Για μας η μάχη ενάντια στην ομοφοβία είναι μια μάχη καθημερινή. Παλεύουμε καθημερινά για να γίνει αποδεκτό το αυτονόητο: το δικαίωμά μας στην ελεύθερη ερωτική και σεξουαλική συμπεριφορά. Και είναι φανερό ότι δεν υπάρχει καμιά λογική βάση που να νομιμοποιεί την υστερία απέναντι στους ομοφυλόφιλους. Η ομοφυλοφιλία είναι η φυσική έκφραση των ερωτικών μας επιλογών. Δεν είμαστε ένα απειροελάχιστο κομμάτι της κοινωνίας, αλλά ένας σημαντικός αριθμός της. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι σε χώρες όπως η Βρετανία όπου το δικαίωμα στην ελεύθερη σεξουαλική επιλογή είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό κατακτημένο, οι ομοφυλόφιλοι αποτελούν μαζικά κομμάτια της κοινωνίας. Με άλλα λόγια ο ρατσισμός, η περιθωριοποίηση και ο κοινωνικός αποκλεισμός σε χώρες όπως η Ελλάδα, είναι αυτά που δεν αφήνουν χώρο για ελεύθερη σεξουαλική έκφραση.
Οι ομοφυλόφιλοι είναι κομμάτι της κοινωνίας
Οι ομοφυλόφιλοι επομένως είμαστε κομμάτι της κοινωνίας, ζούμε και εργαζόμαστε μέσα σε αυτή, αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας, και του χτυπήματος των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
Για αυτό πρέπει να συμμετέχουμε και να υποστηρίζουμε το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα κάθε φορά που κινητοποιείται για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα όλων μας.
Την ίδια στιγμή θεωρούμε σημαντική τη συμπαράσταση των εργαζομένων και της νεολαίας στη μάχη για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Η νομική αποκατάστασή μας, η φυσιολογική αποδοχή μας από την κοινωνία, η απαγόρευση των ρατσιστικών εντύπων και εκπομπών που καλλιεργούν συστηματικά την ομοφοβία, τα ίσα δικαιώματα στην εργασία και την παιδεία, είναι τα βασικά αιτήματά μας. Για να μπορέσουν να αναδειχθούν και να αποκτήσουν δυναμική πρέπει να απευθυνθούμε στην ίδια την κοινωνία, στο ίδιο το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα και να ζητήσουμε τη συμπαράστασή του.
Ο καπιταλισμός αναπαράγει την ομοφοβία
Για μας η ομοφοβία και ο ρατσισμός απέναντι στους ομοφυλόφιλους γεννιούνται και αναπαράγονται μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, μέσα στον καπιταλισμό. Στο σύστημα που βασίζεται στο κυνήγι του ατομικού κέρδους οι σχέσεις των ανθρώπων δεν μπορούν να είναι απαλλαγμένες από ανταγωνισμούς και προκαταλήψεις.
Ο καπιταλισμός όμως πέρα από όλα αυτά, έχει συμφέρον να διατηρεί και να ενισχύει τις διακρίσεις και τον κοινωνικό αποκλεισμό, όχι μόνο των ομοφυλόφιλων, αλλά και άλλων διαφορετικών ομάδων όπως οι μετανάστες, προκειμένου να τις ελέγχει καλύτερα. Έχει συμφέρον να διατηρεί ρατσιστικές προκαταλήψεις που συντηρητικοποιούν την κοινωνία και έτσι την εμποδίζουν να εξελίσσεται δυναμικά και διεκδικητικά. Ο καπιταλισμός έχει συμφέρον να διαιωνίζει τη φτώχεια και την ανέχεια και χρησιμοποιεί τον κοινωνικό ρατσισμό για να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους από τα πραγματικά τους προβλήματα και ταυτόχρονα φέρνει σε δεύτερη μοίρα τα ζητήματα κοινωνικής ισότητας.
Σε ένα σύστημα επομένως που στηρίζεται στους κοινωνικούς διαχωρισμούς και χρησιμοποιεί τις κοινωνικές ανισότητες και προκαταλήψεις για να διατηρεί την κυριαρχία των καπιταλιστών, οριστική λύση του προβλήματος της ομοφοβίας και οριστική σεξουαλική αποδοχή και απελευθέρωση δεν μπορεί να υπάρχει. Γι’ αυτό η μάχη ενάντια στην ομοφοβία, όπως και η μάχη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και για τα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων και της νεολαίας, πρέπει να γίνεται σε συνδυασμό με τη μάχη για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Η καθημερινή μάχη για τα δικαιώματά μας αποκτά προοπτική όταν συνδυάζεται με τη μάχη για μια κοινωνία που θα βάζει πάνω από τα κέρδη των πολυεθνικών τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Για μια κοινωνία ελεύθερης έκφρασης και επικοινωνίας, για μια κοινωνία απαλλαγμένη από ρατσιστικές προκαταλήψεις και ανταγωνισμούς, για μια σοσιαλιστική κοινωνία.
Μια κοινωνία όμως πραγματικού σοσιαλισμού με άμεση δημοκρατία, σεβασμό στη διαφορετικότητα και εργατικό έλεγχο, που δεν θα έχει καμιά σχέση με το «σοσιαλισμό» της καταστολής και του κυνηγητού ομοφυλόφιλων του ΠΑΣΟΚ ούτε με το σταλινικό μοντέλο της πρώην ΕΣΣΔ της ποινικοποίησης της ομοφυλοφιλίας.
