Ως πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Νηπιαγωγείου Σαρωνίδας κι ως μητέρα οφείλω να εκφράσω την αγανάκτηση και την απογοήτευση μου για την αδιαφορία και τον εμπαιγμό της κοινοτικής αρχής.
Παρά τις ευγενικές διαβεβαιώσεις για συνεργασία με τον σύλλογο μας, σε κανένα από τα προβλήματα του σχολείου δεν έχουν δώσει λύση.
Η ανάγκη σύγχρονων σχολικών κτηρίων στην κοινότητα Σαρωνίδας είναι άμεση κι επιτακτική. Ωστόσο, ώσπου να βρεθεί χώρος και να δημιουργηθούν νέες κτιριακές υποδομές , η κοινότητα οφείλει, να βελτιώνει και να συντηρεί τα ήδη υπάρχοντα κτήρια.
Παρά τις διαβεβαιώσεις, τίποτα απ όσα έχουμε ζητήσει στο σχολικό συμβούλιο δεν έχει πραγματοποιηθεί.
Η αυλή του σχολείου είναι εντελώς παραμελημένη.
Το γκαζόν ,που είχε προσφέρει γονέας κατά την περσινή σχολική περίοδο, καταστράφηκε με ευθύνης της κοινότητας ,αφού δεν φρόντισαν καν ,να το ποτίζουν κατά την θερινή περίοδο.
Η λάσπη , η εγκατάλειψη κι η αδιαφορία «κοσμούσε» την αυλή του νηπιαγωγείου όλη την χρονιά. Παρόλα αυτά οι κοινοτικό άρχοντες φρόντισαν να εξωραΐσουν την νησίδα στην λεωφόρων Σαρωνίδος με χλωροτάπητα. Δεν τους περίσσεψε ούτε μέτρο για το σχολείο . Είναι προφανές ότι στην αξιολόγηση των προτεραιοτήτων τους, τα χαμόγελα των παιδιών τους είναι δευτερευούσης σημασίας. Η βιτρίνα και το "δήθεν" προέχουν.
Τα κάγκελα στον προαύλιο χώρο έχουν σκουριάσει, με αποτέλεσμα να αποτελούν κίνδυνο για την υγεία των παιδιών μας , δεδομένου ότι η σκουριά είναι τοξική και σε κάποιο τραυματισμό -ιδιαίτερα- μπορεί να επιφέρει σοβαρά προβλήματα μόλυνσης τους μαθητές.
Το φθαρμένο και σκουριασμένο συρματόπλεγμα αντί ν’ αντικατασταθεί, μπαλώνεται επικινδύνως με επιπλέον σύρμα. Το αισθητικό αποτέλεσμα κι η προχειρότητα παραπέμπει περισσότερο σε κοτέτσι παρά σε προαύλιο σχολικού κτηρίου.
Παρ’ ότι υπάρχει πόρτα εισόδου τους τον χώρο του Δημοτικού Σχολείου για να διευκολύνει τους από κοινού εκδηλώσεις των δύο σχολείων (Νηπιαγωγείου και Δημοτικού) η υψομετρική διαφορά καθιστά αδύνατη την πρόσβαση, αφού εδώ και χρόνια ούτε τρία – τέσσερα σκαλοπάτια δεν φρόντισαν να φτιάξουν. Ωστόσο η πόρτα αποτελεί άλλη μία παγίδα για την ασφάλεια των παιδιών .
Στο 2ο Νηπιαγωγείο, ο πίσω εξωτερικός χώρος δεν έχει καθαριστεί. Είναι πνιγμένος στα αγριόχορτα, αφιλόξενος για τα παιδιά κι αρκετά «ελκυστικός» για ερπετά και τρωκτικά.
Πέραν τούτου η κοινότητα Σαρωνίδας ανακοίνωσε στον τοπικό τύπο ότι για το 2008 έδωσαν 20.000 € για την συντήρηση σχολικών κτηρίων και 15.000 € δια αναλώσιμα. Επισημαίνουμε ότι κανένα από τα δύο νηπιαγωγεία δεν πήρε ούτε ένα ευρώ για την συντήρηση του.
Αντί αυτού οι γονείς προσέφεραν – πολλοί απ’ το υστέρημα τους – για κάθε παιδί: 50e για αναλώσιμα υλικά καθώς και 30e για να καλυφθούν οι ανάγκες καθαριότητας του σχολείου έτσι ώστε τα παιδία του ολοήμερου, να μην μεταφέρουν τις λίμνες ούρων στην μοκέτα της αίθουσας. Κατά τα’ άλλα το Ελληνικό Σύνταγμα αναφέρεται σε ελεύθερη και δωρεάν παιδεία.
