Θανάσης Μαρίνης,
εργαζόμενος στην ΕΤΕ
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ
Το διοικητικό δίδυμο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (Ράπανος- Ταμβακάκης) στις 18/11, επικαλούμενοι το πρόβλημα ρευστότητας και κεφαλαιακής επάρκειας που θα ενταθεί μετά την απόφαση της 26/10 για το κούρεμα των ομολόγων και τους ελέγχους της Blackrock, ανακοίνωσαν στο ΔΣ του συλλόγου την πρόθεση τους να περικόψουν τις αμοιβές μας κατά 200 εκ. € (150 από την ΕΤΕ και 50 από τις θυγατρικές) το οποίο αντιστοιχεί σε 22% του συνόλου των αποδοχών μας!
Όπως δήλωσαν σχεδιάζουν σε 3 χρόνια να συγκεντρώσουν 600 εκ. € και να τα εμφανίσουν ως «έμμεση αύξηση μετοχικού κεφαλαίου». Μάλιστα δήλωσαν με περίσσιο θράσος ότι αν αρνηθούμε να υπογράψουμε την προτεινόμενη μειωμένη επιχειρησιακή σύμβαση μέχρι τις 31/12/2011 θα κινηθούν εναντίον μας μονομερώς (1).
Η απόφαση τους αυτή εκτός από άδικη, είναι ταυτόχρονα προκλητική και εξοργιστική.
Την περίοδο 2002-2009 μόνο η ΕΤΕ κατέγραψε κέρδη 6,9 δις €, τα οποία καρπώθηκαν με την μορφή μερισμάτων, bonus, stock options και κάθε λογής προνομίων μεγαλοστελέχη και μεγαλομέτοχοι. Τώρα, λοιπόν, μετά την απόφαση για κούρεμα 50% του χαρτοφυλακίου των ομολόγων των τραπεζών που θα ανεβάσει την ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης περίπου στα 5,5 δις € η διοίκηση επικαλείται «ηθική υποχρέωση» απέναντι στους μετόχους και θα τους ζητήσει εθελοντικά να συμβάλουν μόνο με 1-1,2 δις €.
Την ίδια ώρα και ενώ κλονίζεται το τραπεζικό σύστημα η ΕΤΕ διοργανώνει ακόμα μεγάλα πάρτι για τα «αγαπημένα» της παιδιά. Πέρα από τους 470 ειδικούς συμβούλους οι οποίοι αμείβονται με 4 – 5.000€ το μήνα, χώρια τα bonus, πρόσφατα βγήκαν στη φόρα ονόματα μεγαλοστελεχών που ενώ βγήκαν στη σύνταξη λαμβάνοντας 200.000€ εφάπαξ και πολύ υψηλή σύνταξη επαναπροσλήφθηκαν σε διευθυντικές θέσεις με 3ετείς συμβάσεις και εισοδήματα που ανέρχονται στα 10-15.000€ μηνιαίως και φυσικά μετακινήσεις με πολυτελή αυτοκίνητα, χρυσές κάρτες, παχυλά bonus, κ.α. (2)
ΣΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Τον «χορό» της επίθεσης ενάντια στους μισθούς και τα δικαιώματά μας άνοιξαν οι διοικήσεις της Εμπορικής και της Γενικής που απαιτούν την υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων με μισθούς μειωμένους κατά 17% και 15% αντίστοιχα αμφισβητώντας ευθέως την κλαδική σύμβαση της ΟΤΟΕ. Οι διοικήσεις των δύο τραπεζών έρχονται να «αξιοποιήσουν» το κατάπτυστο άρθρο 37 του νέου πολυνόμου που ψήφισε η κυβέρνηση και που δίνει τη δυνατότητα υπογραφής επιχειρησιακής χαμηλότερης από την κλαδική σύμβαση καταργώντας έτσι την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης που ίσχυε μέχρι σήμερα.
