"Οι ΗΠΑ κινδυνεύουν να προκαλέσουν εθνική αφύπνιση και πόλεμο φθοράς στο Ιράκ, που θα κάνει το Βιετνάμ να μοιάζει με πικ-νικ".
Aλ Αραμπί, διευθυντής της παναραβικής εφημερίδας Aλ Κούντς
Ένοπλες επιθέσεις και αντάρτικο
"Το Ιράκ" γράφει η εφημερίδα Γκάρντιαν (20 Ιούνη ’03) "βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο χάος και την ανασφάλεια".
Από τις 9 Απρίλη που καταλήφθηκε η Βαγδάτη, οι ΗΠΑ έχουν ήδη χάσει 90 άνδρες σε ενέδρες ή "ατυχήματα" και έχουν εκατοντάδες τραυματίες.
Αντιμετωπίζουν καθημερινά σαμποτάζ, ενέδρες και τοπικές λαϊκές εξεγέρσεις.
Ήδη, οι σφυγμομετρήσεις στις ΗΠΑ δείχνουν ότι το ποσοστό αυτών που θεωρούν πως αυτές οι απώλειες είναι αποδεκτές έχει μειωθεί από 66% τον Απρίλιο, σε 51% τον Ιούνη.
Έτσι, ο στρατιωτικός διοικητής του Ιράκ, στρατηγός Τόμι Φράνκς, αναγκάστηκε να δηλώσει ότι εξετάζει το ενδεχόμενο να αυξήσει τον στρατό κατοχής από 140.000 άνδρες σε 200.000. Ο Πρόεδρος μάλιστα της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας, Ντίκ Λουγκάρ, κάλεσε τον Τζ. Μπούς "να προετοιμάσει τον αμερικάνικο λαό για μια στρατιωτική και οικονομική εμπλοκή στο Ιράκ μεγάλης έκτασης και διάρκειας".
Κατοχή, χάος, πείνα, γεννάνε την αντίσταση
Οι Αμερικανοί επιμένουν ότι πίσω από αυτές τις επιθέσεις βρίσκονται οι υποστηριχτές του Σαντάμ. Οι ίδιοι όμως οι Ιρακινοί δεν συμφωνούν.
"Αν οι Αμερικάνοι θέλουν πράγματι να μάθουν ποιο είναι το πρόβλημα μας, δεν είναι οι οπαδοί του Μπαάθ. Είναι η έλλειψη τροφίμων, ηλεκτρικού, νερού, νοσοκομείων, εκπαίδευσης και δουλειάς". (Ρόιτερς, 20 Ιούνη ’03).
Επειδή όμως ο στρατός κατοχής δεν μπορεί και δεν θέλει να λύσει τα καυτά αυτά καθημερινά προβλήματα, προσπαθεί να καταστείλει με τη βία τις δίκαιες αντιδράσεις του Ιρακινού λαού. Πυροβολεί και σκοτώνει αμάχους διαδηλωτές, κάνει μαζικές συλλήψεις και έρευνες στα σπίτια για να τους αφοπλίσει. Οι ενέργειες αυτές του στρατού των ΗΠΑ και της Βρετανίας εξοργίζουν όμως τον Ιρακινό λαό, που βλέπει τώρα ότι το μισητό καθεστώς του Σαντάμ έχει αντικατασταθεί από μια νέα δικτατορία, που είναι μάλιστα και ξένη.
Ένοπλη εξέγερση στην Αμάρα
Το πιο σημαντικό είναι ότι στα τέλη του Ιούνη οι ένοπλες επιθέσεις επεκτάθηκαν για πρώτη φορά στον σιίτικο Νότο, όπου οι ΗΠΑ περίμεναν πως θα τους υποδεχόντουσαν σαν ελευθερωτές.
Στην Αμάρα ξέσπασε τοπική λαϊκή εξέγερση όταν οι Βρετανοί στρατιώτες δολοφόνησαν εν ψυχρώ 5 άοπλους διαδηλωτές και τραυμάτισαν 10, που είχαν εξαγριωθεί από τις βίαιες έρευνες στα σπίτια τους και τις συλλήψεις που έκαναν. Οι διαδηλωτές τότε επέστρεψαν στα σπίτια τους πήραν τα όπλα τους και επιτέθηκαν στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, που το κατέλαβαν, αφού σκότωσαν 4 Βρετανούς. Σε άλλο σημείο της πόλης, πλήθος Ιρακινών επιτέθηκαν σε Βρετανική περίπολο και σε Βρετανικό ελικόπτερο, τραυματίζοντας 7 στρατιώτες.
Ο Βρετανός Υπουργός Άμυνας έσπευσε αμέσως να δηλώσει ότι "ενδέχεται να στείλουμε πρόσθετες δυνάμεις. Μιλάμε για πολλές χιλιάδες". Είχε δίκιο, όμως, ο Ναπολέων όταν έλεγε ότι "μπορείς να καταλάβεις μια χώρα με τις ξιφολόγχες, αλλά δεν μπορείς να κάτσεις επάνω τους".
