Στις 23 Νοέμβρη ανακοινώθηκε η αποχώρηση 20 εκλεγμένων συνδικαλιστών/στριών από την κλαδική παράταξη «Ριζοσπαστική Παρέμβαση», που δραστηριοποιείται στα πλαίσια της ΟΤΟΕ.

Η μετατροπή της παράταξης σε «παρακολούθημα» του ΣΥΡΙΖΑ, η υπεράσπιση της Κυβερνητικής μνημονιακής πολιτικής, ο γραφειοκρατικός εκφυλισμός και ο συνδικαλισμός χωρίς αρχές και ριζοσπαστικά πολιτικά προτάγματα ήταν η βάση της ρήξης.

Η κίνηση αυτή ακολούθησε το παράδειγμα της Εθνικής Τράπεζας, όπου πρόσφατα δημιουργήθηκε νέα συνδικαλιστική κίνηση με το όνομα «Πρωτοβουλία – Ανεξάρτητη, Αγωνιστική, Συνδικαλιστική Κίνηση στην ΕΤΕ» (https://xekinima.org/protoboulia-mia-nea-kinisi-sto-xoro/).

Φυσικά, η αποχώρηση αυτή όχι μόνο δεν σημαίνει αποστράτευση αλλά αντίθετα, ανοίγει το δρόμο για συνάντηση των υγιών, αγωνιστικών δυνάμεων που επιμένουν στον αγώνα ανατροπής των μνημονίων και υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων.

Το ΞΕΚΙΝΗΜΑ παρακολουθεί τις εν λόγω διεργασίες και προσπαθεί να συμβάλει στην εξαγωγή των απαραίτητων πολιτικών συμπερασμάτων από όλη την προηγούμενη περίοδο, καθώς και στην συγκρότηση νέων συνδικαλιστικών παρατάξεων με ανατρεπτικό προγραμματικό πλαίσιο και θέσεις, κινηματική φυσιογνωμία και δημοκρατική εσωτερική λειτουργία.

Παρακάτω δημοσιεύουμε την δήλωση των 20 αποχωρούντων συνδικαλιστών και τις υπογραφές τους (με αλφαβητική σειρά).

Κοινή Δήλωση Συνδικαλιστών Συνέδρων της ΟΤΟΕ

Αθήνα, 22/11/2016

Στην ακραία και κρίσιμη συγκυρία που επικρατεί στο τραπεζικό σύστημα και στη ζοφερή πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί από την πολιτική που εφαρμόζουν οι μνημονικές κυβερνήσεις, το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να δώσει πειστικές και δυναμικές απαντήσεις. Ακόμη περισσότερο στην τρέχουσα καμπή, όπου στην ατζέντα βρίσκεται πια και η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ για τα εργασιακά ζητήματα. Μία διαπραγμάτευση, η πορεία της οποίας έχει ήδη προδιαγραφεί από όσα περιλαμβάνονται στο πόρισμα της επιτροπής των σοφών.

Επί χρόνια έχουμε ασκήσει δριμεία κριτική στην πλειοψηφία της ΟΤΟΕ για τη στάση της να αποδεχτεί στην ουσία το μνημονικό μονόδρομο, αδυνατώντας ή αποφεύγοντας ως συνδικάτο να αποδομήσει την κυρίαρχη αφήγηση και να οργανώσει αγώνες για την ανατροπή ως προϋπόθεση για την αποτελεσματική υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζόμενων. Εσχάτως παρατηρείται, όμως, μια αντίστοιχη στάση και από άλλους συνδικαλιστικούς χώρους και δυνάμεις, οι οποίες λόγω της πολιτικής τους ένταξης ή στήριξης προς το ΣΥΡΙΖΑ, φτάνουν στο σημείο να εξωραΐζουν την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, να αναπαράγουν τα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα περί «μη εναλλακτικής», να προβαίνουν τέλος σε απίστευτους συμψηφισμούς σε σχέση με τα πεπραγμένα των προηγούμενων κυβερνήσεων, ώστε να βασίσουν σε αυτούς τη χαλαρή –και ποτέ στην ουσία της πολιτική– κριτική προς τη φιλική σε αυτούς κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

