Το Σάββατο που προηγήθηκε, 25 Γενάρη, στο Πάντειο πανεπιστήμιο, έλαβε χώρα μια ασυνήθιστη σύσκεψη, την οποία είχε καλέσει η Πρωτοβουλία των 1000 (Π-1000). Στελέχη και αντιπρόσωποι 11 τουλάχιστον οργανώσεων και ρευμάτων στο χώρο της Αριστεράς, μαζί με ένα αριθμό ανένταχτων (έξω από κάθε πολιτικό χώρο) αγωνιστών, συναντήθηκαν για να συζητήσουν το που πάει και το τι έρχεται για την Ελλάδα των κινημάτων και της Αριστεράς. 400 άτομα παρακολούθησαν συνολικά τη διαδικασία, οι 200 περίπου περνώντας από την αίθουσα του Παντείου και άλλοι τόσοι μέσω της ζωντανής μετάδοσης (που καταφέραμε έστω και την τελευταία στιγμή*) μέσω ίντερνετ.
Μίλησαν συνολικά 23 σύντροφοι και συντρόφισσες, εκπροσωπώντας διαφορετικά τμήματα της αριστεράς και διαφορετικούς χώρους(**). Ανάμεσα σε αυτούς σημαντική παρουσία είχαν και συνδικαλιστές από μια σειρά χώρους: τη ΔΕΗ (Ρούλα Πέτρου) την ΕΡΤ (Νίκος Τσιμπήδας) την Υγεία (Νίκος Μαλίνογλου) τις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας (Αποστόλης Κασιμέρης) το ΑΛΤΕΡ (Βασίλης Τζήμτσος) την ΕΣΗΕΑ (Χάρης Σαββίδης) κλπ.
Το άνοιγμα της συζήτησης έκανε ο Σεραφείμ Σεφεριάδης, καθηγητής στο Πάντειο, έχοντας σαν βάση το κείμενο συζήτησης που κατέθεσε η Π-1000. (Δείτε το κείμενο εδώ). Στη συνέχεια μίλησαν οι ευρωβουλευτές Πολ Μέρφι (ιρλανδικό «Σοσιαλιστικό Κόμμα») και Νίκος Χουντής (ΣΥΡΙΖΑ). Τη σειρά των βασικών ομιλητών έκλεισε ο Κώστας Λαπαβίτσας (καθηγητής οικονομικών στο Λονδίνο, ιδρυτικό στέλεχος της Π-1000) ο όποιος απευθύνθηκε στο κοινό μέσω σκάιπ, καθώς δεν μπορούσε να παρευρεθεί στη συνάντηση.
Συλλογικότητες από όλη την Αριστερά
Η ιδιαίτερη σημασία της συνάντησης αυτής βρίσκεται στο ότι συγκέντρωσε, σε μια κοινή συζήτηση, δυνάμεις από την Αριστερά συνολικά – δηλαδή, στην πραγματικότητα, από εντελώς διαφορετικούς πολιτικούς χώρους που, μάλιστα, βρίσκονται σε έντονο ανταγωνισμό μεταξύ τους: από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, από τον ΣΥΡΙΖΑ, από το χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καθώς και (διαγραμμένους) από το χώρο του ΚΚΕ (εδώ μια εικόνα των οργανώσεων, τάσεων και συνδικαλιστών που συμμετείχαν).
Το ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι ανάμεσα στους εκπροσώπους των διαφορετικών συλλογικοτήτων υπήρχε ένας μεγάλος βαθμός συμφωνίας. Συμφωνία όσον αφορά το πρόγραμμα εξόδου της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας από την κρίση και συμφωνία όσον αφορά την αναγκαιότητα της κοινής δράσης της Αριστεράς για να χτιστούν τα κινήματα που απαιτούνται για να φέρουν σε πέρας τις μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές που είναι αναγκαίες.
Μεγάλος βαθμός συμφωνίας στο πρόγραμμα
Ήταν δεδομένη η κατανόηση όλων των ομιλητών ότι στη βάση του καπιταλισμού δεν υπήρχε διέξοδος και ότι η πάλη για μια σοσιαλιστική κοινωνία ήταν εντελώς απαραίτητη για να δοθεί τέλος στη βαρβαρότητα στην οποία μας ωθεί το καπιταλιστικό σύστημα.
