«Μας πιέζουν να υιοθετήσουμε πολιτικές που είναι τρελές».
Έτσι δήλωσε, ανώνυμα βέβαια, Έλληνας ανώτατος κυβερνητικός αξιωματούχος στην βρετανική εφημερίδα Guardian συνοψίζοντας σε λίγες λέξεις το φόβο (κι όχι βέβαια την ευαισθησία ή την λογική) που αισθάνονται οι κυβερνώντες, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, καταλαβαίνοντας πως ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Από την μία με τα διαρκή, απάνθρωπα και καθημερινά χτυπήματα στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και από την άλλη με την εξαιρετικά εύθραυστη πλειοψηφία των 153 βουλευτών.
Είναι με βάση αυτόν τον φόβο, τον φόβο των μαζικών κοινωνικών αντιδράσεων, που η κυβέρνηση κάνει απίθανες κοπτοραπτικές προκειμένου από την μια να ικανοποιήσει την Τρόικα και από την άλλη να δώσει την αίσθηση στους εργαζόμενους ότι… προσπαθεί για το καλό μας…
Σχεδόν 1 δις ευρώ είναι η «διαφορά» που έχουν Τρόικα και κυβέρνηση σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν προκειμένου να εξασφαλιστεί η επόμενη δόση, που βέβαια με την σειρά της θα καταλήξει… στις τσέπες των δανειστών.
«Εάν εξαναγκαστούμε να εφαρμόσουμε έστω και μισό μέτρο περισσότερο θα γίνει επανάσταση σ’ αυτήν τη χώρα. Τυφλοί είναι;».
Αναρωτιέται ο αξιωματούχος «μας» στις δηλώσεις του στoν Guardian. Κι αυτό την ίδια περίοδο που συζητιόνται μια σειρά νέα, εξοντωτικά μέτρα που συνοπτικά περιλαμβάνουν:
-
Άρση απαγόρευσης πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας
-
Νέες μειώσεις κυρίων συντάξεων σε ΔΕΚΟ και τράπεζες, πλήρη κατάργηση των επικουρικών και των εφάπαξ
-
Επιστροφή του ΦΠΑ στην εστίαση στο 23%
-
Νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά του ιδιωτικού τομέα που περιλαμβάνει μειώσεις μισθών, επιδομάτων και δώρων, πλήρη ελαστικοποίηση ωραρίων, θεσμοθέτηση της εκ περιτροπής εργασίας
-
Μαζικές απολύσεις, καταργήσεις ειδικοτήτων και μετατροπή του ΕΟΠΠΥ από πάροχο σε αγοραστή υπηρεσιών με αναβαθμισμένο τον ρόλο του ιδιωτικού τομέα
Όλα τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα με τους διοικητικούς υπαλλήλους του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου να βρίσκονται για 11η εβδομάδα σε απεργία ενάντια στις μαζικές απολύσεις που σχεδιάζει η κυβέρνηση. Αυτό το μέτωπο, που η κυβέρνηση φάνηκε αρχικά να θεωρεί «παιχνιδάκι», έχει εξελιχθεί σε μεγάλο «αγκάθι». Ακόμη και τα σχέδια της κυβέρνησης για επιστράτευση των διοικητικών παραμένουν στα χαρτιά (για την ακρίβεια στα μικρόφωνα των παπαγάλων της TV) χωρίς να τολμάει να προχωρήσει. Αντίθετα, τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, το μέτωπο ενάντια στις απολύσεις έχει πλατύνει με την παραίτηση όλων των μελών της Συγκλήτου του πανεπιστημίου. Ακόμα και ο πρύτανης του πανεπιστημίου Αθηνών Θ. Πελεγρίνης αναγκάστηκε να δηλώσει σε σχέση με την κυβερνητική πολιτική: «Είναι παράλογα αυτά που κάνει το υπουργείο. Ζητάει για 100 μέλη διδακτικού προσωπικού έναν διοικητικό υπάλληλο».
Η κυβέρνηση δεν φοβάται τίποτα περισσότερο από τον τεράστιο κοινωνικό αντίκτυπο που θα έχει η απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Τα παραδείγματα άλλων χωρών όπως οι ΗΠΑ, στις οποίες το κίνημα «Occupy Homes» (καταλήψεις σπιτιών για να εμποδιστούν οι κατασχέσεις) γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη με χιλιάδες ανθρώπους να συμμετέχουν στην περιφρούρηση των υπό κατάσχεση κατοικιών για να προστατεύσουν τους ιδιοκτήτες τους ή η Ισπανία που γνωρίζει ένα ανάλογο μαζικό κίνημα αποτροπής κατασχέσεων, είναι πολύ πιθανό να εμπνεύσουν τους Έλληνες εργαζόμενους και άνεργους να κινηθούν στην ίδια κατεύθυνση. Μια πιθανότητα που προκαλεί στην κυβέρνηση πανικό.
Το ζήτημα αυτό, ένα ζήτημα κυριολεκτικά ζωής ή θανάτου για δεκάδες χιλιάδες οικογένειες, πρέπει να γίνει την επόμενη περίοδο ένα από τα κεντρικά καθήκοντα για το εργατικό και λαϊκό κίνημα και την Αριστερά.
