του Πάρη Μακρίδη
Το έργο είναι γνωστό: σχεδόν κάθε δύο χρόνια η κυβέρνηση αποφασίζει ότι το εκπαιδευτικό σύστημα είναι κακό και προωθεί αλλαγές επί αλλαγών. Φέτος είναι η σειρά του Λυκείου. Με το σχέδιο νόμου που κατέθεσε ο Υπουργός Παιδείας, το Λύκειο της περιόδου 2013-2014 θα είναι διαφορετικό.
Φυσικά για να κατανοήσουμε σε βάθος τις αλλαγές αυτές δεν μπορούμε να τις δούμε ξεκομμένες από την υπόλοιπη πολιτική της κυβέρνησης, τόσο στον τομέα της εκπαίδευσης όσο και στην υπόλοιπη κοινωνία. Η ανεργία, ειδικά στους νέους, καλπάζει, σχολεία καταργούνται, εκπαιδευτικοί απολύονται και οι μισθοί πέφτουν. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, οι επιχειρούμενες αλλαγές στο Λύκειο ακολουθούν τις επιταγές της αγοράς, της μείωσης των σχολείων και των διδασκόντων και προσαρμόζουν τους μαθητές-μελλοντικούς εργαζόμενους(;) στις απαιτήσεις του ιδιωτικού κεφαλαίου.
Οι αλλαγές έχουν στο επίκεντρό τους το εξεταστικό σύστημα. Συγκεκριμένα, ολόκληρο το Λύκειο μετατρέπεται σε μια συνεχή εξεταστική πάλη. Για να μπει κάποιος στο πανεπιστήμιο θα κληθεί να έρθει αντιμέτωπος με τέσσερις (!) πανελλαδικού τύπου εξετάσεις: Α’ Λυκείου, Β’ Λυκείου, Γ’ Λυκείου για να πάρει το απολυτήριο και στη συνέχεια νέες εξετάσεις για την εισαγωγή του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Η κατεύθυνση που δίνει το «νέο» σχέδιο νόμου είναι σαφής: εντατικοποίηση των σπουδών, εμβάθυνση του εξετασιοκεντρικού χαρακτήρα του Λυκείου, έτσι ώστε οι πιο «ικανοί» (όσοι έχουν να πληρώσουν φροντιστήρια δηλαδή) να προχωρούν και οι υπόλοιποι να διοχετεύονται στα ιδιωτικά ΙΕΚ ή στην αγορά εργασίας, με μηδενικά επαγγελματικά δικαιώματα. Ένα ταξικό ξεκαθάρισμα. Ένα Λύκειο στείρας αποστήθισης και διαρκούς άγχους για το βαθμό και τις εξετάσεις. Καμιά ουσιαστική πλατιά και πολύπλευρη μόρφωση, μόνο αποσπασματική «μάθηση».
Ανάλογες είναι οι αλλαγές και στα Τεχνικά Λύκεια. Στη Β’ και τη Γ’ τάξη θα υπάρχουν 22 ώρες μαθημάτων ειδικότητας, οι μισές από τις οποίες θα γίνονται στο σχολείο με θεωρητικό περιεχόμενο και οι άλλες μισές σε επιχειρήσεις και παραγωγικές μονάδες! Φθηνό εργατικό δυναμικό για το κεφάλαιο δηλαδή. Όπως αναφέρει και ο Χρ. Κάτσικας σε άρθρο του στην «Εφ. των Συντ.»:
«το νήμα που διαπερνά τις νέες ρυθμίσεις στη μεταγυμνασιακή εκπαίδευση είναι η έμφαση στις εξεταστικές δοκιμασίες στο Γενικό Λύκειο και το στένεμα των διόδων, η ώθηση μεγαλύτερου αριθμού νέων στην επαγγελματική εκπαίδευση-κατάρτιση, η μαθητεία στο Τεχνικό Λύκειο, η απλήρωτη εργασία μέσα από μορφές ”πρακτικής άσκησης” και η εναλλαγή από την απασχόληση στην ανεργία μέσα από τα λεγόμενα προγράμματα απασχόλησης ορισμένου χρόνου, τα οποία ουσιαστικά και τυπικά προσφέρουν δωρεάν εργατικό δυναμικό στους εργοδότες»[1].
Η αποτυχία της κυβέρνησης και των πολιτικών της αντανακλώνται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής. Οι συνεχείς αλλαγές στην εκπαίδευση, σε συνδυασμό με τη διαρκή υποχρηματοδότηση της Παιδείας, έχουν ως στόχο την υποβάθμιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης και την παράδοση όλο και περισσότερων πεδίων που την αφορούν στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Το εκπαιδευτικό κίνημα (καθηγητές, δάσκαλοι, μαθητές, φοιτητές) είναι αναγκαίο να απαντήσει στις προσπάθειες της κυβέρνησης για διάλυση της Δημόσιας Παιδείας. Σε συντονισμοί με άλλους κλάδους που πλήττονται από τις κυβερνητικές πολιτικές, να δημιουργηθεί ένα πανεκπαιδευτικό και πανεργατικό κίνημα με στόχο την ανατροπή της!