Πέρα όμως από αυτό, υπήρχε συμφωνία στα άμεσα μέτρα τα οποία απαιτούνται για την έξοδο από την κρίση:
▪ διαγραφή του χρέους,
▪ άρνηση των θυσιών για χάρη του ευρώ,
▪ εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος,
▪ εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας,
▪ μαζικές δημόσιες επενδύσεις για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και για την ανάπτυξη της οικονομίας,
▪ κοινωνικός και εργατικός έλεγχος στην οικονομία για να καταπολεμηθεί η μάστιγα της διαφθοράς και των σκανδάλων,
▪ σχεδιασμός της οικονομίας για τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, κοκ.
Η γενική συμφωνία στο πολιτικό αυτό πλαίσιο συνοδευόταν από την κατανόηση ότι η ελληνική κοινωνία έχει μπει στο δρόμο της ανάδειξης μια αριστερής κυβέρνησης – μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Κι ότι αυτό ανοίγει από τη μια τεράστιες δυνατότητες, για μια ιστορική νίκη, με πανευρωπαϊκό αντίκτυπο και δυνατότητες αλλά ταυτόχρονα περιέχει μεγάλους κινδύνους.
Οι κίνδυνοι αυτοί προκύπτουν από το γεγονός ότι στις κορυφές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχούν οι τάσεις συμβιβασμού με τα κατεστημένα συμφέροντα και τις πιέσεις των δανειστών. Μια πιθανή προσπάθεια από τη μεριά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει λύσεις χωρίς να έρθει σε σύγκρουση με το μεγάλο κεφάλαιο και την άρχουσα τάξη θα οδηγήσει σε παταγώδη αποτυχία. Το τι κάνει η Αριστερά συνολικά σε συνθήκες ανόδου μιας αριστερής κυβέρνησης, το πώς παρεμβαίνει στις μαζικές διεργασίες που θα ανοίξουν στην κοινωνία είναι επομένως ένα θέμα κρίσιμης σημασίας.
Διεθνισμός
Η σημασία της διεθνιστικής πάλης, με αποδέκτες και το ευρωπαϊκό εργατικό κίνημα και τα κινήματα της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου και της μέσης Ανατολής καθώς και το διεθνές εργατικό κίνημα τονίστηκε δεόντως. Εξάλλου η παρουσία του συντρόφου Πολ Μέρφι πιστοποιούσε αυτή τη σημασία. Στην ομιλία του τόνισε ιδιαίτερα αυτή την πτυχή, αναφερόμενος στις εξαιρετικά σημαντικές διεργασίες που αναπτύσσονται, κοινωνικά και πολιτικά, στη Λατινική Αμερική, τις ΗΠΑ, την αφρικανική ήπειρο (από τη βόρεια μέχρι τη Νότια Αφρική) και βέβαια την Ευρώπη, με ιδιαίτερη αναφορά στο Νότο.
Υπάρχουν ασφαλώς και διαφορές
Ασφαλώς ανάμεσα στις διαφορετικές συλλογικότητες υπάρχουν και διαφορές, ωστόσο στα βασικά καθήκοντα της εποχής θα μπορούσε κάποιος να σημειώσει μια συμφωνία που κυμαίνεται στο 80% περίπου.
Ένα θέμα, πχ, στο οποίο πολύ πιθανά να μην υπάρχει συμφωνία αφορά το θέμα της ψήφου στις ερχόμενες εκλογές. Κανείς δεν μπορεί να ζητά από δυνάμεις οι οποίες εξακολουθούν να συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως την Κομμουνιστική Ανανέωση, ή που προέρχονται από το ΚΚΕ, όπως ο σύλλογος Γιάννης Κορδάτος, να αλλάξουν τη μέχρι σήμερα εκλογική τους στάση. Μπορεί όμως να περιμένει οι δυνάμεις τις Αριστεράς να συμφωνήσουν σε βασικά προγραμματικά σημεία και να συντονίσουν τη δράση τους σήμερα και ακόμα περισσότερο μεσοπρόθεσμα, σε μια περίοδο που θα αποτελεί «πρόκληση» την αριστερά.
Αξίζει όχι απλά να αναφέρουμε αλλά να τονίσουμε ότι το συντροφικό κλίμα και το εποικοδομητικό πνεύμα μέσα στο οποίο διεξήχθη η συζήτηση ανάμεσα σε όλες αυτές τις διαφορετικές συλλογικότητες θα το ζήλευαν αναμφίβολα πολλά κόμματα ή πόλοι της Αριστεράς!
Τι έκανε δυνατή αυτή τη συνάντηση
Αυτή η συνάντηση δεν θα ήταν ρεαλιστική, ή δυνατή, πριν από μερικά χρόνια, πχ με τον ερχομό της Τρόικα το 2010.
