕ, στην οποία τόσοι πολλοί έχουν αυταπάτες ότι μπορεί να παίξει προοδευτικό ρόλο, αποχή.
Ακόμα και ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, που κατά κανόνα δεν πάει κόντρα στις αποφάσεις και τις πολιτικές των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, αναγκάστηκε να διαμαρτυρηθεί για τον ανελέητο πόλεμο που εξαπόλυσε το Ισραήλ ενάντια στη Γάζα. Μίλησε για επιθέσεις ενάντια σε αμάχους, για καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου, και για κατοχή της Παλαιστινιακής γης από το Ισραήλ.
Αυτό ήταν αρκετό ώστε η κυβέρνηση του Ισραήλ να ζητήσει την παραίτηση του Γκουτέρες και να αποφασίσει να απαγορεύσει την είσοδο αξιωματούχων του ΟΗΕ στο Ισραήλ.
Με τα λόγια του πρέσβη του Ισραήλ στον ΟΗΕ:
«Λόγω των δηλώσεών του [Γκουτέρες] θα αρνηθούμε να χορηγούμε βίζες σε εκπροσώπους του ΟΗΕ… Ήρθε η ώρα να τους δώσουμε ένα μάθημα.»
Η κυβέρνηση του Ισραήλ λοιπόν, θα δώσει μαθήματα στους Παλαιστίνιους, στη Χαμάς, θα δώσει μάθημα και στον ΟΗΕ και σε όλο τον πλανήτη. Τόση αλαζονεία από τους δολοφόνους παιδιών!
Μια εικόνα – όλη η ιστορία
Μία και μόνο εικόνα (απο το Jewish Voice for Peace!) είναι αρκετή για να δείξει την πραγματικότητα του τι γίνεται στην Παλαιστίνη εδώ και περίπου ένα αιώνα.
Από ένα κράτος, με μικρούς Εβραϊκούς θύλακες μέχρι και το 1946, σε ένα κράτος με ελάχιστους θύλακες Παλαιστινίων ακόμα και στα εδάφη που θεωρούνται παλαιστινιακά, και τα οποία αλώνονται διαρκώς από εβραϊκούς οικισμούς.
Η δημιουργία του κράτους του Ισραήλ αποτέλεσε συνειδητή απόφαση των Βρετανών αποικιοκρατών που τότε είχαν την περιοχή υπό τον έλεγχό τους. Δηλωμένος (!) στόχος τους ήταν να δημιουργήσουν ένα κράτος υπερασπιστή των δικών τους συμφερόντων ενάντια στις αντιαποικιακές εξεγέρσεις του Αραβικού κόσμου, στα πρότυπα των «Ενωτικών» της Βόρειας Ιρλανδίας. Ήταν η γνωστή, με άλλα λόγια, πολική του «διαίρει και βασίλευε» στην οποία οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές/αποικιοκράτες δεν έχουν ανταγωνιστή.
Μια πολιτική εντελώς αδιέξοδη
Η αλαζονεία αυτή της κυβέρνησης του Ισραήλ είναι βέβαια αποτέλεσμα της πλήρους υποστήριξης που του παρέχουν οι μεγάλες δυνάμεις του καπιταλιστικού κόσμου, ΗΠΑ, Βρετανία και ΕΕ, οι οποίες συνειδητά και επίμονα δημιούργησαν τους εβραϊκούς θύλακες μέσα στο κράτος της Παλαιστίνης την εποχή του Μεσοπολέμου (δεκαετίες 1920 και 30) και στη συνέχεια το κράτος του Ισραήλ το 1948.
Όποιος τολμήσει να ασκήσει κριτική στο Ισραήλ καταγγέλλεται σαν αντισημίτης και υποστηριχτής της Χαμάς. Στις «δημοκρατικές» χώρες των ΗΠΑ και της ΕΕ, άνθρωποι απολύονται από τη δουλειά τους με την κατηγορία του αντισημιτισμού ή κατηγορούνται για υπερασπιστές της τρομοκρατίας ακόμα και αν καταφέρονται ενάντια στην Χαμάς. Σε χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία, και η Βρετανία έγιναν προσπάθειες να απαγορευτούν οι διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων ακόμα και το να φοράς την Παλαιστινιακή μαντίλα. Χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οι κινητοποιήσεις είναι μαζικές σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η προσπάθεια τους να τρομοκρατήσουν τον κόσμο ώστε να μην τολμά να μιλήσει δεν περνάει. Η Δύση, αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά πως είναι «απομονωμένη», «στον κόσμο της», όσο και αν θέλει να παριστάνει… «το φως απέναντι στο σκότος» για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του… Νετανιάχου.
Το ερώτημα είναι τι ελπίζουν ότι θα πετύχουν με αυτή την πολιτική, η Ισραηλινή άρχουσα τάξη και οι Δυτικοί σύμμαχοί της.
Θα λύσουν μήπως το Παλαιστινιακό;
Αν διδάσκει κάτι το Παλαιστινιακό, μετά από τόσες δεκαετίες πολέμων και συγκρούσεων είναι ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να λυθεί με την στρατιωτική βία.
Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για το Παλαιστινιακό. Ισχύει για όλα τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας. Μήπως λύθηκε το Κουρδικό; Τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό; Το Ιρλανδικό; Το Κόσοβο; Ή μήπως θα λυθεί το Ουκρανικό και το πρόβλημα της Ταϊβάν; Δεν υπάρχει καμία περίπτωση λύσης του Παλαιστινιακού με πόλεμο, βία, εκτοπισμούς, φυλακίσεις και μαζικές δολοφονίες.
Ή μήπως θα εξαλείψουν την Χαμάς, όπως λένε;
Και πάλι πρόκειται για κάτι αδύνατο. Η εμφάνιση και ισχυροποίηση της Χαμάς, μιας φανατικής Ισλαμικής οργάνωσης, κατά τις τελευταίες δεκαετίες είναι αποτέλεσμα της απελπισίας και του απόλυτου αδιεξόδου των Παλαιστινίων, αποτέλεσμα των πολιτικών του Ισραήλ και της Δύσης.
Η εξόντωση χιλιάδων μαχητών της Χαμάς είναι δυνατή, αλλά η εξόντωση όλων είναι αδύνατη. Την ίδια στιγμή, οι νεκροί της Χαμάς θα μετατρέπονται σε «μάρτυρες» και ήρωες και θα εμπνέουν μια νέα γενιά να ακολουθήσει το δρόμο τους.
Υπάρχει μόνο ένας δρόμος να λυθεί το Παλαιστινιακό. Κι αυτό είναι να σταματήσει η κατοχή και οι εποικισμοί των παλαιστινιακών εδαφών, να αποκτήσουν δικό τους κράτος οι Παλαιστίνιοι, όπως παλεύουν για δεκαετίες, και να επιστρέψουν οι πρόσφυγες στα σπίτια τους.
Είναι δυνατό να συμβούν αυτά μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού; Δεν υπάρχει καμία περίπτωση!
Ισραήλ και ιμπεριαλιστές ανάβουν φωτιές
Οι μαζικές δολοφονίες Παλαιστινίων, αποκλεισμένων στην Γάζα, προκαλούν εκρήξεις οργής στον Αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. Η οργή από τις πολιτικές των Δυτικών αποικιοκρατών-ιμπεριαλιστών αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία εμφανίστηκε και πήρε μαζικές διαστάσεις ο Ισλαμικός Φονταμενταλισμός. Από τους Ταλιμπάν, μέχρι την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος (και τα παρακλάδια τους στην Βόρεια και Δυτική Αφρική) μέχρι την Χαμάς στην Παλαιστίνη και τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο που έχουν την στήριξη του Ιράν, ο Ισλαμικός Φονταμενταλισμός αποτελεί μια οδυνηρή πραγματικότητα στο σημερινό διεθνές σκηνικό. Στη δεκαετία του 70 και του 80 αυτές οι οργανώσεις δεν υπήρχαν – οι πρόδρομοί τους αποτελούσαν απομονωμένες σέχτες (μικρο-ομάδες φανατικών) σε μερικές χώρες. Οι ιμπεριαλιστές καταφέρανε με τις πολιτικές τους να τις μετατρέψουν σε μαζικά φαινόμενα. Όχι όμως μόνο με τις πολιτικές τους. Και οι Ταλιμπάν (και κατά προέκταση και η Αλ Κάιντα) και η Χαμάς, αναπτύχθηκαν μέσα από τη βοήθεια που τους πρόσφερε η Δύση – στους Ταλιμπάν οι ΗΠΑ για να αντιμετωπίσουν την Σοβιετική παρουσία στο Αφγανιστάν, στη Χαμάς το Ισραήλ για να αντιμετωπίσει την κάποτε (στο μακρινό παρελθόν) ριζοσπαστική παλαιστινιακή Φατάχ.
Οι Δυτικοί, όσα μέσα και αν έχουν στη διάθεσή τους, όσα «λαμπρά μυαλά» και αν αξιοποιούν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, παραμένουν μύωπες σε ότι αφορά τις συνέπειες των πολιτικών τους. Αυτό εξάλλου αποδεικνύεται κι από το γεγονός ότι αφού παρέμβηκαν στρατιωτικά στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη στη διάρκεια των προηγούμενων δύο δεκαετιών, έφυγαν αποδυναμωμένοι και εκτεθειμένοι, αφήνοντας πίσω τους ερείπια και τη Ρωσία με την Κίνα να καλύπτουν το κενό που αυτοί δημιούργησαν.
Οι μαζικές δολοφονίες των Παλαιστινίων, με την στήριξη των Αμερικανών και την ανοχή της ΕΕ, στην Γάζα, ρίχνουν νερό στο μύλο του Ισλαμικού Φονταμενταλισμού όχι μόνο σε τοπικό αλλά σε διεθνές επίπεδο – στη Μέση Ανατολή, την Αφρική, την Ασία αλλά και τις βιομηχανικές χώρες όπου υπάρχουν μεγάλες μειονότητες Αράβων και μουσουλμάνων.
Η συνέχεια την Πέμπτη 2/11
