Σε «μαύρη θάλασσα» έχει μετατραπεί ο Σαρωνικός μετά τη βύθιση του δεξαμενόπλοιου «Αγία Ζώνη 2» στις 11/9. Αν και το δεξαμενόπλοιο βυθίστηκε κοντά στις ακτές της Σαλαμίνας στην περιοχή Κυνόσουρα, η πετρελαιοκηλίδα έχει επεκταθεί μέχρι τις απέναντι ακτές, από τον Πειραιά μέχρι το Ελληνικό, τη Γλυφάδα και τη Βούλα. Πέρα από την τρομακτική οικολογική καταστροφή και το βαρύ πλήγμα στη βιοποικιλότητα ολόκληρου του Σαρωνικού, τεράστιες είναι και οι οικονομικές επιπτώσεις για τους επαγγελματίες των περιοχών που έχουν πληγεί από την πετρελαιοκηλίδα. Επιπλέον, οι ακτές που μαύρισαν κυριολεκτικά από το πετρέλαιο, αποτελούν εδώ και δεκαετίες μια εύκολη και γρήγορη ανάσα δροσιάς για τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου που δεν έχουν την οικονομική, ή τη χρονική δυνατότητα να επισκεφθούν κάποια μακρυνότερη παραλία, ή να κάνουν κανονικές διακοπές.
Οι εικόνες των μαύρων από το πετρέλαιο ακτών, των νεκρών πουλιών και ψαριών, η αποπνικτική ατμόσφαιρα στην περιοχή, αλλά και οι ανησυχίες για το πότε και σε ποιο βαθμό θα γίνει εφικτός ο περιορισμός της ζημιάς, μόνο οργή και τρόμο μπορούν να προκαλέσουν.
Ποιος πιστεύει τον Κουρουμπλή;
Σύμφωνα με τον Υπουργό Ναυτιλίας, Π. Κουρουμπλή, μέσα σε 20 – 25 μέρες, «θα έχουν καθαρίσει τα πάντα». Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη: σύμφωνα με όσα είπε στο «Πρώτο Θέμα» ο περιβαλλοντολόγος, καθηγητής του ΕΜΠ Κίμων Χατζημπίρος:
«…η οικολογική ζημιά στη θάλασσα και το οικοσύστημα είναι πολύ σημαντική. Χρειάζονται περίπου πέντε με δέκα χρόνια για να την καταπολεμήσει η φύση και να εξαφανιστούν οι συνέπειες. Για περίπου πέντε χρόνια θα υπάρχει διαταραχή του θαλάσσιου οικοσυστήματος. Ο χρόνος βεβαία εξαρτάται πολύ από το τρόπο που θα αντιμετωπιστεί η ρύπανση. Αν ρίξουν χημικά στην θάλασσα για να κατακαθίσει το πετρέλαιο στο βυθό όπως συνηθιζόταν παλιότερα τουλάχιστον, τότε το πετρέλαιο δεν θα φαίνεται στην επιφάνεια, δεν θα βγαίνει στις ακτές αλλά θα κάθεται και θα καταστρέψει ολοσχερώς το οικοσύστημα…»
Πέρα από τα παραπάνω, οι εικόνες της καταστροφής θυμίζουν επίσης, ότι η εμμονή στην εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, δεν έχει μόνο τις γνωστές, αν και αθέατες σε καθημερινή βάση επιπτώσεις για την ατμόσφαιρα και τη θερμοκρασία του πλανήτη, αλλά περιέχει τον κίνδυνο τέτοιου είδους ατυχημάτων, που όταν προκύπτουν προκαλούν ανυπολόγιστες καταστροφές.