Το χτίσιμο ενός μαζικού και αποτελεσματικού κινήματος ενάντια στις κατασχέσεις μπορεί να αποτελέσει το τελειωτικό χτύπημα σε μια κυβέρνηση που παραπαίει. Μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα για να ξαναποκτήσει το εργατικό κίνημα την χαμένη του αυτοπεποίθηση και να βγει στην αντεπίθεση. Αυτό είναι που φοβούνται οι κυβερνώντες. Ας επιβεβαιώσουμε όλους τους φόβους τους!
Κάτω τα χέρια από τα σπίτια μας!
Του Νίκου Κανελλή
Κάτω τα χέρια από τα σπίτια μας!
Του Νίκου Κανελλή
Μέχρι και 180.000[1] οικογένειες κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο από την 1η Γενάρη του 2014 καθώς η κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταργήσει την απαγόρευση των πλειστηριασμών για την κύρια κατοικία, αντικειμενικής αξίας έως 200.000 ευρώ.
Ένα τέτοιο μέτρο σημαίνει ότι άνθρωποι που έμειναν άνεργοι, εργαζόμενοι που είδαν το μισθό τους να πετσοκόβεται, λαϊκά στρώματα που στενάζουν κάτω από τη διαρκή φοροληστεία (και ακριβώς για αυτούς τους λόγους αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια που κάποτε πήρανε από τις τράπεζες) θα κινδυνεύσουν τώρα να χάσουν τα σπίτια τους!
Οι τράπεζες και τα διεθνή κερδοσκοπικά κεφάλαια (που «αγοράζουν» από τις ελληνικές τράπεζες τα «κόκκινα δάνεια») είναι αδίστακτα και ετοιμάζονται να κάνουν χρυσές δουλειές παίρνοντας κοψοχρονιά τα σπίτια του κόσμου μαζί με τη δημόσια περιουσία που και αυτή βγαίνει στο σφυρί. Παράλληλα η κυβέρνηση συνεχίζει την υπερφορολόγηση της μικρής ακίνητης περιουσίας των λαϊκών στρωμάτων και ταυτόχρονα σκληραίνει τη στάση της απέναντι σε όσους αδυνατούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους στο δημόσιο (χαράτσια, ασφαλιστικές εισφορές κοκ) και δεν μιλάμε φυσικά για το μεγάλο κεφάλαιο που έχει κατοχυρωμένη φοροασυλία.
Τη στιγμή που οι φόροι στην ακίνητη περιουσία έχουν εξαπλασιαστεί από το 2010 (από 487εκ. ευρώ το 2010 στα 3,18δις ευρώ σήμερα) και το υποτιθέμενο «έκτακτο» χαράτσι της ΔΕΗ παίρνει μόνιμο χαρακτήρα με το όνομα «Ενιαίος Φόρος Ακινήτων», το 45% των ιδιοκτητών ακινήτων δεν μπορεί να πληρώσει τους φόρους που αφορούν τα ακίνητα[2]. Σε αυτές ακριβώς τις συνθήκες – μαζικής ανεργίας και φτώχειας – η κυβέρνηση προετοιμάζει κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, ενοικίων ακόμη και ακίνητης περιουσίας προκειμένου να εισπράξει από τα λαϊκά στρώματα που όμως έχουν στεγνώσει κυριολεκτικά.
Το τελευταίο διάστημα αναπτύσσονται κινηματικές πρωτοβουλίες ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις όπως η συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο θέατρο «Εμπρός» (Αθήνα 13/11/2013), η συλλογή υπογραφών από την ΕΚΠΟΙΖΩ[3] κα. Για να μην περάσει κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη χρειάζεται πραγματικά μαζική λαϊκή κινητοποίηση και αυτό απαιτεί οργάνωση.
Η Αριστερά οφείλει να μπει μπροστά σε αυτό τον αγώνα και να το κάνει με σοβαρότητα, μαχητικότητα και συνέπεια. Το κίνημα «δεν πληρώνω» (διόδια, χαράτσια, ΜΜΜ) παρά την τεράστια μαζικότητά του δεν κατάφερε να πετύχει νίκες λόγω των σοβαρών ανεπαρκειών της αριστεράς: ξεχωριστά κομματικά ελεγχόμενα «συντονιστικά» και «επιτροπές», απουσία ολοκληρωμένου σχεδίου (πχ νομική κάλυψη, αξιοποίηση των εκλεγμένων εκπροσώπων της Αριστεράς για να σπάσει ο φόβος) εμπλοκή στο κίνημα με ευκαιριακό τρόπο και όσο ήταν στα πάνω του και εγκατάλειψή του όταν έπαψε να είναι πρωτοσέλιδο. Αυτές οι παθογένειες δεν πρέπει επαναληφθούν.
Ένα μαζικό κίνημα, οργανωμένο σε πραγματικά λαϊκές και δημοκρατικές επιτροπές σε κάθε γειτονιά μπορεί να πετύχει τη μαζική κινητοποίηση και να αποτρέψει πλειστηριασμούς, κατασχέσεις και διακοπές των βασικών αγαθών του ηλεκτρικού ρεύματος και του νερού. Ένα τέτοιο μπορεί να δώσει ξανά ελπίδα στο εργατικό κίνημα που σήμερα βρίσκεται σε φάση υποχώρησης λόγω των απανωτών ηττών της τελευταίας 3ετίας και να στριμώξει πραγματικά την κυβέρνηση.
