Δήμητρα Χατζηνικολάου, φοιτήτρια ΑΠΘ
Θοδωρής Κουστολίδης, φοιτητής δραματικής σχολής
Έχει ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής στην Ισπανία τις τελευταίες μέρες εξαιτίας της απόφασης που πήρε το Ανώτατο Εθνικό Δικαστήριο της Ισπανίας (Audiencia Nacional) στις 28 Ιανουαρίου, σχετικά με την ποινή φυλάκισης του καλλιτέχνη της ισπανικής ραπ σκηνής Pablo Hasel (Pau Rivadulla), ο οποίος είναι γνωστός για τον πολιτικοποιημένο του στίχο και την πολιτική του δράση. Ο Pau καλείται να παραδοθεί στις αρχές μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου.
Η ισπανική Δικαιοσύνη τον έχει καταδικάσει ξανά για τους ίδιους λόγους, βασιζόμενη στον λεγόμενο «νόμο φίμωτρο». Έναν νόμο παρόμοιο με αυτόν που προσπαθεί να περάσει αυτές τις μέρες η κυβέρνηση Μητσοτάκη για την τέχνη.
Το 2015 καταδικάστηκε και πάλι σε δύο χρόνια φυλάκισης με αναστολή – χωρίς να εκτίσει δηλαδή την ποινή του καθώς δεν υπήρχαν παλαιότερες ποινές. Το 2018 καταδικάστηκε σε 9 μήνες και μία μέρα φυλάκισης, ενώ το δικαστήριο του επέβαλε και πρόστιμο ύψους 30.000 ευρώ. Σήμερα, στο 2021, αν προστίθονταν όλες του οι ποινές θα αντιμετώπιζε πάνω από 20 χρόνια φυλάκισης. Οι κατηγορίες εναντίον του είναι ότι μέσω των στίχων του εγκωμιάζεται δήθεν η τρομοκρατία, ζητά ανατροπή του καθεστώτος και κάνει πόλεμο ενάντια στο Ισπανικό Στέμμα και τις δυνάμεις ασφαλείας του κράτους.
***
Ο ίδιος δημοσίευσε το εξής κείμενο:
«Λαμβάνοντας υπόψην όλες τις υποθέσεις που συσσωρεύονται επειδή αγωνίζομαι, άλλες με εκκρεμείς εφέσεις και άλλες που εκκρεμούν πρωτόδικα, μπορώ να περάσω μέχρι 20 χρόνια περίπου στη φυλακή. Αυτή η συνεχής δίωξη που αντιμετωπίζω εδώ και πολλά χρόνια, η οποία υλοποιείται πέρα από τις καταδίκες φυλάκισης, δεν οφείλεται μόνο στα επαναστατικά μου τραγούδια, αλλά και στην ενεργή πολιτική μου δράση, πέρα από τα τραγούδια και τη συγγραφή. Η ίδια η Εισαγγελέας αναγνώρισε επί λέξει: “είναι επικίνδυνος επειδή είναι τόσο δημοφιλής κι επειδή προτρέπει στην κοινωνική κινητοποίηση”. Η υλοποίηση του αγώνα για τον οποίο μιλάω στα τραγούδια μου είναι αυτό που με έβαλε συγκεκριμένα στο στόχαστρο, πέραν του ότι στηρίζω οργανώσεις που έχουν πολεμήσει το Κράτος, είμαι αλληλέγγυος με τους πολιτικούς Του κρατούμενους και δημιουργώ συνειδήσεις καταγγέλλοντας τις αδικίες, υποδεικνύοντας φωναχτά και καθαρά τους ενόχους.
Είναι πολύ σημαντικό να ξεκαθαριστεί ότι δεν είναι μια επίθεση μόνο εναντίον μου, αλλά εναντίον της ελευθερίας της έκφρασης -και γι’ αυτό εναντίον της τεράστιας πλειοψηφίας- την οποία δεν μας εγγυάται κανείς, όπως και τόσες άλλες δημοκρατικές ελευθερίες. Όταν καταστέλλουν κάποιον, το κάνουν για να φοβίσουν τους υπόλοιπους. Με αυτή την τρομοκρατία θέλουν να εμποδίσουν την καταγγελία των εγκλημάτων τους και των πολιτικών εκμετάλλευσης και μιζέριας. Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε. Ξέρουν ότι δε θα υποκύψω αν φυλακιστώ και γι’ αυτό το κάνουν· κυρίως για να υποκύψουν οι υπόλοιποι. Λόγω του ότι δεν εξωτερικεύτηκε πως πρόκειται για μια επίθεση εναντίον οποιουδήποτε αντιφασίστα, δεν υπήρξε αρκετή αλληλεγγύη για να αποφευχθεί η φυλάκισή μου, όπως και τόσες άλλες. Το καθεστώς δυναμώνει μπροστά στην έλλειψη αντίστασης και κάθε μέρα μας αφαιρούν δικαιώματα και ελευθερίες, χωρίς να διστάζουν την ώρα που μας ακουμπάνε. Πρέπει να οργανώσουμε την άμυνά μας απέναντι στις συστηματικές επιθέσεις τους. Πολλοί μου γράφετε ρωτώντας τι μπορείτε να κάνετε. Πρέπει να διαδοθεί πολύ αυτό που κάνουν, για να το μάθει και να συνειδητοποιήσει όλος ο κόσμος, αλλά αυτό που κυρίως επείγει είναι η οργάνωση, όχι μόνο για να φέρει αλληλεγγύη στα γεγονότα που συμβαίνουν στο δρόμο και για να την οργανώσουν καλά, αλλά και για να υπερασπιστούμε όλα τα δικαιώματα που ποδοπατούν χωρίς να τιμωρούνται.
