Του Νίκου Ρεμούνδου
Το νέο σχέδιο Σαρόν με το οποίο προσπαθεί να απεμπλακεί από την Γάζα και τμήματα της Δυτικής Όχθης αποτελεί από την μια ομολογία της αποτυχίας του ισραηλινού στρατού να συντρίψει την αντίσταση των παλαιστινίων και να ελέγξει όλη την περιοχή και από την άλλη, εάν εφαρμοστεί, σβήνει όλες τις ελπίδες για την δημιουργία ενός ανεξάρτητου και βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους.
Τι σημαίνει «απεμπλοκή»
Το σχέδιο του Σαρόν προβλέπει την αποχώρηση 21 εβραϊκών οικισμών από την Γάζα και την απομάκρυνση των 7.600 κατοίκων τους και ενός πολύ πιο μικρού αριθμού οικισμών και των κατοίκων τους από την Δυτική Όχθη, που είναι από την γεωγραφική τους θέση πολύ δύσκολο να προστατευτούν στρατιωτικά. Η υποχώρηση αυτή βέβαια εξαγρίωσε τους φανατικούς δεξιούς εβραίους, που αντιστάθηκαν σθεναρά στον Σαρόν στο υπουργικό συμβούλιο και απειλούν να ξεσηκώσουν το κόμμα τους Λικούντ.
Την ίδια ώρα, το σχέδιο προβλέπει ότι το Ισραήλ διατηρεί τον έλεγχο ενός σημαντικού τμήματος της Δυτικής Όχθης, με επτά μεγάλους εβραϊκούς οικισμούς και 400.000 κατοίκους και της Ιερουσαλήμ και αποκλείει δια παντός την επιστροφή των 3.5 εκ. προσφύγων. Αυτό σημαίνει ότι το Ισραήλ θα έχει τον έλεγχο του 90% των εδαφών, που είχε η Παλαιστίνη πριν τον πόλεμο του 1948. Έτσι, καλούνται οι παλαιστίνιοι να ζήσουν σε πάμφτωχες εδαφικές νησίδες, που δεν έχουν απευθείας επικοινωνία μεταξύ τους, αλλά μόνο μέσω ισραηλινού εδάφους.
Παράλληλα, ο Σαρόν θα τελειώσει το «τείχος του αίσχους», που θα έχει μήκος 750 χιλιόμετρα και θα αποκλείει τους παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης από τους εβραϊκούς οικισμούς και το Ισραήλ. Ακόμα, διατηρεί το δικαίωμα να ελέγχει τα σύνορα της Γάζας και της Δυτικής Όχθης και της επικοινωνίας μεταξύ τους και να επεμβαίνει όποτε το θεωρεί σκόπιμο.
Εκρηκτικές αντιδράσεις
Ο Μπους έδωσε το πράσινο φως στον Σαρόν για να προχωρήσει και επίσημα στον διαχωρισμό και τον αποκλεισμό των παλαιστινίων. «Πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου επιτυχία» δήλωσε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ.. «Από την ίδρυση του κράτους μας δεν είχαμε ποτέ τέτοια υποστήριξη, όπως αυτή που εξέφρασε ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζoρτζ Μπους».
Ένας τέτοιος όμως μονομερής αποκλεισμός των παλαιστινιακών μαζών σε απομονωμένα κρατίδια τύπου Μπαντουστάν (Ν. Αφρική), που θα θυμίζουν στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί, θα δημιουργήσουν αναπόφευχτα εκρηχτικές αντιδράσεις στην Παλαιστίνη και σ’ όλο τον Αραβικό κόσμο.
«Η πολιτική αυτή του Ισραήλ και της Ουάσιγκτον», γράφει το πρακτορείο Ρόϊτερς, «θεωρείται επικίνδυνη καθώς συσπειρώνει τους παλαιστίνιους γύρω από τις εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις, ενώ είναι βέβαιο ότι ο αντιαμερικανισμός στη Μέση Ανατολή θα γιγαντωθεί».(Καθημερινή 16-4-04)
Χρειάζεται νέα Ιντιφάντα
Οι παλαιστίνιοι θέλουνε να ανατρέψουνε αγωνιστικά τα αντιδραστικά σχέδια του Σαρόν και του Μπους και το δείχνουν. Αλλά δυστυχώς εμποδίζονται από τους ηγέτες τους.
Ο Αραφάτ, η Παλαιστινιακή Αρχή και τα φιλοαμερικάνικα αραβικά καθεστώτα προσπαθούν να τους πείσουν ότι μόνο με συνομιλίες με την εκάστοτε ισραηλινή κυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστές σύμμαχους της μπορεί να αποκτήσουν κάποτε ένα δικό τους κράτος, που φυσικά θα λειτουργεί μέσα στα πλαίσια της αγοράς και του τριτοκοσμικού καπιταλισμού. Η Χαμάς και οι άλλες φανατικές ισλαμικές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι μόνο με τις μεθόδους των επιθέσεων αυτοκτονίας εναντίων ισραηλιτών (στρατιωτικών και αμάχων) μπορούν οι παλαιστίνιοι να αντισταθούν, να ανατρέψουν το κράτος του Ισραήλ και να εγκαθιδρύσουν ένα ισλαμικό κράτος σ’ όλη την Παλαιστίνη και το Ισραήλ.
Ωστόσο, κι οι δυο αυτές μέθοδες δοκιμάστηκαν εξαντλητικά και απέτυχαν. Αυτό που χρειάζεται είναι να χτιστεί και να οργανωθεί από τα κάτω ένα μαζικό δημοκρατικό κίνημα, μια νέα Ιντιφάντα, που θα υιοθετήσει ένα ταξικό πρόγραμμα αιτημάτων και θα έχει σαν στόχο να ενώσει σε κοινή δράση τους παλαιστίνιους και τους ισραηλίτες εργαζόμενους ενάντια στους καπιταλιστές ηγέτες τους και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους. Με στόχο μια σοσιαλιστική Παλαιστίνη κι ένα σοσιαλιστικό Ισραήλ, σε μια εθελοντική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία όλης της Μέσης Ανατολής.
