Σχόλιο από «Μαχητικές και Ελεύθερες»
Στις 21 Δεκεμβρίου 7 ανήλικοι που συμμετείχαν στον βιασμό της 14χρονης κοπέλας στην Περαία Θεσσαλονίκης, οδηγήθηκαν στο Δικαστικό Μέγαρο όπου έδωσαν τις καταθέσεις τους για το περιστατικό. Μόνο ο ένας εξ αυτών ομολόγησε πως ασέλγησε πάνω στην κοπέλα, αλλά πως αυτό έγινε με τη συναίνεσή της, ενώ οι υπόλοιποι αρνήθηκαν τις κατηγορίες.
Το Δικαστήριο επέβαλε αναμορφωτικά μέτρα και στους 7, ενώ σε 5 από αυτούς επιβλήθηκε επιπλέον το μέτρο της ποινικής συνδιαλλαγής για την έκφραση συγγνώμης στο θύμα, της παρακολούθησης κοινωνικών και ψυχολογικών προγραμμάτων. Στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι.
Κάθε υπόθεση βιασμού είναι σοκαριστική, η συγκεκριμένη όμως, προκαλεί ακόμα μεγαλύτερο σοκ, όχι μόνο γιατί το θύμα ήταν ανήλικο, αλλά και επειδή οι δράστες ήταν ανήλικοι. Είναι τρομακτικό να σκεφτόμαστε πως γυμνασιόπαιδα, οργάνωσαν από κοινού ένα σχέδιο για να βιάσουν μία συνομήλικη τους!
Το περιστατικό αυτό αναδεικνύει με τον πιο σκληρό τρόπο πόσο βαθιά ριζωμένα είναι στην κοινωνία ο σεξισμός και η βία κατά των γυναικών, όταν τέτοια εγκλήματα διαπράττονται από παιδιά στην ηλικία των 14 χρονών.
Με τον ίδιο τρόπο, βαθιά ριζωμένη είναι η λεγόμενη «κουλτούρα του βιασμού», αφού τα περισσότερα στοιχεία της είδαμε να αναπαράγονται και σε αυτήν τη υπόθεση. Η παραδοχή του ενός πως υπήρξε κάποιας μορφής σεξουαλική πράξη –κάτι που «ακυρώνει» παράλληλα τους υπόλοιπους δράστες οι οποίοι αρνήθηκαν πως συνέβη οτιδήποτε– αλλά πως ήταν συναινετική, είναι κάτι που συναντάμε αρκετά συχνά σε περιπτώσεις βιασμών, όπου οι δράστες, προσπαθούν να απαλλαγούν από τις κατηγορίες ισχυριζόμενοι πως το θύμα συναίνεσε σε όσα του συνέβησαν.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η προτροπή ενός από τους δράστες προς τους υπόλοιπους κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επίθεσης, όταν η κοπέλα φώναζε «όχι» και τους ζητούσε να σταματήσουν, να μην την ακούν γιατί στην πραγματικότητα το απολαμβάνει.
Δεν είναι όμως μόνο οι δράστες που προσπάθησαν να «μειώσουν» τη σοβαρότητα των πράξεών τους, αλλά και η ίδια η απόφαση του Δικαστηρίου. Αφενός, το γεγονός πως όλοι αφέθηκαν ελεύθεροι, με βασική μορφή τιμωρίας την κοινωνική εργασία, δημιουργεί εντυπώσεις και έμμεσα δηλώνει πως οι πράξεις τους δεν ήταν τόσο σοβαρές ώστε να τους αξίζει βαρύτερη τιμωρία.
Η καταδίκη και η τιμωρία σε τέτοια εγκλήματα είναι σημαντική όχι μόνο λόγω της σοβαρότητας του εγκλήματος αντικειμενικά, αλλά και σαν όπλο στον αγώνα ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού και για να λειτουργήσει αποθαρρυντικά για επόμενους βιαστές. Αντίθετα, η αίσθηση ότι έπεσαν στα μαλακά στέλνει το μήνυμα πως οι εν δυνάμει βιαστές, ιδιαίτερα σε αυτή την ηλικία, μπορούν να γλιτώσουν με ελαφριές ποινές.
Ανάμεσα στις ποινές των δραστών, μεγάλα ερωτηματικά δημιουργεί αυτή που τους επιβάλλει να συνδιαλλαγούν με το θύμα και να της ζητήσουν συγγνώμη. Παρότι αυτή η πρακτική δεν είναι πρωτοφανής και συναντάται στα πλαίσια της λεγόμενης «αποκαταστατικής δικαιοσύνης», η μεγάλη πλειοψηφία των θυμάτων όχι μόνο δεν θέλει να έχει οποιαδήποτε επαφή με τον θύτη/τους θύτες ξανά, αλλά περνά ένα πολύ μεγάλο ψυχολογικό μαρτύριο όταν πρέπει να τον/τους ξανασυναντήσει στα πλαίσια για παράδειγμα της δίκης και επιβαρύνει τα προβλήματα ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζουν πάρα πολλές γυναίκες μετά από μια σεξουαλική επίθεση, όπως κατάθλιψη, μετατραυματικό στρες κ.α.
Η συγκεκριμένη σεξουαλική επίθεση θα όφειλε να επαναφέρει στην επικαιρότητα και την «ανοιχτή πληγή» της πλήρους απουσίας σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Το ίδιο ισχύει για το ζήτημα της γενικής αντίληψης πως η συζήτηση για το σεξ με «ανήλικα» παιδιά είναι ζήτημα «ταμπού». Συχνά, για τους παραπάνω λόγους, μοναδική «πηγή ενημέρωσης» των νέων είναι η ιντερνετική πορνογραφία όπου σε συντριπτικό ποσοστό η γυναίκα αντικειμενοποιείται πλήρως για την απόλαυση του άντρα, ενώ τα βίντεο με ομαδικούς ή ατομικούς βιασμούς είναι, σύμφωνα με έρευνες, διαδεδομένα και δημοφιλή.
Η ένταξη της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία, από εκπαιδευμένους επιστήμονες, είναι εξαιρετικά ζωτικής σημασίας. Και φυσικά η ύλη δε θα πρέπει να διδάσκει μόνο τα –απαραίτητα– πρακτικά ζητήματα όπως π.χ. την ανατομία των σωμάτων, τις μεθόδους αντισύλληψης, ασφαλούς σεξ κοκ, αλλά θα δίνει έμφαση στα ζητήματα της ισότητας των δύο φύλων, της συναίνεσης, του σεβασμού του δικού μας σώματος και των άλλων, του σεβασμού των διαφορετικών σεξουαλικών προσανατολισμών, του τι σημαίνει πραγματικά βιασμός και ποιες είναι οι συνέπειες για τα θύματα, κ.α.
Τέλος, ο ομαδικός βιασμός της ανήλικης κοπέλας, αναδεικνύει για μία ακόμα φορά την ανάγκη για ένα μαζικό κίνημα ενάντια στον σεξισμό και τη βία κατά των γυναικών, που θα συνδέεται με τον αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και αναπαράγει την πατριαρχία, το μίσος, τις διακρίσεις και τις ανισότητες.