Μοναδικός φάρος αισιοδοξίας το αδιαμφισβήτητο ενδιαφέρον της εκπαιδευτικής κοινότητας. Νηπιαγωγοί, δάσκαλοί και καθηγητές παρά τους πενιχρούς μισθούς, τις άθλιες έως ανύπαρκτες κτιριακές υποδομές παρέχουν ουσιαστική παιδεία και γνώση στα παιδιά τους, ανατρέποντας το στερεότυπο, ότι ο δημόσιος υπάλληλος ταυτίζεται με την αδράνεια και τον ωχαδελφισμό. Οι εκπαιδευτικοί αγωνίζονται κι αγωνιούνε για το παρόν και το μέλλον της εκπαίδευσης. Ξέρουν καλύτερα απ τον καθένα ότι το σχολείο δεν είναι απλά ένας χώρος εργασίας.
Το «ανοίγοντας ένα σχολείο κλείνεις μια φυλακή», είναι γνωστό σ’ όλους. Το ν’ ανοίγεις σχολεία-αποθήκες ή τα σχολεία-φυλακές οδηγούν τους εκπαιδευτικούς στην απόγνωση, τους γονείς στην αγανάκτηση δημιουργώντας μια τεράστια πληγή στις καρδιές των παιδιά μας ,που όταν αρχίσει να αιμορραγεί, θα πνίξει την ελπίδα της κοινωνίας για ένα καλύτερο μέλλον.
Τότε όλοι ως αθώες περιστερές θα διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους, θα αναλώνονται σε υποκριτικές συζητήσεις περί της επιθετικότητας ή της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς των νεαρών, θα αναρωτιούνται γιατί….
Όσοι δεν διακατέχονται από υποκρισία και φαρισαϊσμό ξέρουν καλά το γιατί.
Γιατί τα πετάτε σαν αναλώσιμα σε σχολεία-αποθήκες.
Γιατί δεν τους συμπεριφέρεστε με την αξιοπρέπεια που τους αξίζει.
Γιατί απαξιώνετε την αγωνία των εκπαιδευτικών και των γονιών τους για ένα καλύτερο σχολείο.
Αυτή την απαξίωση τοκισμένη επιστρέφουν οι νέοι σ’ όσους αδιαφορούν . Γιατί η κοινωνική παθογένεια είναι γέννημα, όλων όσων σφυρίζουν αδιάφορα βολεμένοι στην καρέκλα της όποιας εξουσίας τους, με κλειστά αυτιά, υποκριτικά χαμόγελα, μοιράζοντας υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, εμπαίζοντας την νοημοσύνη μας , νομιμοποιώντας το θράσος της απάθειας .
Πέραν τούτου πολλοί γονείς λόγω της οικονομικής κρίσης, του χρόνου προφανώς δεν θα έχουν την δυνατότητα, να πληρώσουν ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς και σχολεία και βεβαίως θα στραφούν στα δημόσια. Αναρωτιόμαστε εύλογα, εάν ο αριθμός αυξηθεί απρόοπτα και ξεπεράσει κάθε πρόβλεψη, πώς θα αντιμετωπισθεί από τη κοινότητα; Δημιουργώντας κι άλλες αποθήκες-εκπαιδευτήρια παιδικών ψυχών;
Τα παιδιά του νηπιαγωγείου του χρόνου θα βρίσκονται στην 1η Δημοτικού. Αλήθεια τι ν’ απαντήσει κανείς σ’ ένα πεντάχρονο που αναρωτιέται «γιατί τα μεγάλα παιδιά αφήνουν έξω τα μπουφάν τους αφού βρέχει;», «του χρόνου θα κάνω μάθημα σε κείνο το μεγάλο καινούργιο κουτί;». Τιιιιιιιιι;
Μάλλον ότι η αδιαφορία κι η εγκατάλειψη συνεχίζεται και στο Δημοτικό… κι επεκτείνεται στο Γυμνάσιο…
Ελευθερία Ψυχογιού
Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων
1ου Νηπιαγωγείου Σαρωνίδας
Κοινοποίηση: Στην Διευθύντρια του 1ου Νηπιαγωγείου Σαρωνίδας
Στην Διευθύντρια του 2ου Νηπιαγωγείου Σαρωνίδας
Στον Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου
Σε όλους τους γονείς του 1ου Νηπιαγωγείου