Στην Ελλάδα, μπορεί να μην έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου είδους ατυχήματα. Ωστόσο, παραδείγματα όπως αυτό της έκρηξης στην εξέδρα Deep Water Horizon της BP στον Κόλπο του Μεξικού το 2010, δείχνουν καθαρά, ότι ακόμη και οι πιο μεγάλες και «σοβαρές» εταιρείες εξόρυξης και μεταφοράς πετρελαιοειδών, ενδέχεται να προκαλέσουν ατυχήματα με ανυπολόγιστες οικολογικές επιπτώσεις. Πόσο μάλλον μια τριτοκοσμική για τα παγκόσμια δεδομένα ναυτιλιακή εταιρεία…
Ένα δεξαμενόπλοιο-εφιάλτης
Πέρα όμως από το γεγονός ότι πάντα μπορεί κάτι να πάει στραβά, ακόμη κι αν τηρούνται όλα τα μέτρα ασφαλείας, όπως δείχνουν μέχρι στιγμής τα πράγματα, στο «Αγία Ζώνη 2», δεν τηρούνταν καν οι στοιχειώδεις κανόνες.
Όπως καταγγέλλει η Πανελλήνια Ένωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού, το υπερήλικο πλοίο (κατασκευής του 1972!!) της Ναυτιλιακής εταιρείας του Θ. Κουντούρη, έφερε πρόχειρα μπαλώματα στο μηχανοστάσιο, προκειμένου να εμποδιστεί η εισροή υδάτων, κάτι το οποίο τελικά δεν έγινε δυνατό. Η ΠΕΝΕΝ καταγγέλλει επίσης, ότι το πλοίο όφειλε να είναι πλήρως επανδρωμένο, από τη στιγμή που είχε και πλήρες φορτίο, στο «μοιραίο» του ταξίδι όμως, επέβαιναν μόλις δύο από τα έντεκα(!) μέλη του πληρώματος, που διασώθηκαν την τελευταία στιγμή.
Και δεν πρόκειται για τη μοναδική εταιρεία στη χώρα που χρησιμοποιεί υπερήλικα, επικίνδυνα πλοία. Σύμφωνα με συνέντευξη του προέδρου της ΠΕΝΕΝ, Αντώνη Νταλακογεώργου στον Realfm:
«Όλα τα πλοία τα οποία εφοδιάζουν με πετρέλαιο τα νησιά μας, αλλά και τα πλοία τα επιβατηγά, τα ακτοπλοϊκά, τα κρουαζιερόπλοια, αμφιβάλω αν υπάρχει πλοίο μικρότερο των 35 ετών. Όλα είναι 40, 50, 60 ετών. Αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να απασχολήσει και την κυβερνητική πολιτική, όσον αφορά τι δεξαμενόπολοια έχουμε που κάνουν τον ανεφοδιασμό των πλοίων και των νησιών μας και τι κινδύνους κρύβουν»
Αυτός είναι ο περίφημος «υγιής» ιδιωτικός τομέας, που καταπατά και αγνοεί τους στοιχειώδεις κανόνες ασφάλειας, προκειμένου να μειώσει το κόστος λειτουργίας και να αυξήσει τα κέρδη του.
Κι αν τα παραπάνω παραδείγματα δεν αρκούν, ή αν νομίζουμε πως μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν, να θυμίσουμε απλά το πρόσφατο παράδειγμα του πύργου του Γκρένφελ στη Βρετανία, όπου πολλές δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, σε ένα «ατύχημα» το οποίο προκλήθηκε από τη «λογική» του μικρότερου δυνατού κόστους και την ασύδοτη δράση των επιχειρήσεων. Αυτών που δε διστάζουν να παίζουν με τη ζωή και την ασφάλεια εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο, προκειμένου να κερδίζουν όλο και περισσότερα.
Και νέοι εφιάλτες σε Κρήτη και Ιόνιο
Σα να μην έφτανε η πρώτη γεύση των τραγικών επιπτώσεων που μπορεί να έχει το «παιχνίδι» με το πετρέλαιο μέσα στη θάλασσα, η «περιβαλλοντικά ευαίσθητη» κυβέρνηση, επιμένει να προχωρήσει στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και την Κρήτη.
