Νίκος Αναστασιάδης,
Θεσσαλονίκη
Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το «Καραβάνι αλληλεγγύης και ενημέρωσης» που ξεκίνησε από τη Χαλκιδική και κατέληξε στην Αθήνα στις 25/11.
Λεωφορεία και αυτοκίνητα από τα χωριά του αγώνα στη Χαλκιδική ξεκίνησαν για ένα 3ήμερο ταξίδι με σκοπό την ενημέρωση και κινητοποίηση μιας σειράς πόλεων για τον αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Κατερίνη, Λάρισα, Βόλος, Λαμία και Αθήνα ήταν οι πόλεις-σταθμοί του καραβανιού. Σε κάθε πόλη, σε συνεργασία με τοπικές επιτροπές και κινήματα οργανώθηκαν εξορμήσεις, εκδηλώσεις, συνεντεύξεις τύπου και πορείες. Την μέρα της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα υπήρξαν επίσης συγκεντρώσεις και στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στο Χοντρό Δέντρο, στην περιοχή που γίνονται τα έργα.
Η υποδοχή από την πλευρά των κατοίκων ήταν πολύ θερμή, δείχνοντας τις δυνατότητες για δυνάμωμα της υποστήριξης πανελλαδικά. Ο κόσμος, ακόμα και χωρίς να είναι πλήρως ενημερωμένος, ενστικτωδώς στέκεται στο πλευρό των κατοίκων της Χαλκιδικής βλέποντας τους να παλεύουν ενάντια στα μεγάλα κατασκευαστικά συμφέροντα και τις πολυεθνικές. Το κίνημα ενάντια στην καταστροφή της Χαλκιδικής κερδίζει συμπαράσταση ακριβώς γιατί έχει απέναντι του τον κρατικό μηχανισμό, το μεγάλο κεφάλαιο και τα ΜΜΕ. Δηλαδή όλους αυτούς που ευθύνονται για την καταστροφή που βιώνουν οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια. Ότι σε μια περίοδο πτώσης των αγώνων, υπάρχει ένα κομμάτι της κοινωνία που συνεχίζει να αγωνίζεται παρά την σκληρή καταστολή που δέχεται, είναι πηγή έμπνευσης για πολλούς.
Αυτό που είναι στο τραπέζι αυτή τη στιγμή είναι η δυνατότητα σε αυτή τη βάση το κίνημα να διευρυνθεί. Έχει σημασία να συνεχίσει η πίεση προς την κυβέρνηση και την εταιρία. Παρά το γεγονός ότι τα έργα συνεχίζονται και καταστρέφουν το βουνό καθημερινά, πρέπει να αξιοποιηθούν και τα ρήγματα που έχει δημιουργήσει το κίνημα (όπως η πρόσφατη απόφαση του Επιμελητηρίου Χαλκιδικής κατά της εξόρυξης με ανοιχτό όρυγμα) αλλά και τα συχνά πια ατυχήματα (όπως η πρόσφατη φωτιά που πήρε φορτηγό που μετέφερε επικίνδυνα συμπυκνώματα στο Δήμο Βόλβης). Το πιο σημαντικό όμως είναι να βρεθούν τρόποι ενεργοποίησης του κόσμου που υποστηρίζει το κίνημα.
Πάνω σε αυτό πρέπει να συνεχιστούν οι προσπάθειες συμπόρευσης με τα κινήματα σε άλλες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας που προορίζονται να γίνουν εξορυκτικές χαβούζες: Σέρρες, Κομοτηνή, Έβρος, Κιλκίς, κ.α.
Σ’ αυτή την προοπτική πρέπει να παλέψουμε για ένα ενιαίο κίνημα σε όλη τη Β. Ελλάδα που να δίνει τη μάχη για ένα μοντέλο πραγματικής ανάπτυξης της περιοχής, βασισμένο στο σεβασμό του περιβάλλοντος και των κοινωνικών αναγκών. Οι πόροι για αυτό μπορούν να βρεθούν με μια επιθετική πολιτική φορολόγησης του πλούτου και εθνικοποίησης των εταιριών που ζουν σε βάρος μας όλον αυτό τον καιρό: τράπεζες, εφοπλιστές, κατασκευαστικές.
Ταυτόχρονα το κίνημα βρίσκεται σε διαδικασία αναζήτησης τρόπων ενεργοποίησης του κόσμου στις μεγάλες πόλεις και κυρίως Θεσσαλονίκη που είναι κοντά στο πρόβλημα. Τέλος, σχεδιάζονται και παρεμβάσεις στην περιοχή που γίνεται η «επένδυση» με στόχο τον έλεγχο των δραστηριοτήτων της εταιρίας (που παρεμπιπτόντως δοκιμάζει να… περιφράξει το δάσος για να εμποδίσει την πρόσβαση των κατοίκων).
Με βάση όλα αυτά το κίνημα μπορεί να προχωρήσει και να αναγκάσει σε υποχώρηση την εταιρία και τα μεγάλα συμφέροντα που την υποστηρίζουν. Μια τέτοια νίκη θα είναι νίκη για όλο το κίνημα που κοιτάει με αγωνία τις εξελίξεις στη Χαλκιδική!
