Το νομοσχέδιο (ν/σ) που κατέθεσε στη βουλή η κυβέρνηση καταργεί το δημόσιο σιδηρόδρομο όπως τον γνωρίζαμε και επιχειρεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρομικών μεταφορών.
Το ν/σ προβλέπει την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ (η θυγατρική του ΟΣΕ που ασχολείται με τα δρομολόγια αλλά και με την εξυπηρέτηση των πελατών και την έκδοση των εισιτηρίων και είναι κερδοφόρα) μέσω παραχώρησης του 49% της εταιρείας και του μάνατζμεντ σε ιδιώτες. Πριν όμως την ιδιωτικοποίηση η κυβέρνηση σχεδιάζει να εξυγιάνει την ΤΡΑΙΝΟΣΕ ώστε ο ιδιώτης να την πάρει καθαρή. Με λίγα λόγια το κράτος αναλαμβάνει τις ζημιές και ο ιδιώτης τα κέρδη. Έτσι λοιπόν το ν/σ προβλέπει:
1. Την ανάληψη από το Δημόσιο των δανείων του ΟΣΕ, που φτάνουν τα 10,7 δισ. ευρώ. Αυτό όμως που δεν λέει το ν/σ είναι ότι τα χρέη του ΟΣΕ προέρχονται κυρίως από το δημόσιο το οποίο μέχρι τώρα δεν έχει δώσει δεκάρα για το ποσοστό που του αναλογούσε για τα έργα του ΟΣΕ και υποχρέωνε μάλιστα τον οργανισμό να δανείζεται από τις τράπεζες με υπέρογκα επιτόκια (ο ίδιος ο Ρέππας παραδέχθηκε δημόσια ότι το 70% του χρέους του ΟΣΕ προέρχεται από το δημόσιο. Επιπλέον το δημόσιο σε αντίθεση με ότι κάνει για τις ιδιωτικές εταιρείες στις μεταφορές (αεροπορικές, ΚΤΕΛ, ακτοπλοϊκές) δεν επιδότησε ποτέ κανένα δρομολόγιο του ΟΣΕ στις λεγόμενες άγονες γραμμές. Σήμερα έρχεται να αναλάβει τα χρέη στις τράπεζες για να αφήσει καθαρό κέρδος στους μελλοντικούς ιδιοκτήτες του σιδηροδρόμου.
2. Τη μεταφορά από τον ΟΣΕ, αρχικά στο Δημόσιο και ακολούθως στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, του τροχαίου υλικού (μηχανές και βαγόνια). Που σημαίνει ότι η νέα εταιρεία που θα δημιουργηθεί θα είναι απαλλαγμένη από χρέη και έτοιμη να παραδοθεί στους ιδιώτες .
3. Την αύξηση της τιμής στα εισιτήρια θέλοντας έτσι να αυξήσει το κέρδος του ιδιώτη επενδυτή. Ενδεικτικά οι αυξήσεις που προβλέπονται είναι 94% στη γραμμή Αθήνα-Θεσ/νίκη, 70% Αθήνα-Βόλος, 100% Θεσ/νίκη-Λάρισα κοκ (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 10/10)
4. Την κατάργηση κάθε έκπτωσης στα εισιτήρια εκτός και αν το αρμόδιο υπουργείο καλύπτει τη διαφορά (όπως πχ γίνεται από το υπ. Παιδείας για τους φοιτητές)
5. Την κατάργηση των δρομολογίων με χαμηλή κίνηση με στόχο ο ιδιώτης που θα αναλάβει την εταιρεία να μην έχει το βάρος μη κερδοφόρων γραμμών. Από την άλλη τώρα που ο σιδηρόδρομος ιδιωτικοποιείται το ν/σ προβλέπει επιδότηση για δρομολόγια που θα κριθούν άγονα.
6. Την περικοπή 2300 θέσεων εργασίας. Οι εργαζόμενοι αυτοί είτε θα μεταφερθούν σε άλλες υπηρεσίες του δημοσίου είτε θα συνταξιοδοτηθούν. Όσοι μεταφερθούν όμως δε θα διατηρήσουν τα εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα που είχαν στον ΟΣΕ.
7. Την κατάργηση κάθε κατάκτησης για όσους εργαζόμενους μείνουν στον ΟΣΕ αφού το ν/σ προβλέπει την κατάργηση του κανονισμού εργασίας και των συλλογικών τους συμβάσεων, για τις οποίες θα υπάρξει διαπραγμάτευση από το μηδέν. Η κυβέρνηση δημιουργεί έτσι ένα νέο εργασιακό καθεστώς με λιγότερα δικαιώματα για τους εργαζόμενους με στόχο να ικανοποιήσει τους επενδυτές. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ενώ καταργεί 2300 θέσεις εργαζομένων το ν/σ προβλέπει ότι για τα κενά που θα δημιουργηθούν θα γίνουν νέες προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ. Αποδεικνύεται έτσι ότι οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ δεν είναι υπεράριθμοι όπως λέει η κυβέρνηση αλλά ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να χτυπηθούν τα θεμελιωμένα δικαιώματα στον ΟΣΕ και μετά να προσληφθούν νέοι εργαζόμενοι με λιγότερα δικαιώματα με στόχο και πάλι να αυξηθούν τα κέρδη των ιδιωτών που θα αναλάβουν.
Όσον αφορά την ακίνητη περιουσία το οργανισμού (10,4 δισ. Ευρώ σύμφωνα με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους) το ν/σ προβλέπει το πέρασμα της στο δημόσιο με στόχο την εκμετάλλευση και την κατάργηση της ΓΑΙΟΣΕ (η θυγατρική του ΟΣΕ που ασχολείται με την ακίνητη περιουσία του οργανισμού). Ανοίγει έτσι ο δρόμος για την πώληση ή παραχώρηση ακινήτων φιλέτων που εδώ και καιρό ορέγονται οι ιδιώτες.
Και αν διερωτάται κανείς τι θα παραμείνει στο δημόσιο η απάντηση είναι απλή: ότι έχει κόστος και δεν αποφέρει κέρδος στους ιδιώτες. Έτσι στο δημόσιο ΟΣΕ θα παραμείνει η διαχείριση της κίνησης στο δίκτυο, η ευθύνη συντήρησης των γραμμών και του τροχαίου υλικού και οι σχολές όπου εκπαιδεύονται οι σιδηροδρομικοί.
Απέναντι σε όλα αυτά ο αγώνας των εργαζομένων στον ΟΣΕ δεν μπορεί παρά να αποτελεί αγώνα όλης της κοινωνίας γιατί δημόσιος σιδηρόδρομος σημαίνει ασφαλείς και φτηνές μεταφορές για όλους και σημαίνει επίσης το τραίνο να φτάνει παντού και όχι μόνο όπου έχει κέρδος.