Γιατί, τι είναι μια πιθανή πετρελαιοκηλίδα μπροστά στην «ανάπτυξη»; Όταν μάλιστα εταιρείες όπως η ExxonMobil ενδιαφέρονται να επενδύσουν, τότε όλες οι «αναστολές» (αν υπάρχουν…) του υπουργού περιβάλλοντος Γ. Σταθάκη, παραμερίζονται. Όπως έγινε εξάλλου και στην περίπτωση της Eldorado στη Χαλκιδική…
Οι τεράστιοι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι στους οποίους δε διστάζουν να βάλουν ολόκληρη τη χώρα, τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι ασύδοτες εταιρείες, από την πιο μικρή ναυτιλιακή, μέχρι τη μεγαλύτερη πολυεθνική ενέργειας, είναι πιο απειλητικοί από ποτέ.
Μόνο οι τοπικές κοινωνίες και τα περιβαλλοντικά κινήματα, σε συνεργασία με τα μαχητικά συνδικάτα και τα τμήματα της Αριστεράς που αντιλαμβάνονται την απειλή και θέλουν να μπουν μπροστά στη μάχη για να τη σταματήσουν, μπορούν να συντονίσουν και να οργανώσουν αποτελεσματικούς αγώνες απέναντι στην περιβαλλοντική καταστροφή που είναι ήδη εδώ σε πολλές μορφές, και που έρχεται σε ακόμα χειρότερες.
Ο εφοπλιστής, τα ΜΜΕ και ένας απίστευτος υπουργός
«Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, εγώ σας λέω την πραγματικότητα. Εγώ είμαι πολύ πιεσμένος, εγώ έχω καταστραφεί και οικονομικά και οικογενειακά…»
Ο ιδιοκτήτης του δεξαμενόπλοιου «Αγία Ζώνη 2», Θ. Κουντούρης, δηλώνει «πιεσμένος» και «κατεστραμμένος». Και θεωρεί ότι για τον παραπάνω λόγο πρέπει να τον αφήσουμε στην ησυχία του και να δεχτούμε πως αυτά που λέει, είναι η «πραγματικότητα». Η πραγματικότητα ωστόσο είναι πολύ συγκεκριμένη. Το πανάρχαιο σαπιοκάραβό του βυθίστηκε, μετατρέποντας ολόκληρο το Σαρωνικό σε βούρκο.
Τα μέσα ενημέρωσης από την άλλη, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, δεν έχουν σταματήσει να καταγγέλλουν την ελλιπή στάση και την ολιγωρία της κυβέρνησης, αλλά δε βρήκαν να πουν ούτε μια κουβέντα για το γεγονός ότι ένας και μοναδικός εφοπλιστής κατάφερε με ένα και μοναδικό καράβι να νεκρώσει τις ακτές της Σαλαμίνας και της Αττικής. Για άλλη μια φορά, για όλα φταίει η κακή λειτουργία του δημοσίου. Με τον ιδιώτη ιδιοκτήτη του πλοίου – φαντάσματος δε χρειάζεται να ασχοληθούμε.
Μέσα όμως στο θέατρο του παραλόγου που ακολούθησε τη βύθιση του «ΑγίαΖώνη 2», είναι δύσκολο να μην ξεχωρίσουμε τις δηλώσεις του πρώην υπουργού Περιβάλλοντος και νυν αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Γ. Τσιρώνη:
«Την ευθύνη την έχει μια κοινωνία ολόκληρη και μια παγκόσμια οικονομία εξαρτημένη από το πετρέλαιο και ένα σκληρό λόμπι διεθνές που δεν επιτρέπει να έχουμε επενδύσεις τέτοιες που να προστατεύουμε τις ακτές μας».
Δε φταίει ο ιδιοκτήτης του πλοίου, ούτε η κυβέρνηση που δεν μπαίνει στον κόπο να ελέγξει τα σαπιοκάραβα που κυκλοφορούν στις θάλασσες της χώρας, απειλώντας να τις μετατρέψουν σε μια τεράστια πετρελαιοκηλίδα! Φταίει η κοινωνία ολόκληρη! Α, και η παγκόσμια οικονομία που δεν αφήνει την καημένη την κυβέρνηση να κάνει φιλοπεριβαλλοντικές επενδύσεις… Μπροστά σε τέτοιες απίστευτες δηλώσεις, τα σχόλια περιττεύουν.