Πρώτο γιατί τότε ήταν αδύνατο να υπήρχε συμφωνία στο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, ένα πρόγραμμα που απαιτεί ρήξεις με το καπιταλιστικό σύστημα, τα επιτελεία της ΕΕ και την Ευρωζώνη και θέτει αντικειμενικά τις βάσεις για τη χάραξη μιας πορείας σοσιαλιστικού μετασχηματισμού.
Δεύτερο, γιατί μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε η αίσθηση του επείγοντος. Στην πραγματικότητα έχουμε μια κούρσα με το χρόνο, καθώς μέσα σε ελάχιστο χρόνο, που μπορεί να μετριέται και σε μήνες, θα τεθούν κρίσιμα ζητήματα που θα καθορίσουν το μέλλον της Αριστεράς και του κινήματος για πολλά χρόνια στη συνέχεια.
Το είδος των κινδύνων με τους οποίους μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπο το κίνημα στα επόμενα χρόνια, σε περίπτωση αποτυχίας μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, φαίνεται με καθαρό τρόπο από την επίμονη διατήρηση της Χρυσής Αυγής σε ποσοστά του 10%, παρά τον αποδεδειγμένο δολοφονικό της χαρακτήρα και την επίθεση που δέχεται από την κυβέρνηση αυτή την περίοδο.
Προετοιμαζόμενοι και προετοιμάζοντας το μέλλον
Η Π-1000, που πήρε την πρωτοβουλία για τη συνάντηση αυτή, επιδιώκει έτσι να συμβάλει στην προετοιμασία της Αριστεράς -ειδικά της Αριστεράς που θέλει να έρθει σε πλήρη ρήξη με τα κατεστημένα συμφέροντα και να ανοίξει το δρόμο για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό- για τις μέρες που έρχονται, οι οποίες θα έχουν κρίσιμη σημασία.
Μια κυβέρνηση της Αριστεράς, δεν μπορεί παρά να δώσει ώθηση στην ταξική πάλη αλλάζοντας τα ταξικά ισοζύγια που υπάρχουν σήμερα και που είναι πολύ αρνητικά για το εργατικό κίνημα. Αυτό το ενδεχόμενο όμως, το κατεστημένο δεν πρόκειται να το αντιμετωπίσει με σεβασμό στη βούληση του λαού και την (περιορισμένη έστω) δημοκρατία του αστικού κοινοβουλευτισμού. Ας μην ξεχνάμε ποτέ την τόσο επίκαιρη πάντα εμπειρία του Αλιέντε στη Χιλή – ένα από τα πολλά παραδείγματα στην ιστορία που η αστική τάξη προχώρησε στην κατάργηση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος όταν ένοιωσε την εξουσία της να απειλείται.
Έρχονται εποχές κρίσιμης σημασίας. Η Π-1000 κοιτάει μπροστά, προσπαθεί να προετοιμαστεί για το μέλλον και, μαζί με την υπόλοιπη Αριστερά, αυτήν που είναι διατεθειμένη να ανταποκριθεί, να το προετοιμάσει στο μέτρο του δυνατού.
Μία ακόμα από τις σημαντικές εξελίξεις της συνάντησης αυτής ήταν η ανακοίνωση της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ανασύνταξη ότι θα ξεκινήσει να παρακολουθεί από κοντά και να συμμετέχει στις προσπάθειες της Π-1000. Σημαντικό επίσης το γεγονός ότι όλοι οι παρευρισκόμενοι μίλησαν για μια συνάντηση στην οποία όλες οι ομιλίες είχαν το δικό τους, ιδιαίτερο και μεγάλο ενδιαφέρον. Πάντα μέσα σε εξαιρετικά συντροφικά πλαίσια, και με έκδηλη την αγωνία όλων για το μέλλον.
Η σύσκεψη αυτή ενίσχυσε από τη μια την Π-1000, με νέες δυνάμεις κι από την άλλη κατάληξε στο συμπέρασμα, κοινό για τη μεγάλη πλειοψηφία των παρευρισκομένων, ότι αυτές οι συναντήσεις πρέπει να συνεχιστούν.
Είναι σίγουρο ότι το Σάββατο που πέρασε έγινε ένα ακόμη βήμα, σημαντικό και θα λέγαμε ποιοτικό, στην προσπάθεια μας να χτιστούν οι δυνάμεις που θα δώσουν με συνέπεια τη μάχη για την Αριστερά που θέλουμε, για διέξοδο από την κρίση στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος που να υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και θα ανοίγει το δρόμο για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, μαζί με τους εργαζόμενους των γύρω χωρών, της Ευρώπης και του κόσμου.