Είναι επίσης αναγκαίο να υποδείξουμε την -τόσο άστοχα αποκαλούμενη- «προοδευτική» Κυβέρνηση για το γεγονός ότι επιτρέπει αυτό που γίνεται και τόσα άλλα, ενώ προστατεύει τη Μοναρχία και της αυξάνει τον προϋπολογισμό, δεν αγγίζει τον “Νόμο Φίμωτρο” και άλλους καταπιεστικούς νόμους, πρόσθεσε μάλιστα και το “Διαδικτυακό Νόμο Φίμωτρο”, εξακολουθεί να έχει φυλακές γεμάτες με αγωνιστές κρατούμενους σε χείριστες συνθήκες, εκτός των άλλων πολιτικών ενάντια στην εργατική τάξη. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι αν μας φυλάκιζαν με το Partido Popular και το VOX στην κυβέρνηση, θα γινόταν μεγαλύτερο σκάνδαλο, αλλά αυτοί οι υποκριτές που αυτοαποκαλούνται αριστεροί δεν αντιτάχθηκαν ούτε σε αυτό.
Δε θα ζητήσω συγγνώμη για να μειώσω την ποινή ή να αποφύγω τη φυλακή: είναι τιμή μου να υπηρετώ ένα δίκαιο αγώνα και δε θα τον εγκαταλείψω ποτέ. Αν με ελευθερώσουν πριν ολοκληρωθεί η ποινή θα είναι επίτευγμα της πίεσης των αλληλέγγυων. Η φυλακή είναι άλλο ένα χαράκωμα μέσα από το οποίο θα συνεχίσω να συνεισφέρω και να εξελίσσομαι. Όπως τόσοι άλλοι άνθρωποι, εγώ άρχισα να αγωνίζομαι εμπνευσμένος από το παράδειγμα αντίστασης και άλλου τύπου συνεισφορών των πολυάριθμων πολιτικών κρατούμενων. Ελπίζω αυτή η βαριά παραβίαση να φέρει περισσότερο κόσμο στον αγώνα ενάντια στο Καθεστώς, εχθρό της αξιοπρέπειάς μας· αν με φυλακίζουν για να με φιμώσουν, το μήνυμα να ακουστεί δυνατά και να βγουν ηττημένοι. Ως προς την εξορία, αποφάσισα να μείνω εδώ για να χρησιμεύσει αυτή η ευκαιρία ώστε να ξεμπροστιαστούν ακόμα περισσότερο. Αυτή η επίθεση στις ελευθερίες μας μπορεί να γυρίσει εναντίον τους: Ας πιάσουμε δουλειά.»
***
Πολύς κόσμος έχει κατέβει στους δρόμους της Ισπανίας για να διαμαρτυρηθεί για φυλάκιση του Pau, φωνάζοντας συνθήματα όπως:
«Ο Pablo Hasel θα φυλακιστεί επειδή καταγγέλλει αδικίες κι επειδή είναι κομμουνιστής»
«O Pablo Hasel εξέφρασε αυτό που η πλειοψηφία σκέφτεται. Αν φυλακίσουν αυτόν, θα το κάνουν και σε εμάς»
«Εσείς, φασίστες, είστε οι τρομοκράτες»
Επιπλέον διακινείται ένα κείμενο το οποίο συνυπέγραψαν πάνω από 200 Ισπανοί καλλιτέχνες με το οποίο ζητούν όχι μόνο την αθώωση του Pau, αλλά και μεγαλύτερη ελευθερία του λόγου.
Η πτώση της δικτατορίας του Φράνκο στην Ισπανία (1939-1975) δεν συνοδεύτηκε ποτέ από απομάκρυνση των στελεχών του φασιστικού κράτους από το δικαστικό σώμα, την αστυνομία και τους κρατικούς μηχανισμούς. Γι’ αυτό νόμοι που χτυπούν την δράση της Αριστεράς και των κινημάτων εφαρμόζονται με ζήλο.
Η «αριστερή» κυβέρνηση PSOE-PODEMOS, σαν άλλος ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν άγγιξε αυτά τα προβλήματα, αλλά διατήρησε αντιλαϊκούς νόμους, όπως τον τρομονόμο για την τέχνη και τους επέκτεινε όπως περιγράφει και στο κείμενό του ο Pablo Hasel. Κάτω από την πίεση του κινήματος των τελευταίων εβδομάδων αναγκάστηκε να υποσχεθεί μεγαλύτερη ευελιξία και αναθεώρηση των σχετικών νόμων.
Κυβερνήσεις που προσπαθούν να πατήσουν σε δυο βάρκες, να πάρουν δηλαδή φιλολαϊκά μέτρα χωρίς να χτυπήσουν και προχωρήσουν σε ρήξη με το καθεστώς καταλήγουν με μαθηματική ακρίβεια να προδώσουν το λαό.
Ο αγώνας για την αθώωση του Pablo Hasel όπως και για την κατάργηση όλων των νόμων φίμωσης πρέπει να συνεχιστεί. Όχι μόνο στην Ισπανία, αλλά και στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη όπου πάνε να περάσουν παρόμοιους νόμους. Παράλληλα πρέπει να χτίσουμε μια Αριστερά που θα είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε ρήξη με το σύστημα και δεν θα προδώσει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων της νεολαίας και όλων των λαϊκών στρωμάτων.