Τα σημάδια αυτά αποδεικνύουν την ύπαρξη ενός νεόκοπου κυβερνητικού συνδικαλισμού, ο οποίος αντί να οργανώνει αντιστάσεις, φροντίζει να καλλιεργεί αυταπάτες. Πλάι σε αυτόν συμπορεύονται συνδικαλιστικές δυνάμεις με συγκεκριμένες πρακτικές που στη ρίζα τους είναι εξαιρετικά προβληματικές. Διότι πως αλλιώς να αιτιολογήσει κανείς, τον «υπέρ πάντων αγώνα για την κυριαρχία» με όλα τα μέσα, στον οποίον επιδίδονται, προκαλώντας ανταγωνιστικές σχέσεις με φίλιες δυνάμεις, χωρίς να συντονίζονται σε κάποιον συλλογικό σχεδιασμό, χωρίς να καλλιεργούν συνειδήσεις, παρά μόνο διευθετήσεις.

Τα παραπάνω φαινόμενα χαρακτηρίζουν την εσωτερική λειτουργία της ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ στην ΟΤΟΕ τους τελευταίους μήνες. Φαινόμενα, που για εμάς που υπογράφουμε τη συγκεκριμένη κοινή δήλωση, είναι μη ανεκτά και εντελώς ξένα προς μια παράταξη με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, στο βαθμό που εξυπηρετούν ένα διαφορετικό συνδικαλιστικό σχέδιο, από αυτό που έχουμε στο μυαλό και τη συνείδησή μας.

Κατά τη δική μας αντίληψη:

• Η τρίτη ανακεφαλαιοποίηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δεν επέφερε τη σωτηρία του εγχώριου τραπεζικού συστήματος, αλλά την εκχώρηση του πλήρη ελέγχου του σε κερδοσκοπικά funds, πέρα και μακριά από τα συμφέροντα της χώρας, της κοινωνίας, αλλά και την ανάγκη για χρηματοδότηση της παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας. Εκτός των άλλων, κατάφερε ένα ακόμη σημαντικό πλήγμα στην ισορροπία των ασφαλιστικών ταμείων, μετά το PSI+ του 2012.
• Η νομοθετική πρόβλεψη για την εκχώρηση ή πώληση των κόκκινων δανείων σε funds ή στα τοπικά τους παραρτήματα, δεν αποτελεί εξομάλυνση των ισολογισμών των τραπεζών, αλλά μεγάλη απειλή για τις θέσεις εργασίας στον κλάδο, αφού αφορά μια από τις κύριες δραστηριότητες των τραπεζών στην τρέχουσα συγκυρία. Ταυτόχρονα, όμως, πρόκειται για ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα σε ότι αφορά την πρώτη κατοικία, όπως επίσης και σημαντική απειλή για τη συνολική διάρθρωση της οικονομικής δραστηριότητας, στο βαθμό που τα funds αυτά αποκτούν στρατηγική τοποθέτηση στο σύνολο της παραγωγής, με απρόβλεπτες συνέπειες.
• Οι εθελούσιες έξοδοι δεν αποτελούν «βελούδινο σενάριο» προσαρμογής στα προβλεπόμενα των πλάνων αναδιάρθρωσης των τραπεζών, ούτε συνιστούν «διασφάλιση των θέσεων εργασίας». Είναι απολύσεις, έστω με ενισχυμένη την αποζημίωση, που επιδεινώνουν τις εργασιακές σχέσεις για τους εναπομείναντες, συμπιέζουν έτι περισσότερο τα ήδη ρημαγμένα ασφαλιστικά ταμεία, μειώνουν κατά πολύ το συνολικό αριθμό θέσεων εργασίας στον κλάδο, ενώ τα αυτονόητα κενά καλύπτονται κυρίως με ελαστική απασχόληση. Αντί για την ανοχή τους και την επιχειρηματολογία περί «δικαιώματος», η συνδικαλιστική μας απάντηση θα πρέπει να είναι αγωνιστική ενάντια στα σχέδια αυτά.
• Η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους πιστωτές για τα εργασιακά, έχει ως στόχο να επαναφέρει στο πρόγραμμα στήριξης της χώρας το ΔΝΤ, επιφέροντας με τον τρόπο αυτό μια ευνοϊκή αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους της χώρας… Γνωρίζουμε, όμως, ποιο θα είναι τίμημα, με βάση και τη διακηρυγμένη ατζέντα του ΔΝΤ, ενώ στο δημοσιοποιηθέν πλέον πόρισμα των σοφών, βρίσκονται όλα εκείνα τα νεοφιλελεύθερα μέτρα, που μέχρι τώρα δεν έχουν παρθεί… Ομαδικές απολύσεις με… κοινωνικό σχέδιο, ισοδύναμα lock-out, διατήρηση του υποκατώτατου μισθού, και μη επαναφορά της ισχύος των κλαδικών συμβάσεων με επέκταση σε όλον τον κλάδο και σε βάρος επιχειρησιακών συμβάσεων που μπορεί να περιλαμβάνουν υποδεέστερους όρους. Είναι σαφές, ότι το ξήλωμα εργασιακών δικαιωμάτων έχει φτάσει πια στο μεδούλι… Κι αν για κάποιους, η διαπραγμάτευση για τα εργασιακά αποτελεί πολιτικό ελιγμό με πιθανό κέρδος για τη χώρα, για εμάς αποτελεί αιτία αγωνιστικού πολέμου από την πλευρά των συνδικάτων.
• Το ολοκληρωτικό ξεπούλημα, μέσω του νέου ΤΑΙΠΕΔ, των υποδομών, περιουσιακών στοιχείων και του φυσικού πλούτου της χώρας, δεν αποτελεί για εμάς «αξιοποίηση» για τη βελτίωση της κατάστασης της χώρας. Δεν είναι μόνο, ότι τουλάχιστον τα μισά από τα εισπραττόμενα θα πηγαίνουν απ’ ευθείας στους δανειστές. Είναι κυρίως, ότι για το συνδικαλιστικό κίνημα όπως το αντιλαμβανόμαστε, κύρια επιδίωξη είναι η υπεράσπιση του δημόσιου χώρου και των κοινωνικών δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτόν. Κι αν και σε αυτό το σημείο κάποιοι επιμένουν να αναρωτιούνται «τι άλλο μπορεί να γίνει», τότε δεν κατανοούν το ρόλο του συνδικάτου ως πολιτικού και κοινωνικού φορέα που ανοίγει δρόμους διεκδίκησης και ανατροπής.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, και κυρίως με αίσθημα ευθύνης απέναντι στη μακριά πορεία και συμβολή της ιδιαίτερης πολιτικο-συνδικαλιστικής άποψής μας στα πλαίσια της ΟΤΟΕ, ανακοινώνουμε την αποχώρησή μας από την παράταξη της Ριζοσπαστικής Παρέμβασης. Συνεχίζουμε να είμαστε παρόντες και παρούσες στη συνδικαλιστική δράση και τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Προσδιορίζουμε τα ταξικά μας μέτωπα απέναντι στις εργοδοσίες αφενός, που διευρύνουν το διευθυντικό τους δικαίωμα και δεν εφαρμόζουν το σύνολο των συμβατικών τους υποχρεώσεων, και τις κυβερνήσεις αφετέρου, που νομοθετούν σε βάρος των συμφερόντων και των δικαιωμάτων μας. Αντιστεκόμαστε στη γραμμή ενσωμάτωσης της πλειοψηφίας της ΟΤΟΕ, υπηρετώντας ένα συνδικαλισμό ανεξάρτητο από εργοδοσία, κόμματα και κυβερνήσεις.

Αγωνιζόμαστε για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος στις τράπεζες, με στόχο να υπερβούμε τις σημερινές πολυδιασπασμένες και γραφειοκρατικές δομές του συνδικαλιστικού κινήματος, να λειτουργούμε με συνέπεια λόγων και πράξεων, να εμπνεύσουμε την ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων για την διεκδίκηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων.

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ:

ΑΡΕΣΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΒΟΥΛΤΣΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΓΕΩΡΓΟΥΛΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΚΑΡΤΑΛΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

ΚΡΙΤΖΙΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

ΜΑΡΙΝΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

ΜΠΕΛΛΟΣ ΦΩΤΗΣ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΩΣΤΑΣ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΑΓΙΑ

ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑΣ

ΠΑΠΑΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΝΙΚΟΣ

ΠΑΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΠΕΤΡΑΚΗΣ ΣΗΦΗΣ

ΣΑΤΡΑΤΖΕΜΗΣ ΗΛΙΑΣ

ΦΑΚΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ

ΧΗΤΟΥ ΜΑΡΙΝΑ