Και ακολουθούν οι: Πειραιώς με απαίτηση για 15-16% μείωση αποδοχών ή
αλλιώς 450 απολύσεις, η Marfin που ζητάει 10-15% και η Alpha Eurobank που μετά την συγχώνευση θα θέσει ανοιχτά θέμα μείωσης αποδοχών και απολύσεων. (3)
Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να προσθέσουμε και τις ΑΤΕ (Αγροτική Τράπεζα) και το ΤΤ (Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) που τις μετατρέπουν σε «ΔΕΚΟ» και θέτουν στόχο να μειώσουν το εργασιακό τους κόστος κατά 35% σε σχέση με το 2009.
Και όλη αυτή η άνευ προηγουμένου επίθεση για να εξοικονομήσουν 450 εκ. € την ώρα που οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών ανέρχονται σε 13-19 δις €. Σταγόνα στον ωκεανό, δηλαδή! (4)
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΣ;
Από τα παραπάνω πρέπει να βγουν τα εξής συμπεράσματα:
1) Η επιδίωξη της διοίκησης, μέσω των περικοπών μας, δεν είναι απλά και μόνο ταμειακή (δηλ. η εξοικονόμηση κάποιων χρημάτων), καθώς από ότι είδαμε είναι ψίχουλα μπροστά στις κεφαλαιακές ανάγκες που έχουν. Στόχος τους είναι η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, μιας από τις μεγαλύτερες εργατικές κατακτήσεις, και η ελαστικοποίηση των εργασιακών μας σχέσεων μετατρέποντας μας σε εργαζόμενους αναλώσιμους, χωρίς δικαιώματα και αδύναμους μπροστά στις ορέξεις των εργοδοτών.
2) Μπορεί (στα λόγια πάντα) οι τράπεζες να είναι επιχειρήσεις «ανταγωνιστικές» μεταξύ τους, αλλά στις επιθέσεις εναντίον των εργαζομένων έχουν… αξιοθαύμαστη συνεργασία.
ΠΩΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ
Είναι από όλους κατανοητό ότι οι τράπεζες (που άλλοτε τις αποκαλούν «αγορές», άλλοτε «οίκους αξιολόγησης» και άλλοτε «επενδυτικούς οίκους») παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην παγκόσμια οικονομία. Έχουν συγκεντρώσει τεράστιο πλούτο στα χέρια τους –πλούτο ο οποίος προέρχεται από τους εργαζόμενους και τους καταθέτες – και αντί να τον χρησιμοποιήσουν προς το συμφέρον όλης της κοινωνίας τον στρέφουν ενάντιά της. Τα παραδείγματα της Ελλάδας, της Ιρλανδία, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, και πιο πρόσφατα της Ιταλίας και του Βελγίου, κτλ, δείχνουν ότι οι τραπεζίτες στο κυνήγι του κέρδους και της διαιώνισης της εξουσίας τους δεν διστάζουν να εξοντώσουν οικονομικά ολόκληρους λαούς.
Τώρα στρέφονται αποφασιστικά και ενάντια στους εργαζόμενούς τους. Αν τους αφήσουμε να τσακίσουν τα δικαιώματα μας, που αποτελούν κατακτήσεις μετά από αγώνες δεκαετιών, θα καταφέρουν ένα πολύ σημαντικό πλήγμα όχι μόνο σε εμάς αλλά και στο σύνολο του εργατικού κινήματος. Γιατί αν καταφέρουν να λυγίσουν ένα κλάδο με ισχυρές αγωνιστικές- συνδικαλιστικές παραδόσεις, τι θα γίνει με τους πιο «ανοργάνωτους» εργασιακούς χώρους; Αν τσακιστούν τα δικαιώματα των τραπεζοϋπαλλήλων, αυτό θα ανοίξει το δρόμο για ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση και των υπολοίπων εργαζομένων – που ήδη υποφέρουν περισσότερο κι από εμάς. Γι’ αυτό οι αγώνες μας ενάντια στις ορέξεις των τραπεζιτών πρέπει να είναι κοινοί με όλη την κοινωνία.
________________________________
1 http://www.syete.gr/Portals/0/anakoinoseis/2011/ANA762011.pdf
2 http://protasiprooptikis.blogspot.com/2011/11/blog-post_1483.html
